| ๑๕๐๑๏ เผือนี้ เชืองถ่าวข้อยเฮือนลุ่ม |
เชียงฮอน |
| ตูก็ ชมเรงญาใคร่หุม |
เหนหน้า |
| เมื่อนั้น แองคอนต้านสองสาว |
ปุนปาก |
| ตนท่านผู้ถือม้าว |
นั่งสูง นั้นแล้ว ฯ |
| ๑๕๐๒๏ แต่ว่า พรากแท่นแก้วแฮมเถื่อน |
คีงเหลือง |
| โดยคำลุงฮีบตีน |
เตินช้าง |
| ฮามโสมสร้อยบุญเฮือง |
ง้อมม่วน |
| ผ้ายแผ่นกว้างดูท้าว |
ท่านผอม ฯ |
| ๑๕๐๓๏ เยื้อนด่วนด้วยแกวยาด |
เงินยาง |
| นรินทร์เปนกิ่งจอม |
ใจแจ้ง |
| เขียวทางเท้าพลแมน |
มวลผ่า |
| เจียมจากบ้านนอนแล้ง |
ลวดเหงา ฯ |
| ๑๕๐๔๏ ก็เพื่อ คึดพี่ง้อมชั้นชาติ |
นามกร |
| ฮมกำเดาเมื่อมา |
หมองหม้อม |
| ทรวงวอนกลั้นเกาแด |
ดาลสวาท |
| เถิงท่าน แก้วแก่นไท้ธรรม์ต้น |
มิ่งเมือง ฯ |
| ๑๕๐๕๏ บัดนี้ คึดพี่อั้วโสมสอาด |
กับตน |
| เยียวบ่ ทำเปืองเฮวฮอดลุง |
ทังป้า |
| บัดนี้หลานก็ มวลพลเข้ามาเชียง |
เซาจอด |
| เขือพร่ำพร้อมเห็นหน้า |
ค่อยเล็งหั้นถ้อน ฯ |
| ๑๕๐๖๏ แต่นั้น เชืองถ่าวฮู้คนิงฮอด |
ฮับขาน |
| เขาก็ เซ็งภูธรหน่อจอม |
ใจแจ้ง |
| ลือว่า โสมงามเพี้ยงอินตา |
ต้องฝาก |
| มิฮ่าง เจ้าติ่วสร้อยใจแจ้ง |
ลูกจอมแท้รือ ฯ |
| ๑๕๐๗๏ คอนเล่าต้านฮับพากย์ |
สองสาว |
| บัตนี้หลานก็ แวนผอมเหลือหล่าผิว |
โสมเถ้า |
| ดูดั่ง หัวขาวฮ้ายตาเบือน |
เบื้องแก่ นั้นนา |
| พลัดพี่ เข้าป่าไม้ไกลชู้ |
ซวาดชรา ฯ |
| ๑๕๐๘๏ ลอนว่า หน้าผากล้านชักแง่ |
ผมบาง นั้นดาย |
| ฟังเมื่อ พาทีคือคู่สวาน |
เสียงแจ้ง |
| ประสงค์นางล้ำเมืองหลัง |
เหลืออ่าว |
| ราชง้อมนอนแล้ง |
เพื่อแมน ฯ |
| ๑๕๐๙๏ เมื่อนั้น เชืองล่ำแล้วเฮวฮีบ |
เมือสถาน |
| ขาก็ ฮันเฮวเปืองฮอดโฮง |
ทังฟ้าว |
| ศรีคราญเจ้าแพงเมือง |
อั้วค่า |
| คึดฮุ่งท้าวคองฮู้ |
ฮ่างอวน ฯ |
| ๑๕๑๐๏ ข้าเฝียดถ้อยกลอยกล่าว |
คำวอน |
| ทวนคดีโดยดั่งขา |
เห็นท้าว |
| อันที่ ภูธรเจ้าพานคำ |
นั้นแก่เฮวแล้ว |
| หนังเหี่ยวก้าวด้าวโสมฮ้าย |
ชวาดชรา ฯ |
| ๑๕๑๑๏ หน้าเคลื่อนค้อยเมือสู่ |
ผีหลาย |
| ฟังเมื่อ พาทีเลยเล่าคราง |
ทังอื้อ ฯ |
| ๑๕๑๒๏ แต่นั้น อั้วค่าคุ้มนองเหื่อ |
