๒๐

๑๙๐๑ สว่าสว่าตั้งยายเหยียด สุรา
ทันที่ พานดินหกหมื่นไห กำซ้อง
ฮางบัวซ้องวันทา ถ้ายี่
คนคั่งห้องโฮงฮ้าน ฮ่มขวาง ฯ
๑๙๐๒ เมื่อนั้น ลุงที่เหง้าใช้ช่วง สาวสนม
จัดหานางมิ่งเมือง มาพร้อม
ฮมฮมน้ำแถมพอ เพ็งมาศ
ทูลท่านผู้คีงค้อม เฟือดฟาย ฯ
๑๙๐๓ พระบาทให้อ้ายแกว่ง ไกวปาน
มันก็ ผายความเถิงฮอดแหน หมายด้ำ
ตูก็ กือหาญต้องแกวแมน กระจัดแตก
ท่อจัก ซ้ำท่อนท้าวเทที่ เมืองปะกัน ฯ
๑๙๐๔ ชะแควกนิ้วอ้ายคว่าง วางปาน
ลุงก็ จัดความแหนเหนี่ยวเจือง ใจแก้ว
ควรที่ ศรีคราญท้าวปุนกิน เสวยก่อน
ชมชื่นพร้อมพะนานเหล้า ม่วนสงวน ฯ
๑๙๐๕ โง่งโง่งค้องกลองมวน ดังมี่
อ้ายง่ำซ้ำเชยเหล้า กล่าวแขง ฯ
๑๙๐๖ คอใส่สร้อยถนิมแถ่ว กมชะเบ็น
แคงคานคุบเกิบกวน กางฟ้อน
ฮมฮมซ้ำเภฮี ฮันแส่ง
ย้องเชือดช้อนเพิงม้าว แกว่งไกว ฯ
๑๙๐๗ ฮู้หลากหลิ้นหลบแกว่ง ลำแพน
เหลียวไปมาล่ำนำ เอียงเอื้อ
พลแสนพร้อมในโฮง หัวฮื่น
ลุงแต่งเสื้อสินสร้อย ซู่อัน ฯ
๑๙๐๘ ชะพาดตั้งเยียหมื่น เงินยวง
ปุนปันพางไพร่ไท ทุกด้าว
ขุนหลวงสร้างเงินยาง มีมาก
อ้ายก่ำน้าวทูลเกล้า กล่าวยอ ฯ
๑๙๐๙ สันดั่ง ครุฑราชแผ้วแสวงนาค ในสระ
ตะเกิงยกยื่นมือ มวลฟ้อน
ทายทยานเท้าแพนทอง ไกวแกว่ง
ทุกที่ท้อนพลพร้อม ผ่อเฮือง ฯ
๑๙๑๐ แพ่งแพ่งนิ้วอ้ายเกื่อน เพ็งพราว
นามกรมันม่วนเมือง แนวน้า
ลุงเตินต้านฝูงสาว ใช้ฮีบ
เอาแผ่นผ้าผืนค่า พันเงิน ฯ
๑๙๑๑ เมี้ยนจีบแล้วเลยมอบ มัสการ
ฝูงนี้ ขุนเขินเขาแส่วงาม ลายล้วน
แต่นั้น ศรีคราญต้านแองผา ผายออก
ประนมนอบผู้ธรรม์อ้าง แจ่มเจือง ฯ
๑๙๑๒ ทุกขอกพร้อมพวนพากย์ ตบมือ
ทังเมืองเมิลผ่อดู พลล้าน
ทวนเที่ยวเที้ยนถือแพน ฮาฮ่อน
พิพากย์ต้านคำกล้า กล่าวหาญ ฯ
๑๙๑๓ หมักหม่อนหน้าลุงซึ่ม ชมยิน
สานสานเสียงแส่งกวน เกาค้อง
จองวองกลั้วกลอยนัน เนืองเที่ยว
ใจเจือดขี้นมโนต้อง เกื่อนตาง ฯ
๑๙๑๔ ฝูงนี้ ปละเปลี่ยวได้คูดั่ง ทัวระพี
