| ๗๐๑๏ แต่นั้น ม่างๆหน้าท้าวซึ่ม |
ชมหัว |
| เหมือนดั่ง หลานยินเหงาจิ่งจา |
สารเหล้น ซามดาย |
| ลอนว่า มัวแควนผ้ายดงดอน |
ดั้นฮอด สันนี้ |
| ใผห่อนเว้นพงศ์เชื้อ |
กิ่งนาม ฯ |
| ๗๐๒๏ เขาก็ลือว่า เจ้าอู่แก้วเยาวะยอด |
กะกุลตน นั้นเด |
| เซ็งงามยศยิ่งทาง |
ไทอ้าง |
| อังนึ่ง ผลควรสร้อยศรีใส |
คำหยาด ก็ยัง |
| สังบ่ หว้ายเถื่อนกว้างชมใช้ |
ส่งคดี ฯ |
| ๗๐๓๏ ล้ำฝ่ายเบื้องแพงมาศ |
เชียงเชย นั้นเด |
| เขาก็ลือว่า สองศรีเสลียวชอบไว |
แวนแจ้ง |
| อันนึ่งลอนว่า จำสูผ้ายดงเตย |
เต้าข่าว |
| ชั้นที่แม้งใจท้าว |
หากยัง ฯ |
| ๗๐๔๏ ซึ่มกล่าวแล้วนายฮีบ |
ฮับขาน |
| แหนสาว เท็งทะลังดินดั่งดู |
ดาถ้วน |
| อันว่า บริพารแท้ไทเฮา |
นั้นหย่า จาเถิ้น |
| ท่อว่า คึดจอดเจ้าองค์อ้วน |
มอบเมือง พี้ดาย ฯ |
| ๗๐๕๏ ความฮอดเท้าท้าวกว่า |
พญาหลวง |
| ปองเปืองคึดอ่าวใจ |
จงพร้อม |
| เลยลวด ยวงความเท้าทวนเถิง |
ภูวนาถ |
| หลานท่านผู้คีงค้อม |
ใคร่คราง ฯ |
| ๗๐๖๏ เมื่อนั้น พระบาทต้านงัววาด |
คำยวง |
| เขือฮีบ เมือเชียงสาสู่นาง |
ในห้อง |
| เพื่อจัก จงใจเจ้าคำวัง |
แวนว่า มาเถิ้น |
| ถามอ่อนให้ตรงต้อง |
จื่อคดี ฯ |
| ๗๐๗๏ มันก็ ขึ้นกล่าวแล้วอั้วค่า |
ฮับขาน |
| พาทีทักสั่งเถิง |
ธรรม์เหง้า |
| รือจัก ลอนพานให้อัปราไชย |
ยศออก ใดนั้น |
| บ่กว่าเจ้าใจแจ้ง |
ผ่อคาม หั้นถ้อน ฯ |
| ๗๐๘๏ เฮาพร่ำ สร้างเครื่องไว้อานหอก |
แหนตาว |
| ครันว่า สมคามเชิญช่อยกัน |
กวนข้า |
| ยังสาวสร้างแสนไท |
เบื้องบ่าว โอมแล้ว |
| ในโลก ใต้ลุ่มฟ้าดูแห่ง |
บุญกัม ว่าเนอ ฯ |
| ๗๐๙๏ เมื่อนั้น อั้วกล่าวแล้วประดับเลิก |
ลงไป |
| ขาก็ ทวนคำคืนคอบทูล |
ธรรม์เหง้า |
| แต่นั้น บาไทท้าวเร็งโญ |
ยินชอบ |
| น้ำหล่อเหล้าเต็มแล้ว |
กล่าวนาย ฯ |
| ๗๑๐๏ เขาก็ ประนมนอบนิ้วนบนาถ |
ภูธร |
| ปุนกัน ฟายไหแคเปลี่ยนกัน |
กินเมี้ยน |
| ดีแก่ ทินกรหุ้มเขาเขียว |
ลมล่วง |
| เมื่อนั้น ท้าวซึ่มซ้ำความเผี้ยน |
สั่งแสง ฯ |
| ๗๑๑๏ เขือเญียะ คืนคอบท้าวนพราช |
เฮือนหินก่อนเถิ้น |
| คำหลานลุงพร่ำแพง |
จิงแจ้ง |
| ท่อจัก ฝืนคำดั้งครองสาว |
นั้นอย่า จาเถิ้น |
| อันว่า ฮักชื่อแท้ตูพี้ |
หากเมิงว่าเนอ ฯ |
| ๗๑๒๏ บัดนี้ คึดใคร่เชื้อท้าวฮุ่ง |
ลุนจอม |
| บาเจืองยังอยู่พลอย |
นอนแล้ง |
| ท่อว่า หอมพลไว้เงินคำ |
ซ้ำจ่ายถ้วนแล้ว |
| ที่นั้น นามนาถเนื้อใจแจ้ง |
