(๑๗) พระราชสาส์นพระมเหษี พระเจ้ากรุงเวียดนาม

(๑๗) พระราชสาส์นพระมเหษี พระเจ้ากรุงเวียดนาม มาถึงเวิยนเถือกทงผู้น้องให้แจ้ง ด้วยบัดนี้บ้านเมืองได้พึ่งเทวดาแลพระญาติวงษาซึ่งล่วงแต่ก่อนนั้น มาช่วยทำนุบำรุงรักษาได้อยู่เย็นเปนศุข สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนาม ก็ครองสมบัติเปนศุขอยู่ แลวงษานุวงษ์ทั้งปวงก็พร้อมมูลทั้งสิ้น แต่มีพระไทยคิดถึงผู้น้องมิได้ขาด ด้วยอยู่เมืองไกลทางกันดาร บัดนี้พระเจ้ากรุงเวียดนาม รับสั่งให้ทูตจำทูลพระราชสาส์นเข้ามากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา พี่ได้ฝากเงิน ๒๐ ลิ่มมอบให้ทูตคุมเข้ามา ให้แก่ผู้น้องจะได้เปนสำคัญ ด้วยน้ำใจรักใคร่สนิทกันดุจแผ่นศิลาเนื้อทองคำ แลเมื่อฝาก $\left. \begin{array}{}\mbox{ราชสาส์น } \\[1.4ex]\mbox{เงิน }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ เข้ามากับทูตนั้น ได้กราบทูลพระเจ้ากรุงเวียดนามทรงทราบแล้ว

พระราชสาส์นมาณวัน ๑๕ฯ ๑ ค่ำ ยาลอง ๑๒ ปีระกาเบญจศก ๚ะ๛