๑๕

๑๔๐๑ เจียมแต่ อุบาทเบื้องเบียนถืก เถิงลุง
เนียนๆจงจอดหลาน เหลืออ้าง
เทื่อนี้ มหาคุณฮู้ฮักลุง เลยฮอด
เปนดั่ง อินทร์อยู่ฟ้าลงล้าง โทษเมือง ฯ
๑๔๐๒ หลานท่าน ยังถอดม้าวกองแจก ประดับลาย
เฮียงมณีเฮืองเฮียบจร จูมเข้า
อันนี้ พอถวายให้เร็งโญ ฮู้ฮ่าง
ท้าวซึ่มเจ้าเชียงล้าน ขอบขาน ฯ
๑๔๐๓ พร่างๆเหลื้อมถนิมมาศ มุกแสง
ภูบาลสบใส่แขน ประนมฟ้า
เพิงแพงเพี้ยงสองตา ตนออกจิงแล้ว
คุณอ่อน แก้วก่ำพร้าลุงเบื้อง บ่วาง ฯ
๑๔๐๔ ชะพ่มพร้อมยอหมาก ขันคำ
เลงดู เตินขวางคับคั่งคน ทุกห้อง
ฮมๆตั้งไหงาม เพงแพ่ง
น้ำหล่อแล้วกำซ้อง บอกนาย ฯ
๑๔๐๕ อ้ายคว่างเปื้องปานแกว่ง เชิญจอม
ทุกแดนกลอยกล่าวหมาย สวางเสื้อ
ฮักษาพร้อมโดยดอม ภูวนาถ
ด้ำปู่เชื้อเชิญพร้อม พร่ำกิน ฯ
๑๔๐๖ ตูก็ ผัดยาดช้างชนกว่า แองกา พุกแล้ว
สมคามเหลือคั่งดิน พันถ้อย
คูนหลานเจ้านาคอง ชนะฮาบเฮวเถิ้น
แพ้หมื่นฮ้อยฮุมข้า ตุ่มแมน ฯ
๑๔๐๗ เคียดเพื่อ แกวเบียดเบื้องเชียงใหญ่ เงินยาง
เขาก็ ลงพลแพนล่วงชู ชีงเข้า
บัดนี้ มหานามเนื้อตางคีง ลุงออก จิงแล้ว
เปนกิ่งเหง้านามชั้น ใชใกล ฯ
๑๔๐๘ หลานจัก เฟี่องหอกกล้าวันก่า กวนแมนพุกแล้ว
เทพะไทสูช่อยชู ชนช้าง
สูเญียะ ยวงแนนให้โดยใจ จงใฝ่
ลุงกล่าวชั้นนครกว้าง ช่างหลาน ฯ
๑๔๐๙ ตูจัก ผัดผาบแพ้เทที่ เมืองปะกัน
วางปานปุนบ่าวชาย ซัดเข้า
เสียงนันเบื้องพางดำ ข้าก่ำ
นบนอบเจ้าเอาได้ คู่คน ฯ
๑๔๑๐ เมี้ยนสั่งถ้วนทังคว่าง ขาพวง
ญนๆ ยอบวยคำเที่ยนลง เลยเมี้ยน
เลงดู เฮือนหลวงแจ้งเทียนยาม ยวงส่อง
ทุกที่เที้ยนกินแล้ว เลิกลา ฯ
๑๔๑๑ แม้งนึ่ง ป้าออกห้องทวนท่อง เถิงสถาน
เก็งญานางมิ่งเมือง เทียมไท้
มิฮ่างว่า บาคราญท้าวจอมเมือง ใกล้ฮอด แลรือ
อ้ายคว่างไหว้ประนมนิ้ว นอบถวาย ฯ
๑๔๑๒ เลยลวด ไขทอดถ้อยถามข่าว เทพี
หลานก็ เฮวพลายฮันพรากเมือง มาฟ้าว
นับแต่ ทวนเขียวข้ามคีรี ยาวโยชน์
คึดท่านท้าวทังป้า เกิ่งตน ฯ
