| ๓๐๐๑๏ แต่นั้น เมี้ยนกล่าวแล้วเฮวฮีบ |
เฮียงฟาย |
| วางปานปุนแพ่งแค |
กินแล้ว |
| คึดเมื่อ หาญพายกลั้วพันแกว |
กลางท่ง วันนั้น |
| แม่อยู่ห้องหอแก้ว |
ฮุ่งบา ฯ |
| ๓๐๐๒๏ เมื่อนั้น พายควี่ถ้อยถนอมสั่ง |
นางเมือง |
| ตูจัก เมือขาซายสู่โฮง |
พญาอ้าย |
| เนืองถันถ้องหลายหาม |
ของฝาก |
| ย้ายหมู่เข้าเมือท่า |
เชียงผา ฯ |
| ๓๐๐๓๏ ทุกปากเที้ยนไทเทศ |
เล็งดู |
| เคหังใสส่องมณี |
เหลืองเหลื้อม |
| ตีบนตั้งจตุรา |
เฮียงฮอบ |
| ท้าวนั่งเอื้อมในแท่น |
อิงหมอน ฯ |
| ๓๐๐๔๏ เมื่อนั้น พายนอบนิ้วทักพี่ |
ขุนเจือง |
| แองคอน เมือเกยขวางนั่งทูล |
พญาอ้าย |
| สูก็ หลอนเอาได้หลายเมือง |
มาฮอด ดีรือ |
| เขาว่า ท้าวกว่าย้ายหมู่ช้างฮุมเจ้า |
สะแม่งวายว่าก็ ฯ |
| ๓๐๐๕๏ เมื่อนั้น คอนทอดถ้อยขานนาถ |
แนวจอม |
| ดีเพื่อบาเจือง ผายพานคำผ่าโสม |
แกวค้าน |
| ตูก็ ฮอมเอาได้ทังพญา |
ท้าวกว่า |
| ญูท่าง อว้านหมู่ช้างมาอ่ม |
เงินยาง ฯ |
| ๓๐๐๖๏ เจ้าว่าให้อ้ายคว่าง |
เมือปุน |
| นางขาวฟองไอ่จัน |
นงหน้า |
| ลุงมัน เปนขุนสร้างพันกา |
เขาข่าว |
| สินอ่มได้พันม้า |
อิกเมือง ฯ |
| ๓๐๐๗๏ ท้าวกว่า ให้อยู่สร้างหอมไพร่ เชียงทอง |
|
| ขุนเจือง ปุนเอามาฝากเฮียม |
ธรรมเหง้า |
| ของคราญด้วยเงินคำ |
ผ้าผ่อน |
| ท้าวแต่งเต้าเถิงแม่ |
นางจอม ฯ |
| ๓๐๐๘๏ ซะซ่อนหน้าพญาเจื่อง |
เล็งดู |
| ใผผอมศรีเกิ่งเมือง |
เทียมท้าว |
| ชะบุเนื้อนางแกว |
นงถ่าว |
| อ้ายเจื่องเจ้าคำม้าว |
ขอบใจ ฯ |
| ๓๐๐๙๏ เมี้ยนกล่าวเหล้าปุนสู่ |
หาญพาย |
| ไฟเฮืองใสส่องเติน |
ทุกด้าน |
| อาวพายแล้วทังหลาย |
กินคู่ |
| เขาจิ่ง ต้านฮ่างข้อแขสั่ง |
ลาลง ฯ |
| ๓๐๑๐๏ ชะพู่ย้ายยวงฮอด |
เทพี |
| นงคราญ ญุนเสนาพรากไป |
เถิงง้อม |
| โสมเสลาเจ้านางเมือง |
เปนแม่ |
| เขาจิ่ง พร้อมสู่กว้านปลงเครื่อง |
ประดับของ ฯ |
| ๓๐๑๑๏ เมี้ยนแผ่ถ้อยแหนฮอด |
อามกาน |
| นางทองสูนสั่งความ |
ถวายเจ้า |
| พิมมะบาลให้นำเถิง |
เอื้อยมุ่ง |
| ขายี่ขึ้นเมือห้อง |
สู่นาง ฯ |
| ๓๐๑๒๏ พู่งพู่งเซื้องใช้สาด |
มาปุน |
| ผนผน วางซีไหมกาดเมือง |
ในห้อง |
| เล็งดู นางงามเจ้าเชียงเครือ |
ง้อมม่วน |
| ปัดแต่ ห้องฟากฟ้าใผเพี้ยง |
ไป่ปาน ฯ |
| ๓๐๑๓๏ ทะล่วนซ้องขันหมาก |
มาวาง |
| พิมมะบาล ทังแองคอนใส่ใจ |
ทักเจ้า |
| นางงามฮู้ฮับคำ |
