๒๒

๒๑๐๑ แต่นั้น ภูไชยท้าวเฮวฮอด โฮงทอง
บาไทยกย่างทวน เถิงห้อง
กองแพงอั้วอามคาย คิ้วก่อง
เขาพี่น้องลงพร้อม ฮอดสถาน ฯ
๒๑๐๒ เมื่อนั้น อั้วผาดถ้อยต้านยี่ ยินกระสัน
การใดดีบ่กว่าเจือง จอมเจ้า
เฮาก็ ฮันพลข้ามกรายแดน เมืองมิ่ง
คอนค่อย เต้าต่าวช้างคืนพร้อม สู่ลุง ชอบดาย ฯ
๒๑๐๓ อั้วกล่าวแล้วอวนจึ่ง ฮับขาน
ดูที่ บุญจูงเฮาส่วนเปน ปางนี้
เฮาจัก ฝืนตาวตั้งสมคาม ยังยาก เฮวแล้ว
ใครห่อน พัดต่าวช้างชนพี้ เกิบเกา ได้เด ฯ
๒๑๐๔ แกวหาก วอนโทษฮ้ายอุบบาท บังสะหาว
เมามัวตายเอนกนอง รือไฮ้ ฯ
๒๑๐๕ แม้งนึ่ง เดือนหย่อนคล้ายลับเมฆ เมโฆ
บาเจืองนอนแนบนาง นงหน้า
กกกุโตฮ้องขานขัน สูนเถื่อน
ไก่เญียะ ตบปีกท้าขันพร้อม ส่งเสียง ฯ
๒๑๐๖ ทุกขอกห้วยไหลผ่าน เขาเขียว
แสงสูรย์เพียงฝ่ายดอย ดงกว้าง
คนเทียวพื้นบาคราญ ดาเครื่อง
ช้างสนั่นเท้าทังแญ้ ย่ายยวง ฯ
๒๑๐๗ เฟื่องๆย้ายทุงยาบ ยวงทาง
ทวนทวนกองปู่พวง ลุกเช้า
ฝูงพางพร้อมหัวแหลม ไหลก่อน
ช้างใหญ่เค้าเขียวแท้ เมื่อเย็น ฯ
๒๑๐๘ ว่อนว่อนก้องกระดิงแกว่ง นันเนือง
เซ็นเซ็น เสียงตาเวาอยู่งอง งอยไม้
จอมไทท้าวทรงเมือง มานอก
น้ำสว่ายหน้าแคงไล้ ลวดงาย ฯ
๒๑๐๙ เจ้าบอกให้เมี้ยนหมู่ ประดับดี
โยธายายดาบตาว ยังด้าง
ทวนทวนท้วงเภรี ฮันบ่าว
พระบาทผู้นงหน้า จากสถาน ฯ
๒๑๑๐ ค่าวค่าวน้ำใสส่อง สะพังคำ
ภูบาลบายโสรจสรง สีแล้ว
ธรรม์ยำขึ้นเมือเทิง สถานมาศ
อั้วบ่แคล้วคลาน้อง นั่งเฮียง ฯ
๒๑๑๑ สะพาดเนื้ออานอ่อน เอ็ดควง
บาไทถนอมสั่งนาง ในห้อง
ตูจัก ยวงพลายดั้นดงขวาง ข้ามเถื่อน
ลุลาภได้พลพร้อม หมื่นเมือง ฯ
๒๑๑๒ เลื่อนเลื่อนล้นช้างใหญ่ ปุนไป
ปะคือคำเฮืองเฮื่อนา นงแส้
ศรีไวสร้อยสามนาง คืนคอบ
พับจอดห้องกระสันแท้ ท่าวทรวง ฯ
๒๑๑๓ เมื่อนั้น ประกอบเนื้อเจียระจาก เชียงขวัญ
เพิงแพงจัดหมู่นง เมือหน้า
ซาดซาดช้างเฮียงโฮม ฮัดเครื่อง