ลูกอาวออกแล้ว ฯ |
| ๗๑๓๏ เคืองจักให้พี่ เมือฝ่ายน้อยนาแคบ |
คูนขุนพี้ซาม |
| เขือเญียะ ถวายคำควรคอบหลาน |
เฮาฮู้ |
| เมื่อนั้น นายแสงไหว้จอมบุญ |
ลาเลิก |
| ขึ้นสู่ห้องเถิงอั้ว |
มิ่งเมือง ฯ |
| ๗๑๔๏ ต้านเบิกข้อแขสั่ง |
เทพี |
| นางก็ ยินวอนคึดคั่งเคือง |
คาข้อง |
| แต่นั้น มือทวยแต้มสารศรี |
เสลียวคาด |
| ถามข่าวน้องธรรม์ต้น |
แต่ไกล ก่อนเถิ้น ฯ |
| ๗๑๕๏ พี่ก็ฮู้ว่า ภูวนาถท้าวนอนคีก |
คีงพลอย |
| บัดนี้ บาไทแขงข่มความ |
แควนหมั้น |
| ท่อจัก กลอยหุมให้แนวนาม |
เชื้อออก เฮาพี้ |
| ฝูงต่างชั้นลุงเบื้อง |
เบ่าประสงค์ ว่าเนอ ฯ |
| ๗๑๖๏ พี่ท่าน ให้บอกแก้วธรรม์เอก |
อวนศรี |
| อย่าได้ วางพงศ์พันธ์กิ่งแนว |
นามใกล้ |
| พอที่ บุญมีได้โดยใจ |
จงใฝ่ |
| ยังชอบ ใช้ข่าวเบื้องเฮียมฮู้ |
ฮ่างอวน แด่เนอ ฯ |
| ๗๑๗๏ เมี้ยนใส่แล้วตาคาด |
ประชิดดี |
| เลยลวด ลงคำควรสั่งแสง |
เสียงแจ้ง |
| อันดั่ง เร็งโญท้าวพาที |
นายหากเห็นแล้ว |
| พี่ก็ คึดก่ำพร้าเนาแล้ง |
ใคร่ประสงค์ ฯ |
| ๗๑๘๏ ฮอยว่า ขานพากย์เบื้องบ่ช่าง |
ปรารถนา แลซาม |
| สองไกลจงจอดกัน |
กวนข้อง |
| เพราะเพื่อ เวราฮ้ายฮามเวียน |
จำแจก |
| นายค่อย เยื้อนกล่าวน้องโดยด้าม |
ดั่งแถลงนี้เนอ ฯ |
| ๗๑๙๏ เมื่อนั้น ออระแนกเนื้ออั้วค่า |
คึดคาม |
| ปุนแครงควรอิกสิน |
สมผ้า |
| นางก็ เฮียงความต้านคนเซ็ง |
งัววาด |
| เพิ่งที่ ฮักข้อยข้าเทียวใช้ |
ชั่วไกล ฯ |
| ๗๒๐๏ ของฝากล้วนขันอาจ |
ดูตระการ |
| ยอมวลไปกล่าวนาง |
ในห้อง |
| มันก็ ชมคุณเจ้าโอยทาน |
ทูลขม่อม |
| ฮู้ว่า มีเครื่องย้องเมือฟ้า |
สู่สาว แลซาม ฯ |
| ๗๒๑๏ ว่าจัก คึดย่อมยั้งดูเล่า |
ยินเหิง |
| ทางยาวแสนส่ำดอย |
ดงขั้น |
| ฮมเพิงไหว้เทพี |
ทูลเกศ |
| เมี้ยนพรากชั้นเวิงน้อย |
ออกทวาร ฯ |
| ๗๒๒๏ แต่นั้น ขึ้นขี่ม้าเลยล่วง |
เดินผลู |
| ฝูงสาว เมืองชานขวางผ่อคอย |
คนใช้ |
| ชะบุเนื้อนายแสง |
หุยฮู่ง |
| ในโลก ใต้ลุ่มฟ้างามแจ้ง |
จิ่งเห็น ฯ |
| ๗๒๓๏ พู่งพู่งพร้อมเถิงที่ |
เชียงขวัญ |
| เซ็นๆ เสียงชะนีฮายฮาว |
ฮิมถ้ำ |
| เขาก็ ตามไปข้ามแสนดอย |
เดินป่า |
| แม้งนึ่ง เถิงกีบก้ำดอยหว้า |
แว่นอน ฯ |
| ๗๒๔๏ เมื่อนั้นอั้วค่า คึดจอดน้องแล้วเล่า |
ไขสาร |
| ยินคำวอนขอบใจ |
จงท้าว |
| เห็นว่า สมคราญหน้าปุนเดียว |
ดูเกิ่ง กันแล้ว |
| พระพ่อ เจ้าหมื่นม้าวแขงขั้น |
ขาดคดี ฯ |
