๘ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงศรีสัตนาคนหุตกำกับพระราชสาส์น

๏ ศรีสุวสัตยะวะจะนิยะปิยะมนาปาพิสิถะนารถพิสารพิสุธาพิรมย พรหมสุจริตหิตถะสุชนาภารุสุจัตถหัศ นัตถะสำมัคคคามัย ภัยภิระวิระหิตา ในอรรคมหาเสนาธิบดีศรีสุชนะสปรุศชุติสามิปวาสบาทมูลแห่งพระบาทสมเดจบรมนารถบรมบพิตรพระเจ้าอยู่หัว ในกรุงพระมหานครบวรศรีสัตนาคนหุตวิสุทธิรัตนราชธาณีบุรีรมยอุดมสวามี มีมธุระจิตรสนิทเสน่หา มาถึงอัคมหาเสนาธิบดีศรีสุณชาติอันเปนบาทมุลิกากรบวรรัตนามาตแห่งพระบาทสมเด็จเอกาทศรถอิศวรบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวในกรุงเทพมหานครบวรทวาราวดีศรีอยุทธยามหาดิลกภพนพราชธาณีบุรีรมย ด้วยวุทธิสีสวัศดิบัดนี้มีพระราชจินดาถึงทำนองคลองบุราณกระสัตราธิราชเจ้าท้งงหลายเมื่อก่อนผ่อนคลองพระราชปรเพณีศรีวรกัลยาไม้ตรี ในปีศักราช ๑๓๒ ตัวนั้น สมเดจพระพุทธเจ้าในกรุงพระมหานครบวรศรีสัตนาคนหุต กทรงพระราชจินดาพระราชหฤๅไทยในทางพระราชไม้ตรีเปนอันยิ่ง จึ่งทรงพระกรุณาตรัสใส่เกล้า ฯ พญาไทรทรงยศทศมงคล พญาศรีสัตนาธิเบศรจำทูลสุพรรณบัตรัตนราชสาร แลมงคลบรรณาการมาวัฒนะ สมเดจพระพุทธเจ้าอยู่หัว ในกรุงเทพพระมหานครกได้แจ้งยังกิจราชการทางพระราชไม้ตรีพระมหากระสัตราธิราชเจ้าทั้งสองกรุง เจ้าพญานครราชศรีมา ก็จำเริญสืบพระราชประเพณีมาหมี่ได้ขาด ในปีศักราช ๑๓๔ ตัวนั้นในกรุงศรีสัตนาคนหุต โปชุพลาก็ยกรี้พลพหลโยธามามากหลายเปนคลองข่มเหงบ้านเมิอง ด่งงข้าไพร่กอยู่เปนบั่นเปนท่อนม่านก็ยกกองทัพไปข่มเหงบ้านนอกเมิองนา ไพร่น้อยค่อยเมิองกเปนโทรมนัศอดสูทนาพระพุทธสาศนาจเปนจุลวิจุลไป ด้วยม่านท้งงหลายหากมาล้างลดเสียแล้ว จหายเวรานุเวรแห่งอณาปรชาราษฎรว่าด่งงนี้ สมเดจพระเจ้าอยู่หัวจึ่งได้แต่งยังเจ้าราชบุตรอุดมโอรศแลราชนัดดาเสนาอำมาตยขึ้นไปแต่งแปลงถึงกรุงอังวะ ด่งงพญาหลวงเมิองแสนม่านกนำมาถึงเชิยงใหม่แล้วสมเด็จพระเจ้ากรุงศรีสัตนาคนหุต ให้ต้งงค่ายกวาดครัวเข้ามาอยู่ในกรุงศรีสัตนาคนหุตเพื่อดั่งนน้น อยู่มาศักราช ๑๓๖ ตัวเดือนแปดขึ้นเก้าค่ำโปชุพลาแต่งม่าน ๓๐๐ นำหนังสือแต่อังวะมาถึงว่าให้มหากระสัตรเมืองจันบุรีแต่งเสนาอำมาตยยกรี้พลกำลังเข้ามาตีทางเมืองนครราชศรีมา กองทัพหลวงจะยกเข้าทางเมืองตากบ้านรแหงจึงให้ไปพร้อมกันที่กรุงศรีอยุทธยาว่าดั่งนี้ พระเจ้ากรุงศรีสัตนาคนหุตทรงพระจินดาถึงทำนองคลองบุราณราชประเพณี ดั่งอุกัยรัฎราชธาณีหากเปนกระดานทองทิพอันเดียวกันแก่พระมหากระสัตราธิราชเจ้าเมิ่อก่อน หากได้กระทำมิศพันทให้สัจปฏิยานเอาพระศรีรัตนไตรเปนที่ต้งงยังพระมหาทาตุเจดียเปนศักขีพญานท้าว ๕๐๐๐ พระวษาเปนปาริเฉทอัติการนั้นแล บัดนี้จให้เปนวิวาษวาทารพตีกันก็ไม่สมไม่ควร จึ่งละปะเสียยังถ้อยคำอันนั้นจึ่งส่งไปด้วยดี เขาได้ความฉิบหายอรทารหายไปด่งงพญาหลวงเมือง จึ่งภาท้าวเพี้ยบ่าวไพร่เข้าไปถึงบาทมุลิกากร แห่งสมเดจพระพุทธเจ้ากรุงเทพมหานคร ทรงพระราชจินดาถึงทำนองคลองพระราชปรเพณีเปนอันยิ่ง จึ่งทรงพระกรุณาตรัศเหนิอเกล้า ฯ ให้เจ้าพญานครราชศรีมาแต่งการส่งพญาหลวงเมิองแสนเข้ามาถึงกรุงศรีสัตนาคนหุตด้วยวุธิศรีสวัศดีกได้พร้อมกันชมชื่นยินดีต้อนรับตามฤทตามกองทุกเยิองทุกปรการ จึ่งพร้อมกันนำขึ้นกราบทูลพระเจ้ากรุงศรีสัตนาคนหุตได้แจ้งในศุภอักษรนั้นแล้ว ทรงพระโสมนัศปิติปราโมชในคลองราชไม้ตรีสมเดจพระพุทธเจ้ากรุงเทพมหานครเปนอันยิ่งคนักหนา จึ่งทรงพระกรุณาใส่เกล้า ฯ ให้พญาศรีสุทาราชาจ่าบ้านปัญามงคล พญามหาอำมาตสุรตังไม้ตรีจำทูลพระสุพรรณบัตรัตนราชสาร แลเคริ่องศุภมงคลราชบรรณาการ มาจำเริญสมเดจพระพุทธเจ้าอยู่หัวกรุงเทพมหานครฯ จึงแต่งให้พญาสุพัณปัตมงคล พญาสุพันทมิตไม้ตรี ทาวตัง นำสมณสารมาสำปตาสมาคมสมเดจอรรควรราชครูเจ้าท้งงปวง แลศุภอักษรมาวุธถึงอัคมหาเสนาธิบดีในกรุงเทพ ฯ ขอให้นำขึ้นกราบบังคมทูลพระเจ้ากรุงเทพ ฯ ประการหนึ่งดังฃ้าไพร่กรุงเทพได พ่ายหนีไปพึ่งกรุงศรีสัตนาคนหุตนั้น เมิ่อเจ้าพญานครราชสิมาจกลับคืนมาบ้านมาเมิอง กจัดเอาครอบครัวมามากหลายอยู่ ภายหลังมาเจ้าพญานครราชสีมาแต่งให้กรมการเข้ามาขอเอากได้พร้อมกันป่าวร้องทุกบ้านทุกเมิองใด้เกบส่งให้เอามา บัดนี้กยังแต่ฝูงทุกอดยากซ่านเซนเร้นซ่อนอยู่ใม่ได้กำนฎกฎหมายไว้ บัดนี้พระเจ้ากรุงศรีสัตนาคนหุตกยังคอยถ้าราชบุตรราชนัดา