๓๔

๓๓๐๑ เจียมแต่ ฮู้ข่าวน้องเจียระจาก เชียงเครือ
เฮียมก็ เต็งคำเสนห์ฮุ่งเถิง ทุกมื้อ
คึดเมื่อ พลแพนอ้อมหลายเหลือ ล้นท่ง
พี่ก็ เยียวท่านฮื้อเทม้าง ยาดเมือง ฯ
๓๓๐๒ แม้งนึ่ง ผู้ก่งท้าวถือหมู่ พลอวน
เฮียงพลายชนหมู่แกว กอยม้าง
เทื่อนี้ ญูสงวนหลิ้นโฮงสิง พร้อมคู่กันแล้ว
ดูอ่อน เจ้าโลกกว้างคือคู่ ตาตน ฯ
๓๓๐๓ ชะพู่เนื้อง้อมม่วน ฮับขาน
ทางกังวลแห่งอวน หลายห้อง
อันนึ่ง วางสถานไว้เขินคีง น้าออกเฮียมพุ้น
มาฮอด เจ้าพี่น้องดีได้ แต่ตน ฯ
๓๓๐๔ ขอบพี่ ละอ่อนน้องไว้นอก ปลายใจ
คำกังวลจิ่งจักหาย เสียฮ้อน
โสมใสแก้วนางแกว แก้วอู่
ตูก็ คึดจอดเจ้าธรรม์อ้าง ใคร่เห็น ฯ
๓๓๐๕ ผู่ที่เหง้าพร้อมคู่ คำเสนห์
ประสงค์สันลุเพื่อบุญ บาท้าว
ขอแก่ เร็งโญให้กูณา นามต่าง
ง้อมม่วน เจ้าหมื่นม้าวขานข้อ ขอบคดี ฯ
๓๓๐๖ บัดนี้ เฮาพี่น้องมาฮ่วม เคหัง
เปนไมตรีสืบสาย สมสร้าง
ของหลังค้ำคูนมา ได้คอบ
เฮียมย่อมอ้างเถิงเจ้า ชู่คน ฯ
๓๓๐๗ เมื่อนั้น เขาขอบเจ้าจอมมิ่ง เชียงเครือ
ผนผนลวาคั่งทาง แกมช้าง
แพนเฝือก้ามกลางนา นองเครื่อง
ท้าวฮุ่งผู้นงหน้า ฮุ่งจอม ฯ
๓๓๐๘ แม่ก็ ละลูกไว้อ้ายเจื่อง มาเถิง แด่รือ
ตูก็ หอมกือนาอยู่งอย งองถ้า
หายามได้วันดี มื้อปลอด
น้องท่านผู้นงหน้า จิ่งสะเบย ฯ
๓๓๐๙ เมื่อนั้น ง้อมฮอดท้าวเทียนข่ำ บายมือ
ดีแก่ ลมเชยพัดกลิ่นหอม โฮยเฮ้า
บาไทเจ้ากือนา ต้านพี่
ผู่แห่งเหง้าคีงค้อม คอบวอน ฯ
๓๓๑๐ เจียมแต่ น้องจากเจ้าคลาที่ เชียงเครือ
กระสันวอนคึดพี่ไกล กอยกลั้น
อันนึ่ง ใจจงป้าเขือเฮียม ฮักมาก
ขอนโศกฮ้อนหลายชั้น ใช่ประมาณ ฯ
๓๓๑๑ ใจนึ่ง คึดภาคพื้นภายที่ เงินยาง
ใจหนึ่ง ฮมอาการผ่ายเฮียม ภายบ้าน
อวนก็ ทำขวางได้โดยใจ จงง่าย
เมื่อนั้น ง้อมม่วนต้านขานข้อ ขอบคุณ ฯ
๓๓๑๒ พี่อยู่พุ้นคึดคั่ง คาเคือง
คนิงหลายปุนจอดเฮียม ทังเจ้า
อันนึ่ง ฮามเมืองชั้นภายหลัง ไว้แม่
มาฮอด ผู่ที่เหง้าภายพี้ เพิ่งบุญ ฯ
