บทที่ ๒๑

๒๒๖. Beal กล่าวตามคำ Cunningham ว่าเป็นตัทวะ. เป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งอยู่ทางตะวันตกของสาหรมหัต, ห่างจากกันในราว ๓๖๐ เส้น. สถานที่เกิดของพระกัศยปพุทธะอยู่ในแคว้นเพนาเรส (พาราณสี). ↩

๒๒๗. Beal กล่าวตามคำ Cunningham ว่าเป็นตัทวะ. เป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งอยู่ทางตะวันตกของสาหรมหัต, ห่างจากกันในราว ๓๖๐ เส้น. สถานที่เกิดของพระกัศยปพุทธะอยู่ในแคว้นเพนาเรส (พาราณสี). ↩

๒๒๘. ดูเหมือนจะต้องการให้พระพุทธเจ้าทุกพระองค์มีการพบกันกับพระชนกของพระองค์เสมอ แต่ที่กล่าวว่าพระศากยมุนี ได้พบกับพระเจ้าสุทโธทนะพระราชบิดานั้น, อย่างน้อยที่สุดก็ต้องเป็นความจริงหรือคะเนว่าจะเป็นความจริง. ↩

๒๒๙. ตถาคต, คำนี้เป็นสรรพนามสูงที่สุดสำหรับใช้แก่พระพุทธเจ้าอันเป็นที่เคารพยอดยิ่งทุกพระองค์ ในภาษาจีน 世宋. Hardy ทำความเห็นในเรื่องราวของพระกัศยปพุทธะไว้ (M. B. หน้า ๙๗) ว่า ภายหลังเมื่อได้ถวายพระเพลิงแล้ว, ชาวชมพูทวีปทวีปได้ประชุมพร้อมใจกันสร้างพระเจดีย์ขึ้นองค์หนึ่ง สูง ๑ โยชน์, บรรจุพระบรมธาตุซึ่งปรากฏว่ามีครบบริบูรณ์ทั้งร่างกายไว้. ↩

๒๓๐. นะ-ไพ-กีอา หรือนภิค, เป็นนามซึ่งไม่มีกล่าวถึงในที่อื่นอีก. Eitel กล่าวว่า นครที่พระพุทธเจ้าองค์นี้เกิดนั้นชื่อคานโฮ, และ Hardy ว่าเมขละ, ซึ่งอาจจะเป็นนามที่ออกเสียงตามภาษาสํสกฤต. ↩

๒๓๑. ดูหน้า ๘๙ บทที่ ๑๗ โน๊ต ๒ ↩

๒๓๒. ดูหน้า ๘๙ บทที่ ๑๗ โน๊ต ๒ ↩