- ทางพิจารณาหาตัวผู้เขียนจดหมาย
- คำนำเรื่องซึ่งมีในจดหมายความทรงจำ
- คำบรรยายความเห็่นแลความคิดที่จะเรียบเรียงหนังสือนี้
- จดหมายเหตุ ตั้งแต่กรุงเก่าเสียแล้ว เจ้าตากมาตั้งเมืองธนบูรี
- ๑ - ๑๓๐
- ๑๓๑ - ๒๒๔
- ๒๒๕ - ๒๕๖
- อักษร (ก)
- ๑ พระราชสาส์นกรุงศรีสัตนาคนหุต มีมายังกรุงธนบุรี
- ๒ พระราชสาส์นกรุงธนบุรึ ถึง กรุงศรีสัตนาคนหุต
- ๓ ศุภอักษร เสนาบดีกรุงศรีสัตนาคนหุตกำกับพระราชสาส์น
- ๔ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงธนบุรีกำกับพระราชสาส์น
- ๕ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงธนบุรีรับรับสั่ง มีไปถึงเสนาบดีกรุงล้านช้าง
- ๖ พระราชสาส์นศรีสัตนาคนหุต
- ๗ พระราชสาส์นกรุงธนบุรีมีตอบไป
- ๘ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงศรีสัตนาคนหุตกำกับพระราชสาส์น
- ๙ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงธนบุรี กำกับพระราชสาส์นมีไปกรุงล้านช้าง
- ๑๐ ศุภอักษรพญาหลวงเมืองแสน อรรคมหาเสนาเมืองล้านช้าง ที่ส่งตัวขึ้นไปจากกรุงธน
- ๑๑ สมณสาส์นมาแต่กรุงศรีสัตนาคนหุต
- ๑๒ คำแปลสมณสาส์น
- ๑๓ สมณสาส์นพระสังฆราชกรุงธนบุรีมีตอบไป
- ศุภอักษรครั้งแผ่นดินเจ้ากรุงธนบุรีตอบไปกรุงศรีสัตนาคนหุต
- อักษร (ข) หมวดแรก พระราชสาส์น รัชกาลที่ ๑ มีไปมากับเมืองญวน
- อักษร (ข) หมวดที่ ๒
- อักษร (ข) หมวดที่ ๓
- อักษร (ข) หมวดที่ ๔ พระราชสาส์นรัชกาลที่ ๒ มีไปเมืองญวน
- (๑) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา ปราบดาภิเศกใหม่
- (๒) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๓) หนังสือ เจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ณกรุงเทพมหานครศรีอยุทธยา
- (๔) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๕) พระราชปฏิสัณฐาน
- (๖) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๗) พระราชสาส์น เจ้ากรุงเวียดนาม
- (๘) พระราชสาส์น พระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๙) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๐) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๑) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๒) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๑๓) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๔) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๑๕) พระราชสาส์นกรุงเวียดนาม
- (๑๖) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๑๗) พระราชสาส์นพระมเหษี พระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๑๘) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๙) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๐) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๑) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๒๒) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๒๓) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๒๔) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๕) หนังสือท่านเจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ณกรุงพระมหานครศรีอยุทธยาฯ
- (๒๖ เห็นจะเปนร่างครั้งแรก) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๗ เห็นจะเปบฉบับที่แก้แล้วมีไป)
- (๒๘) หนังสือท่านเจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ ณะกรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๙) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา
- (๓๐) พระราชสาส์นพระเจ้ามินมาง
- (๓๑) พระราชสาส์นเจ้ากรุงเวียดนาม
- อักษร (ค) จาฤกแผ่นสิลา ว่าด้วยพระบรมธาตุมาแต่เมืองน่าน
- อักษร (ฆ) เรื่องนิพานวังน่า
(๓) หนังสือ เจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ณกรุงเทพมหานครศรีอยุทธยา
(๓) ๏ หนังสือ เจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ณกรุงเทพมหานครศรีอยุทธยา มาถึงองไลโบเสนาบดีผู้ใหญ่กรุงเวียดนาม ขอได้นำขึ้นกราบทูลแต่สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนามให้ทราบ ด้วยสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว กรุงพระมหานครศรีอยุทธยา มีพระราชโองการมานพระบัณฑูรสุรสิงหนาทดำรัสเหนือเกล้า ฯ สั่งให้บอกความเดิม เมืองกัมพูชาธิบดีออกมาว่า ด้วยณวัน ๑ ๒ฯ ๑๑ ค่ำ ปีมเมียโทศก พระยาสังขโลกเจ้าเมืองโพธิสัตว์ กับพระยาพระหลวงขุนหมื่นเมืองเขมร พวก $\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาจักรี } \\[1.4ex]\mbox{พระยากระลาโหม }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ หนีเข้ามาณกรุงพระมหานครศรีอยุทธยา แจ้งแก่เสนาบดีว่า ณวัน ฯ ค่ำปีมเมียโทศก พระยาแสนท้องฟ้า พระยาราชอาญา คุมคนถือเครื่องสาตราอาวุธ ยกมาทาง $\left. \begin{array}{}\mbox{บก } \\[1.4ex]\mbox{เรือ }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ผิดสังเกตปลาดอยู่ พระยาสังขโลกกลัวจึงหนีเข้าไปณกรุง ฯ แล้วพวก $\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาจักรี } \\[1.4ex]\mbox{พระยากระลาโหม }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ นายไพร่ ๒๓ คน แจ้งความว่าพระอุไทยราชาธิราชให้จับ $\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาจักรี } \\[1.4ex]\mbox{พระยากระลาโหม }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ฆ่าเสียจะผิดชอบประการใดไม่แจ้ง จึงเอาคำให้การขึ้นกราบบังคมทูล แต่สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว ยังเคลือบแคลงพระไทยไม่เห็นจริง ให้ซักถามพระยาสังขโลกขุนหมื่นเขมร ว่าพระอุไทยราชาให้ฆ่า $\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาจักรี } \\[1.4ex]\mbox{พระยากระลาโหม }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ เสียนั้นด้วยเหตุอันใด ก็หาได้ความต่อไปไม่ จึงมีรับสั่งจะให้ออกมาฟังราชการณเมืองกัมพูชาธิบดี ภอมีศุภอักษรพระอุไทยราชาธิราช กำหนดจะให้ยกเข้าไปตามเกณฑ์ กับหนังสือ พระองค์แก้ว ฟ้าทะละหะ } บอกเฃ้าไปด้วยฉบับหนึ่งว่า $\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาจักรี } \\[1.4ex]\mbox{พระยากระลาโหม }\\[1.4ex]\mbox{พระยาสังคโลก }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ คบคิดกันเปนขบถ ได้ปฤกษาด้วยพระยาเขมรเห็นพร้อมกันให้ฆ่าพระยาจักรี พระยากระลาโหม } เสียแต่พระยาสังขโลกหนีไปได้นั้น ทรงพระราชดำริห์ว่า $\left. \begin{array}{}\mbox{พระองค์แก้ว } \\[1.4ex]\mbox{ฟ้าทะละหะ }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ เปนผู้ใหญ่ในกรุงกัมพูชาธิบดี รู้ผิดแลชอบพอจะเชื่อฟังได้อยู่ โดยทรงพระราชเมตตาวางพระไทยมิได้เคลือบแคลง พระอุไทยราชาธิราชจึงให้จำพระยาสังขโลก (ต้นฉบับขาด)