๓๓๑๓ เมื่อนั้น อั้วควี่ถ้อยต้านตอบ อวนมโน
ภูธรปุนใส่นา แกวแญ้
เฮียมก็ โรคาแค้นกำเดา ดาลสวาท
เยียวเล่า แส้หมู่ช้างเมือหน้า พรากไกล ฯ
๓๓๑๔ อันนึ่งกลัวพยาธิไข้หนาวเหนื่อย โรคา
ฮมอาลัยชู่ลวง เลยข้อง
เฮียมก็ ระเวระวังฮ้อนฮมทรวง หลายเยื่อง
เมื่อนั้น พระบาทผู้เปนน้อง ม่ายหัว ฯ
๓๓๑๕ ชาดชาดแส้ดาเครื่อง คลาไป
หนัวหนัว ฝูงทาสีส่ำสาว แลวใช้
พลไหลเข้าเมือเวียง ระวังราช
ท้าวฮุ่งใช้ใจแจ้ง จอดเฮียม ฯ
๓๓๑๖ ดีแก่ชะพู่พร้าวช้อนกาบ แกมตาล
สองนางเทียมจิ่มเจือง ขวาซ้าย
โยธาท้าวคนหาญ แหนแห่
แม้งนึ่ง เถิงแห่งด้าวเชียงล้าน ไพร่มวล ฯ
๓๓๑๗ พลแผ่เข้าปักตูใหญ่ เมือเวียง
สวนไลตามพาทพิณ พานสร้าง
โฮมพลตั้งหลายแสน สุมเครื่อง
เอาแม่ เจ้าโลกกว้างเมือสู่ เชียงทอง ฯ
๓๓๑๘ เฟื่องๆขึ้นโฮงฮาช เฮียงกะได
เทื่อนั้น เสนาเนานั่งเนือง ในห้อง ฯ
ฮมฮมเชื้องสาวแลว ไซหมาก
ประดับเพื่อนพร้อมปุนน้ำ โสรจสรง ฯ
๓๓๑๙ แม่งวากหน้าขึ้นแท่น ธรรม์ขวาง
เล็งดู ฮงฮงใสส่องคำ ทุกด้าน
อันว่า ดวงปรางค์แก้วบุญกัน กัมเกิด
เอาพี่ เจ้าตี่วสร้อยเมือสู่ พิมานคำ ฯ
๓๓๒๐ กำเนิดนี้เผือขอด ไมตรี
พิมมะบาลฮับพากย์เจือง จอมไท้
เทพีอั้วเอาอวน ขึ้นแท่น
ประดับดอกแก้วกองไว้ เลียบลาย ฯ
๓๓๒๑ ฝูงแกว่นใช้น้ำโสรจ สรงสี
กองแพงกูอย่าอาย อันหม้อม
สาวเลวเปื้องจามรี ไกวแกว่ง
ง้อมข่ำอั้วถือนิ้ว บ่วาง ฯ
๓๓๒๒ เฮียมก็ พลัดแม่ไว้บ้านแห่ง เชียงเครือ กี่ดาย
เทียวทางไกลหมื่นหลึม เขาขั้น
บัดนี้ มาเห็นเจ้าทังสอง พร้อมคู่
การที่ชั้นดีฮ้าย อย่าไล แด่เนอ ฯ
๓๓๒๓ ชะพู่หน้าอั้วพี่ พลอยแหน
เฮาใช่ แนวนามไกลเกียรติขาม แขต้าน
ท่อว่า ยังเคืองเบื้องเชียงเครือ ให้ฮู่ง
คึดอ่อนเจ้าทองล้าน เกิ่งตน ฯ
๓๓๒๔ เมื่อนั้น พู่งๆเชื้องใช้พาด เผือนควาย
ญนๆ ยอทะไลจีนแจกปุน เปนถ้อง
นางเมีองอั้วปิปาย กลอยกล่าว
เขาพี่น้องเมือแห่ง หอทอง ฯ
๓๓๒๕ ปุนป่าวด้ำเฮวฮีบ ฮับขวัญ