ถนอมตอบ |
| เมื่อสูพรากท่าน ผู้แห่งเหง้าจอมไท้ |
อยู่ดี แด่รือ ฯ |
| ๓๐๑๔๏ เมื่อนั้น พายนอบนิ้วทูลแทบ |
นางคราญ |
| นงศรีอาวค่อยมา |
ไกลน้อง |
| ขาว่าสูก็ กือหาญม้างแกวควง |
วันก่า |
| พี่อยู่ห้องหอแก้ว |
ค่อยคำ ฯ |
| ๓๐๑๕๏ กูก็ไทว่า เหน้าฮ่วมผ้าท้าวฮุ่ง |
ฮัดนอน กี่ดาย |
| เมื่อนั้นหาญพาย ทูลธรรม์ยำเล่าแหน |
คำถ้วน |
| ภายสมรผู้ผลควร |
ค่อยอยู่ |
| บัดนี้ ทุกที่ถ้วนโฮมขึ้น |
ส่วยสิน ฯ |
| ๓๐๑๖๏ ตนท่าน เจ้าติ่วสร้อยยังฮู่ง |
เถิงเฮา พี้ดาย |
| มันก็ ฮอมสินนับอ่านกือ |
เอาย้อง |
| อันว่า โสมเสลาสร้างเงินยาง |
อั้วค่า นั้นเด |
| ยังค่อย เข้าฮ่วมห้องบาท้าว |
อยู่ดี แด่รือ ฯ |
| ๓๐๑๗๏ อันว่า เจ้าอู่แก้วทังอ่อน |
อามคาย นั้นเด |
| บุญมีเห็นหมื่นนาง |
แฝงข้าง |
| โสมพราวเจ้าทังหลาย |
เขาอยู่ ดีรือ |
| ลุงซึ่ม สร้างก่งท้าวทังป้า |
ค่อยคูน แท้นอ ฯ |
| ๓๐๑๘๏ ชะพูซ้องขันหมาก |
ในสถาน |
| เพิงทองสูนเครื่องคำ |
พอล้าน |
| อันว่า สารไทท้าวเจืองลุน |
เขียนฝาก |
| ง้อมม่วนต้านทังไห้ |
อ่าววอน ฯ |
| ๓๐๑๙๏ ออระนาถลิ้มในแท่น |
จูมคำ |
| ชะบุทวนทอดตน |
เต็งผ้า |
| ธรรม์ยำฮ้อนฮมเดา |
ดาลสวาท |
| น้ำลูบหน้าแคงไล้ |
ค่อยเซา ฯ |
| ๓๐๒๐๏ เมื่อนั้น คอนผาดข้อแขเล่า |
อธิบาย |
| โสมคราญเนาแท่นคำ |
ฟังแจ้ง |
| ตูก็ นำพลายพ้นคีรี |
ฮามคีก |
| เข้าเถื่อนกว้างนอนแล้ง |
ใคร่คืน ฯ |
| ๓๐๒๑๏ ไปปลีกเนื้อนัวระแคบ |
เถิงลุง |
| ชะพืนแกวเกี่ยวพาย |
มาต้อน |
| บุญสูงแพ้พลแมน |
มาขาบ |
| ข้าว่าได้เฮาฮ้อน |
ฮีบหนี ฯ |
| ๓๐๒๒๏ ลุลาภน้องเลยล่วง |
เถิงปะกัน |
| แกวก็ ตีกลองเกาออกมวล |
แสนช้าง |
| ลือมันผู้ใจแขง |
นางกว่า |
| ง้างสอดเสื้อเกากลั้ว |
กล่าวตาย ฯ |
| ๓๐๒๓๏ สว่าสว่าพร้อมงัวเจื่อน |
เจียรพล |
| ยายแพนเต็งต่อตู |
กางเข้า |
| คึงขอเปื้องตีชน |
ซาดซาด |
| ฟ้าเลื่อนสู้ธรรม์เหง้า |
อวดหาญ ฯ |
| ๓๐๒๔๏ ซะพาดพร้อมทังหมู่ |
ผาฟอง |
| ดีเพื่อ พานคำแขงข่มแกว |
กวนข้า |
| ตูจิ่ง นองพลเข้าเมือเวียง |
วังจอด |
| น้องท่าน เจ้าลุ่มฟ้าขึ้นสู่ |
โฮงขวาง ฯ |
| ๓๐๒๕๏ ท้าวทอดถ้อยยินต่อ |
โยธา |
| ปันนางนับคู่คน |
ฝูงแก้ว |
| ภายเฮาไว้แสนนา |
หอมเพื่อน |
| ประดับกล่าวแล้วคำแจ้ง |
จิ่งคืน ฯ |
| ๓๐๒๖๏ เลื่อนเลื่อนช้างแส้พราก |
เมืองปะกัน |
| ฝืนครัวคดหมู่พล |