พระบาท เจ้าลุ่มฟ้าขึ้นขี่ พานคำ ฯ
๒๑๑๔ เฟื่องเฟื่องแส้ช้างออก คลาวัง
ลวาซำเทียวท่งทาง เทียมไท้
หังหังพร้อมพลหลวง หลายหมู่
อกหากงองยี่ เข้าป่าไม้ยินหม้อม หมื่นหลึม ฯ
๒๑๑๕ เหลียวผ่อเบื้องเหน้าอยู่ เงินยาง
เจืองก็ จารจาเขาใช่รือ เญียซ้อย
เปนดั่ง สันเทง้อมปางหลัง เจียระจาก มึนแล้ว
ว่อนว่อนถ้อยใจน้อย หอดหิว ฯ
๒๑๑๖ วันพรากบ้านไกลที่ ขาซาย
ลิวลิวหนาวหน่วงกระสัน แสนชั้น ฯ
พอดีย้ายพลพลาย เถิงเถื่อน
แพนช่อฝั้นเมือแญ้ โยชน์ไกล ฯ
๒๑๑๗ เลื่อนเลื่อนน้ำต้องตาด ตีนผา พุ้นเยอ
ไสวบดฮ่มซาง เชิงห้วย
ผาอาขึ้นภูสูง แสนง่อน
ทางท่องเลี้ยวเถิงห้วย ฮ่อมชัน ฯ
๒๑๑๘ ว่อนว่อนก้องอวนออก เอินเสียง
สุริโยยามลั่นลง ลับไม้
เมื่อนั้น วันเอียงค้อยวาดา แดดอ่อน
เค้าหมู่ช้างเซาแล้ว ลวดนอน ฯ
๒๑๑๙ เดือนเฮื่อฟ้าใสส่อง ดารา
ออระชอนซู่ภาย พักพร้อม
ฟานโผฮ้องในคง เต้นตื่น
เล็มลูกไม้เดินดั้น แอ่วดง ฯ
๒๑๒๐ เฟื่องๆก้องพระพายเบิก จวงจาน
บาเจืองจาจอดอาม ทังอั้ว
เหมือยฮวายเนื้อภูบาล พักเถื่อน
คึดเมื่อ กลั้วกลิ่นง้อมทวยเสื้อ สว่างกระสัน ฯ
๒๑๒๑ สว่าๆพร้อมพลพวก เดาดา
ฮมฮมเตินคาดพลาย เฮียงฮ้าน
แต่นั้น พลหลวงเบื้องเงินยาง ย้ายก่อน
ฝูงหมู่ข้าภูส้าน แส่งจวง ฯ
๒๑๒๒ ว่อนว่อนท้วงกลองป่าว ตีเติน
พลายงางอนปู่พวง ไปเช้า
เสินเสินแส้แพนเขียว ข้ามหลิ่ง
เค้าหมู่ช้างเจืองยี่ ตามหลัง ฯ
๒๑๒๓ ดีท่อ นาหลิ่งหลิ้นนันเถื่อน สันภู
เทียวทางยังฮุ่งจวน เมือหน้า
จันทร์ผายขึ้นภูสูง แจ้งส่อง
บ่ฮู้ กี่ส่ำข้าอวนท้าว ท่องทาง ฯ
๒๑๒๔ สะพาดช้างสารใหญ่ กระดีงนัน
เนืองแพนจัดหมู่หาญ หัวหน้า
เห็งพันพร้อมเพ็งผาย เญียเกื่อน
แต่นั้น กลายกีบก้ำดงหว้า หว่างภาย ฯ
๒๑๒๕ เลื่อนเลื่อนข้ามห้วยใหญ่ เถิงภาย
ดีแก่ บงซางเซือนแค่ผา สูรย์เศร้า
ลิดเลียงแจ้งจอมดอย ดูฮาบ
พระบาทผู้ธรรม์เหง้า จอดนอน ฯ