ยาพองพลัดพรากเฮือน ฮามท้าว เฮาเนอ
แนนพันง้อมงามเปรียว ขานพี่
ควรที่ป้าท่าน เจ้าติ่วสร้อยมาจ้ำ แจกพลี ฯ
๓๓๒๖ เมื่อนั้น ผู่ที่เหง้านางซึ่ม ชมหลาน
เฮียงสาลีสาดเลียน ทะไลเข้า
พอการเมี้ยนเทลง ถ้วนหมู่
เตินพวกพร้อมกินแล้ว เลิกขัน ฯ
๓๓๒๗ ชะพู่ตั้งเหล้าแจก จีนลาย
ชะลอนเลียนถี่ถัน แถวน้ำ
ออระชอนป้าปุนฟาย แควนถี่
สวางสี่ด้าวแดนฟ้า ช่อยชู ฯ
๓๓๒๘ เขาพี่น้องเฮียงฮ่วม เคหัง
วอนสูคูนมิ่งแนน เมือหน้า
ขุนจอมเจ้าขาซาย ด้ำใหญ่ มากิน
คูนก่ำพร้ายืนยิ่ง ทุกไท ฯ
๓๓๒๙ ภูไชยท้าวตายแต่ เชียงเครือ มากิน
เมืองไกลขันค่อยชู แนนน้อย นั้นแด่
นูเนือนิ้ววางปาน แล้วอย่า
อวนอ่อน เจ้าติ่วสร้อยเชิญน้อง ฮ่วมสาม ฯ
๓๓๓๐ ชะพู่หน้าเจ้ายี่ ยินสงวน
บางามชมแพ่งแค ดอมเหน้า
โสมควรแก้วอามเฝือ แฝงพี่
ค้ายสิ่งเหง้านางท้าว นั่งเฮียง ฯ
๓๓๓๑ แพ่งๆนิ้วท้าวฮุ่ง เฮืองแหวน
เสียงแจนจัดแจกแค แถมน้ำ
แนนพันสร้อยสีดา ง้อมม่วน
ค้ำฮุ่งห้องเมืองยี่ ยินวอน ฯ
๓๓๓๒ คึดด่วนถ้อยไกลแม่ นางเมือง
ฮอนฮอนใจขาดมา ยังไส้
เจืองก็ เล็งดูป้าธรรม์ยำ เอาแพ่ง
ไว้อู่แก้วเฮียงฮ่วม อามคาย ฯ
๓๓๓๓ ชู่แห่งพร้อมกินคู่ เลยลา
ทังหลายเจียระจากลง ลาห้อง
แม้งนึ่ง สูรย์คลาค้อยลับเขา เสมรมาศ
เมื่อนั้น อั้วข่ำน้องนางท้าว สู่สถาน ฯ
๓๓๓๔ ชะพาดเหลื้อมขันหมาก คำแดง
ศรีคราญเนาแท่นสูง สมง้อม
เมื่อนั้น กองแพงเหง้ายังอาย กันอยู่
หมอมหม่อหม้อมยินฮ้าย ฮูปวอน ฯ
๓๓๓๕ ชะพู่เนื้อท้าวฮุ่ง เฮียงนาง
ภูธรกลอยกล่าวโลม แถมถ้อย
เมื่ออวน วางเฮียมฮ้อนเฮฮน นักซิ่น
ง้อมกล่าวเกลี้ยงกลอนซ้อย ชอบวอน ฯ
๓๓๓๖ พี่ก็ หลับตื่นต้านไห้ฮุ่ง บาไท
แคงย่อม เมิลทางงองผ่อคอย คนใช้
ขวบเมื่อ ฮีไฮฮ้องฮันเสียง สูรเถื่อน
อกพี่ไหม้เหม้อนใบ้ คอบวอน ฯ
๓๓๓๗ สว่าสว่าก้องลมล่วง โพไทร
คอนคอนใจขาดมา ดอมน้อง
พอเมื่อ ไฟเฮืองด้าวภูฮาว เฮืองเหล่า
พี่ย่อมคล้องดาด้ำ เจี่ยขวัญ ฯ
๓๓๓๘ ง้อมกล่าวแล้วท้าวฮีบ ฮับขาน