ศรีเสลียวหางฮ่อนตน โตนเต้น
พอดีแล้วเลยแป หลบนั่ง
ปะคุบพาทพร้อมเพงเหล้น บ่นาน ฯ
๑๙๑๕ ลุงชั่งซ้อยคำแจก จูมลาย
สาวโสมคราญส่งไป เปนเชื้อง
วางมวลให้แองผาย มวลมอบ
มันก็ เปื้องไป่นิ้วยอย้อง ใส่หัว ฯ
๑๙๑๖ ลุงก็ ประกอบเกื้อลุลาภ คนเซ็ง
ไชยสมคามต่อตัว ฮือย้าน
ขุนเพ็งเจ้าลมนอง ฟ้าฮ่วน
ลุงแต่งตั้งสองช้าง ฮ่างวัล ฯ
๑๙๑๗ ทะล่วนนิ้วนบนาถ ชุลีแหน
งางอนสันสิ่งทอง ทังค้าย
ผายผยองเปื้องแพนคำ วีวาท
คือคู่สร้อยสายเส้น ใส่เศียร ฯ
๑๙๑๘ ยัวระยาตรย้ายเกี่ยวย่าง เญียงคีง
สาวกังวลหว่าแด ดาดิ้น
ฝูงนางเที้ยนชีงเอา อวนอ่อน
มโนพลาดพลั้งเพ็งได้ ไป่ปาน ฯ
๑๙๑๙ หมักหม่อนหน้าถอยนั่ง นบพญา
ภายหาญหนหมู่วัน เพ็งฟ้อน
ราชาต้านเตินขุน ท้าวหนุ่ม
มันก็ เฮฮ่อนฮ้อนกำก้าว แกว่งแพน ฯ
๑๙๒๐ ทุกขอกข้าเมิลมู่ง เล็งแล
กระทำไปมาดั่งกะสิง แสวงหลิ้น
แปรโสมเปื้องหางยูง ยัวระยาตร
คอยปิ่นหน้าเหลียวย้าย ย่างควน ฯ
๑๙๒๑ ฟังพาทย์พร้อมเสียงสิ่ง แสงระบำ
สาวสงวนลักลั่นใจ จงม้าง
ยินคั่งแค้นทรวงกระสัน กลั้นอยู่
ปากบ่ได้เลยกระด้าง เญียะวอน ฯ
๑๙๒๒ แต่นั้นชะพู่หน้าเมี้ยนนั่ง นบลุง
ดาขันคำอีกแครง ผืนเข้ม
บุญสูงแก้วคำดี ให้นอบ
ยังท่อผู้ใจเข้ม ที่เยีย ฯ
๑๙๒๓ ประกอบเนื้อคือคู่ อินทร์แถลง
มันก็ เสียคองคำกล่าวเถิง แถมถ้อย
สไบแครงผ้าผืนงาม ย้องหยั่น กูนี้
เบื้องบ่าวง้อมคูนท้าว ช่อยลุง ท่านแล้ว ฯ
๑๙๒๔ เขาฮีบ ค้อนปั่นค้องดอมปี่ สวานไล
สมคามเฮาค่อยทรง ตางเจ้า
หูตาค้ิวคอยไหล เหลียวเหลือด
เนื้อบ่เศร้าผิวเกลี้ยง ส่องใส ฯ
๑๙๒๕ ดูเลิศล้นล้นแห่ง ธรณี
ทรงโสมสันใคร่กาง กันได้
เฮาจัก ตีพลเข้าเมืองปะกัน กวนแก่
ภูวนาถท้าวคูนให้ ข่มไกล ฯ
๑๙๒๖ แต่นั้น มือสอดเต้นหลบแกว่ง ถอยหลัง
บาไท ยอเงินยวงเครื่องกิน กองแก้ว
วัตถังผ้าผืนแพง เพิงค่า
แขบจิ่งแล้วแพรสิ้ว ใส่สม ฯ