| ๗๒๕๏ เขาจัก คึดเพิ่งพ้องเอาท่าน |
เปนยวง |
| ให้ว่า พาทีจาพ่อแพง |
กลางเกล้า |
| กูก็ ทนทรวงฮู้ฮมอาย |
หน้าแขก |
| เมื่อนั้น ป้าซ่าค้ำคนิงเจ้า |
อี่ดู ฯ |
| ๗๒๖๏ ออระแนกเนื้อนงถ่าว |
กระสันวอน |
| ชะบุทวนทอดตน |
เต็งผ้า |
| ทุกไทเที้ยนพอนอน |
นิทธะเน่ง |
| ดีแก่ ดาวดาดฟ้าแขข้อน |
ขอบเขา ฯ |
| ๗๒๗๏ ลมเป่งพร้าวพัดยอด |
ยังแซง |
| ฟังยิน กาเวาสูรส่งเสียง |
กวนก้อง |
| แต่นั้น นายแสงใช้ปุนไป |
ประดับหาบ |
| กายเถื่อนถ้องหลายมื้อ |
ฮอดหลาน ฯ |
| ๗๒๘๏ มันจิ่ง ขึ้นขาบท้าวกลอยกล่าว |
คำนาง |
| มือทวยสารอ่านดู |
ใจสะบั้น |
| สูก็ ลีลาล้ำเงินยาง |
กี่ค่ำ แล้วอาว |
| เจียมจากชั้นเชียงล้าน |
ย่อมเขียว ฯ |
| ๗๒๙๏ อันจัก นับฮ่ำฮู้แท้ท่อ |
สิบวัน |
| ยังพอ เทียวไปมาหมั่นเยือน |
ยามหน้า |
| ดูดั่ง ทรวงกระสันฮ้อนฮมแด |
ดานแปลบ |
| มือข่ำผ้าโทมท้อง |
ท่าวนอน ฯ |
| ๗๓๐๏ ผิบ่ได้แนบเนื้อนางนาถ |
นิทธา ดั่งนั้น |
| แหนงว่า มรณาในสมคามคอบชาย |
เชิงชู้ |
| อาวฮีบ ซำลวาผ้ายเถิงปะกัน |
นาออก เฮวเถิ้น |
| แหนแก่ ผู้แว่นเผี้ยนพอให้ |
ผ่อคาม ว่าเนอ ฯ |
| ๗๓๑๏ ยังชอบใช้เชิญพวก |
กอยสิน ฮู้รือ |
| ดูดั่ง นางงามเปนฝ่ายเฮา |
ฮอยถ้วน |
| ท่อว่า เร็งโญท้าวทวนขีน |
ขัดหลีก |
| ให้ท่าน คึดซู่ชั้นตรงถ้วน |
ฮ่ำคนิง ฯ |
| ๗๓๒๏ บัดนี้ แม่อยู่ฮ้อนฮมคีก |
คีงเหงา |
| คองคำอาวหากเห็น |
ทุกถ้อง |
| ดีแก่ ลมเกาค้อแคมสวน |
สร้อยสั่น |
| ลุกพรากห้องโฮงฮ้าน |
เผ่นลวา ฯ |
| ๗๓๓๏ ข้ามเถื่อนไม้หลายหลั่น |
ไพรพนอม |
| คับคาเถิงแทบเวียง |
วังกว้าง |
| เฮวฮีบ ฮอมคำขึ้นแถลงเถิง |
ท้าวกว่า |
| แหนพากย์เจ้าเมืองกว้าง |
กล่าวมา ฯ |
| ๗๓๔๏ แล้วเล่าถ้อยอั้วค่า |
ทุกประการ |
| เมื่อนั้น เร็งญายินเญียะหัว |
หุมห้าว |
| เดิมเฮาใช้ชมสาร |
โอมอ่อน |
| ยังเล่าอ้างเถิงท้าว |
ลูกจอม ฯ |
| ๗๓๕๏ ใผกล้า ตัดท่อนฟ้าเปนเขื่อน |
ระวังเพียง นั้นซาม |
| ฮอมความ เชิญนายแสงอ่อนสม |
เมือหน้า |
| เขือเญียะ นำกลอนเกลี้ยงเจียรเถิง |
ท้าวซึ่ม พุ้นเยอ |
| ให้แต่งช้างม้าสิ่ง |
สินทอง ฯ |
| ๗๓๖๏ ต้านตื่มข้อแขชอบ |
ชมโอม นั้นก่อน |
| ยังเล่า ขืนคองเขือสั่งคดี |
ตรงต้อง |
| ดั่งนั้นเฮาจัก โฮมพลายแท้เถิงลุง |
เต้าแขก |
| ท้าวกล่าวแล้วลาห้อง |
พรากไป ฯ |
| ๗๓๗๏ ผ่อเห็น สะแควกพร้าวทวายยอด |
ลมเผลียง พุ้นเยอ |
| กลายไพรสณฑ์ฮีบแฮง |
ฮันม้า |