๒๑๒๖ ฮื่นฮื่นแก้ช้างอาบ ในวัง
สลอนแลนตูบตอง ตาลล้วน
๒๑๒๗ ผ่อเห็น จันทเรศแจ้งเจือจิ่ม จอมทอง
ออระชอนลมล่วงเทิง ปลายไม้
ฮมฮมเหลื้อมเดือนดาว ใสส่อง
พระบาทถ้อยใจแจ้ง จอดเพลา ฯ
๒๑๒๘ กาก่องเนื้อท้าวฮุ่ง ทวยเสวย
กาสาเคียนสว่ายมือ เช็ดผ้า
บุญโสมเจ้ากือเมือง นิทธเน่ง
คึดคอบผู้นงหน้า ที่สถาน ฯ
๒๑๒๙ ยามเค่งค้อยเถิงฮุ่ง ราตรี
ฮวานๆวันส่องแสง ใสขึ้น
ฮมฮมซ้ำเภรี ฮันป่าว
ทุกแห่งพื้นพลพร้อม พร่ำงาย ฯ
๒๑๓๐ ค่าวค่าวเนื้อลูกเลิก ผืนแครง
ราชาผายออกมา เกยกว้าง
๒๑๓๑ ฮมฮมช้างขุนแปง ปองราช
เข้าลุ่มฟ้าทรงช้าง ย่างไป
๒๑๓๒ ซาดซาดน้ำเสียงเสพ ดนตรี
ไสวแพนช่อยูง ยวงย้าย
ฟังยิน ชะนีฮ้องฮมหู หาคู่
ฝูงนั้น ใจบาปฮ้ายเฮียนฮู้ หลีกธรรม ฯ
๒๑๓๓ สองจากห้องไปแม่น ศัตรู
โจรก็พาทีนำที่บา ไทท้าว
กางกงเยื้องแยงยิง ฮะฮาบ
เฮวฮีบฮ้อนพังฮ้าย เฟื่องหาย ฯ
๒๑๓๔ นักบาปฮ้ายนางเกิด เปนสัตว์
บายพระขรรค์ไชยศรียื่นโจร จำข้า
เลยลวด เสียผัวแก้วมรณา นิราศ
อินทร์โผดผู้นงหน้า ค่อยคืน ฯ
๒๑๓๕ ทุกชาติซ้ำเลยเกิด เปนชะนี
หะรึไทใจบ่งาม สมเล้ม
พิพากษ์ท้าวจารจา ดอมคว่าง
มันนี้ มักบาปฮ้ายแขงเข้ม บ่วาง ฯ
๒๑๓๖ ฝูงพ่างชั้นพระบาท บาไท
บุญขวางจัดล่วงคราว เมือหน้า
หลิงเห็น ไสวไม้จวงจันท์ ช้องช่อ
ทองเทศเพี้ยงนงหน้า พ่างพะยอม ฯ
๒๑๓๗ ฮังฮ่วนดั้วจวงจ่อ จูมงาม
จานเจือจอมจี่มคอย แดงล้วน
ดำดวนดั้วดูหลาย เหลืองหล่น
คึดเมื่อ ยังอยู่ซ้อนชมชู้ กล่อมเกลียว ฯ
๒๑๓๘ ดีแก่ สาขาไม้เดียรดาษ จอมผา
เตโชเทียวท่องลม ในฝ้า
เมื่อนั้น โยธาท้าวทวนพล พลอยฮีบ
ได้หมู่ม้าท้าวหิ่ง หุนบัง ฯ
๒๑๓๙ เขาก็ถิ้มถีบขึ้นภูแง่ ขับนำ
หนีตายสังบ่นาน นงฟ้าว
พางคำได้กุญชโร ช้างถ่าว
มามอบท้าวธรรม์ต้น ที่เดียว ฯ
๒๑๔๐ ซะเพือกเบื้องเขาชื่น ชมคดี
ชวนเจืองเขียวซู่วัน แวนเช้า
เล็งเห็น อินทรีพร้อมโคจร เจียระเถื่อน
