๗ พระราชสาส์นกรุงธนบุรีมีตอบไป

๏ พระราชสารสุนธร ในพระนครศรีอยุทธยาปฏิวากยเปสิตาการ พระราชสารมาแต่อิศวรภาพมงกุฎพระนครศรีสัตนาคนหุต ด้วยพญาสุทธาราชาจ่าบ้านปัญามงคล พญามหาอำนาตสุรตังระไม้ตรีจำทูลพระสุวรรณบัตรัตนพระราชสารเคริองศุภมงคลบรรณาการลงมากได้ทัศนาเสรจสิ้นทุกประการครั้นแจ้งซึ่งกิจการแล้ว จึ่งสืบพม่าแม่กองทัพซึ่งจับมาได้ครั้งนี้ให้การแจ้งซึ่งความคุยรหัศแล้วก็โทรมนัศขัดแค้นกระมลราชหฤๅไทยเปนใหญ่หลวง ว่าต้องข่มเหงเสียราชบุตรราชนัดดาไป ใม่เลิ้ยงดูอดสูแล้วหมี่หนำซ้ำให้ส่งบรรณาการดอกไม้ทองเงินอีกเล่า ถ้ามิใช่พระเจ้านครศรีสัตนาคนหุตก็จะสู้เสียพระชนที่ใหนจะทนทานมาได้ถึงเพียงนี้ ควรที่เสวยพระสุชลธาราอยู่แล้ว แต่ทว่าครั้งนี้นครศรีอยุทธยาขออาษา ให้แต่พระเจ้ากรุงศรีสัตนาคนหุตบำรุงมาโดยราชทรัพย์ช้างม้ารี้พลบ้าง ฝ่ายพระนครศรีอยุทธยากับกรุงกำภูชาธิบดีขอรับประกันตีเอากรุงรัตนบุระอังวะเชิญเสดจพระราชบุตรพระราชนัดดาส่งถวายไป ถ้าพระเจ้านครศรีสัตนาคนหุตเหนหาชะนะพม่าไม่กลัวไภยแปดพระนครก็เร่งส่งกิจจานุกิจไปให้กรุงอังวะยกลงมาประจลกัน จะได้ทัศนาท้งงสองฝ่าย ซึ่งฝ่ายพระองคทรงพิภพเปนหลักอิศวรภาพมกุฎพระนครศรีสัตนาคนหุตสุดบูรรพทิศอยู่แล้ว แลจะมานิ่งทรมานอยู่จหมี่กู้พระนครคืนก็ดูอัศจรรย อันฝ่ายนครศรีอยุทธยาหาเงิอดงดไม่จะต้านต่อทำไปกว่าจะได้กรุงอังวะ ขอพระองคจงรู้ซึ่งราชหฤๅไทย ประการหนึ่งซึ่งทรงพระกรุรณาการุญภาพมาเปนคลองทางบูรรราชประเพณินน้นชื่นชมโศรมนัศยินดีจะได้มีวิจิกิจฉากังขาราคีในองคอิศวรภาพมกุฎพระนครศรีสัตนาคนหุต ประการใดประการหนึ่งหามิได้ ขอให้อยู่ในตำริพระผู้พงษแก่นบูราณกระสัตรจงทุกประการ แต่สงไสว่าถ้าไม่ทรงพระกรุณาช่วยกันล้างพม่าให้มหานครศรีสัตนาคนหุตพ้นจากทาษมาเปนไทยก่อน แลจภาพระนครศรีอยุทธยาตามไปเปนเขยทาษกรุงอังวะดังฤๅ ก็หมี่เตมราชหฤๅไทย ปรการใดจชอบจควรกขอให้อยู่ในตำริราชปัญาพระเจ้านครศรีสัตนาคนหุตจงทุกปรการ พระราชสารนิพันทสมฤทธิเปสิตาภาวกาลบริเฉท ตยุลศักราชสัตตะดึงษสตาธิกะสหัสสะอัชะสังวัจฉะระเชษฐมาศสุกขปักข ปาฏิบทตฤถีภูมวาร ภูมิปาลนักขัตฤกษศรีสวัศดิ