| หลิงเห็น ไสวไม้เฮียงถัน |
ถวายยอด |
| ทองเทศเที้ยนจานหว้า |
แจกจูม ฯ |
| ๗๓๘๏ ดีแก่ นกฮอกฮ้องเต้นฮ่าย |
ชมคณา |
| ฟังยิน ยูงทองขันแข่งผัว |
ผายย้อง |
| แต่นั้น ซำลวาเท้าคำวัง |
คราวค่ำ |
| ขึ้นสู่ห้องประนมนิ้ว |
นอบหลาน ฯ |
| ๗๓๙๏ ประดับส่ำถ้อยน้าออก |
เอาแถลง |
| คุณภูบาลใส่ใจ |
จำเผี้ยน |
| แต่นั้น หาแลงพร้อมตอมขุน |
ถ้วนคู่ |
| กินพร่ำเมี้ยนมวลแล้ว |
ลวดนอน ฯ |
| ๗๔๐๏ ผ่อเห็น ชะพู่ฝ้าแฝงเมฆ |
บัพพะโต พุ้นเยอ |
| คอนคอนคึดฮู่งนาง |
นอนแล้ง |
| บัดนี้ เอโกชู้ชมขวัญ |
คือพี่ ตนแล้ว |
| รือว่า วิบากแข้งขืนให้ |
ห่างกัน กี่ดาย ฯ |
| ๗๔๑๏ ฟังยิน ฟ้าฮ่ำฮ้องเสียงมี่ |
เดือนสาม |
| ทุกไทชมเฮียกขวัญ |
เมือห้อง |
| ดูดั่ง อวนฮามฮ้อนหัทยัง |
ยินยาก |
| มโนนาถน้องคือบ้า |
จ่มจิง ฯ |
| ๗๔๒๏ ออระแนกเนื้อเนาเน่ง |
นิทธา |
| ยังค่อย เต็งคำเสนห์เหนี่ยวใจ |
จงชู้ |
| บาก็ ไสยาค้อมยามเดียว |
แล้วตื่น |
| คึดฮู่งผู้ธรรม์อ้าง |
ลูกลุง ฯ |
| ๗๔๓๏ ฮื่นๆก้องลมเบิก |
จวงทอง พุ้นเยอ |
| วันใสสูงส่องดอย |
ดูเหลื้อม |
| ฝูงขุนขึ้นโฮงทอง |
เท็งสาด |
| ท้าวนั่งเท้าหมอนล้วน |
ลวดจา ฯ |
| ๗๔๔๏ ดูดั่ง ภูวนาถท้าวทวนกล่าว |
คดีเดิม หั้นแล้ว |
| ท่อว่าเฮาจัก แปลงสารตราใส่สม |
ผืนผ้า |
| ตางเติมให้แถมวอน |
คึดฮู่ง เฮาเถิ้น |
| คำซึ่ม เจ้าลุ่มฟ้าเหมือนหมั้น |
ห่อนมาย เมื่อใด ฯ |
| ๗๔๕๏ จาฮ่อเบื้องท้าวฮุ่ง |
พงศา ท่านพุ้น |
| ก็ไป่ มีเงินคำมาดหมาย |
เถิงเถ้า |
| นับว่า วอนดาไว้เวนขวัญ |
ให้เปล่า |
| พอที่ พระบาทน้าเปนเจ้า |
เคี่ยนครวญ แท้ดาย ฯ |
| ๗๔๖๏ ยังชอบซ้ำสองเล่า |
ดูกล นั้นก่อน |
| ความผวนผางบ่ยอม |
คองฮ้าย |
| ญนญนเชิ้งยองาย |
ประดับพาด |
| เดินเพื่อนพร้อมทังค้าย |
แต่งตอม ฯ |
| ๗๔๗๏ ชะพาดนิ้วทวายใส่ |
ทะไลจีน |
| ฮอมความเถิงเผ่าผี |
ฝูงด้ำ |
| ยาลอนให้ลุงขีน |
ขอยาก ปางนี้ |
| จักกล่าวซ้ำเชิญต้าน |
แต่งาม ฯ |
| ๗๔๘๏ เสื้อปากซั้นเชียงใหญ่ |
คำวัง มากิน |
| วอนลุง มีใจคามค่อยโอม |
เอาอั้ว |
| อย่าให้ ลังแขงข้อไสไป |
เปนท่าน |
| ฮู้ว่า ต้องตื่มกลั้วกลล้าน |
ลวดมัว บ่ฮู้ ฯ |
| ๗๔๙๏ แม้งนึ่ง ผู่ผ่านท้าวเลยเลิก |
เมือสถาน |
| ฮมฮมฝูงพวกครัว |
เทล้าง |
| ขาก็ เยียวกรก้มประนมมือ |
เมี้ยนสั่ง |
| พรากที่กว้างโฮงฮ้าน |
ฮีบไป ฯ |
| ๗๕๐๏ ผ่อเห็น สะพั่งไม้เปลื้องดอก |
ดาวผกาย พุ้นเยอ |
