(๑) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา ปราบดาภิเศกใหม่

วัน ๖ ๑๒ฯ ๑๑ ค่ำจุลศักราช ๑๑๗๑ ปีมเสงเอกศก เพลาเช้าโมง บาท ได้ฤกษชุบพระราชสาส์นกระดาษน้ำส้มเส้นหมึกไปกรุงเวียดนาม

$\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาโกษา}\\[1.4ex]\mbox{พระยาอุไทยธรรม์}\\[1.4ex]\mbox{พระยาทิพโกษา}\\[1.4ex]\mbox{พระอาลักษณ์}\\[1.4ex]\mbox{พระอไภยพิพิธ}\\[1.4ex]\mbox{ขุนสารประเสริฐ} &\\[1.4ex]\mbox{ขุนมหาสิทธิ}\\[1.4ex]\mbox{พระราชมนตรีญวน}\end{array} \right\}$ นั่งพร้อมกันหอพระมณเฑียรธรรม หมื่นเทพไมตรีชุบ แล้วปิดตราประจำพระราชสาส์นอักษรไทยตีตราโลโตดวง ๑ พระราชสาส์นคำหับอักษรจีนตีตราโลโตดวง ๑ แล้วเชิญตราพระครุธพาห์นประจำผนึก ๒ ดวง แล้วใส่กล่องไม้กลึง แล้วใส่ถุงโหมด

พระราชสาส์นไป ณวัน ๖ ๑๒ฯ ๑๑ คำ จุลศักราช ๑๑๗๑ ปีมเสงเอกศก

(๑) ๏ พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา ปราบดาภิเศกใหม่ จำเริญพระราชไมตรีมาแจ้งแก่สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนาม ด้วยพระบาทสมเด็จบรมนารถบรมบพิดรพระพุทธเจ้าหลวง ผู้ทรงพระคุณอันมหาประเสริฐ เสร็จปราบดาภิเศกครองราชสมบัติ ทำนุบำรุงไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินสมณชีพราหมณ์เสนาบดี แลพระบรมวงษานุวงษ์เปนศุขสืบมาได้ยี่สิบแปดปี ครั้นถึงณเดือนหกปีมเสงเอกศกทรงพระประชวร แพทย์ได้ประกอบพระโอสถถวายต่าง ๆ พระโรคนั้นมิได้คลาย ณเดือนเก้าแรมสิบสามค่ำเพลาสามยามเจ็ดบาทเสด็จสู่สวรรค์คต ได้จัดแจงเครื่องต้นสำหรับกระษัตริยทรงพระบรมศพแล้ว เชิญเสด็จเข้าสู่พระบรมโกษฐทองคำประดับพลอย ตั้งกระบวนแห่แต่พระมหามณเฑียร เชิญมาสถิตย์ไว้ณพระที่นั่งดุสิดามหาปราสาท ประดับด้วยเครื่องสูง มีพระมหาเสวตรฉัตรครบเครื่อง บูชาเฉลิมพระเกียรติยศตามราชประเพณีพระมหากระษัตราธิราชเจ้าสืบมาแต่ก่อน ครั้นเพลาเช้าแลเย็นได้ไปถวายบังคมกระทำสักการบูชาพระบรมศพเปนนิจมิได้ขาด แลพระวงษานุวงษ์ทั้งปวงก็พร้อมมูลกัน จัดแจงแต่งพระบรมศพฉลองพระเดชพระคุณเปนปรกติอยู่ แต่เจ้าเหม็นผู้หลานที่เปนบุตรเจ้าตากแผ่นดินหลัง ซึ่งสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงพระเมตตาชุบเลี้ยงให้เปนเจ้าฟ้ากรมขุนกระษัตรานุชิตนั้น หามีกระตัญญูรู้พระเดชพระคุณไม่ คบคิดกันพี่น้องที่ร่วมบิดาเดียวกันทั้ง ๓ คน แลข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยไทยมอญเปนขบถ พิจารณาได้ความเปนสัจ จึงให้เสนาบดีปฤกษาเห็นว่าเปนคนหามีความสัจกตัญญูไม่ เลี้ยงไว้จะเปนเสี้ยนศัตรูแผ่นดิน จึงให้ประหารชีวิตรเสียแต่ณเดือนสิบขึ้นห้าค่ำแล้ว กรุงพระมหานครศรีอยุทธยาทุกวันนื้ก็ราบคาบปรกติเหมือนแต่ก่อน อย่าให้สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนามทรงพระวิตกเลย แลซึ่งการพระเมรุพระบรมศพต่อณเดือนห้าข้างขึ้นสิ้นเทศกาลฝน จึงจะได้ถวายพระเพลิงพระบรมศพ บัดนี้แต่งให้

$\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาศรีสุริยพาหะ} & \mbox{ราชทูต}\\[1.4ex]\mbox{พระราชเสนา} & \mbox{อุปทูต}\\[1.4ex]\mbox{หลวงจิตรเสน่ห์} & \mbox{ตรีทูต}\\[1.4ex]\mbox{ขุนศรีเสนา} & \mbox{ล่าม}\\[1.4ex]\mbox{หมื่นหาญชลาไลย} & \mbox{ล่าม}\\[1.4ex]\end{array} \right.$

จำทูลพระราชสาส์นออกมาเปนอักษร $\left. \begin{array}{}\mbox{ไทยฉบับ ๑}\\[1.4ex]\mbox{จีนฉบับ ๑} \\[1.4ex]\mbox{ญวนฉบับ ๑}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ข้อความต้องกัน

พระราชสาส์นมาณวัน ๖ ๑๒ฯ ๑๑ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๗๑ ปีมเสงเอกศก ๚๛