- ทางพิจารณาหาตัวผู้เขียนจดหมาย
- คำนำเรื่องซึ่งมีในจดหมายความทรงจำ
- คำบรรยายความเห็่นแลความคิดที่จะเรียบเรียงหนังสือนี้
- จดหมายเหตุ ตั้งแต่กรุงเก่าเสียแล้ว เจ้าตากมาตั้งเมืองธนบูรี
- ๑ - ๑๓๐
- ๑๓๑ - ๒๒๔
- ๒๒๕ - ๒๕๖
- อักษร (ก)
- ๑ พระราชสาส์นกรุงศรีสัตนาคนหุต มีมายังกรุงธนบุรี
- ๒ พระราชสาส์นกรุงธนบุรึ ถึง กรุงศรีสัตนาคนหุต
- ๓ ศุภอักษร เสนาบดีกรุงศรีสัตนาคนหุตกำกับพระราชสาส์น
- ๔ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงธนบุรีกำกับพระราชสาส์น
- ๕ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงธนบุรีรับรับสั่ง มีไปถึงเสนาบดีกรุงล้านช้าง
- ๖ พระราชสาส์นศรีสัตนาคนหุต
- ๗ พระราชสาส์นกรุงธนบุรีมีตอบไป
- ๘ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงศรีสัตนาคนหุตกำกับพระราชสาส์น
- ๙ ศุภอักษรเสนาบดีกรุงธนบุรี กำกับพระราชสาส์นมีไปกรุงล้านช้าง
- ๑๐ ศุภอักษรพญาหลวงเมืองแสน อรรคมหาเสนาเมืองล้านช้าง ที่ส่งตัวขึ้นไปจากกรุงธน
- ๑๑ สมณสาส์นมาแต่กรุงศรีสัตนาคนหุต
- ๑๒ คำแปลสมณสาส์น
- ๑๓ สมณสาส์นพระสังฆราชกรุงธนบุรีมีตอบไป
- ศุภอักษรครั้งแผ่นดินเจ้ากรุงธนบุรีตอบไปกรุงศรีสัตนาคนหุต
- อักษร (ข) หมวดแรก พระราชสาส์น รัชกาลที่ ๑ มีไปมากับเมืองญวน
- อักษร (ข) หมวดที่ ๒
- อักษร (ข) หมวดที่ ๓
- อักษร (ข) หมวดที่ ๔ พระราชสาส์นรัชกาลที่ ๒ มีไปเมืองญวน
- (๑) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา ปราบดาภิเศกใหม่
- (๒) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๓) หนังสือ เจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ณกรุงเทพมหานครศรีอยุทธยา
- (๔) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๕) พระราชปฏิสัณฐาน
- (๖) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๗) พระราชสาส์น เจ้ากรุงเวียดนาม
- (๘) พระราชสาส์น พระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๙) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๐) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๑) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๒) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๑๓) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๔) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๑๕) พระราชสาส์นกรุงเวียดนาม
- (๑๖) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๑๗) พระราชสาส์นพระมเหษี พระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๑๘) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๑๙) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๐) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๑) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๒๒) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๒๓) พระราชสาส์นพระเจ้ากรุงเวียดนาม
- (๒๔) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๕) หนังสือท่านเจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ณกรุงพระมหานครศรีอยุทธยาฯ