| ฟังยิน ฮีไฮฮันเฮ่งเสียง |
เฮฮ้อง |
| คับคาคล้ายสามมะเหง |
อ้ายหาด |
| ล้านเถื่อนถ้องเขียวเช้า |
ค่ำวัน ฯ |
| ๗๕๑๏ เถิงแห่งห้วยเหวตาด |
ตองเตย |
| ออระนันเสียงสิ่งชะนี |
โตนเต้น |
| แต่นั้น เลยคราวค้อยเถิงสถาน |
ถ้ำแอ่น |
| ดั้นเถื่อนไม้ฮอดที่ |
เชียงขวัญ ฯ |
| ๗๕๒๏ แม้งนึ่ง เถิงแห่งห้องนครใหญ่ |
เงินยาง |
| เล็งเห็น หอลายวันส่องใส |
โฮงฮ้าน |
| เถิงที่ วังใสน้ำบางบิน |
เซาอาบ |
| แล้วเล่าขึ้นเมือกว้าน |
จอดครัว ฯ |
| ๗๕๓๏ ฝูงบ่าวพร้อมปลงหาบ |
ประดับมวล |
| เฮวฮีบ ดาความเถิงล่ามเชียง |
นางอั้ว |
| มันก็ คนิงหลานท้าวสินควร |
ใช้คอบ |
| ขึ้นกล่าวอั้วใจแจ้ง |
บ่นาน ฯ |
| ๗๕๔๏ คึดชอบให้งัววาด |
ลงอวน |
| ปุนกันถือเครื่องคราญ |
คลากว้าน |
| สองนายพร้อมทวนเมือ |
เท็งสาด |
| ไหว้ท่านเจ้าสินล้าน |
เลิกประนม ฯ |
| ๗๕๕๏ แต่นั้น งัววาดเมี้ยนมวลมอบ |
ของคราญ |
| นางชมผายผ่อดู |
ทุกถ้อง |
| บันนาการท้าวคำวัง |
แวนสะอาด |
| ครบเครื่องพร้อมทังผ้า |
หลากหลาย ฯ |
| ๗๕๖๏ น้าท่าน สร้างก่งท้าวเสวยราช |
นครปะกัน |
| ปุนนายสมแต่งมา |
เตินต้าน |
| มีแพรห้อลายวัน |
แวนหลาก |
| คอบท่านเจ้าโฮงฮ้าน |
แท่นทอง ฯ |
| ๗๕๗๏ เขาจิ่ง ใช้พากย์ถ้อยถามข่าว |
เทพี |
| ชะบองขานขอบอาว |
เออไว้ |
| พาทีแล้วถวายสาร |
เอาอ่าน |
| เยื้อนบ่ได้ยินค้อย |
คั่งทรวง ฯ |
| ๗๕๘๏ บัดนี้ ผู้ผ่านพื้นฮอยฮูป |
ขีนแขง พี่แล้ว |
| มาเฮา วางคดีหลวงหย่าจา |
จงต้าน |
| เมื่อนั้น นายแสงพร้อมขุนสม |
นบนาถ |
| เพิงที่ไหว้พ่อ เจ้าแผ่นล้านโอนอ้อน |
แว่นวอน ชอบแล้ว ฯ |
| ๗๕๙๏ อันจัก ตัดเครื่องชั้นขอขาด |
แขงขีน ดั่งนั้น |
| คือว่า ภูธรชังฝ่ายหลาน |
สองเจ้า |
| มีฮ่าง สีนเสียเมี้ยนคำพะไม |
ม้วยมอด กี่รือ |
| เมื่อนั้นอั้วค่า ให้แต่งพร้อมทังเหล้า |
ฮีบทอน ฯ |
| ๗๖๐๏ ประดับทอดถ้อยสอนสั่ง |
ลาลง |
| ปุนคำวอนถี่แถม |
สมเชื้อ |
| กินงายแล้วเลยแค |
คุมบอก |
| หลานก็ ยินยั่งไข้ในเนื้อ |
แต่วาน กี่ดาย ฯ |
| ๗๖๑๏ เมือสู่ท้าวแล้วพอก |
คืนพลัน เที่ยวเถิ้น |
| คองใดดูดั่งใน |
สารสร้อย |
| พอที่ กัมเวรเว้นปางประถม |
หลงหลีก จิงแล้ว |
| ให้ท่าน เจ้าติ่วสร้อยคองถ้า |
ชาติลุน ว่าเนอ ฯ |
| ๗๖๒๏ ว่าบ่ คึดปลีกน้องเบื้องบาป |
จำจิง นี้แล้ว |
| เปนแต่ บุญสองโสมเกิ่งโพย |
พายแพ้ |
| เขือค่อย ตีงความเท้าทวนเถิง |
พระราชเฮาเถิ้น |