เต็มคีง |
| ผิวผางซบซ่านเหลือง |
หิวไห้ |
| ลอนว่า ตีงตัวแท้คือตาย |
ตนถ่อง |
| กั้นอยู่ซักไซร้ประมาณได้ |
ชั่วยาม ฯ |
| ๑๕๑๓๏ บางพ่องพร้อมฝูงหมู่ |
สาวสนม |
| เขาก็ บันดาลดนเคียดเติม |
ตามเจ้า |
| ฮมฮมเชื้องนางเซง |
ป้าซ่า |
| แหนงค่อย เข้าป่าไม้เปนข้อย |
ม่อนแกว กี่โอ ฯ |
| ๑๕๑๔๏ ผัดว่าเมี้ยนตางสว่าง |
โสกาชอบดาย |
| เมื่อนั้น เกงญายินเคียดเค็ม |
ขมค้อย |
| ดั่งนั้นควรค่อย แปลงคีงถ้าแองกา |
โดยบาป ตนเถิ้น |
| เซ็งว่า เจ้ายี่น้อยงามเล้ม |
ลื่นอินทร์ ฯ |
| ๑๕๑๕๏ ฮู้ว่า แกวฮาบให้เขือปู่ |
ไปทัน |
| สองสาวเห็นกล่าวสิน |
โสมเถ้า |
| ดูดั่ง อุนละโหแห้มผิวผอม |
เหลืองหล่า ถ้วนแล้ว |
| เมื่อนั้น พวงที่เหง้าเลยค้อย |
เคียดถาม ฯ |
| ๑๕๑๖๏ ใผว่าแท้เอาออก |
มาถาม เที่ยวเถิ้น |
| เผื่อจักทวนคำ เถิงภูบาลกล่าวกลอน |
กลอยไหว้ |
| ตั้งว่า งามเสลียวฮู้กลายเปน |
คนชั่ว กี่เด |
| คีงฮาบล้วนคือไล้ |
แท่งทอง ฯ |
| ๑๕๑๗๏ เสิกทั่วท้าวทันท่าน |
มาประจญ |
| รือจัก ฟังคำเขาหมู่พอง |
พางถ้อย |
| เปนเดิมแก้วมงคล |
ลือนาท |
| อันนี้ท้าวซึ่ม เจ้าติ่วสร้อยฮอยฮู้ |
ฮูปวาย แลซาม ฯ |
| ๑๕๑๘๏ แต่นั้น อั้วจากห้องเถิงแม่ |
มาดา |
| เติมคำผายดั่งเขา |
เหนท้าว |
| มิฮ่าง ภูมีเจ้านาคอง |
นั้นแก่ เฮวรือ |
| พอที่ หมายแม่ได้กินน้ำ |
จวบปิง ฯ |
| ๑๕๑๙๏ (คำแผ่เท้าปางก่อน |
มีมา) |
| ความไกลตาท่านลือ |
ลอนอ้าง |
| กูก็ ไทจิงแจ้งหลานคีง |
ชั้นนอก กี่ดาย |
| เจ็บที่ เมืองมุ่นม้างเอาท่าน |
มาพราง นี้เด ฯ |
| ๑๕๒๐๏ ชื่อว่า เขาบอกไห้ฮู้ฮ่าง |
คำลวง ดั่งนี้ |
| แหนงจัก วางตนตายเพื่อแกว |
กุมข้า |
| เมื่อนั้น มาดาฮ้อนฮมทรวง |
คึดคั่ง |
| มิฮ่าง ผีอยู่ฟ้าลงให้ |
หล่าโสม ท่านรือ ฯ |
| ๑๕๒๑๏ อย่าแควน ต้านเบียดท้าวใจแจ่ม |
จอมบุญนั้นเนอ |
| มีคำควรค่อยพี |
จารณ์แจ้ง |
| ประสงค์ เถิงไท้มหาคุณ |
คือเนตร จิงแล้ว |
| ค้อมผ่าเข้าเชียงล้าน |
ลวดทาม กี่ดาย ฯ |
| ๑๕๒๒๏ อันนั้นรือบ่ ท้าวแต่งตั้งทำเพศ |
ดูกล หั้นซาม |
| ยังเพิง ผายวิญญาณส่องไป |