๑๔๑๓ เฮวฮีบฮ้อนโดยด่วน เดินดง
เถิงภูเมินป่าวพล เชาช้าง
ประสงค์ใจแจ้งอาฮม ฮ้อนมาก
คึดพี่ผู้ธรรม์อ้าง อุ่นเมือง ฯ
๑๔๑๔ เมี้ยนปากแล้วเลยเลิก ไหแค
ยวงเทียนเฮืองฮีบเพา หลายถ้อย
ปุนแปตั้งแถวงาม กากาด
จัดบ่าวน้อยทังข้า ไพร่พาง ฯ
๑๔๑๕ ชะพาดพร้อมขุนหมื่น ตอมมวน
เลงดู เฮือนหลวงคับคั่งคน ทุกด้าน
ผลควรฮู้คึดคาม คนิงมาก
หลานจัก ผัดผ่าเข้าเชียงล้าน เมื่องาย พุกแล้ว ฯ
๑๔๑๖ ทุกปากชั้นพร้อมแต่ง แปงครัว
ปุนควายงามแต่งเฮว ฮอมถ้า
นับแต่ เงินยางคุ้มเปนมัว ยุคราช ปางนี้
จงจอดแก้วหลานหล้า ลูกจอม ฯ
๑๔๑๗ ทุกปากเที้ยนถอยพราก พาแลง
ญนๆ ยอขันสลาสู่ขุน ทังข้า
ดีแก่ เหมือยฮวายไม้สวนเกียง เกาถ่วง
เลงฝ่ายฟ้าเฟ็ดฟีก ประกายกรอง ฯ
๑๔๑๘ แม้งนึ่ง ลมถ่วงถิ้มแถวป่า ปงวอน
ปานนี้ เร็งโญคึดใคร่คอง ตูข้อย แลซาม
ภูธรต้านขานพวง พลสว่าย
เพิงที่ คืนคอบเจ้าสินสร้อย แต่นาย ชอบรือ ฯ
๑๔๑๙ ท้าวอว่ายหน้าเสงสิ่ง โยธา
เฮาจัก ปุนไปหลายล่วงกล แกวฮู้
ขาพวงพ้นเลยขาน แขชอบ
เพิงท่านผู้ใจแจ้ง กล่าวงาม ฯ
๑๔๒๐ ตูก็ ลักลอบเข้าเขาตื่น เต็มนา กี่ดาย
ไกวตาวเผลียงผ่านสาม หยุดย้าน
อันนี้ พอแหนไห้จอมหัว ฮู้ฮ่าง จิงเถิ้น
เมื่อนั้นพระบาท เจ้าแผ่นล้านเลยสั่ง เสียงวอน ฯ
๑๔๒๑ สูจ่ง คืนคอบไท้วอนว่า ทุกอัน แด่เนอ
ลุงก็ วางนครขวางพวกพล ทังช้าง
ครันว่า สิงญีเมี้ยนคลาเวียง มวลมอบ หลานแล้ว
ให้อ่อน แส้หมู่ช้างแวนเช้า ฮ่วมงาย ว่าเนอ ฯ
๑๔๒๒ เคยคอบห้องหอราช โฮงคำ
ลุงก็ แปงควายงามแต่งดี ดาถ้า
ลำๆนิ้วทวยแหวน มณีโชติ
ทังแผ่นผ้าผืนค้ำ ค่าเมือง ฯ
๑๔๒๓ คึดท่านท้าวเปนประโยชน์ ญาณขวาง
สูเยิยะ เฮวเปืองเขียวข่าวเถีง หลานแก้ว กูเนอ
แยงทางชั้นเชียงเหนือ หัวท่ง นั้นเนอ
แผ้วชู่ชั้นประนมเจ้า เลิกลา ฯ
๑๔๒๔ ผู่ก่งท้าวประดับสั่ง สามนาย
ขาก็ เฮียงมือทูลเลิกลา ลงห้อง
ผายทางดั้นเดินผลู แว่งๆ
ฟังยิน เค้าอั่นฮ้องเฮียวไม้ เญียะวอน ฯ