| อันจัก สู้งายแท้ไทเบื้อง |
บ่มี ว่าเนอ ฯ |
| ๗๖๓๏ ขาจิ่ง นบนาถแล้วเลยสั่ง |
เสียงวอน |
| เทพี ปุนเงินคำกล่าวนาย |
สองใช้ |
| ประนมกรไหว้วันทา |
ทูลเกศ |
| คุณอ่อนไท้เผือข้อย |
ขอบใจ ฯ |
| ๗๖๔๏ ขาจิ่ง พรากจากห้องพิเศษ |
มโนฮม |
| ไหๆลวาฮอดเวียง |
เถิงกว้าน |
| ฮมฮมพร้อมปลงหาม |
ของฝาก |
| ขึ้นสู่ เจ้าแผ่นล้านเถิงฮ้าน |
แท่นทอง ฯ |
| ๗๖๕๏ ประดับแต่งตั้งมวลมาก |
แถวถัน |
| แพคำกองสาดงา |
ในห้อง |
| ท่อแต่ บันนาการเจ้ากือเมือง |
ท้าวกว่า |
| ทุกที่เที้ยนยอย้อง |
ผ่อดู ฯ |
| ๗๖๖๏ สะพาดเที้ยนของฝาก |
คำวัง |
| เขาก็ ชมชูเชยกล่าวโอม |
เอาอั้ว |
| มีทัง รัตนังแก้วผืนจีน |
เจียมหลาก |
| ประดับแต่งแล้วนายงั้ว |
มอบมวล ฯ |
| ๗๖๗๏ เจ้างวากหน้าเล็งล่ำ |
ลักแยง |
| ผลควรขานขอบเออ |
เอาไว้ |
| เมื่อนั้น ขุนสมพร้อมนายแสง |
ถามข่าว |
| ก้มขาบไหว้ทูลท้าว |
ที่ยำ ฯ |
| ๗๖๘๏ กลอยกล่าวข้อแขพากย์ |
ลวงนาง |
| แกวๆ เสียงขุนสมส่องคำ |
แวนเผี้ยน |
| เมื่อนั้น บาไทท้าวเงินยาง |
ขานขอบ |
| กูก็ ซ้ำสั่งถ้อยเมี้ยนแต่ |
นายแสง กี่แล้ว ฯ |
| ๗๖๙๏ ชื่อว่า คึดชอบให้เมือแส่ง |
คำวัง |
| รือจัก เปลืองแฮงสูบ่าวขุน |
มาต้าน |
| มิฮ่างมึงบ่ ฟังกลอนเกลี้ยงโดยเดิม |
กูกล่าว จิงรือ |
| สังจัก ผ้ายแผ่นล้านเทียวแท้ |
ยากใจ ดั่งนั้น ฯ |
| ๗๗๐๏ แต่นั้น เบื้องบ่าวต้นท้าวกว่า |
ฮับขาน |
| นายก็ จำคองใสจื่อแถลง |
เถิงเจ้า |
| ท่อว่า ภูบาลสร้างเฮือนหิน |
พระราช |
| กระสันโศกฮ้อนฮมเฮ้า |
บ่ส่ำเบย ฯ |
| ๗๗๑๏ ใช้กล่าวน้านามนาถ |
พงศ์กะกุล |
| เท็งว่า จำเผือเลยล่วงทาง |
ทูลท้าว |
| ขอวอนเจ้าจอมบุญ |
ฮักมาก ปางนี้ |
| เมืองที่พุ้นเฮือนย้าว |
ดั่งเดียว ว่าเด ฯ |
| ๗๗๒๏ เมื่อนั้น ประบาทฮู้ฮับพากย์ |
สองนาย |
| อันจัก เปนกลมเกลียวอย่าลอน |
มาต้าน |
| คึดที่ สายนามเนื้อจอมไท |
ท้าวฮุ่ง กูพุ้น |
| พ่อพรากไว้เมืองบ้าน |
อยู่พลอย ฯ |
| ๗๗๓๏ เทียนย่อมถ้อยใจฮุ่ง |
เถิงเฮาพี้ดาย |
| เขือฮีบ ถอยคำคืนคอบเถิง |
ธรรม์เหง้า |
| เทพีเพี้ยงแมนเหลา |
เหลือราช เฮวพุ้น |
| เลิงจัก มาเหนี่ยวเถ้าสันนี้ |
บ่ควร ว่าเนอ ฯ |
| ๗๗๔๏ ขาก็ ทูลบาทแล้วเลยว่า |
แวนแขง |
| หลานก็ ทวนคำงามกล่าวเชย |
ชมต้าน |
| สังว่า ลังแขงข้อขีนความ |
ให้โทษสันนี้ |
| บ่กว่าเจ้านครล้าน |
ผ่อไกล หั้นแล้ว ฯ |
| ๗๗๕๏ เยียวว่าแท้เปนโทษ |
พานเมืองท่านนั้น |