- (๒๖ เห็นจะเปนร่างครั้งแรก) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๗ เห็นจะเปบฉบับที่แก้แล้วมีไป)
- (๒๘) หนังสือท่านเจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ ณะกรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
- (๒๙) พระราชสาส์น สมเด็จพระเจ้ากรุงศรีอยุทธยา
- (๓๐) พระราชสาส์นพระเจ้ามินมาง
- (๓๑) พระราชสาส์นเจ้ากรุงเวียดนาม
- อักษร (ค) จาฤกแผ่นสิลา ว่าด้วยพระบรมธาตุมาแต่เมืองน่าน
- อักษร (ฆ) เรื่องนิพานวังน่า
(๑๓) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา
(๑๓) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา จำเริญพระราชไมตรีมาแจ้งแก่สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนาม ด้วยขุนอนุรักษภูธรซึ่งออกมาแจ้งเรื่องความเมืองเขมร รับเชิญพระราชสาส์นกรุงเวียดนามเข้าไป เปนใจความเมืองเขมรทำการมาแต่หลังหนักอกสองพระนครอยู่ จำจะจัดแจงเมืองน้อยให้ดี ให้กรุงพระมหานครศรีอยุทธยาจัดขุนนางออกมายังกรุงเวียดนามจะได้ชี้แจงข้อความพร้อมด้วยขุนนางญวน แล้วจะเอาองค์จันทร์ไปส่งณเมืองเขมร อย่างนี้จึงจะต้องตามประเพณีกระษัตริย์ อันมีพระไทยทรงธรรมนั้นก็ควรด้วยดำริห์พระเจ้ากรุงเวียดนามอยู่แล้ว กรุงพระมหานครศรีอยุทธยา ก็คิดว่าเด็กต่อเด็กวิวาทกัน เมื่อใครทำผิดก็คงผิด ตั้งใจจะว่ากล่าวให้ดีทั้งสองฝ่าย โดยเปนที่พึ่งแก่เมืองเขมร จึ่งมีศุภอักษรให้ขุนนางผู้ใหญ่ ออกมาห้ามแต่พอรู้ผิดแลชอบ ขุนนางไทยได้มีหนังสือบอกมาจะแจ้ง เมื่อเปนเด็กไม่ไว้ใจกลัวเกรงอยู่จะให้พระยาพระเขมรไปบอกเหตุผลแก่ขุนนางผู้ใหญ่จึงควร องค์จันทร์ก็ไม่แต่งให้ผู้ใดไปหนังสือก็ไม่ตอบ ครั้นให้นำศุภอักษรซ้ำลงมาก็ขัดแขงไม่รับทำล่วงเกินนัก ความทั้งนี้ก็ปรากฎดังโดยมาก เมื่อได้ทำนุบำรุงเลี้ยงมาแต่เล็ก เคยเข้าไปคำนับทั้ง $\left. \begin{array}{}\mbox{พี่ } \\[1.4ex]\mbox{น้อง }\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ก็ละราชประเพณีเสียก็ยังไม่รู้โทษตัว แต่พระเจ้ากรุงเวียดนามได้ดำริห์ดับความไปในพระราชสาส์นแล้ว ก็มิให้ข้องพระไทยมัวหมองในราชไมตรี เมื่อจะสั่งให้ขุนนางญวนแลไทยซึ่งออกมาพาองค์จันทร์ไปส่งเมืองเขมร กรุงพระมหานครศรีอยุทธยาก็ไม่ถือโทษ จะทำนุบำรุงมอบเมืองให้ครอบครองไปตามเดิม แลจึ่งองค์จันทร์องค์สงวนวิวาทกันเห็นความเปนอยู่คนละน้อย แต่องค์สงวนเปนน้องไม่อดออมหาอัชฌาไม่ก็มีโทษ ถ้าสองพระนครยังมีพระไทยเมตตาจะปลูกเลี้ยงอยู่ พี่น้องก็ไม่เสียกันได้กรุงพระมหานครศรีอยุทธยาได้ว่ากล่าวองค์สงวนก็สาระภาพรับผิดอยู่แล้ว บัดนี้กรุงพระมหานครศรีอยุทธยาได้แต่งให้
$\left. \begin{array}{}\mbox{พระยามหาอำมาตยราชทูต} \\[1.4ex]\mbox{พระยาราชโยธาอุปทูต} \\[1.4ex]\mbox{พระทองสื่อตรีทูต} \\[1.4ex]\left. \begin{array}{}\mbox{ขุนศรีภากร } \\[1.4ex]\mbox{หมื่นหาญชลาไลย }\\[1.4ex]\end{array} \right\} ล่าม\end{array} \right\}$ จำทูลพระราชสาส์นออกมาเฝ้าโดยดำริห์ พระเจ้ากรุงเวียดนามมีพระราชสาส์นเข้าไป
พระราชสาส์นมาณวัน ๒ ๓ฯ ๒ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๗๔ ปีวอกจัตวาศก ๚ะ๛