เปนแต่ กัมกันพลัดพรากเฮือน ฮามสร้าง
เจียมแต่ ทวนเขียวข้ามคีรี ยาวย่าน
เยื้อนซั่นช้างทังไห้ ฮุ่งเฮียม ฯ
๓๓๓๙ พ่างๆน้ำหน้าซ่าน ซามไหล
ลำลำ บายผืนแครงแทบเทียม ตางเจ้า
ฮีไฮฮ้องเฮเสียง สูรย์สว่าง
อกเฮ่งหม้อมเหมือนใบ้ คอบวอน ฯ
๓๓๔๐ หว้ายหว่างไม้มาฮอด ภูแขม
เวราจรแจกไกล กลอยกลั้น
อวนก็ แถมวอนฮ้อนกำเดา ดาลสวาท
คึดชู่ชั้นนฮมเฮื้อ หอดทรวง ฯ
๓๓๔๑ แม้งนึ่ง เถิงแห่งห้องเหวตาด แดนพาง
พลหลวงเขาคว่างเญีย ภายหน้า
อวนก็ วางหนีย้ายพานคำ คืนเล่า ปางนั้น
คองคอบผู้นงหน้า อุ่นตน ฯ
๓๓๔๒ แม้งนึ่ง คอนเท่าม้ามาเทียว ทวนทัน
บนคำสะหาวกล่าวสูง สมถ้อย
ขาพวงพ้นพลอยจัน เจียรฮอด
คอนควี่ถ้อยแถมฮ้อน เฮ่งคดี ฯ
๓๓๔๓ ต้านตื่มถ้อยไห้หอด หิวแฮง
เมื่อนั้น นายพานคำเล่าหนี ไปพร้อม
ว่าจัก กินสารให้ตายมรณ์ เมี้ยนชั่ว
ก็เล่า ไกลอ่อนผู้คีงค้อม ค่อยคราง ฯ
๓๓๔๔ เสิกทั่วท้าวพุ้นเพื่อน มาทัน
ลอนตายผางไป่ดี ดูฮ้าย
ฝูงเขาข้าไทหยัน หยามใหญ่
เมื่อนั้นน้องค่อย หว้ายป่าไม้มาพร้อม เพื่อนพล ฯ
๓๓๔๕ ทึกพระเนตรย้อยรือใคร่ ขลังมโน
ลอนท่อ ทวานพลายชนหมู่แกว กลอยม้าง
ลุงวางให้เสนโห ขาพี่
สัจจะผู้ธรรม์อ้าง ไป่ลืม ฯ
๓๓๔๖ แล้วพรากท้าวคลาที่ เงินยาง
ออระทึมเมืองใหญ่ปะกัน แกวสร้าง
เทนางได้สินทอง ส้อยชั่ง
น้องก็ ไว้แห่งผู้ธรรม์อ้าง อุ่นตน ฯ
๓๓๔๗ ไชยโชคล้วนได้ดั่ง ปรารถนา
ทังชุมพูอ่อนมา มวลไหว้
ดูหลายล้นเหลือตา เต็มชอบ
น้องจิ่ง หว้ายไป่ไม้ทันหมู่ ยางกาว ฯ
๓๓๔๘ ปุนแต่งเต้ามะฮามฮอบ ทิสา
ฮมฮมเขาแขกเมือง มาไหว้
อันจัก คณนาแท้ดูเหลือ ล้นลาภ
น้องใคร่ได้เห็นหน้า พี่ตน ฯ
๓๓๔๙ สว่าๆเหล้นฟ้อนฟ่าย ละเม็งสิง
คือมีในสวรรค์ที่พรหม ภายฟ้า
ฮาก็ ชูชิงได้โดยใจ จงง่าย
เทื่อนี้ ญูอุ่นผู้คีงค้อม นั่งปอง ฯ
๓๓๕๐ ท้าวกล่าวข้อแขถี่ แถมวอน
เงินทองดูเฮื่อเฮือง รือไฮ้
ออระชอนท้าวผายเสียง ต้านพี่
ง้อมม่วนไหว้คูนน้อง นั่งเทียม ฯ