๑๔๒๕ แม้งนึ่ง เถิงแห่งข้าเขาใหญ่ ดอยเมิน
บาคราญยังไป่นอน นงต้าน
เขาก็ ฮันตีนขึ้นเมือเท็ง เถิงท่าน
ไขข่าวเจ้าเมืองล้าน ลวดแหน ฯ
๑๔๒๖ ผู้ผ่านท้าวขานสิ่ง สามนาย
แผแผเสียงมอบแหวน ทังผ้า
อันนี้ พอแหนให้ภูธร ฮู้ฮ่าง
เจ้าปิ่นหน้าชมแก้ว เกิ่งตน ฯ
๑๔๒๗ พร่างๆเหลื้อมใสส่อง ริทธา
ญนๆประดับลูกฮาม เฮียงล้อม
วัตถังผ้าผืนงาม แวนหลาก
พรายเพชรพร้อมดูเล้ม ค่าเมือง ฯ
๑๔๒๘ ลุงฝากให้ฮู้ฮ่าง แขเบา ก่อนนั้น
ครันว่า ทำเปืองยูนั่งปอง เปนเจ้า
แต่นั้น เขาพวงพ้นกลอยแหน อันถี่
ผู่แห่งเหง้าฟังข้อ ขอบขาน ฯ
๑๔๒๙ ทุกที่เที้ยนเนาเน่ง นิทธา
ประมาณพอชั่วดี เดือนซ้าย
ลมไกวเปื้องพฤกษา เหมือยหยาด
เจ้ากล่าวค้ายฝูงต้น แต่งนอน ฯ
๑๔๓๐ ภูวนาถท้าวฮักพี่ ภายหลัง
คอนๆหลับชั่วยาม ยังผ้า
วอยวอยซ้ำชะนีกัง ก้องเถื่อน
ดีแก่ พระพายเบิกฝ้าฝืนข้อน ขอบเขา ฯ
๑๔๓๑ ฝูงเพื่อนพร้อมเลยตื่น เต็มดง
หลิงเห็น ไฟเฮืองใสส่องเตม เตาเข้า
บาก็ ประจงเถิงชู้โสมงาม ง้อมม่วน กูพู้น
พลัดพี่เจ้าสินล้าน ซูดชม ฯ
๑๔๓๒ เทื่อนี้ ใกล้ด่วนต้องการใหญ่ สมคาม แลนอ
ยินกระสันวอนทั่วทรวง คือไข้
กลอยแฮงท้าวเฮฮน ลุกนั่ง
ดีแก่ เหมือยหยาดไม้นงข้อน เญียะะหนาว ฯ
๑๔๓๓ สะพั่งพร้อมฝูงหมู่ โยธา
ลุงอาวเขาคว่างพาย มาพร้อม
(ผาลาด้างตาวตาม เดียรดาษ
เนานั่งล้อมเลียนเจ้า เฮื่อเฮือง) ฯ
๑๔๓๔ เมื่อนั้น พระบาทต้านเส็งสิ่ง เสนา
ใผจัก ขางตาวตำก่อนเจือง จอมไท้
แต่นั้น ขุนหลวงสร้างนาคอง ตางยี่
กูนี้ บ่ใช่เชื้อฝูงใบ้ ชั่วทราม ฯ
๑๔๓๕ อันว่า การที่เข้มกูคว่าง อาสา
เส็งสมคามก่อนเจือง ใจกล้า
ผิว่า ถอยคืนให้ฟันหัว ไปป่าว
บ่ห่อนฮู้คำย้าน หย่อนกลัว ฯ
๑๔๓๖ แต่นั้น ออระแนกเนื้อท้าวหนุ่ม แองคอน
เสงตัวตามพ่อตน ตางเจ้า
กูนี้ คนในชั้นตามตีน พระราช แท้แล้ว
ใผบ่ เทียมแทบใกล้ธรรม์เหง้า ดั่งกู ฯ
๑๔๓๗ เฮาจัก ผัดยาดช้างชนกว่า กลอยฝืน
มันก็ ทวนขรรค์ไชยส่องกุม กำด้ำ