ค้ายป่าเป้าปลิวเปลื้อง หล่นเหลือง ฯ
๒๑๔๑ ละเลื่อนไม้ซ้องช่อ ชมดวง
บาก็ ยวงพลายเถิงท่ายอง ยางค้ำ
ลุงอาวพร้อมพลหลวง หลายหมู่
เถิงที่ถ้ำผาหลอด ถัดแกว
๒๑๔๒ พู่พู่ขึ้นภูง่อน สันภู
หลายแถวไทต่างเมือง โฮมเต้า
แต่นั้น คับคาเท้าเถิงแดน ภูทุ่ม
ทุกท่วยฮู้หุมท้าว ชื่นชม ฯ
๒๑๔๓ แม้งนึ่ง สูรย์ต่ำค้อยลงลุ่ม ลับเมือง
ฮมฮมปลงเครื่องเครา ทันกว้าง
ที่นั้น พางแปงไว้หลายหลัง ฮิมท่า
เจ้าจอดช้างลงล้าง โสรจสี ฯ
๒๑๔๔ สว่าๆข้าภูทุ่ม เถิงหลาน
เขาก็ ฮอมทัวระพีมากมวล ทังเหล้า
กวางฟานพร้อมหลายหาม ของฝาก
ปุนแต่งเข้าพาพร้อม หมื่นหาม
๒๑๔๕ ให้ปู่พ้นพวงบอก บาศรี
เขาก็ ยอคำควรสู่เจือง จอมไท้
ภูมีต้านขานเขา แขม่วน
ข้าขาบท้าวทูลไหว้ คู่คน ฯ
๒๑๔๖ พางฮีบข้อโดยด่วน ทักหลาน
ผลควรมาฮอดตู ฝูงข้อยดีรือ
เมื่อนั้น ภูมีฮู้โดยเดิม คดีพากย์
ลุงซึ่ม เจ้าติ่วสร้อยใช้ฮีบ ทวนทัน ฯ
๒๑๔๗ ตูก็ ม้างเผ่าท้าวพลอยพราก เงินยาง
หลานก็ เฮวพลายไปผาบปะกัน กลอยข้า
ฝูงพางต้านประนมมือ ทูลยี่
เขาก็กลัวเจ้า ลุ่มฟ้าหนีฟ้าว ฟั่งตาย ฯ
๒๑๔๘ ทุกที่เที้ยนคำบ่า หุนบัง
โตนพลายพลอยพ่ายคืน ครางฮ้อน
แกวทองเจ้าเชียงฮัง มาฮีบ
บ่ฮู้ กี่หมู่ล้อมฝูงเหง้า ลูกแมน ฯ
๒๑๔๙ สะพาดพร้อมท้าวแดต กวานแก
เขาก็ หนีตายปละไป่แปน ดูฮ้าย
รือจัก แปปุนถ้าชนพลาย ภูวนาถ ได้นั้น
เยียวท่อ ทุกที่ผ้ายหนีฟ้าว ฟั่งตาย ฯ
๒๑๕๐ เมื่อนั้น พระบาทท้าวทวนฮีบ ฮับพาง
เฮาจัก เขียวพลพลอยดั่งรือ ไกลใกล้ นั้นบ่
เขาก็ นับดูด้วยกระบวนทาง ทูลราช
ผิจัก ตั้งแต่งใช้คราวมื้อ ฮอดปะกัน ฯ
๒๑๕๑ ยามพุกได้เทยาด เชียงบาน หนี้แล้ว
เขาก็ มวลพลขันต่อดี ดาต้อน
เมื่อนั้น โสมคามต้านทุกลวง ถามถี่
เขานั้น มีหมู่ล้อมคนแก้ว ดั่งใด ฯ
๒๑๕๒ ทุกที่ข้าภูทุ่ม ทูลเจือง
คนยัง ในเชียงบานดั่งพัน ตัวช้าง
อันจัก ตาดูด้วยทังคน มีมาก
นับแต่ ฝูงสอดด้างดาได้ ดั่งแสน ฯ