๓๓๕๑ พี่ก็เยียวว่า บ่ได้ผ่านด้าวทังโลก โลกา ดั่งนี้
เจียมเปนตัวอยู่คอง คำอ้าง
เทื่อนี้ คุณโณแล้วคุณณา ลุเล่า
ญูอยู่สร้างหลายแคว้น ฮ่วมเฮือน ฯ
๓๓๕๒ แม้งนึ่ง ลมเป่งไม้เปื้องช่อ นายเนือง
ดีแก่ เดือนใสแสงส่องบน ดาวข้อน
บาเจืองช้อนคอนาง ฮัดแทบ
ง้อมกล่าวเล้าโลมน้อง ว่าวอน ฯ
๓๓๕๓ ชะแลบเนื้อเนานั่ง เตงตัก
ภูบาลสมเสพกาม กลอยฟื้น
แหนงว่า ฮามฮักน้องนอนเดียว ดีกว่า
หลิ้นเสพเนื้อยังยี่ ผาเงิน ฯ
๓๓๕๔ แม้งนึ่ง ลมลวาดไม้ในป่า เหมือยฮวาย
ฮองๆเดือนส่องลง ลับฟ้า
เล็งดู ภายกระบวนเบื้องตาวันใส เสด็จฮุ่ง
ฮื่นฮื่นข้าภูเฮ่ง ตีกูน ฯ
๓๓๕๕ เสียงพู่งขึ้นดังม่วน ออระชอน
สูระพางตัดส่องดอย เฮืองฟ้า
สะลอนล้วนหลายปุน ปูสาด
ท้าวไถ่ผ้าผืนแขบ คลาหอ ฯ
๓๓๕๖ ชาดชาดพร้อมเจ้ายี่ ชมงัน
ออระควรคีงฮาบงาม ขาวดั้ว
ชะดันพร้อมเต็มโฮง เชืองถ่าว
เฮาจิ่ง กั้วดาบได้แกวแย้ ส่วยทอง ฯ
๓๓๕๗ เจ้าอว่ายหน้ากลอยกล่าว มุนตรี
ฮองฮองวันส่องดอย ปลงขึ้น
เมื่อนั้น บาศรีต้านเก็งญา พระแม่
เฮาก็ แผวผาบพื้นเมืองแย้ พ่อคูน ฯ
๓๓๕๘ แต่ยี่ ได้ก่ายน้ำใจใคร่ เมือนา
นายทองสูนใส่ใจ ฟังเจ้า
ดีก่อ ปลาชมเหล็นวังใส แสนหาด
เฮาก็ เปนเหง้าท้าวปุนเกื้อ เกิ่งอินทร์ ฯ
๓๓๕๙ ชาดชาดน้ำหน้าแม่ พลอยตก
กินใจ ปานจอมตายเมื่อเจือง ยังน้อย
คึดเมื่อ เฮาทุกข์ไฮ้สินทอง เฮือนยาก
แม่หาก เก็บเผ่าข้อยขายเล้ม แลกกิน ฯ
๓๓๖๐ เถิงเมื่อ แดดส่องต้องตีนท่ง นาคอง
เจืองหาก พากันไปล่อแพน ทุกมื้อ
กูก็ คองวายแท้ลุงจอม เปนเผ่า กี่ดาย
เทื่อนี้ลูกก็ ผาบค้ายได้พลตื้อ จิ่งขวาง ฯ
๓๓๖๑ รือจักให้แม่ เมือปลีกท้าวปานไป่ มาเถิง นี้เด
นางจอมทวยแผ่นแครง โทมหน้า
ท่อว่า ฮมเพิงห้องเมืองปะกัน แกวราช
ค้ายไพร่ฟ้าหลายล้น อยู่วอน ฯ
๓๓๖๒ ชะพู่หน้าพอหมื่น นางแกว
โสมควรคีงลูกแมน ผิวเผี้ยน
ทาสีพร้อมทาสา ใช้ช่วง
ฮุ่งค่ำเที้ยนคองเจ้า ที่ยำ ฯ
๓๓๖๓ ดีก่อ ลมล่วงพร้าวเปื้องช่อ ใบบาน
ปุนคำควรกล่าวจอม ทังง้อม