๑๙๒๗ สะพาดพร้อมมวลมอบ เญียคำ
มันประนมหัวขอบใจ ลุงป้า
ธรรม์ยำผู้ผลควร ยินชื่น
แต่นั้น เจ้าอว่ายหน้าเตินต้าน ต่อคอน ฯ
๑๙๒๘ ฮื่นฮื่นค้องประคุบพาทย์ เภรี
มันก็ ยอกรนบป่อมนำ แนวเนื้อ
คือดั่ง นาคาหลิ้นหลายกล เอียงอ่อน
กรเกือบเกื้อแพนตั้ง แต่งมวล ฯ
๑๙๒๙ ฮำฮ่อนนิ้วองอาจ แอวกลม
สาวสงวนดอมดั่งใจ จักม้าง
ฮมฮมผ้าผายเชิง เปื้องไป่ ฯ
หอมอ่อนอ้างเกากลั้ว กลิ่นจันทน์ ฯ
๑๙๓๐ ลูกไพร่พร้อมพวงไห่ หุมคอน
ลุงฮางวัลคู่แหวน ผืนผ้า
กับทัง พลายสารแก้วงางอน มวลมอบ
ยืนโยชน์เถ้ายาช้า ชู่ปี ฯ
๑๙๓๑ แต่นั้น พระบาทต้านเตินแต่ง คอนชาย
เลยลวด วันทาดีดั่งเลิง ลุกฟ้อน
ทังหลายกลั้วฮางบัว เมามี่
ฝูงเสพท้าวละคอนค้อม ก่องไกว ฯ
๑๙๓๒ ปุนปี่แก้วแกมพาทย์ เพงพัน
ไสวคีงค่อยญู เฮืองนิ้ว
เพิงเทียมห้องหิมวันต์ แวนเลิศ
คอนควี่ชั้นคีงค้อม ค่อยคอย ฯ
๑๙๓๓ ประเสริฐข้อยเจ้าแจ่ม เจืองลุน แท้แล้ว
สอยวอยจัดซู่คน ควรย้อง
ใสสมุดแย้มยลสี เสลียวมาก
เสียงโห่ก้องเชียงล้าน ล่วงบน ฯ
๑๙๓๔ พลอยพรากเหลื้อมถอยนั่ง มัสการ
ฮมฮมหามหีบเงิน แกมแก้ว
มวลมีม้าทังอาน เอามอบ
ประดับแต่งแล้วเตินเหล้า ข่ำกำ ฯ
๑๙๓๕ คึดชอบใช้สองปู่ ปุนเปือง
ภูธร ผายพานคำเกิบแกว กวนค้าน
เฮาก็ วางเมืองชั้นเงินยาง ญูแต่ง
ท่อจัก ต้านช่อยท้าวคูนเจ้า แจ่มตน ฯ
๑๙๓๖ พาแพ่งช้อยใสส่อง สามสาว
เขาก็ กำกันลงแต่บน บุญให้
อามคายหน้าขาวฟอง สิบสี่
พลสว่าย ฮู้ฮีบข้อแขใช้ ชอบลุง ฯ
๑๙๓๗ แต่นั้น พวงพากย์ถ้อยถนอมกล่าว บาไท
ยอมือ ทูลบุญสูงส่งถวาย ถวิลไหว้
โสมไวสร้อยสายเมือง มนุสราช
งามยิ่งไท้ไทย้อง ยอดคราญ ฯ
๑๙๓๘ ภูวนาถท้าวชั้นชื่อ เงินยาง
ทูลสารศรีป่ำปวง บาท้าว
อันว่า เจียมปางสร้อยสามสี สาโรจ
บุญยื่นน้าวคีงค้อม แนบนอน ฯ
๑๙๓๙ มาโสดป้าปางใหญ่ หายกระสัน
ลุงอาวออนเหนี่ยวเจือง จอมเจ้า
บุญกันแก้วขานพวง พลสว่าย
เฮาก็ มาม่วนพร้อมธรรม์เหง้า ชื่นชม ฯ
