กำเหนิดพระมารุต

[ง] กำเหนิดพระมารุต (เล่าต่อเรื่องกวนอมฤต)

นางทิติผู้เปนมารดาพวกแทตย์ คืออสูรที่แพ้เทวดา วิงวอนพระกัศยปเทพบิดรขอลูกชายใหม่ เพื่อให้แก้แค้นแทนพวกแทตย์ พระเทพบิดรว่านางต้องบำเพ็ญตะบะพันปีจึ่งจะให้ลูกดังปราถนา นางทิติก็เข้าไปสู่ตำบลกุศปลพ ตั้งความพยายามในทางตะบะอย่างเคร่ง พระอินทรไปอยู่ปฏิบัตินางอย่างดีที่สุดจนนางตายใจ รักเหมือนลูกตัวเอง (ที่จริงพระอินทรนั้นเปนลูกนางอทิติ ผู้เปนภคินีของนางทิติ และเปนมเหษีขวาของพระกัศยปเทพบิดร นางทิติเปนมเหษีซ้าย) นางทิติจึ่งกล่าวแก่พระอินทรว่า ลูกที่ตั้งใจไว้จะให้เปนศัตรูของพระอินทรนั้นเมื่อคลอดมาแล้วจะให้เปนมิตรอย่างสนิท แต่พระอินทรก็ยังไม่ไว้ใจ จึ่งมองหาโอกาศอยู่ จนเห็นนางนอนหันหัวผิดทิศ (คือเอาหัวนอนเปนปลายตีน) พระอินทรจึ่งเข้าครรภนางทิติเอาวัชระตัดลูกในท้องเปน ๗ ภาค นางทิติตื่นขึ้นรู้สึกว่าตนผิดไปแล้วจึ่งเลยมอบลูกทั้ง ๗ นั้นให้เปนบริวารพระอินทร ขอให้ได้เปนผู้รักษามรุต (ลม) ทั้ง ๗ ลูกนางทิติทั้ง ๗ นั้นจึ่งมีนามปรากฎว่ามารุตแต่นั้นมา แบ่งน่าที่กันคือ ให้ไปพักในพรหมโลก ๑ ในเทวโลก ๑ ให้เปนทิพยวายุ (คืออากาศ) ๑ อีก ๔ องค์ให้เปนลมตวันออก ตวันตก เหนือ และใต้