ผิว่า ยังคืนให้ฟันขา แขนปาด
ตางดั่ง ตั้งกาดไว้ให้ลือล้ำ ทั่วแดน ฯ
๑๔๓๘ (นับชาติชั้นชายอาจ ตางตีนท่านแล้ว)
มันก็ เอินเสียงแขงส่งสะหาว คำกล้า
ชื่อว่า แกวเหลือล้นคือเหมือย ไหลหลั่ง ก็ดี
ยินบ่ง้อลวงย้าน หย่อนกลัว ฯ
๑๔๓๙ แต่นั้น คอนชายผู้ใจแขง ขมขนาด
ผิว่า ยังหย่อนย้านขอเจ้า จ่งฟัน เสียถ้อน ฯ
๑๔๔๐ แต่ว่ายังเพียกช้างหนีชั่ว สามวา ก็ดี
ขอพระ เอาตนตายปาดเถือ ลางแล้ว ฯ
๑๔๔๑ สะพาดหน้าท้าวชื่อ ขุนเญีย
จาระจาเฮืองกล่าวขัน ขอต้อง
กูนี้ คนเซงชั้นเชียงเครือ ง้อมม่วน จิงแล้ว
ยินบ่ย้านกลัวต้อง ต่อตาว ฯ
๑๔๔๒ ผิว่า ยังจากท้าวสามย่าง ถอยคืน ดั่งนั้น
ขอพระ เอาลองเหมหยอดยา ยำหน้อง
แต่ว่า ยังเปนให้เจืองฝืน ปุนปลูก
ฝูงส่ำข้าขันต้อง ชื่นชม ฯ
๑๔๔๓ แต่นั้น พายพาดถ้อยแถลงถี่ เสียงแขง
ใผจัก ทานงากูก็ส่วนฮอย ขวัญฮ้าย
เจืองแจงไว้ทันใด ถ้าต่อ
มาจัก ขนส่งให้เขาง้อ งึดมือ ฯ
๑๔๔๔ แต่นั้น เถ้าจ่าซ้อนถือบ่าว ไทครัว
จาคำหาญกล่าวสูง เสียงกล้า
เอาตนแท้เทียมปาน ฝูงหนุ่ม
แนมท่อ เจืองยี่เจ้าแยงปล้น ช่องใด ฯ
๑๔๔๕ จักเป่งให้ตรงย่อย ยอมตาย
ยังเล่า ถอยหลังคืนก็อย่าเอา มาเลี้ยง
แต่นั้น ขุนกวานต้านเตินเขา ผายบอก
เฮานี้ ข้าท่านเจ้าใจกล้า บ่กลัว ฯ
๑๔๔๖ อ้ายเกื่อน พลอยพากย์ถ้อยเถิงราช เร็งโญ
เฮาจัก แยงเมืองสวรรค์ก่อนเจือง ใจกล้า
เท็งว่า อาโปน้ำเปนพล ภายเพื่อน ก็ดี
เฮาจัก ชะดาบข้าเขาง้อ งึดมือ ฯ
๑๔๔๗ อันว่า ใผผู่ต้องเฮาส่วน ยังซา ซามดาย
ทังสองขาใช่ลือ คำซ้อย
เฮาจัก ผันผายเข้ากลางพล แกวกว่า
คึดบ่ย้านขามม้อย ท่อใย ฯ
๑๔๔๘ ผิว่า หนีจากท้าวให้แก่ ลงพลาย
เอาฟันเสียเสียบหลาว ยาไว้
เปนคนสร้างลักอาย ทานง่อน
ขอให้ พระบาทเจ้าฟันม้าง เมื่อเห็น ฯ
1634๑๔๔๙ สองอ่อนท้าวอ้ายผ่อง แองผาย
สานๆเสียงกล่าวตาย ตางเจ้า
มาเฮา ยายแพนขว้างสมคาม ตั้งต่อ
แนมท่อ พระบาทเจ้าแขงเข็ม ข่มพล ฯ
๑๔๕๐ ผัดฮ่อช้างท้าวกว่า แองกา