ซึ่งค้างอยู่ณกรุงอังวะนั้น ถ้าได้คืนมาถึงบ้านเมิองด้วยบุญแก้วสามปรการเมิ่อใดพระเจ้ากรุงศรีสัตนาคนหุตบให้ขาดเสิยยังทางพระราชไม้ตรี จได้แต่งแปลงยังเสนาอำมาตราชโอรสนำพระสุพัณบัตรัตนราชสารเคริ่องมงคลราชบรรณาการ พร้อมกับอัคมหาเสนาธิบดีศรีสูรชาติอดิเรกมงคล สมเด็จพระพุทธเจ้ากรุงเทพ ฯ ซ้ำให้ทรงทิพอายุยืน ๑๒๐ พระวษา ให้ฤๅชาปรากฎไปในสกลชมภูทวิปท้งงปวง ดั่งไพร่ฝูงยังคางอยู่มากน้อยเท่าใด ให้โอบอ้อมพร้อมมูลบัดนั้น ปรการดังพระราชบุตรพระราชนัดาแลเสนาอำมาตยังค้างอยู่กรุงองวะนั้น ดั้นจอรมาถึงกรุงเทพฯ พึ่งพระบรมโพธิสมภารขอให้อัคมหาเสนาบดีผู้ใหญ่ มีความเมตาทุกเยิ่ยงทุกปรการ อนึ่งดั่งไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินกรุงศรีสัตนาคนหุต อันกลัวม่านเมงพ่ายแตกเข้าไปพึ่งพระบรมโพธิสมภารพระเจ้ากรุงเทพ ฯ ขอให้คืนไปบ้านเก่าเมิองหลังทำมาหากินสืบทางพระราชไม้ตรีไว้ตามบุราณราชปรเพณีอย่าให้ขาดปรการใด พระเจ้าท้งงสองพระองค์จทรงพรกัลยานิมิตรสถิตเสถียรเวียรการในวรพุทธสาศนา สมณพรามณาปรชาราษฎรสัตววนิกรอันอยู่ในเมืองท้งงสองกรุง ฯ จใด้อยู่เอยนเปนศุขไว้ในปัญาอัคมหาเสนาธิบดีกรุงเทพ ฯ ทุกเยิ่ยงทุกปรการ เคริ่องบรรณาการ งาช้าง ๔ กิ่ง สาศ ๒ ผืน พระสุพัณบัตหนักทอง ๑๐๐ เบี้ยว่าหนัก $\begin{array}{c}\\\begin{array}{c|c} ๓&\;\\\hline \quad&\quad\;\\\end{array}\end{array}$ ผอํบพระสุพัณบัตหนักทอง $\begin{array}{c}\\\begin{array}{c|c} ๑&๓\;\\\hline \quad&\quad\;\\\end{array}\end{array}$ มากหุดสวิงหนักทอง $\begin{array}{c}\\\begin{array}{c|c} ๑&๑\;\\\hline \quad&\quad\;\\\end{array}\end{array}$ สุวรรณคำหักหนักทอง ๓ ห้อยว่าหนัก $\begin{array}{c}\\\begin{array}{c|c} ๗&๒\;\\\hline \quad&\quad\;\\\end{array}\end{array}$ ทองคำ ๒ ลิ่มหนัก ๒ ห้อยว่าหนัก $\begin{array}{c}\\\begin{array}{c|c} ๕&\;\\\hline \quad&\quad\;\\\end{array}\end{array}$ มาวัฒณนำศุภอักษรมาถึงท่านอัคมหาเสนาธิบดี ศักราช ๑๑๓๖ ตัวเดือน ๔ แรม ๖ ค่ำ วันพุทปีมเมียฉ้อศก ๚๛