๑๙๔๐ ดูดั่ง หลานคาบเหล้าหลายถ่าย แควนเมา มากแล้ว
สางบ่ กลมเกลียวเขินขาดเสีย สมฟ้อน
ยีนนางหลิ้นเยียวเขิน หาบฮ่าง ฮู้ดี
เจ้าติ่วก้อนคำล้าน เญียะหัว ฯ
๑๙๔๑ บ่ใช่ เชื้อต่างท้าวทันอื่น อันไกล
ตนหลานคือลูกคีง ลุงเลี้ยง
อันนึ่ง เดินดงด้าวไพรขวาง ข้ามเถื่อน
ผิวบ่เกลี้ยงโสมเศร้า หล่าเหลือง ฯ
๑๙๔๒ ประดับเพื่อนพ้องพักเน่ง ยานัน
ทังเมืองเมิลผ่องอม งองท้าว
โกไสยผ้าผืนวัน ลายแลบ
พระบาท เทียมแนบน้าวประสงค์เนื้อ นุ่งควร ฯ
๑๙๔๓ ทัดเกศสร้อยสูนดอก โยธิกา
ชุมพูพอนแขบคำ หลายล้าน
คือดั่ง เหมหงส์ผ้ายลีลา ยัวระยาตร
ควรค่าล้านยอย้อง ยอดชาย ฯ
๑๙๔๔ สะอาดเหลื้อมใสส่อง สังวาล
สวานไลตามพาทย์พิณ เพงไค้
นงศรีแก้วภูบาล บุตเรศ
ให้ฮีบพร้อมแคนห้าว ติ่งตาม ฯ
๑๙๔๕ อั้วอุ่นเนื้อนัวละเพศ เพิงสงวน
อามคานคอยเหลือดจง ใจม้าง
เพิงที่ สาวสงวนชู้เชียงเครือ ดิ้นดั่น ดอมแล้ว
นิราศฮ้างฮอยฮู้ ฮูปกระสัน ฯ
๑๙๔๖ ผู่กลั่นแก้วไกวแกว่ง แพนคำ
กินรี ในหิมวันต์ว่างาม เพิงเพี้ยง
คือดั่ง สรพลเกี้ยวกำกัน เกากอด
อังคุเลสนิ้วกลมส้วย ส่องแหวน ฯ
๑๙๔๗ โสมยอดย้อยหลายหลาก กลกะสิงห์
เสวียงแพนพาบใจ แวนพร้อม
แอละอวยเอื้อองค์คีง แอวอ่อน
ทุกท่วยล้อมแลท้าว ท่านรือ ฯ
๑๙๔๘ หมักหม่อนเนื้อเหลียวเหลือด หลบแพน
เสียงอือคับแผ่นดิน ดาฟื้น
แลนแลนนี้วอาวพวง นบนาถ
คือคู่ เห็นแผ่นพื้นพิมานฟ้า ฟากสวรรค์ ฯ
๑๙๔๙ แต่นั้น ท้าวฮุ่งเมี้ยนเมือเสื่อ แพรคำ
ทุกคน ทุกวันทาใส่หัว ประนมไหว้
ธรรม์์ยำป้าปุนใจ ตกแต่ง
น้ำดอกไม้หอมเฮ้า ฮ่วงฮวาย ฯ
๑๙๕๐ แพ่งแพ่งน้ำเกาแม่ กิสนา
จันทน์เจือกายกลิ่นมี เมืองใต้
โสภาแก้วอามคาย โลมลูบ
ฝูงชว่างใช้ไกวแกว่ง คันคำ ฯ
๑๙๕๑ เถิงซูบเหล้าเฮาฮ่วม เฮียงเฮียม
พอที่ บุญกัมกันเผ่าพงศ์ พันธ์เชื้อ
แต่นั้น นงเสงี่ยมต้านอาวพวง พลสว่าย
เยาวราชผู้แนวเนื้อ เหนี่ยวลุง ฯ