๒๑๕๓ แต่นั้น ทุกปากข้าท้าวฮุ่ง เฮืองหาญ
แจนๆ เสียงลุงอาวกล่าวแขง ขันต้อง
สนสนย้ายพานสลา เฮียงฮอบ
เลียนลุ่มไว้หลายถ้าน สู่พาง ฯ
๒๑๕๔ ข้านอบนิ้วนบนาถ บาบุญ
หลิงเตินขวางคั่งคน เติมห้อง
แต่นั้น ปุนดาตั้งไหแค เฮียงราช
ทุกที่เที้ยนกำซ้อง ซู่ไห่ ฯ
๒๑๕๕ แล้วทอดถ้อยเถิงอ่อน แองคอน
มันก็ ไขคำควรกล่าวเจือง ใจกล้า
เมื่อนั้น ภูธรท้าวแหนเถิง ด้ำใหญ่
พ่ออยู่ฟ้าคุนคุ้ม อย่าไล ลูกเนอ ฯ
๒๑๕๖ ตูจัก ป้ำหอกกล้าวันพรุ่ง ชิงเมือง
ขอให้ สมคามไชยช่วยแฮง ฮุมได้
ผัดว่า ทำเปืองม้างพลแมน นางกว่า
ลูกแต่งไว้ปางช้าง บอกบน ฯ
๒๑๕๗ ฝูงเผ่าเชื้อชั้นชาติ แนวนาม มากิน
ลูกจัก ดุนพลายชนส่งแฮง ฮุมปุ้น
ผัดว่า วังเอาได้นางงาม กลางหมู่
คนพ่องบ้าชายพุ้น ช่อยชู แด่เนอ ฯ
๒๑๕๘ ซะพู่หน้าท้าวฮุ่ง วางปาน
ปุนกันกินซู่คน ฝูงเหง้า
ประมาณเมี้ยนฝูงพาง แล้วสั่ง
จักพรากเจ้าเมือบ้าน แต่งพล ก่อนแล้ว ฯ
๒๑๕๙ ญั่งญั่งหน้าท้าวฮุ่ง คึดคาม
กองมณีสมใส่แหวน ประดับแก้ว
(แพรงามล้วนหลายสี เอ้อาด
ประดับแต่งแล้วดาต้อน ตื่มพาง) ฯ
๒๑๖๐ ภายเภทผ้าผืนขนาด มะฮามจาม
เงินยวงสองหมื่นปลาย ปงให้
พางก็ ปุนความย้องบาไท ท้าวฮุ่ง
ใต้ลุ่มฟ้าลือเจ้า จึ่งเห็น ฯ
๒๑๖๑ ญาบญาบข้านบนั่ง ทูลหลาน
เขาก็ ขานคำโดยยี่เจือง ใจกล้า
ชื่อว่า ชูเชยชั้นเชียงบาน ก่อนยี่
ผัดผาบเข้าเทได้ ดั่งฝัน ฯ
๒๑๖๒ หมักหม่อนหน้าท้าวฮุ่ง เตินครัว
เสียงนัน ไทดอยสูงเลิกมวล เมือบ้าน
เมื่อนั้น ฝูงครัวย้ายพาแลง เลียนพ่าง
เจ้าแผ่นหล้ากินแล้ว ลวดนอน ฯ
๒๑๖๓ ผ่อดู ฟ้าสว่างแจ้งเดียรดาษ สูรย์โพยม พุ้นเยอ
ฮองฮองดาวเฮื่อดวง เดือนค้าย
ฟังยิน เป็ดป่องฮ้องเทิงภู ว้อนว่อน
เค้าอั่นฮ้องปลายเฮี้ย ส่งเสียง ฯ
๒๑๖๔ สว่าสว่าก้องกรวีก วอนดง
ชะนีนางโหยฮุ่งผัว คีค้อย
เมื่อนั้น นรินทร์ไท้ทรงโสม แล้วตื่น
ดีแก่ เหมือยหยาดย้อยเฮียวเฮี้ย ฮุ่งจวน ฯ