หาญพายพร้อมอาวพอง พลสว่าย
ไหว้ท่านเจ้าทองล้าน ชู่ประการ ฯ
๓๓๖๔ เจ้าอว่ายหน้าเส็งสิ่ง โยธา
หาญพาย ทังแองคอนใส่ใจ จำถ้อย
สูเญียะ เมือทูลไหว้ราชา ลุงออก กูนั้น
น้องท่าน เจ้าติ่วสร้อยมาฮอด เงินยาง ฯ
๓๓๖๕ ยังท่อ คึดขอกห้องหนแห่ง เมืองปะกัน
มาดาเมื่ออยู่แขวง ขนันข้า
เขาก็ เฮวฮันไหว้ราชา ท้าวซึ่ม
ป้าอยู่อ้อมเทียมท้าว ที่เดียว ฯ
๓๓๖๖ ต้านตื่มข้อเจืองสั่ง เสด็จการ
เกลียวความลุงกล่าวถอง เถิงท้าว
สูค่อย ทวานความไหว้หลานกู กอยพากย์
ไหว้แม่ เจ้าหมื่นม้าวเมื่อก่ง เมืองปะกัน ฯ
๓๓๖๗ ท่อว่า ล่ำบากด้วยดอมมิ่ง มาดา
ไกลพงศ์พันธุ์อยู่วอน แวนหม้อม
ฮู้ว่า คุณนาแท้ดวงเดียว ดูประเสริฐ
แม่ท่าน เมืออยู่ป้องแขงท้าว ก่งเมือง ฯ
๓๓๖๘ ที่นั้น ดูเลิศล้นยังยิ่ง นครสวรรค์
เขาก็ ทวานความคืนคอบเจือง จอมไท้
เทื่อนี้ลุงก็ โดยคำท้าวทุกอัน ถ้วนพากย์
ใคร้กล่าวถ้อยลุงป้า ชู่อัน ฯ
๓๓๖๙ ทุกปากช้างเฮืองข่าว ปุนความ
เตินนายกองพวกครัว ยามเช้า
โสมพราวอั้วอามคาย คำสวาท
ง้อมม่วน เจ้าติ่วสร้อยฮมฮ้อน คู่ควัน ฯ
๓๓๗๐ แม้งนึ่ง สูรย์คลาดค้อยลับเหล่า เสียแสง
เสียงนันคนเลิกลา ลงห้อง
หุมแพงเข้าเมือใน เมี้ยนแท่น
ง้อมม่วน ผู่จิ่งหน้าเทียมน้อง บ่คลา ฯ
๓๓๗๑ สูรย์พุ่งขึ้นเขาขอบ ยุคันธร
ดาราเฮืองเฮื่อเดือน ดาวดั้ง
แม้งนึ่ง ลมออนเปื้องพรึกสา หนาวหน่วง
ฝูงพวกน้อยปุนตั้ง แต่งครัว ฯ
๓๓๗๒ สูรย์พุ่งขึ้นฮ้อนเฮื่อ เฮืองแสง
หนัวๆควาญคาดพลาย ลงล้าง
นงแพงเจ้ากือเมือง เมี้ยนอาบ
ผู่ที่อ้างเมือห้อง แห่งจอม ฯ
๓๓๗๓ โสมฮาบอั้วง้อมม่วน อามคาย
เขาก็ ทนระแดดอมเดือดกระหาย หิวไห้
ทังหลายพร้อมนางแกว นงถ่าว
ไหว้แม่ผู้คีงค้อม คั่งสถาน ฯ
๓๓๗๔ ค่าวๆหน้าท้าวฮุ่ง ฮมมะนา
นางจอม ทรงบันดาลเดือดแด ดาลข้อง
โสภาเหน้าแพงศรี อั้วค่า
เมื่อนั้น ป้าซึ่มเต้าเถิงน้อง ข่ำมือ ฯ
๓๓๗๕ คองว่า ได้อยู่ห้องหนแห่ง เมืองเดียว กี่ดาย