๑๙๕๒ หลานท่าน เต้าก่ายน้ำเทท่าว เมือหนา
ยังใคร่ เห็นบุญสูงลอดแพน เพิงย้อง
ตางดั่ง ริจนาแส้งสอนใจ จำเจตน์
ฝูงลูกน้องเฮียนฮู้ ศาสตรศิลป์ ฯ
๑๙๕๓ เท่าว่า ปงเหตุฮ้อนหนบาป นินทา
เขาก็ วอนวินตายตุ่มมวล เมือฟ้า
เชิญพญาหลิ้นกะสิงฮำ เฮฮ่อน
ทูลแทบผู้ใจกล้า กล่าวงาม ฯ
๑๙๕๔ หมักหม่อนหน้าลุงซึ่ม ชมสงวน
บุญคามทรงเครื่องควร เคียนเนื้อ
ทวนทวนเท้งเกากลอง เหินโห่
องค์อ่อนเอื้อสันม้า ม่ายคี ฯ
๑๙๕๕ โพ่โพ่พร้อมภายลุ่ม ตบมือ
ทิวแพนคำเลื่อนบัง บาท้าว
อือทือล้อมนงศรี สาวถ่าว
ลุงซึ่มผู้ใจห้าว แห่งสถาน ฯ
๑๙๕๖ ตั้งต่าวหลิ้นกวนเกิบ กลางผาม
ผานผานยกย่างโกย กายเต้น
บางามเจ้าเจืองลุน เล็งซึ่ม
ชื่อว่า กะสิงออกเหล้นเทียมแท้ ไป่ปาน ฯ
๑๙๕๗ ตั้งตื่มฟ้อนคับคั่ง กางกล
ตะฮงฮนฮาชสถาน เถิงถ้วน
สมคามนี้เต็มมา รือหลีก
เปนดั่ง ฟืนค่าข้อยอม้วน ใส่ไฟ ฯ
๑๙๕๘ เฟ็ดฟีกหลิ้นหลบหลาก หลายกล
เมื่อนั้น โสมไวนางซึ่มเชิญ เชยห้าม
เยียวว่า แคนคีงเจ้าใจกะหน หายเนตร
บ่ฮ่าง ข้ามโยชน์เยื้อนดูเถ้า ถอยแฮง ฯ
๑๙๕๙ เล็งเกศเกลี้ยงข้ามกว่า สังขาร์
คีงคือแถลงเคี่ยมคม เถิงเถ้า
พอประมาณเแล้วลีลา เนืองนั่ง
พระบาทเจ้าปันแก้ว เกิ่งเมือง ฯ
๑๙๖๐ เพชรพุ่งน้ำดูดั่ง แสงใส
พีทูรเฮืองเฮื่อไหล เหลืองเหลื้อม
มหานิลได้ในเมือง มัชฌิมเทศ
เงื้อมบ่แก้วถือค้า ค่าแสน ฯ
๑๙๖๑ ทาเรศเหลื้อมแดงเลือด โลหิต
ทุกแดนลือไป่ปุน ปานได้
ฝูงหมู่ มีริทธิ์เฮื้องพญาเจือง มวลมอบ
ช้างซึ่ม ไค้แผ่นฟ้าหลานให้ ฮ่างวัล ฯ
๑๙๖๒ เชืองถ่าวเพี้ยงยกย่าง ใสสถาน
คำมโนอันเฮียกพรหม ชูไท้
ลำลำล้วนดูไว แวนอาจ
อ้ายคว่างไหว้ถวายท้าว ซึ่มชม ฯ
๑๙๖๓ พระราชฮู้เตินสั่ง เสียงหวาน
เทพา ทังพรหมสวางช่อยชู แนนไท้
ขุนเจืองเจ้าพานคำ คูนซึ่ม ปางนี้
ยังยิ่ง ได้บ่อน้ำในฟ้า โสรจสรง ฯ
๑๙๖๔ ให้ตื่มช้างตัวชื่อ อินทร์ปัน
สะโถนคำกรองมณีผูกขวัญ เขือเถ้า