ตามเจ้า |
| ทางไกลผ้ายหลายวัน |
นานฮอด |
| แม้งนึ่ง เถิงแห่งด้าวเชียงล้าน |
ไพร่มวล ฯ |
| ๓๐๒๗๏ น้องท่าน คึดจอดเจ้าจัดสั่ง |
ตูมา |
| หมอโหรทวายว่าดี |
เดือนนี้ |
| เมื่อนั้น เก็งญาเยื้อนขานขุน |
ทังโศก |
| เบื้องฝ่ายพี้วอนเจ้า |
ค่อยยอมก่อนเถิน ฯ |
| ๓๐๒๘๏ กลัวบ่ มีโชคม้างเมืองเพื่อน |
เทนาง ดั่งนี้ |
| เฮียมก็ ฮอมดาลายเจี่ยขวัญ |
ในห้อง |
| บัดนี้ ขวางใจดั้งสวางคูน |
ลุลาภ |
| ละพี่ไว้เปนเถ้า |
ฮ่วมบุญก่อนเถิ้น ฯ |
| ๓๐๒๙๏ เกิดชาติหน้าขอฮ่วม |
ไมตรี |
| กูจัก ปุนเทียนทองสั่งสู |
คืนไหว้ |
| กลัวโพยฮ้อนฮาวี |
เบียนบาป |
| พี่ก็ ฮักอ่อนเจ้าคนิงไว้ |
บ่วาง ฯ |
| ๓๐๓๐๏ ตูนี้ เคยอาบน้ำห้วยแห่ง |
เชียงเครือ |
| บางบินควรที่กู |
กลัวย้าน |
| บุญเญือท้าวคืนมา |
เมืองเก่า ยามใด |
| ดั่งนั้น ละพี่ให้เปนน้อย |
บ่ขีน ฯ |
| ๓๐๓๑๏ ภายเล่าต้านฮับพากย์ |
เทพี |
| ตูก็ มวลสินทองอ่านมา |
ซาวล้าน |
| นับวันพร้อมยามดี |
ถ้าส่ง |
| อว้านหมู่ช้างทังข้อย |
สี่พัน ฯ |
| ๓๐๓๒๏ ผัดว่าเอาอ่อน เมื่อนั่งท้าวหอมไพร่ |
เงินยาง ที่พุ้น |
| แสนสาวสนมนั่งเนือง |
นองเฝ้า |
| ชะบุเที้ยนนางแกว |
นงหนุ่ม |
| น้องท่าน ผู้แห่งเหง้าสงวนต้าน |
แต่ไกล ฯ |
| ๓๐๓๓๏ ใจชุ่มช้ำไว้แพ่ง |
ภายเฮา |
| ใผห่อน วางไฟเสียเป่าแสง |
ตัวห้อย |
| ๓๐๓๔๏ เมื่อนั้น อามกานฮู้ปุนเสียง |
ต้านตอบ |
| อั้วค่า เจ้าติ่วสร้อยปุนเปรียบ |
สุริยา ฯ |
| ๓๐๓๕๏ ตูนี้เปนดั่ง ดาวฮอบฟ้าเฮืองเฮื่อ |
รัศมี |
| พอเมื่อ ตาวันพานมีดแสง |
สูรย์เศร้า |
| รังสีแจ้งเจียรไน |
มนุสราช |
| คือคู่ เจ้าลุ่มฟ้าประสงค์เบื้อง |
ลูกลุง ฯ |
| ๓๐๓๖๏ เทื่อนี้ อำนาจได้ช้างยิ่ง |
พานคำ |
| รือว่า บุญสูงจักเผ่นสาร |
ตัวน้อย |
| ธรรม์ยำม้างพลแมน |
ท้าวกว่า |
| ได้หมู่ช้างสาวใช้ |
ช่วงนาง ฯ |
| ๓๐๓๗๏ สะพาดพร้อมอั้วค่า |
อามคาย |
| เมืองขวางมีซู่อัน |
ลืออ้าง |
| โสภาเหน้าทังหลาย |
พร้อมเกิด |
| รือห่อน คืนสืบสร้างสมเบื้อง |
ฝ่ายหลัง ฯ |
| ๓๐๓๘๏ เซ็งเลิศล้ำล้นยิ่ง |
นครสวรรค์ |
| เฮียมจัก เนาเคหังแห่งเม็ง |
เมืองน้อย นี้ก่อน |
| รือว่า หิมวันต์ไม้คันธนา |
ฮวายฮวาด |
| พระบาท เจ้าติ่วสร้อยชมเฮ้า |
ชู่วัน ฯ |
| ๓๐๓๙๏ ตูนี้เปนดั่ง น้ำหาดน้อยจางจืด |
เสียรส |
| รือจัก ทันพิมเสนกลิ่นประสงค์ |
สมคู้ |
| ผากฏเท้าทะรังดิน |