ผิว่า หนฝูงแกวเชื่อพาย ลางแล้ว
ฮมฮมข้าภูสูง แสนง่อน
ต้านอวดอ้างแขงเข้ม กล่าวหาญ ฯ
๑๔๕๑ หมักหม่อนหน้าฝูงหมู่ ทามแฮง
ลงพายโซนย่างเชิง ชำย้อง
ตูจัก ไกวกงเปื้องแยงยิง พร้อมพาบ
ให้ท่านเจ้าทองล้าน แต่งเมิน ซามดาย ฯ
๑๔๕๒ แต่นั้น ชาดๆพร้อมฝูงหมู่ ชาวพาง
เชิญกัน มาพอแสนต่อเติน ตามเจ้า
ใผจัก ขวางแพนตั้งกางกล กวนต่อ มาเถิ้น
ตูจัก ยิงสอดต้องตรงหลัง ล่วงแพน ฯ
๑๔๕๓ แต่นั้น พระบาทท้าวชมชื่น ยินสงวน
คูนพางเปนเขื่อนแขง ขนงต้น
มาจัก แปงพลล้วนเดาดี ดาแต่ง
เหนที่ แกวมากล้นลุงเจ้า ซู่ภาย ฯ
๑๔๕๔ อันว่า ผู่แห่งเหง้าอ้ายคว่าง คนหาญ
ลือซา ในนาคองว่ามัน แวนกล้า
ให้อาว ทานทันเท้าหุนบัง ท้าวหิ่ง
หอมหมู่ข้าพางพร้อม พาบยิง ฯ
๑๔๕๕ บอกแก่ เชื้อส่ำเถ้าชั้นชื่อ หาญพาย
ให้อาว แยงกวนแกแต่งดี ดาปล้น
กล่าวแก่ ขุนเญียผู้เชียงเครือ ง้อมมาศ
ให้แต่ง ตั้งชื่อด้านฝูงเผ่า แกวทอง ฯ
๑๔๕๖ บอกแก่ น้องนาถเนื้อท้าวหนุ่ม แองคอน
ให้มัน มวลพลายเกาช่องกลาง กวนพร้อม
คอนชายให้ชนพลาย ฮบฮ่อ
ป้านฝ่ายหน้ากูท้าว แห่องค์ ฯ
๑๔๕๗ ใผผู่ ถอยถกย้านขุนแกว ม้อยย่าย
กูจัก ฟันม่านแฮ้งญูให้ ท่านเห็น ฯ
๑๔๕๘ เมื่อนั้น ภูธรท้าวทรงเมือง กลอยกล่าว
เตินเพื่อนพร้อมดอมท้าว แต่งงาม ฯ
๑๔๕๙ ท่อว่า ยะหว่างไว้ช้างใหญ่ คูนเมือง นั้นเนอ
กูจัก มวนแพนกวนหมู่หลวง ไหลเข้า
บอกแก่ ขุนพลพร้อมขุนนาย เนืองนั่ง
ขุนใหญ่พร้อมโดยเจ้า อยู่ฟัง ฯ
๑๔๖๐ ฝูงหมู่ แญ้แส่งช้างเก้าติ่ว เหลือดิน ก็ดี
สูจ่ง ถือตาวเปือยคาดฮิง ดาต้อน
ใผอยู่ ลอนไลให้เขากุม ชิงยาด ได้นั้น
บ่ช่อยป้านญูให้ ท่านกุม ดั่งนั้น ฯ
๑๔๖๑ กูจัก ฟันมอดเมี้ยน (ขายทอด เทครัว)
ญูกาหุมฮ่อนตอม คณาแฮ้ง
สอนสูไว้กางกล ตรงขนาด
ค้ายสิ่งเหง้าพลพร้อม ซู่เมือง ฯ
๑๔๖๒ แต่นั้น ซะพาดพร้อมฝูงหมู่ โยธา
ลุงอาวจัดคาดโคน เคียนช้าง
ญนญนย้ายแพนหาง ตั้งเครื่อง
เฟื่องๆด้างลายล้วน ช่อยูง ฯ