ยอทูลไหว้ในหัว หุมมาก
หมั้นหมื่นเข้ากินฮ่วม บุญหลาน ฯ
๑๙๖๕ แต่นั้น เมี้ยนปากแล้วอ้ายคว่าง แควนเมา
ผานๆถือเครื่องงาม ดูเผี้ยน
โสมเสลาผู้ผลควร ท้าวฮุ่ง
เลยม่ายแย้มเชิญอ้าย ออกพลัน ฯ
๑๙๖๖ พู่งๆพร้อมเสียงโห่ ตบมือ
ในโฮงนันบ่าวหาญ หุมท้าว
ปือลือล้วนยังแพน ถ้าคว่าง
อาวก็ นบนาถแล้วแขนค้อม ค่องกาง ฯ
๑๙๖๗ พ่างพ่างเหลื้อมมณีมาศ ทังแหวน ฯ
คอคาง เหมือนขุนจอมซึ่มเล็ง เลยได้
มันก็ ยังแพนเปื้องขยับไว แวนยิ่ง
นามนาถไท้ตนอ้าง ห่อนทราม เมื่อใด ฯ
๑๙๖๘ ทุกสิ่งฮู้คนมาก มัวยำ
เจียมแต่ บาจอมฮะฮามสอน ตูไว้
ลำลำหลิ้นหลายกล การแข่ง
หลบอย่าแล้วทูลไท้ ที่สถาน ฯ
๑๙๖๙ ฝูงแกว่นใช้ซัดพ่าง ภูธร
ฮมฮม เทผืนคานออกมา ดูล้น
ออระชอนต้านอาวพาย พีออก
มันก็ นบเจื่องเจ้าธรรม์ต้น คู่คน ฯ
๑๙๗๐ ทุกขอกพร้อมเสียงโห่ ตบมือ
ผายกาง กลสิงห์ทองออกแล เล็งหน้า
กูนี้ ตางเจืองไท้ไทลือ ยศยี่
บ่หลากหน้าเสียเจ้า แจ่มเจือง ฯ
๑๙๗๑ ประดับปี่แก้วแกมพาทย์ เพงพัน
เมืองเมืองแพนง่างาม เงยเกี้ยว
ฮมฮมหลิ้นหลายสัน แสวงแกว่ง
เนี้ยวซู่ชั้นเพงพร้อม พร่ำนาน ฯ
๑๙๗๒ แพ่งแพ่งนิ้วประนมนั่ง นบลุง
ภูบาลบายมอบเมือง มวลให้
บุญสูงสร้างเงินยาง ยศมาก
สินสิ่งเสื้อรือไฮ้ มอบภรณ์ ฯ
๑๙๗๓ เมื่อนั้น เจ้างวากหน้าเตินอ่อน แองคอน
มันก็ ผายความเถิงปู่พวง อาวพ้น
ภูธรท้าวจำสาร เถ้าแก่
พ่องจ่าซ้อนคนต้น ออกอวล ฯ
๑๙๗๔ หน้าผากล้านชักแง่ งามตวย
ฮมฮม พวนผืนคานเครื่องดี เอาย้อง
ดีท่อ หูตาหน้าโหยหวย แห้งเหี่ยว
เสียงแขกฮ้องเอินอ้าง โอดหาญ ฯ
๑๙๗๕ เขาก็ เฮวเฮ่งค้อนแท้เที่ยว ทันกลอง
ผานผายไชยเชือดกาง กนถิ้ม
ดูดั่ง อุทรห้องเพ็งพอง พราวฮุ่ง
มันก็พร่ำฮีบ เข้าต่อช้างชนม้อย มอบมวล ฯ
๑๙๗๖ ฟ้อนฟ่ายพร้อมเสียงส่ง ไปมา
ออระควรสาวอยู่โฮง เฮียงเย้ียม
เขาก็ สังขยาฮู้ฮมมะนัง ตอมอยู่
ยังไป่เยี่ยมตูเถ้า ก่อยแฮง ฯ