ดาสนั่น |
| บ่ฮู้ กี่ส่ำเหน้านางท้าว |
เฮื่อเฮือง ฯ |
| ๓๐๔๐๏ หลายหลั่นห้องพิเศษ |
เสาสูง |
| เมืองเมืองประดับใส่คำ |
คูนแก้ว |
| นครลุงเพี้ยงพิมาน |
เทวโลก |
| แผ้วแต่ ใต้ลุ่มฟ้าไทย้อง |
ว่างาม ฯ |
| ๓๐๔๑๏ ไชยโชคแล้วลุเล่า |
เลยขวาง |
| ตูก็ ยินขามสันต่างไท |
ธรรม์เหง้า |
| เทื่อนี้ บาเจืองเจ้าเงินยาง |
ให้ว่า |
| การทีฮ้อนฮมเฮ้า |
ห่อนหาย ฯ |
| ๓๐๔๒๏ เจ้าอย่าต้านคำเก่า |
กวนมัว เถิ้นฮา |
| เมืองลุง ภายเงินยางย่อมสาว |
นงหน้า |
| พะนัวเนื้อขาวฟอง |
อั้วค่า |
| มันนั้น เปนกิ่งป้าแนวชั้น |
ชาติเดียว ฯ |
| ๓๐๔๓๏ เซ็งซ่าเท้าทุกที่ |
ตูขาม |
| ภายเฮียมคือคน เทียวไปมาสู่กัน |
การชู้ |
| เมื่อนั้น แองคอนต้านแปลงความ |
ฮับพากย์ |
| เที้ยนแต่ ใต้ลุ่มฟ้าเฮาฮู้ |
ฮูปไท ฯ |
| ๓๐๔๔๏ เยียวว่า สูรย์ฟากฟ้าฮามฮูป |
พอปี เมื่อใด |
| ดั่งนั้น โสมวัยวางหน่อจอม |
เจียมได้ แลซาม |
| ภุมรีฮ้างฮามชม |
นาเรศ ยามใด |
| ดั่งนั้น เหน้าแก่นไท้เทียมน้อง |
บ่สม ฯ |
| ๓๐๔๕๏ คชเรศช้างฮามป่า |
หิมพาน ยามใด |
| เพิงเฮา จำนียายแต่พรหม |
เพ็งไว้ |
| ลือว่า ภูธรเบื้องเปงจาล |
มนุสราช |
| เขาข่าวได้นางฟ้า |
ฮ่วมพา ฯ |
| ๓๐๔๖๏ แม้งนึ่ง โพยพยาธิฮ้อนฮมเกิด |
สิงญี |
| นางกลัว มรณาหลึกตาย |
ตีงเว้น |
| ภูมีท้าวสันโดย |
ยังคอบ |
| อันนี้เฮาค่อย ดั้นเถื่อนไม้น้อยนึ่ง |
เถิงเจือง นั้นดาย ฯ |
| ๓๐๔๗๏ ท่อว่า เขาขอบขั้นเปนแผ่น |
นครเดียว |
| เมื่อนั้นนางเมือง ฮอมเสียงใสกล่าวกลอน |
กอยเกี้ยง |
| อันจัก มาเกลียวม้างคำพระไม |
มิชอบ |
| ท่อว่า คึดฮุ่งเถ้าไสเลี้ยง |
ชั่วชรา ฯ |
| ๓๐๔๘๏ พี่ก็ ชอบม่อนไท้ธรรม์เอก |
ภูธร |
| ยังเพิง ยินมาดาแต่ความ |
วันหน้า |
| เมื่อนั้น ปุนทอนแล้วเลียนลง |
ปูสาด |
| บ่าวยี่ เจ้าลุ่มฟ้าจัดบ่าว |
ปุนเปือง ฯ |
| ๓๐๔๙๏ แม้งนึ่ง วันคลาดค้อยลับเหล่า |
ออระชอน |
| เมืองๆ ยอชามจีนแจกลง |
เทเข้า |
| สะลอนตั้งขันคำ |
ซองหมาก |
| น้ำหล่อเหล้าเพ็งแล้ว |
กล่าวนาย ฯ |
| ๓๐๕๐๏ ทุกปากเปื้องปานแกว่ง |
ฮมฮม |
| ทังหลายเขาเปลี่ยนกัน |
กินเหล้า |
| ดีแก่ ลมไกวพร้าวสวนเกียง |
ใกล้ค่ำ |
| ง้อมที่เหง้าเลยใบ้ |
คอบวอน ฯ |
| ๓๐๕๑๏ ค้ายส่ำข้าท้าวฮุ่ง |
เลยลา |
| ออระชอนเสียงสั่งนาง |
ลงห้อง |
| ดาราแจ้งจันทแข |
ไขส่อง |
| ยูงเญียะฮ้องฮิมถ้ำ |