๑๔๖๓ เขียนเพื่อนพร้อมในนอก ประดับดี
ผาวๆ ชาวภูสูงแต่งปุน ไปหน้า
มุนตรีชั้นเชียงเครือ ง้อมม่วน
ชมชื่นข้าแมนแญ้ บ่ขาม ฯ
๑๔๖๔ ทะล่วนย้ายช้างล่วง ลงภู
บางาม ถือฮางเซ็งเงือดกาง กำด้ำ
กลัวท่อ แกวชูชั้นเชียงหลวง หลุยแตก กี่ดาย
ขอบที่ ลุงค่อยค้ำพลถ้า ไป่วาย ฯ
๑๔๖๕ ออระแนกเนื้อท้าวฮุ่ง ฮัดแครง
มือทวยแหวนเกิ่งตน ตางเจ้า
ปุนไฟเมี้ยนฮมแสง ฝูงขนาด
เสียงสนั่น ก้องป่าไม้พลล้าน เยือกกลัว ฯ
๑๔๖๖ แต่นั้น ประดับคาดผ้าผืนหลาก แสงยำ
โสมคราญเฮืองฮาบคีง ควรดั้ว
ผายผันซ้องชมตาง ตนพี่
ใกล้ฮอดอั้วไกลง้อม เญียะวอน ฯ
๑๔๖๗ เยื้อนย่างขึ้นช้างใหญ่ พานคำ
ชะลอน เลียนแพนหางหอกปุน เปนถ้อง
พานคำเท้าเถิงนา ห้วยข่า
แกวตื่นท้วงตีค้อง คู่เวียง ฯ
๑๔๖๘ ท้าวกว่า ขึ้นขี่ช้างเลยลวด ลืมตาว
แองกาผายเผ่นพลาย ลืมแก้
ฝูงพางพร้อมชาวดอย อ้ายง่ำ
ชมชื่นแพ้โยงค้อง แส่งพล ฯ
๑๔๖๙ ชะพู่พู้นท้าวก่ำ แมนฟอง
ญนๆ ยอปะคือสูงแส่งพล พลอยตั้ง
ทวนๆท้วงเกากอง คับท่ง
เบื้องบ่าวง้อมใจกล้า เกื่อนเพง ฯ
๑๔๗๐ ผู่ก่งท้าวเตินแต่ง เสนา
เมื่อนั้น เรงโญชมชื่นหาญ หุมสู้
พางดำเปื้องผาลา ซัดฮ่อ
ปลายหอกซ้องชูเข้า ข่มแทง ฯ
๑๔๗๑ เบื้องบ่าวง้อมไสต่อ แมนฟอง
ขุนเญีย แยงแองกาเกี่ยวทาน ทันหน้า
หลิงดู ดินผงขึ้นเมือบน บดมืด
คื่นๆดั้งเสียงฟ้า ล่วงลม ฯ
๑๔๗๒ ออระทืดพุ้นพลติ่ว ตายืน
ฮมๆยายหอกทวน แทงด้าง
ชะพึนพร้อมฝูงแมน มวลผ่า
ช้างต่อช้างชนฮื้อ โฮบงวง ฯ
๑๔๗๓ สว่าๆเบื้องแกวพ่าย พังหนี
ขุนเญีย โยงเสียงสูงไล่เติม ตามข้า
เมื่อนั้น คนดีเจ้าดอยสูง อ้ายง่ำ
ได้หมู่ม้าทังเครื่อง อานทอง ฯ
๑๔๗๔ เขาก็ ฮู้ฮ่ำข้อแขเคียด คุงใจ
เงินยาง มัวสามปีป่วยเฮือน ฮามสร้าง
ไหไหพุ้นพลแมน ท้าวหิ่ง
เขียนแต่ช้างงาค้อม เฮื่อเชียง ฯ
๑๔๗๕ ทุกที่พร้อมฝูงหมู่ หุนบัง
เฮียงแพนประดับไพร่แมน มวลเข้า
ลือเซงท้าวคำวัง พระราช
เมี้ยนเครื่องเท้าทันแจ้ง ผ่ององ ฯ