๒๑๖๕ ฮื่นฮื่นข้าพาแต่ง เตินกัน
ผลควรลุกอาบสี สรงเนื้อ
เสียงนันเบื้องชาวดอย อวนออก
ประดับดาบง้าวแกมเสื้อ ส่ำลี ฯ
๒๑๖๖ ทุกขอกเท้าต็มท่ง นาขวาง
โฮโฮ นันท์เภรี่รื่นรมย์ กวนก้อง
เมื่อนั้น สามมะเฮียวเบื้องเงินยาง ย้ายเครื่อง
ถือพวกพ้องเชียงล้าน บ่าวลุง ฯ
๒๑๖๗ หนักหน่วงพุ้นพวงส่วย ขดตาม
ปุนเสียงสูงใส่สะหาว หุมอ้าง
ไหลหลามแส้ลงภู คับคั่ง
เมี้ยนหมู่ช้างหลายล้าน เฮื่องา ฯ
๒๑๖๘ ญั่งญั่งม้าแส้ก่อน แกมพล
ผาอาแพนช่อเหลือง หลายถ้อง
สนสนเบื้องเชียงเครือ ง้อมม่วน
ฝูงส่ำน้องเญียซ้อย ไซ่ลือ ฯ
๒๑๖๙ ทะล่วนพุ้นอ้ายผ่อง แองผาย
กือหาญเขาเกื่อนเพ็ง นงหน้า
พายพายพุ้นขุนยน อ้ายไค่
พลหมู่กล้าเมือซ้าย ข่มแขง ฯ
๒๑๗๐ ไญ่ไญ่พุ้นอ้ายคว่าง หาญพาย
มวลแพนแดงดาดดิน เหลือล้น
คอนซายขึ้นคุนเมือง ตามพ่อ
ทังจำซ้อนคนกล้า แต่จอม ฯ
๒๑๗๑ แวนผ่อพุ้นท้าวอ่อน แองคอน
ฮอมพลเมือปีกขวา ขนันเจ้า
ฮวนฮวนเหลื้อมสูรย์ไส เฮืองฮาด
ผู้ที่เหง้างายแล้ว เลิกสลา ฯ
๒๑๗๒ พระบาทขึ้นช้างถ่าว พานคำ
พลหลวงไหลสู่ทาง ทันกว้าง
พางดำเท้าทังนาย ลาเลิก
ช้างใหญ่ตั้งสามฮ้อย ฮีบเฮียง ฯ
๒๑๗๓ แต่นั้น แกวเขือกท้วงเต้นตื่น ตีกลอง
เขาก็ ดาดีแขงเขื่อนเวียง ระวังถ้า
บัดนี้เจืองก็ เนืองพลเต้าเถิงนา นับหมื่น
เฮาอย่าช้าญูให้ เพื่อนหลอน ฯ
๒๑๗๔ ฮื่นฮื่นห้างช้างใหญ่ ดาพล
ผัดว่า กองกันตายไฮ่เดียว ลางแล้ว
ผนผนย้ายหัวแหลม ไหลออก
เลียนหมู่ช้างตัวกล้า คาดประโคน ฯ
๒๑๗๕ ทุกขอกเท้าเต็มท่ง นาขวาง
ทวนทวน ตีกลองไชยรื่นรมย์ ดังก้อง
เมื่อนั้น ฝูงพางพร้อมสามมะเฮียว ฮุมผ่า
เสียงสนั่นต้องดินฟ้า เฟื่องเฟือน ฯ
๒๑๗๖ สว่าสว่าเบื้องอ้ายคว่าง ไสทาน
เสินเสินแพนหอกแหลม ไหลเข้า
หาญพายต้องเต็งชน ชนะฮาบ
เที้ยนสั่งเหง้าหุมพร้อม พาบชน ฯ
๒๑๗๗ ตำเติบต้องเต็งพาบ แมนเฮือน
สนสนแกวเจือดหนี ดูค้าน