ถ่ายคอน ฯ |
| ๓๐๕๒๏ กาก่องง้อมนอนคึก |
คีงตรอม |
| ขอนขอนเสียงไก่ขัน |
ในเล้า |
| เล็งดู ดาวจวนแจ้งในหลึม |
สูรย์สว่าง |
| ข้ายี่เจ้าทองล้าน |
แต่งปุน ฯ |
| ๓๐๕๓๏ เฮาจัก แหนเหนี่ยวให้ฮู้ฮ่าง |
นางเม็ง |
| เยียวว่า ยังฮุนความกล่าวแขง |
ขีนหมั้น |
| พายก็ เส็งความต้านพิมมะบาล |
ทุกเยื่อง |
| พอเมื่อ สูรย์ส่องแจ้งควงฟ้า |
เฮื่อแสง ฯ |
| ๓๐๕๔๏ หนักเนื่องข้าช้างคั่ง |
คลาเวียง |
| เตินลุงอาวแต่งไว |
แวนเข้า |
| เขาก็ เฮียงความใช้ลัวพลาย |
เมือสู่ |
| หลานท่าน ยังแต่งเต้าสินสร้อย |
ค่านาง ฯ |
| ๓๐๕๕๏ ชะพู่ตั้งขันแจก |
หลายเหลือ |
| ผนผนยอหมากกอง |
สามล้าน |
| โดยเดิมเจ้าเชียงเครือ |
ให้แต่ง |
| ฝูงบ่าวเจ้าทองล้าน |
มอบมวล ฯ |
| ๓๐๕๖๏ คื่นคื่นช้างคับแหล่ง |
เหลือถุน |
| หลานก็ แญงดูควรบ่ขีน |
ใจป้า |
| บัดนี้ เฮือนมุนข้อยญิงชาย |
คับคั่ง |
| ท้าวฮุ่ง เจ้าลุ่มฟ้าให้กล่าว |
กลอนงาม ฯ |
| ๓๐๕๗๏ เฮาก็ ฮักท่านแท้ดูดั่ง |
มาดา |
| ทังว่า เฮวฮามกันเพื่อคอง |
สินสร้อย |
| เทื่อนี้ เทพาคุ้มคูนแนน |
ชูช่อย |
| ม้างหมื่นฮ้อยฮุมข้า |
ตุ่มแมน ฯ |
| ๓๐๕๘๏ เบ่าถ่อยถ้อยคำเก่า |
สัจจา |
| กลัวแกนฝูงเผือดอัน |
อายหน้า |
| บัดนี้ เจืองตาได้เงินคำ |
สร้อยมาศ |
| ตูจิ่ง เต้ากล่าวป้าปุนส้อง |
ส่งสิน ฯ |
| ๓๐๕๙๏ พระบาทท้าวคองพี่ |
ฮอยนานซามแล |
| บาบ่ ขีนคำอันแต่เพรง |
ประถมเถ้า |
| นางเม็งต้านขานขุน |
ขอขอด |
| กูก็ ฮักอ่อนเจ้าคีงค้อม |
ลูกลุง ฯ |
| ๓๐๖๐๏ จาทอดถ้อยเสียงม่วน |
ออระชอน |
| เปนแต่ สวางบุญชูชั่งแนน |
เนืองน้อง |
| คอนๆค้ำเถิงเดียว |
ดั้นสวาท |
| เทื่อนี้ แม่อยู่ห้องลุนน้อย |
ดั่งใด ฯ |
| ๓๐๖๑๏ แต่นั้น เจ้าขาดข้อวางลูก |
ทังกระสัน |
| จวนใจคึดซู่ลวง |
เลยหม้อม |
| หายามได้วันดี |
มื้อปลอด |
| ตูแต่งพร้อมดาถ้า |
ส่งสิน ฯ |
| ๓๐๖๒๏ ผัดฮอดพุ้นพอเมื่อ |
เดือนเพ็ง กี่ดาย |
| บาบ่ ขีนคำโดยแต่บุญ |
กัมไว้ |
| เมื่อนั้น นางเมืองให้เทของ |
ประดับแต่ง |
| สินอ่มได้หลายตื้อ |
แต่งหาม ฯ |
| ๓๐๖๓๏ หนักเนื่องข้าช้างแพ่ง |
พาดองค์ |
| นางงามจักพรากเมือง |
วันหน้า |
| กองแพงเจ้าเชียงเครือ |
น้อยแม่ กูเอย |
| รือจัก ละหมู่น้องทังค้าย |
ดั่งใด นี้ซ่าม ฯ |
| ๓๐๖๔๏ คืดเมื่อพ่อมิ่งล้มแต่ข้าภูทุ่ม |
พลัดเฮา กี่นา |
| ลูกใหญ่ เห็นญิงเดียวทุ่นใจ |