๑๙๗๗ สะพู่พร้อมพักนั่ง นบเจือง
ลุงแพง คูนฮางวัลแส่งสิน แสนสร้อย
เมืองๆเหลื้อมเทียนทอง เท็งแท่น
กูนี้ ข้อยแต่ต้นเหลือเลี้ยง ลูกจอม ฯ
๑๙๗๘ ตะแบ่นหน้าเมามี่ โสรา
แต่นั้น ฮอมความเตินสั่งขา ลุงป้า
อาวก็ วันทาไหว้ถวายพร ภูวนาถ
หลานจัก แผหมู่ช้างวันหน้า พรากเมือง ฯ
๑๙๗๙ นับแต่ ตัวขนาดได้พอหมื่น สามพัน
ปุนเปืองจัดแจกเขา ฝูงกล้า
แม้งนึ่ง จันทรังพ้นเขาทอง เฮืองฮาด
ดาวด่วนข้อนควางฟ้า ฟากพรหม ฯ
๑๙๘๐ ตะแบ่นหน้าพระบาท ยินเหงา
ฮมฮมเตินสั่งสอง ลุงป้า
กูจัก เลยพายพ้อมตามเขา ฝูงพ่าย
นางกว่าถ้าชนช้าง บ่ยอม ฯ
๑๙๘๑ วอนก่ายข้อแหนฮ่าง เวียงหลัง
เฮาจัก ทำสะกันโสมแจกอวย ฝูงแก้ว
เสนโหเจ้าจอมหัว ลุงออก
ให้ท่าน ไปผาบแผ้วฝูงแย้ ย่อยกระจวน ฯ
๑๙๘๒ ลุลาภได้ทุกขอบ เมืองปะกัน
เทเฮือนมวลมอบนาง ถวายเจ้า
อันว่า คองเมืองด้าวบุรี แกวกว่า
ผู่แห่งเหง้าเล็งหน้า เยี่ยยิน ฯ
๑๙๘๓ เยียวท่อ ค้ำบ่ได้หนีเพิ่ง เมืองแมน
เกรงท่อดูนพล ภายตูมวางเล่าวิน มาปล้น
อันนึ่ง แกวแดนด้าวเขาทาม แมนมิ่ง
พลมากด้นเยียวพร้อม พร่ำมา ฯ
๑๙๘๔ แสนสิ่งท้าวนานอก เหลือหลายเพื่อนพุ้น
เห็นที่ กงเมืองเขาแข่งดา ดีพร้อม
อันว่า สิงห์ทองช้างพายใน นางกว่า
บ่ฮ่างหม้อมขมกลั้น เกลื่อนมโนซามแล้ว ฯ
๑๙๘๕ ลุงว่าท้าวมิอาจ เกรงกลัว
เร็งโญยศยอดคุณ เคยฮู้
เมื่อก่อน เงินยางเพี้ยงฟองไฟ แปลวเปล่ง
ฮ้อนซู่ผู้ลามเท้า ทั่วเมือง ฯ
๑๙๘๖ เปนดั่ง น้ำเน่งท้างไฟมอด ยาเย็น
หายโพยเคืองเคือดเสีย แสนง้วน
เห็นที่ นัตตาเจ้าจอมบุญ ชูช่อย
ล้านชู่พ้องเล็งไว้ แส่งเส็ง หั้นแล้ว ฯ
๑๙๘๗ เจ้าค่อย ไปผาบแย้เขาอ่อน โอยบา เที่ยวเถิ้น
ยาแคลนใดโชคมี โดยได้
เมื่อนั้น ราตรีก้องเฮืองเส็ง เป็ดป่อง
ช้างที่ไท้เทียมห้าง เฮื่อคำ ฯ
๑๙๘๘ สีส่องเจ้าจอมราช เฮียงคดี
เตินธรรม์ยำอ่อนอาม องอั้ว
โสภาสร้อยใสสี ลาออก
ภูวนาถผู้คีงดั้ว ข่ำแขน ฯ