| คลองบูฮาณท่วยไท |
เฮาฮู้ |
| ชื่อว่า บาเจืองตั้งใจจง |
หมายมาด ก็ดี |
| แต่นั้น ซึ่มเคียดฟู้กำเท้ง |
ฟาดหมอน ฯ |
| ๗๗๖๏ กูอยู่ สร้างก่งท้าวเสวยราช |
เงินยาง |
| ใผไป่ จาคำหลอนดั่งสู |
ฝูงม้อย |
| โอมนางฮู้จาผวน |
ต้านเติบ สันนี้ |
| บ่ใช่ เชื้อลูกข้อยจิงแท้ |
กล่าวควร ฯ |
| ๗๗๗๏ ใผค่า แฮงมากอุ้มฟ้าเกีบ |
จักรวาลได้ซาม |
| อันว่า สมคามจักค่อยทวน |
ทรงป้าน |
| ลือว่า เมืองกูเท้ากงพาน |
พลมาก |
| ใผจัก มาต่อต้านเถิงแท้ |
ห่อนขาม ฯ |
| ๗๗๘๏ ชื่อว่า ปัดปากท้าวไทปั่ว |
ระวัง เวียงก็ดี |
| ตูจัก ยอสมคามผอกสู |
ตางเข้า |
| อันจัก ชูเชียงม้างเอานาง |
ฮอยยาก จิงแล้ว |
| เยียวว่า อ้ายกว่าเต้าเถิงหนี้ |
ป่วยคืน ฮู้เด ฯ |
| ๗๗๙๏ แต่นั้นขาก็ ลุกพรากท้าวเลยเลิก |
ทังอาย |
| ผันลวาฝืนออกเวียง |
วังกว้าง |
| กลายหนห้องหอสูง |
อั้วค่า |
| เหลียวผ่อเจ้าแพงช้าง |
แต่ไกล ฯ |
| ๗๘๐๏ สะเพือกพร้อมป้าซ่า |
นางเซ็ง |
| เขาก็ อาลัยลักลั่นใจ |
จงน้อง |
| เห็งๆม้าฮันแฮง |
ข้ามป่า |
| มัวมืดไม้เปนถ้อง |
แทบทาง ฯ |
| ๗๘๑๏ ดีแก่ นกฮ่ายไม้ฮิมไฮ่ |
กินไฮ |
| ภูเขาขวางฮ่มฮัง |
ดอยฮั้ง |
| สูรย์ไคลค้อยเขาคำ |
ใกล้ค่ำ |
| ประดับไพร่ยั้งนอนแล้ง |
ลวดแลง ฯ |
| ๗๘๒๏ ดีแก่ ฟ้าก่ำเกี้ยวภูพ่าง |
พูงพาง พุ้นเยอ |
| ดาราเฮืองส่องแสง |
ใสแจ้ง |
| เขาก็ คนิงนางแก้วศรีกระสัน |
โสมฮาบ |
| เคียดที่ ทัวระคีกท้าวนอนแล้ง |
ต่างสถาน ฯ |
| ๗๘๓๏ เฮาผอก ต้านหยาบหยุ้งแขงแก่ |
กวนฟุน ซึ่มนอ |
| บ่มี คำภูบาลกว่าเมือง |
แวนซ้ำ |
| อันนึ่งลุงก็ ฮุนความข้อแขแขง |
พ้นขนาด |
| เหมือนดั่ง ปลาอยู่น้ำขังไว้ |
โทษมัว มากแล้ว ฯ |
| ๗๘๔๏ เมื่อนั้น ลมลวาดไม้ก้องกิ่ง |
เหมือยฮวาย |
| ฝูงครัวดาหาบคอน |
แควนเช้า |
| สองนายขึ้นลวาพอน |
เลยล่วง |
| ทางท่องเท้าเถิงห้วย |
ตาดผา ฯ |
| ๗๘๕๏ ข้ามข่วงกว้างเถิงที่ |
คำวัง |
| ลงลวาเฮวฮีบเมือ |
โฮงฮ้าน |
| เมื่อนั้น ภูธรท้าวชมฟัง |
พีพาก |
| แหนฮ่างเจ้าเมืองล้าน |
กล่าวแขง ฯ |
| ๗๘๖๏ แล้วมอบเสื้อผืนหลาก |
กับสาร |
| มือทวยแยงเญียะเท |
ทรวงข้อง |
| ฮอยที่ บาดาลชั้นเงินยาง |
ยุคราช แลนอ |
| ผิบ่ ได้ฮ่วมห้องนางท้าว |
ลวดตาย ก็ดี ฯ |
| ๗๘๗๏ ให้ฮีบตั้งทะไลมาศ |
มวลชาม |
| ดางายตอมสิ่งเมือง |
ฝูงเหง้า |
| ตามเที่ยวใช้สองหน |
พัดพอก |
| แม่นบ่ ให้พี่เจ้าแพงล้าน |
กล่าวดี กี่นา ฯ |