๑๔๗๖ ชาดชาดช้างอ้ายคว่าง หาญพาย
ไสกุญชรชวดชู ชนต้อง
ผาอาช้างเพงผาย ผู้เผือก
เปื้องหอกซ้องชูชี้ ชื่อขุน ฯ
๑๔๗๗ ชะเพือกช้างไสต่อ ขนงพล
เฮาจัก เต็งแฮงฮบหมู่แกว กวนข้า
หาญพายไค้ตำชน ชนะฮาบ
ผงเผ่าขึ้นเมือฟ้า มืดมัว ฯ
๑๔๗๘ ญั่งๆเหลื้อมคมดาบ ดาเฮือง
เกาฟัน ฝูงแมนมัวล่าวลง เลยล้ม
บาเจืองย้ายพานคำ คูนหมู่
ม้ามากกุ้มตีนช้าง ชู่ภาย ฯ
๑๔๗๙ ท้าวกว่าเข้าเวียงอยู่ หยุดพล
เมื่อนั้นแองกา ทังกวนแกเกี่ยวโสม เสงต้อง
ญนญนเบื้องกุญชร ซัดฮ่อ
ค้อนโคดค้องเตินตั้ง แต่งดี ฯ
๑๔๘๐ ถิ้มชั่นช้างไสต่อ พานคำ
มุนตรีโสมก่อนเจือง ใจกล้า
เลยตำต้องตีชน ชนะฮาบ
สูบ่ฮู้ว่า ขายี่เจ้าสินล้าน คว่างพาย กี่รือฯ
๑๔๘๑ ขอฟาดไล้ตีหมวก แองกา
แปพายพัดแจกพล พลอยฟ้าว
แพนบัวล้นนาเพียง พันเครื่อง
เมือคั่งป้านคุงแม่ บางบิน ฯ
๑๔๘๒ หนักเหนื่องเบื้องอ้ายคว่าง ขับนำ
ขุนอินอาวไล่แทง เลยบ้า
พางดำได้ลวาพอน ฮ้อยคู่
ค้ายแต่ข้าเจ้าฮุ่ง เฮืองหาญ ฯ
๑๔๘๓ เมื่อนั้น ซู่ซู่ช้างท้าวกว่า ไหลมา
มันก็ แยงพานคำลูกจอม ใจกล้า
ทวนๆท้วงเภรี ฮันป่าว
ประดับแต่งแล้วเลยค้อง คาดฮาง ฯ
๑๔๘๔ อ้ายคว่าง ให้กล่าวพ้องเพงเกื่อน กลอยแฮง
หาญพายแญงช่องขวา ขนันเจ้า
เญียคำพร้อมแองผาย อ้ายผ่อง
เบื้องบ่าวง้อมเขาซ้อย ใช่ลือ ฯ
๑๔๘๕ กาก่องเนื้อเจ้าฮุ่ง เฮืองหาญ
คึงมือยอยื่นแหวน ผายชี้
แต่นั้น เลยผันช้างพานคำ คุงกว่า
บ่ฮู้ กี่หมื่นฮ้อยฮุมพร้อม พาบชน ฯ
๑๔๘๖ สว่าๆก้องเสียงแส่ง สมคาม
ญนๆยอหอกแหลม ไหลเข้า
ฮวานๆเหลื้อมสูรย์ใส เฮืองฮาด
เที้ยนสิ่งเหง้าฮันช้าง ชู่ภาย ฯ
๑๔๘๗ อ้ายเกื่อนเปื้องขอฟาด แมนผา
แปพลายจัดแจกพล พลอยฟ้าว
เลงดู ในนาเค้าธุลีผง คับแผ่น
อ้ายคว่างเปื้องไกวง้าว เงือดฟัน ฯ
๑๔๘๘ ชื่อบ่ ช้างแล่นพ้นฮอยฮูป เสียตน หั้นซาม
เสียงนันแมนหมู่หาญ เหินฮ้อง
เรงโญซ้ำตีชน ชนะกว่า
ฝูงพวกพ้องพังฮ้าย เฮื่อนา ฯ
๑๔๘๙ ชะพาดเข้าแขงอยู่ ในเวียง