วังเอาได้แกวเผิง ท้าวแดด
ตูนี้ ข้าท่านเจ้าทองล้าน ลูกจอม แท้แล้ว ฯ
๒๑๗๘ เสียงแผดฮ้องฮุมฮาบ สมคาม
ขุนเญีย ฮอมพลแพนออกทาน ทันหน้า
ตีชนช้างพลายงาม แกวเฮือก
อ้ายคว่างผู้ใจกล้า เกี่ยวทาน ฯ
๒๑๗๙ เญือกเญือกเปื้องแกวพ่าย พังหนี
ฮุมชนเอา แมนหนาลายตุ่มตาย กะชังช้าง
ตูนี้คนดีเบื้องเชียงเครือ ง้อมม่วน แท้แล้ว
ต้านโอดอ้างคึงง้าว ส่งเสียง ฯ
๒๑๘๐ แต่นั้น ทะล่วนเปื้องแกวเยือก พัดคืน
ฮมฮม ชาวเชียงบานเกิบกาง กันเข้า
ถืนถืนเบื้องแองคอน คนขนาด
เถ้าจ่าซ้อนไสช้าง ช่วยหลาน ฯ
๒๑๘๑ ขอฟาดไล้ตีหมวก แกวเผลียง
หาญพาย ฟันหลาวทองผ่ากวน กุมฮื้น
แกวเกาฮ้องเฮืองเสียง สว่าสว่า
อ้ายคว่าง ขึ้นขี่ช้างตัวกล้า ซั่นทาน ฯ
๒๑๘๒ แต่นั้น ไพร่พรากฟ้งหนีพ่าย พลัดเวียง
ปือลือขัดขาดตน เต็งค้าง
วางเมืองชั้นเชียงบาน ปละเปล่า
แกวเฮือกฮ้องโตนช้าง แล่นหนี ฯ
๒๑๘๓ ฝูงเผ่าท้าวแมนมาก เหลือหลาย
ปีนเวียงวางวิ่งหนี ทังฟ้าว
แกวตายล้มเท็งคู คุงเขือ่น
ไพร่พ่องล้าวลาวยื้อ ยาดของ ฯ
๒๑๘๔ แต่นั้น เลื่อนๆย้ายพลใหญ่ เมือเวียง
ยูเท เอาเงินทองเครื่องแกว กวนได้
เสียงนันเบื้องพางคำ ยินชื่น
ฝูงบ่าวน้อยคนไฮ้ ฮีบขวาง ฯ
๒๑๘๕ ฮื่นฮื่นตั้งเต็มท่ง เชียงบาน
ฮมฮม ปงแพนหางหอกหยาย ยังด้าง
เมื่อนั้น เร็งโญย้ายพานคำ ยกย่าง
เจียระจากห้องโฮงกว้าง ลวดงาย ฯ
๒๑๘๖ ค่างค่างแก่ช้างอาบ มาโฮง
ยายพลประดับอยู่เปน ขวาซ้าย
โงงโงงค้องกลองเกา คับแผ่น
เสียงสนั่นเท้าทังค้าย มี่นัน ฯ
๒๑๘๗ แต่นั้น แกวแล่นดั้นหนีฮอด ทังคืน
ประนมเหนือหัวกล่าวคำ แควนเผี้ยน
ตูก็ ฝืนมือม้างสมคาม กวนแก่
ฝูงเผ่าน้องจมพร้อม มากหลาย ฯ
๒๑๘๘ เบื้องแง่ซ้ายแกวเฮือก ฮุมแทง
พลเขาหลายพาบกวน กอยม้าง
ดูดั่ง แวนแขงล้นตีนมือ ทุกหมู่
เสียพวกพ้องทังช้าง ท่านเท ฯ
๒๑๘๙ เขาก็ ลุเข้าได้ยามเมื่อ กลองงาย นั้นแล้ว
ตูก็ ฮนเฮเลยวิ่งเวียง ทังฟ้าว