เลยจักกือหาญ เมือเชียงทองพรากตู ไกลหน้า
เล็งเห็น งาเฮียวห้างพันตัว ตั้งเครื่อง
คื่นคื่นม้าควาญห้าง หิ่งนัน ฯ
๓๓๗๖ หนักเหนื่องเค้าคับคั่ง โฮงทอง
แกงควายสุกหมื่นถัน แถมส้า
เจืองก็ ปุนปองให้เมือหา ลุงซึ่ม
เมี้ยนแต่งพร้อมพันเหล้า หมื่นหาม ฯ
๓๓๗๗ ต้านตื่มข้อแขม่วน ชมหัว
สาลีตามลาดเลียน ทะไลเข้า
หนัวๆเที้ยนคนนัน ในอาสน์
ท้าวฮุ่ง เจ้าติ่วสร้อยเชิญแม่ กินงาย ฯ
๓๓๗๘ ชะพาดพร้อมเหน้านั่ง แฮเฮียง
ตอมเผือนควายหมื่นตัว กินแล้ว
โงงโงงค้องเสียงกลอง เกาพาท
เมื่อนั้น อั้วอ่อนเจ้าทังง้อม ม่วนเมือง ฯ
๓๓๗๙ เขาก็ ทูลพาทไหว้พระแม่ มาดา
ยินเคืองทุกข์ซู่ลวง หิวไห้
เก็งญาผู้ธรรม์ยำ พระแม่
เมี้ยนสั่งถ้อยแถลงไว้ ชู่คอง ฯ
๓๓๘๐ เจียมแต่ มาฮอดห้องหนแห่ง เงินยาง
ฮมเพิงภายอ่อนอวน นงหน้า
อวนก็ ขวางใจแจ้งวิญญาณ ยินชื่น
คือคู่ ได้ผ่านพื้นพิมานฟ้า นั่งปุน ฯ
๓๓๘๑ หลับตื่นแล้วเห็นเผ่า พงศา
แวนบ่ มีอาดูรเดือดแด ดูแจ้ง
อันนึ่ง เฮียมกูผู้ผาโล ท้าวซึ่ม
เทื่อนี้น้องจัก ไปอยู่พุ้นภายแญ้ เพื่อนแกว ฯ
๓๓๘๒ ต้านตื่มข้อแขชอบ ชักคดี
เอามา เปนแนวนามดั่งรือ เคยคุ้น
เทพีอั้วทังหลาย ไห้หอด
นับว่า เมืออยู่พุ้นความหลู้ย หล่าหลง ฯ
๓๓๘๓ ยอดมิ่งง้อมอั้วค่า อามคาย
แถนปลงลงชั่งมา ดอมน้อง
อันหนึ่ง เฮียมกูผู้บุญผาย พร้อมเกิด
หมั้นอยู่ห้องคงแท้ เที่ยงสถาน ฯ
๓๓๘๔ ประเสริฐเนื้อท้าวฮู่ง เจืองหาญ
โพยภัยสังอย่าเบียน บุญเจ้า
ปรากฏก้ำหิมพาน ไชยะเยศ
พลคั่งเค้าทังค้าย ท่วยไท ฯ
๓๓๘๕ เนียนเนียนเนื้อภูธร ทนสวาท
ป้าซึ่มกลั้นกลอยไห้ ฮูงวอน ฯ
๓๓๘๖ พระราชเมี้ยนกลอยกล่าว นางมุน
โสมคราญคือคู่เหลา ผิวเผี้ยน
พระกายกะกุลก้ำเม็งจีน เจ้าแม่
เมี้ยนมอบให้เมือพร้อม เพื่อนเฮา ฯ
๓๓๘๗ พระบาทท้าวต้านแม่ ทุกประการ
บ่กว่า เร็งโญญาณค่อยถนอม โลมต้าน
บุญผายผู้นางเมือง พระแม่
ไห้หอดอุ้มบาท้าว ข่ำขวัญ ฯ
๓๓๘๘ สะบัดไชยก้องเถิงที่ นาที
พลแพนมวลออกเวิง วังกว้าง