ผายทาง พอพันวาบ่มี ใผขว้าง
ฮมๆเบื้องเชียงเครือ เพงเกื่อน
ย้ายหมู่ช้างสุมตั้ง แต่งงาม ฯ
๑๔๙๐ ท้าวฮุ่ง ไขเงื่อนถ้อยถามหมู่ ลุงอาว
ผายความยินสื่อเมือง ฝูงเหง้า
บัดนี้เฮาก็ ฟันแมนฮ้ายคลาเวียง สะสว่าง
เพิงที่ เมี้ยนเครื่องเข้าเชียงล้าน ลวดงาย ฮู้รือ ฯ
๑๔๙๑ ฮู้ว่าเฮาจัก ป้ำหอกกล้าปางเมื่อ แมนมัว ดั่งนี้
อาวพวงทังคว่างพาย ขานเจ้า
บัดนี้ แกวกลัวไท้เรงโญ ยศมาก จิงแล้ว
ควรที่ เข้าสู่ท้าวเถิงซึ่ม พญาหลวง ก่อนเถิ้น ฯ
๑๔๙๒ ทุกปากตั้งแพนหอก เขนคำ
ลุงก็ ปุนสามมะเฮียวฮีบเฮว ฮับเจ้า
มันก็ ยอมือก้มบังคม ทูลเกศ
ภูวนาถท้าวธรรม์เหง้า ฮอดดี แด่รือ ฯ
๑๔๙๓ ผู่ก่งท้าวประชิดเทศ นาคอง
หลานก็ พาทีถามข่าวลุง ทังป้า
พอประมาณแล้วเลยพาย ย้ายเครื่อง
ญั่งๆม้าอวนแส้ สู่เวียง ฯ
๑๔๙๔ หนักเนื่องเข้าตูใหญ่ เงินยาง
ลุงก็ ปุนเชียงจวงจอดเซา ธรรม์กว้าง
ที่นั้น โฮงขวางตั้งหลายหลัง เหลื้อมมาศ
ควาญเกี่ยวช้างเทียมเท้า แทบเกย ฯ
๑๔๙๕ พระบาทท้าวย้ายย่าง เถิงสถาน
ผายคีงเลยอาบสี สรงน้ำ
แพนหลายซ้องแถวถัน ถ้องหอก
ประดับซู่ล้ำเลยตั้ง แต่งพล ฯ
๑๔๙๖ สองขอกไว้ช้างต่อ ตัวหาญ
ผลควรคือคู่เหลา ผิวเผี้ยน
ฮวานๆฮ้อนวันสวาย ใกล้เที่ยง
โยเธศแผ้วโฮงฮ้อน ม่านวัง ฯ
๑๔๙๗ กาก่องนิ้วเฮียงเฮื่อ ถนิมภรณ์
การะณังเนืองนอกใน คนเฝ้า
เมื่อนั้น นรินทร์ต้านแองคอน หลิ้นหลาก
กล่าวซู่พ้องฝูงเหง้า ช่อยอำ ฯ
๑๔๙๘ เฮาจักริพากย์ ให้จ่าซ้อนทรงเพศ ตางตน
ปุนขันคำแจกเฮือง เฮียงตั้ง
จำมรข้อยฝูงคน เคยแกว่ง
อามาตย์พร้อมหลายถ้าน ช่อยแหน ฯ
๑๔๙๙ แพ่งๆเหลื้อมใสส่อง ถนิมงาม
ฮองๆแหวนส่องมือ เฮืองม้าว
มะรามจามล้วนแครงพาน คุบเครื่อง
เถ้าหงอกก้าวกายหลิ้น ชวดประมาณ ฯ
๑๕๐๐ พู่งๆพร้อมเพงเกื่อน กลอยหัว
ทาสาเติมนอกใน คนเฝ้า
มือทวยแย้มแยงบัว คนบ่าว
เมื่อนั้น อั้วค่าใช้ปลอมข้า ลอบเลง ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