เจียนน้อย |
| พอเมื่อ วันคลาค้อยยามแลง |
มื้อปลอด |
| ง้อมม่วน เจ้าสินสร้อยเมือสู่ |
เฮือนกัม ฯ |
| ๓๐๖๕๏ เหล้าใหญ่ตั้งเฮียงฮอบ |
ไหคำ |
| ปุนความ เถิงชุมพางพร่ำเพียง |
ฟายน้ำ |
| มึงเญียะ คูนเดียวผู้นางยำ |
เจ้าลูก ฮาเถิ้น |
| แนนพ่อล้มเปนด้ำ |
ช่อยระวัง ลูกเนอ ฯ |
| ๓๐๖๖๏ เทื่อนี้ เฮาจักปลูกมิ่งให้ |
เปนยอด ลำสูง |
| แสนใบบังฮ่มเมือง |
เชียงล้าน |
| ฟายเมือก้ำลุงมิ่ง |
ท้าวใหญ่มากิน |
| สูเญียะ คุ้มซู่ด้านญาซ้าย |
ฮอดดี แด่เนอ ฯ |
| ๓๐๖๗๏ หิ้งไก่ผู้หอนเผือก |
เดือยคำ มากิน |
| คูนแพงศรีฮ่วมเฮือน |
ปุนป้อง |
| หิ้งยำเจ้าเงินยาง |
อั้วค่า มากิน |
| เขือพี่น้องสองเจ้า |
ฮ่วมเฮือน ฯ |
| ๓๐๖๘๏ ค้อมว่าแล้วพระแม่ |
วางปาน |
| เลยความเผือนแพ่งแค |
กินแล้ว |
| พอเมื่อ กาละไชยได้ยามดี |
จักพราก |
| เถ้าแก่แส้หลายฮ้อย |
มอบวอน ฯ |
| ๓๐๖๙๏ สองปากตั้งแพนง่า |
เต็มเมือง |
| คอนคอนใจขาดมา |
ยังไส้ |
| เล็งดู วันเฮืองแจ้งทุกภาย |
เหมือยซ่าน |
| แม่ค่อยต้านทังไห้ |
สั่งสอน ฯ |
| ๓๐๗๐๏ เจ้าเญียะ คึดผ่านกว้างญูแต่ง |
พลาญเพียง แม่เนอ |
| บัดนี้ บุญภูธรยิ่งแถน |
ในฟ้า |
| เขาก็ เผลียงตาวม้างแกวเผือง |
ได้มาก |
| แล้วจิ่ง อว้านไพร่ฟ้าคืนส่ง |
สินทอง ฯ |
| ๓๐๗๑๏ ทุกปากช้างสินสิ่ง |
งัวควาย |
| ผีก็ ดาปุนปองคู่เคย |
เทียมท้าว แลลูก |
| เจ้าแม่ ปิปายสร้างแสนนา |
หอมไพร่ นั้นเนอ |
| ใจอ่อน น้าวกล่าวข้อแขซ้อย |
ชู่อัน ฯ |
| ๓๐๗๒๏ ต้านไต่ถ้อยถามฮ่าง |
ลุงอาว |
| แนนพันทองอู่เมือง |
เทียมท้าว |
| เจ้าจ่ง ฮักเขาดั้งชายเดียว |
เชื้อชาติ นั้นเนอ ฯ |
| แม่นชื่อ เจ้าหมื่นม้าวเมือสู่ |
นางใด ก็ดี ฯ |
| ๓๐๗๓๏ ค้ายแต่ข้าใช้ช่วง |
สาวฮาม |
| พอเมื่อ เจืองจงฮักสู่ใผ |
ยาห้าม |
| คองความเถ้าสอนนาง |
หลายหล่า |
| น้อยแม่ คึดซู่ชั้นโดยด้าม |
ชั่วลาง ฯ |
| ๓๐๗๔๏ ขนาดนึ่งนั้นอันว่า |
ลุงอาว |
| ฝูงขุนหลวงแต่งเติน |
ตางท้าว |
| เขาก็ ฟันตาวต้องแมนฮัง |
เทยาด |
| ผัดผาบ ด้าวลุ่มฟ้าเลยล่วง |
จักรวาล ฯ |
| ๓๐๗๕๏ กากาดช้างนอนฮ่ม |
โฮงทอง |
| งาขาวปานดอกบัว |
ไขก้าน |
| ควาญพลายให้ของแพง |
ควรคู่ ดีดาย |
| น้อยแม่ ผู้แห่งเหง้าปุนต้าน |
แต่งพอ ฯ |
| ๓๐๗๖๏ ส่ำนึ่ง ฝูงหมู่ข้อยใช้ช่วง |
ลัวอา ก็ดี |
| ควรที่ ยอเงินคำคู่คีง |
ผืนผ้า |
| ฝูงสาวใช้ขันสลา |