พิมมะบาลให้ตีกลอง ย้ายก่อน
คื่นคื่นช้างหลายฮ้อย เครื่องคำ
๓๓๘๙ ขวบเมื่อ เดือนสามค้อยเผลียงฮวาย ฮำเทศ
ทุกด่านด้าวดงไม้ ดอกเงย ฯ
๓๓๙๐ เปนขอกห้วยหลายหมู่ มาลา
ลมพานเผยกลิ่นละออง โฮยเฮ้า
ราชาเจ้าเจืองหาญ หุมมาก
คึดใคร่ นำดอกไม้ไปเฮ้า ม่วนไพร ฯ
๓๓๙๑ ภูไชยท้าวเตินป่าว ทังหลาย
เฮาจัก ยอพลหลวงพรากไป วันหน้า
หาญพายผู้เปนแสน ตางราช
ตกแต่งพร้อมขวาซ้าย ชู่ประการ ฯ
๓๓๙๒ น้องนาถผู้ต่างยี่ แองคอน
ทังขุนซายอ่อนคาน เนาใกล้
สะพาดพร้อมเสนา ฮับพากย์
ควรที่ ภูไชยท้าวเสด็จพุ่ง ยอไป ชอบแล้ว ฯ
๓๓๙๓ แต่นั้น พระบาทใช้สองอ่อน โดยทัน
เขือจ่ง เมือหอสูงกล่าวนาง ในห้อง
แหนแก่ โสมสันง้อมมเหสี นางนาถ กูเนอ
ขาพี่น้องทังอั้ว อู่อาม ฯ
๓๓๙๔ จักใคร่ ไปคาดหลิ้นน้ำดอก ในไพร
เชิญนางงามชู่คน ไปเฮ้า
ทังปวงพร้อมสนมหลาย ไปม่วน
จักพรากพี้ยามเช้า ล่วงไป ว่าเนอ ฯ
๓๓๙๕ ให้ด่วนเต้าตอมแต่ ยามงาย
ทังคำสายฮีบไป เตินน้อง
มันนั้น เปนสายเชื้อคอนซาย เชื้อแม่
ปุนใหญ่หน้าผางท้าว ใช่เท็ง ฯ
๓๓๙๖ ท่อแต่ได้สิบขวบ เมือหอ
ฮามมาดาใหญ่เอง ดอมท้าว
ขาก็ หิงๆเข้าเมือเถิง ง้อมม่วน
ทุกที่พร้อมนางเหน้า หนุ่มปะกัน ฯ
๓๓๙๗ เจ้าอู่แก้วเปนอาช อวนเขา
ทังหลายเมือนั่งเนือง นางท้าว
แต่นั้น สองขาเข้าประนมกร นบบาท
น้าวซู่ถ้อยคำเจ้า สั่งเถิง ฯ
๓๓๙๘ บัดนี้ พระราชท้าวสถิตนั่ง เบงชร
ฮมเพิง มีความสอนใส่หัว ฝูงข้อย
ดูดั่ง เดือนจรข้อนมาลา ฮสฮ่วง
ระดูดอกไม้บานฮ้อย แค่ไพร ฯ
๓๓๙๙ จักล่วงเท้าเสด็จฮอด เชียงขวัญ
อังเชิญพระยอดนาง ไปพร้อม
กับทัง สีสันเชื้อนางแกว แก้วอู่
สนมหนุ่มล้อมฝูงเหน้า คู่นาง ฯ
๓๔๐๐ เมื่อนั้น ชะพู่หน้าง้อมม่วน ฮับขาน
โดยบุญขวางแต่งไป เติมเจ้า
นางหลายพร้อมเต็มสถาน ฮับกล่าว
ตูก็โดยอาช พระนั่งเกล้าไปถ้วน คู่นาง ฯ

 

  1. ๑. เนื้อความตอนนี้ขาดไปไม่ติดต่อกัน

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