ดูหลายล้นเหลือดิน เดียรดาษ เฮวพุ้น
นับแต่ช้างตัวกล้า หมื่นปลาย ฯ
๒๑๙๐ เมื่อนั้น นางกว่าไห้ฟาดค้อง กลองใหญ่ สะบัดไชย
นายจวง ทังนายจันล่ามเมือง เมือถ้วน
นงไวผู้ตางตน ฟ้าเลื่อน
ทุกที่ล้วนฝูงเหง้า ฮอดโฮง ฯ
๒๑๙๑ เทื่อนี้ พลเลื่อนล้นเหลือมาก พุกประการ
ผัดว่า ลงพลมาฮอดเฮา วันหน้า
บ่ฮ่าง ญูเขาให้มาชู ชีงยาด เฮาแล้ว
เมื่อนั้น ฟ้าเลื่อนต้านความกล้า กล่าวแขง ฯ
๒๑๙๒ ให้แผ่นผ้ายันขนาด ยายยัง
มวลคำมาอีกเงิน แกมแก้ว
เทปันถ้วนทังเยีย สร้อยมาศ
ฝูงเผ่าน้องคนกล้า กล่าวตาย ฯ
๒๑๙๓ แต่นั้น ทุกปากตั้งไหอาช อาโฮง
นางก็ บายปานฟายบอกเถิง ผัวแก้ว
บัดนี้ เจืองจงให้ตูพลอย พร้อมกว่า
จักผาบแผ้วเทฮื้อ ฮาบเอา ฯ
๒๑๙๔ นางนาถแก้วแวนว่า ทุกประการ
ตูจัก มวลพลแกวเกื่อนแฮง ฮุมปุ้น
ขอให้ คูนเอาได้พานคำ คุงหมู่
จักใคร่ขึ้นเมือฟ้า เพื่อนผัว ฯ
๒๑๙๕ เจ้าอยู่ด้าวแดนเทศ หลิงดู แด่ถ้อน
วอนเหนือหัวเพื่อนตู ชนช้าง
สิงห์ทองย้อยมันแหลว ฮำปาก
ผัดว่า ได้ต่อช้างเจืองท้าว ลูกจอม ฯ
๒๑๙๖ เมื่อนั้น นางมุนพร้อมฝูงสาว นางเกิด
เจ้าอู่แก้วเปนน้อง กล่าวขอ ฯ
๒๑๙๗ พลเพื่อนพุ้นเลยล่วง สากล
รือจัก ยอตาวผัดผ่าเขา คืนได้
รือว่า ภูธรท้าวกือเมือง ท้าวกว่า
ยังเล่า ละคาบไว้เมือฟ้า เพื่อนพล ฯ
๒๑๙๘ เฮานี้เปนดั่ง แมงเม่าน้อยบินผ่า กองไฟ
แปวลนลุกลวบปิว ไปไหม้
ฮู้ว่า บาไทท้าวเข้มแขง พ้นขนาด
พลมากดั้งใบไม้ มืดมัว ฯ
๒๑๙๙ เฮานี้เปนดั่ง ดวงหิงห้อยหรือห่อน เทียมแสงได้นั้น
เชิญเก็งญาค่อยฟัง คำข้อย
บัดนี้ แถนคูนให้เจืองลุน พร้อมเพื่อน
เพิงที่ขอเหนี่ยว เจ้าติ่วสร้อยวอนท้าว ที่เซ็ง ชอบดาย ฯ
๒๒๐๐ เมื่อนั้น นางกว่าให้ค้อยค้อย คึดเคียด กำมือ
ผัวตายเต็งไฮ่นา เชียงล้าน
สังมา ยอมมือไห้ขอวอน สินส่วย สันนี้
ยินบ่ย้านชนช้าง ท่อใย ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