๑๙๘๙ ให้บอกช้างตัวชื่อ พังบัว
คอแควนยกย่างเฮียง เอาเจ้า
พะนัวพร้อมทังสาม ขึ้นขี่
ผู่แห่งเหง้าอิ่งอั้ว อ่อนอาม ฯ
๑๙๙๐ ทุกที่แส้ช้างคั่ง คับทาง
พอยามเย็นมืดจวน เดือนแจ้ง
ฝูงนางเต้าลงได เถีงข่วง
ดีแก่ เดือนเฮื่อแจ้งพะกายกลั้ว ส่องใส ฯ
๑๙๙๑ เทียนหมู่ม้าซำล่วง นันควาญ
โสมงามทรงจ่ำลอง เฮียงน้อง
บาอิงอั้วทังอวน เอื้อมไหล่
พลพวกพ้องพอล้าน เล่าตาม ฯ
๑๙๙๒ ออระใหม่นิ้วโลมลูบ เร็งญา
โสมเสงี่ยมงามฮุ่งใจ จงค้อย
ฮมเถิงแก้วมาดา พระแม่ กูพุ้น
เจ้าติ่วสร้อยเดินช้าง ย่างเพียง ฯ
๑๙๙๓ แต่นั้น สองนาถต้านคำคิ่น โสมวัย
เจียมปางเฮียงฮับขวัญ แขวนไหว้
ศรีใสแก้วบุญกัน กัมเกิด กูเฮย
ควรว่า พระบาทเจ้าจอมไท้ ที่กระสัน ซามแล้ว ฯ
๑๙๙๔ ประเสริฐย้ายช้างแทบ เทียมเกย
บาคราญผายอ่อนอาม ทังอั้ว
ฝูงเคยไต้เทียนโยง สถานมาด
สองอ่อน ซ้องดอกไม้หอมกลั้ว กลิ่นเนือง ฯ
๑๙๙๕ หนักๆหน้อนหน้าพระราช เฮียงสาม
เจืองก็ ผันสองศรีฮ่วมสถาน ในห้อง
บุญคราญเจ้าขาซาย เถิงแท่น
แม้งนึ่ง เสียงไก่ผู้ขันก้อง ม่วนเมือง ฯ
๑๙๙๖ ตะแบ่นหน้าอั้วค่า เทียมผัว
เฮืองๆเหมือยหยาดดอย ดูแจ้ง
พะน้วนงพร้าวไขใบ สร้อยควี่
ชาวเฮ่งม้าควาญแส้ง ซู่ตัว ฯ
๑๙๙๗ เจ้ายี่ ฮู้กอดเหน้านอนแนบ สองศรี
ผะนัวสูรย์ส่องใส ปงขึ้น
ขอนขอนก้องตียาม เตินตื่น
พระบาทเจ้าโลกกว้างทรวงสะอื้น ฮู่งนาง ฯ
๑๙๙๘ ฮื่นฮื่นเที้ยนฝูงหมู่ ทาสี
ฝูงเจียมปางแต่งออม อบน้ำ
พอเมื่อ ราตรีพ้อมใสแสง สุดยอด
ชมลูกป้าเชยช้อน พร่ำสงวน ฯ
๑๙๙๙ คึดจอดแจ้งลุลาภ เลยเถิง
เท่าว่า เวรจำจวนจากเวียง วางชู้
ฮอยที่ นานคาวเท้าเถิงปี เปนขวบ แลนอ
คึดฮุ่งผู้ผิวแจ้ง ท่าวทรวง ฯ
๒๐๐๐ บ่จวบเจ้าแท้เที่ยว ทันใจ
ดูที่ เทพาสวงส่งแนน นำช้อน
พระพายพานไม้เทิงบน หนาวหน่วง
ไสเยศเยื้อนทังฮ้อน ฮุ่งดาย ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