(๗) หนังสือท่านเจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ณกรุงเทพมหานครศรีอยุทธยา

(๗) หนังสือท่านเจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ณกรุงเทพมหานครศรีอยุทธยา มาถึงองไลโบเสนาบดีขอได้นำขึ้นทูลแต่สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนามให้ทราบ ด้วยสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชเจ้ากรมพระราชวังบวรสถานมงคลฝ่ายน่า มีพระราชบัณฑูรดำรัสเหนือเกล้าเหนือกระหม่อมสั่งว่า พระยาราชวังสรรข้าหลวงมีชื่อกลับเข้าไปครั้งนี้ กราบทูลว่าสมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนามมีพระไทยยินดี ต่อสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวเปนอันมาก ให้รับเลี้ยงดูผู้ออกมาต่าง ๆ มิให้ขัดสนประการใดนั้น ด้วยสมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนามมีน้ำพระไทยรักในสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวแต่ก่อนฉันใด ก็มีพระไทยเสมอมาจนคุ้มเท่าบัดนี้ แลสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชเจ้ากรมพระราชวังบวรสถานมงคล ก็มีพระไทยคิดถึงพระเจ้ากรุงเวียดนามอยู่มิได้ขาด แต่ไม่ทราบว่าสมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนามจะต้องพระราชประสงค์สิ่งใดจะได้จัดออกมาถวาย แลครั้งนี้พระยาราชวังสรรกราบทูลว่า สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนาม ต้องพระราชประสงค์ดิบุกบริสุทธิ์สำหรับจะใช้ในการเบ็ดเสร็จ บัดนี้สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชเจ้ากรมพระราชวังบวรสถานมงคล จัดได้ดิบุกสองร้อยสามสิบสี่ปึก ถวายออกมาก่อน ขอให้สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนาม ครอบครองสุริยราชสมบัติแผ่นดินเมืองญวนทั้งปวงให้อยู่เยนเปนศุขสืบไป อนึ่งณมรสุมปีขานอัฐศกนี้ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชเจ้ากรมพระราชวังบวรสถานมงคลฝ่ายน่า ให้พระอินอากรแต่งสำเภาลำหนึ่ง จีนอิวเจียง เปนนายสำเภา จีนตัวงี ล้าตา จีนชุน ปั้นจุ๊ จีนวอ ผู้กำกับ คุมเอาสินค้าออกไปจำหน่ายณเมืองเอมุย แลสำเภาลำนี้ต่อไม้ยังหามีป้ายสำหรับสำเภาไม่ จะออกไปขอป้ายณเมืองจีน แลมีหนังสือนายสำเภาล้าต้า ฝากพระยาราชวังสรรเข้าไปให้กราบทูลว่าใช้ใบไปกับสำเภาหูทรง ครั้นไปถึงเข้าท่าขัดสนมรสุมกลัวใช้ใบไปเมืองจีนมิได้ เข้าทอดอยู่ปากน้ำเมืองกุยเยนกับสำเภาหูทรงด้วยกัน องโหกุนเจ้าเมืองกุยเยินได้ลงไปดูแลอนุเคราะห์อยู่ แลสำเภาลำนี้จะต้องค้างมรสุมต่อปีน่าจึงจะใช้ใบไปได้ แลณเดือน $\left. \begin{array}{}\mbox{๓} \\\mbox{๔}\end{array} \right\}$ ปีขานอัฐศก จะให้ผู้ตบแต่งออกไปแต่งสำเภาณเมืองกุยเยิน แลให้องไลโบช่วยกราบทูลแต่สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนามให้ทราบ

หนังสือมาณวัน ๕ ๖ฯ ๑ ค่ำปีชวดฉศก