กับหมาก |
| เจ้าแม่ คึดเพื่อหน้าปุนไว้ |
ผ่อคาม ฯ |
| ๓๐๗๗๏ ปากนึ่งนั้นฝูงแม่ |
ลัวอา |
| เอาเขา เปนตาชูหมั่นถาม |
คองเถ้า |
| ยามัวต้านเต็งเสียง |
หน้าไพร่ นั้นเนอ |
| พอที่เข้าเมือห้อง |
จิ่งถาม ฯ |
| ๓๐๗๘๏ ให้ใคร่ถ้อยต้านถี่ |
รือสอน |
| ปุนความยินเผ่าพงศ์ |
ตรงแจ้ง |
| ทำใดให้ภูธร |
ฮู้ฮ่าง ดีดาย |
| การที่ ท้าวเคียดเข้มขอกล่าว |
เอาขวัญ ฯ |
| ๓๐๗๙๏ ดั่งนั้น ฝูงต่างเชื้อชาวอื่น |
แกวแมน |
| เขาก็ ชมยินงันซู่คน |
หุมห้อง |
| ยาลอนปลิ้นความแขง |
ผิดแผกกันเนอ |
| ไว้ท่าน เจ้าติ่วสร้อยใจแจ้ง |
แต่งเติน ฯ |
| ๓๐๘๐๏ ชอบว่า เลี้ยงแขกห้อไทเทศ |
เทียวดน เมือใด |
| ยาโอดเสียงต่ำเนิน |
เนาใกล้ |
| เยียวว่า คนทานเที้ยนสินขวัญ |
กลอยกล่าว |
| ประดับเพื่อนพร้อมสาวใช้ |
เฮียบเฮียง ฯ |
| ๓๐๘๑๏ ยาอ่าวอ้างลวงโลภ |
ลืมคุณ นั้นเนอ |
| หลายนางเฮียงกล่าวปุน |
แปรถ้อย นักแก่ |
| ญิงใดฮู้ปุนแปร |
คดจาก ผัวนั้น |
| ขันค่อย คึดชอบช้อยให้ตรงต้อง |
แต่การ ฯ |
| ๓๐๘๒๏ แม่จิ่ง จำพรากชั้นโดยดั่ง |
ปางประถม |
| โสมเชียงคานบ่กว่าแพง |
กูฮู้ |
| ฟังยิน ฮมฮมฟ้าเทิงหัว |
ฮ้องฮ่ำ |
| แม่สั่งผู้ใจแจ้ง |
จื่อจิง ฯ |
| ๓๐๘๓๏ ชอบว่า บุญพร่ำพร้อมเคยคู่ |
บุตรา |
| มีญิงชายอย่านำ |
เปนอ้าย |
| ขันค่อย ฮักษาเจ้าผัวตน |
จอมขนาด นั้นเนอ |
| การที่ฮ้อนยาแฝด |
ยาเฮียน ฯ |
| ๓๐๘๔๏ ทำเพศพ้นยังยิ่ง |
ตนตาย แลลูก |
| คือดั่ง กินอาเสลียนแสบแด |
ดอมไส้ |
| ดีท่อ ผายใจแจ้งจงจิง |
จำจื่อ ดีดาย |
| คุณท่านไว้เปนแก้ว |
เกิ่งตา ฯ |
| ๓๐๘๕๏ แม่ก็ ลอนลือต้านเตินอ่อน |
ตางจามแลลูก |
| ปีเดือนจวนเญียะชาย |
ซำค้อย |
| กลอนความเถ้าหลายปาง |
เปนเหล่า ถ้วนแล้ว |
| ดูที่ เจ้าติ่วสร้อยใจแจ้ง |
เจื่องจอมพุ้นเถิ้น |
| ๓๐๘๖๏ พอเมื่อ ออระท่วยฟ้าบดเง่า |
ไขฝน เมื่อใด |
| เอากัน แปลงสวนหอมแต่งฮอม |
โฮยส้า |
| พอเมื่อ เดือนดนตั้งแถมเถิง |
ปีใหม่ |
| เติมแต่งกล้าปุนพร้อม |
พ่องดำ ฯ |
| ๓๐๘๗๏ ขวบเมื่อ ไญ่ไญ่น้ำล้นท่ง |
นองนา เมื่อใด |
| ขันค่อย ทำใจจงจอดการ |
หอมข้า |
| เถิงเมื่อ ระดูเดือนเข้าวัสสา |
ศีลมาส |
| เชิญท่าน เจ้าลุ่มฟ้าเตินตั้ง |
แต่งทาน ฯ |
| ๓๐๘๘๏ โดยขนาดท้าวสร้างแต่ |
ปางประถม |
| บัดนี้ เจืองหาญแขงข่มแกว |
กลล้าน |
| แม้งนึ่ง อรุณแจ้งลมบน |
โบยเมฆ |