| ๗๘๘๏ เลยลวด มาตอกต้านว่าม้อย |
มัวมุน มักจา |
| แหนงว่า ตายเปนผีเพิดคน |
ลางแล้ว |
| เมื่อนั้น โยธาท้าวปุนมวล |
เมี้ยนอย่า |
| คึดฮู่งแก้วใจฮ้อน |
ฮ่ำคาญ ฯ |
| ๗๘๙๏ เขือเญียะ คืนคอบน้าแวนว่า |
ทุกอัน |
| ดูดั่ง ทรวงหลานเจ็บบ่วาย |
แวนข้อง |
| แต่นั้น ผันลวาข้ามเขาเขียว |
คืนเล่า |
| ดีแก่ ตาเวาฮ่ำฮ้องเฮียวไม้ |
ส่งเสียง ฯ |
| ๗๙๐๏ ทุกที่แห้มหอมเผ่า |
ไฟฟอน |
| กลอยแฮงฮันฮอดเชียง |
เซาม้า |
| เมือเถิงให้ภูธร |
นบนอบ |
| เจ้าแผ่นหล้าควรคร้าม |
ใคร่ชม ฯ |
| ๗๙๑๏ แต่นั้น แหนพากย์ข้อแขกล่าว |
กวนฟุน |
| มือทวยผมแยกคืน |
กำทื้น |
| โยธาเที้ยนฝูงขุน |
เหง้าใหญ่ |
| ทุกที่ขึ้นเมือห้อง |
คั่งคน ฯ |
| ๗๙๒๏ เมื่อนั้น ท้าวใส่ข้อแขซึ่ม |
คองฟุน |
| เขาก็ กลมคำควรใคร่เชิญ |
ชนช้าง |
| ปุนกันให้แขวนเงิน |
ฟ้าสนั่น |
| ผัดว่า นางซึ่มซ้ำเอาอั้ว |
มอบหลาน ฯ |
| ๗๙๓๏ ค้อนปั่นค้องฮางใหญ่ |
ประดับเสียง |
| ดาแคพานหมื่นฮาม |
ไหต้น |
| เหลือแต่ โฮงทองย้ายยอเฮียง |
ฮ้านลุ่ม |
| น้ำเลื่อนล้นปานซ้อง |
แกว่งฟาย ฯ |
| ๗๙๔๏ ผัดว่า ข้ามเถื่อนไม้ภูทุ่ม |
ทานพาย เพื่อนพุ้น |
| วอนทังหลายส่ำสวาง |
ฝูงเถ้า |
| ญนญนย้ายบวยคำ |
เพงแพ่ง |
| ขุนลูกเต้าเตินช้าง |
ช่อยแฮง ฯ |
| ๗๙๕๏ ผัดว่า แพ้แห่งต้นท้าวซึ่ม |
ชมเปือง |
| ขันจัก มวลแพนแดงเกื่อยชู |
เชียงล้าน |
| กับทัง บุญเฮืองอั้วอามคาย |
คิ้วก่อง |
| หลานก่ำพร้าไปต้าน |
ส่งสิน ฯ |
| ๗๙๖๏ ลุงฟอกข้อต้านเติบ |
ผิดคอง |
| คนิงคำขีนด่ากวน |
แกวม้อย |
| เขาว่า เมืองหลวงท้าวกงพาน |
พลมาก |
| ตูอยู่พี้คือข้อย |
ม่อนมัน ฯ |
| ๗๙๗๏ เมี้ยนอย่าแล้วปุนป่าว |
โยธา |
| คึดพอ เอาขันคำใส่ตาง |
โตงเหล้า |
| เมื่อนั้น เสนาพร้อมกินเมา |
ทุกหมู่ |
| เมี้ยนสั่งเจ้าประนมท้าว |
ที่สถาน ฯ |
| ๗๙๘๏ ชะพู่หน้าพระบาท |
ศรีคราญ |
| เตินขุนกวานเลิกแค |
คลาห้อง |
| แม้งนึ่ง สุริโยล้ำบาดาล |
เดินต่ำ |
| จัดหมู่น้องนางท้าว |
ฮ่วมเพลา ฯ |
| ๗๙๙๏ เมี้ยนข่ำเข้าทวยใส่ |
ทะไลจีน |
| พอดีเซาสว่ายมือ |
เช็ดผ้า |
| เมื่อนั้น สนควรขึ้นสถานเพียง |
ลดม่าน |
| แปปิ่นหน้าผันเหน้า |
แนบนอน ฯ |
| ๘๐๐๏ เมื่อนั้นนางกว่า ผู้ผ่านพื้นมนุสราช |
ลือเกียรติ์ |
| ปุนความ ยินภูธรเพิ่มไป |
ปีฮ้าย นี้ก่อน |
| กลัวเกรงต้องโพยเสียน |
เสิกใหญ่ |
| ดั่งนั้นรือจัก หว้ายเถื่อนไม้ทันท้าว |
ที่พล พุ้นซาม ฯ |