| แม่เญียะต้านทังให้ |
สั่งสอน ฯ |
| ๓๐๘๙๏ สมเพชพื้นเพราะลูก |
ญิงเดียว นี้แล้ว |
| วางคีงเสียอยู่วอน |
เหมือนไข้ |
| เมื่อนั้น เสงียมง้อมงามเปรียว |
ต้านม่วน |
| ประนมนอบไหว้ถวายถ้อย |
กล่าววอน ฯ |
| ๓๐๙๐๏ ผ่อดู ทะล่วนพร้าวซ้องกาบ |
แสนสวน พุ้นเยอ |
| เมื่อนั้นหาญพาย ทังแองคอนสั่งนาง |
เม็งเมี้ยน |
| เผือจัก คืนความไหว้อวนมโน |
แล้วคอบ |
| น้องท่านเขียนไพร่พร้อมวันเฮ้า |
ฮอดเฮา พี้ซาม ฯ |
| ๓๐๙๑๏ เขาก็ นบนาถแล้วเลยเลิก |
เดินผลู |
| ฟังยิน ตาเวาพวนพากย์ขัน |
เถียงถ้อย |
| กลอยแฮงข้ามสันภู |
ค้อยค่ำ |
| ขึ้นสู่ เจ้าติ่วสร้อยถวายไหว้ |
ชู่คอง ฯ |
| ๓๐๙๒๏ พายฮ่ำถ้อยแถลงชอบ |
ชักคดี |
| เทื่อนี้ เม็งก็วางดวงศรี |
ส่งเมือ ดอมน้อง |
| เทพีเมี้ยนขานเฮียม |
ฮับพากย์ |
| เฮาจัก คลาแห่งห้องงายเช้า |
ลวดไป ฯ |
| ๓๐๙๓๏ ให้ป่าวพ้องทุกปาก |
ดาครัว |
| หามกลองไชยแต่งเติน |
ตีตั้ง |
| หนัวหนัวแส้ลงโฮง |
แล้วกล่าว |
| หลายหลั่นกั้งเพาพร้อม |
พ่องนอน ฯ |
| ๓๐๙๔๏ เมื่อนั้น พระจันทร์ต่าวม้ารถแทบ |
เทียมมวล |
| ดาราประดับอยู่ซะลอน |
หลายถ้อง |
| แม้งนึ่ง บัวรพาผ้ายผาจวน |
แล้วฮู่ง |
| แม่ท่าน เจ้าติ่วสร้อยสรงน้ำ |
ออกมา ฯ |
| ๓๐๙๕๏ เมื่อนั้น อ้ายเจื่องดั้นเดินดุ่ง |
พงไพร |
| เถิงมาดาแทบทูล |
ธรรม์เหง้า |
| เล็งเห็น ไสวด้างหางยูง |
ชายช่อ |
| เตินแจกเข้าปุนตั้ง |
แต่งเฮียง ฯ |
| ๓๐๙๖๏ พ่อท่าน ล้มพรากท้าวลดชั่ว |
เมือแมน มากิน |
| ผายเสียงเถิงเผ่าผี |
สรวงเสื้อ |
| สูเญียะ ยวงแนนให้ทังสอง |
เยาวราช |
| อ้ายเจือง ได้ก่งท้าวกงเกื้อ |
ที่เฮา ฯ |
| ๓๐๙๗๏ เจ้าฮุ่ง ไปล่วงช้างชิงที่ |
แกวเผือง |
| เทนางนับอาจเอา |
ปันบ้าง |
| บาก็ วางเมืองให้นางจอม |
เมือผ่าน |
| คูนลูก เจ้าติ่วช้างทองล้าน |
เกิ่งกัน แต่เนอ ฯ |
| ๓๐๙๘๏ ฝูงสิ่งเสือชั้นย่าน |
ไพรขวางมากิน |
| ชะดันคนคั่งโฮง |
หลายถ้าน |
| พอดีเมี้ยนวางพลู |
พ้อมหมาก |
| น้ำหล่อเหล้าไหซ้อย |
ลวดฟาย ฯ |
| ๓๐๙๙๏ ทุกปากเค้าคนคั่ง |
กินแค |
| หางายตอมสิ่งเมือง |
ฝูงเหง้า |
| ปะแหวเนื้อนงงาม |
อ้ายเจื่อง |
| แล้วนั่งเท้าเทียมแม่ |
มาดา ฯ |
| ๓๑๐๐๏ อันว่า คำเคื่องน้อยหลานนาถ |
นงฮาม |
| เดียวก็ ปุนเอามาพรากเมือง |
ดอมเจ้า |
| ยังท่อ เสนหาน้อยนางงาม |
คำมุ่ง |
| จอมแจ่ม ผู่ที่เหง้าชมพร้อม |
กอดหลาน ฯ |