ปุนฮู้ |
| ลอนมัวต้านเตียนขวัญ |
น้องนาถ สันนี้ |
| เฮาใช่ผู้ผางช้า |
ชั่วทรามแท้นา ฯ |
| ๑๕๒๓๏ แต่นั้น อั้วอ่าวฮ้อนพิศวาส |
สนทนา |
| มารกุมจิตบ่ถอง |
ดูพลั้ง |
| กอมโฮงล้ำมาดา |
เติมมิ่ง |
| เมี้ยนแต่งห้างปุนตั้ง |
ตอบกล ฯ |
| ๑๕๒๔๏ ประดับสิ่งสร้อยถนิมมาศ |
มุกกอง |
| มณีวันเฮืองส่องหัว |
แหวนแก้ว |
| คำแดงม้าวกองใด |
ดูหลาก |
| แผ้วแท่นกว้างปุนตั้ง |
เครื่องคาน ฯ |
| ๑๕๒๕๏ ชะพู่พ้อมขันหมาก |
ทะไลเลียน |
| เอาอามโสมแส่งการ |
เดิมข้า |
| ปุนงามแล้วเจียนดู |
ทุกปาก |
| น้าวกล่าวให้ป้าซ่า |
ตางตน ฯ |
| ๑๕๒๖๏ เครื่องนุ่งพร้อมผืนหลาก |
คุบแครง |
| เตินชาวเฮาซู่คน |
อำเจ้า |
| อามทรงฮู้เคยแญง |
พระกายเกศ |
| ประดับแต่งพร้อมปุนแล้ว |
เลียบแหวน ฯ |
| ๑๕๒๗๏ ป้าซ่าย้องทำเพศ |
ตางหลาน |
| แจนๆเสียงแส่งเอิน |
อำพร้อม |
| เก็งญาขึ้นเมือสถาน |
เถิงแท่น |
| ลดม่านล้อมระวังเจ้า |
อยู่ใน ฯ |
| ๑๕๒๘๏ ดีแก่ วันส่องแจ้งเฮืองแผ่น |
อุทัย |
| ฮมฮม ชาวเงินยางแต่งครัว |
ควายช้าง |
| เมื่อนั้น บาศรีแก้วโสมไว |
ท้าวฮุ่ง |
| คึดพี่อั้วธรรม์อ้าง |
อ่าวประสงค์ ฯ |
| ๑๕๒๙๏ ใจฮู่งห้องแสนผ่อ |
ผายความ |
| กลอยวาจาจิ่งจง |
ฝูงเถ้า |
| พอที่ เฮาเฮวไห้เมือเถิง |
ถามข่าว ดีรือ |
| ค้ายสิ่งเหง้าชมพร้อม |
พร่ำสงวน ฯ |
| ๑๕๓๐๏ เมี้ยนสั่งข้อแขกล่าว |
แองคอน |
| มันก็ มินานเลยเลิกมวน |
เมือห้อง |
| สาวสนมเปื้องจำมร |
ไกวแกว่ง |
| เห็นเพศย้องดูฮ้าย |
ฮูบเสลา ฯ |
| ๑๕๓๑๏ แพ่งๆเหลื้อมถนิมมาศ |
มุกมณี |
| ออระทวยเกากลิ่นจันทน์ |
สมคู้ |
| เมื่อนั้นเขาก็ ทวนคดีถ้อยเถิงฝูง |
เชืองถ่าว |
| ตนท่านผู้คีงค้อม |
อยู่ใน กี่รือฯ |
| ๑๕๓๒๏ เขากล่าวชี้ป้าซ่า |
นางเซง |
| ทังว่า แองกาไซชู่ปี |
ปุนต้าน |
| เรงญาฮู้ฮุนความ |
แควนมาก |
| ควรค่าล้านคำตื้อ |
ลูกลุง ท่านแล ฯ |
| ๑๕๓๓๏ แต่ว่า พลเพื่อนล้อมล่ำบาก |
กะเฮฮน |
| นายพวง เขียวภูสูงเหนี่ยวหลาน |
มาเต้า |
| บัดนี้ แลงงายฮ้างตนเหงา |
เหลืองหล่า |
| คึดจอดเจ้าจอมไท้ |
ที่เซ็ง ฯ |
| ๑๕๓๔๏ เชืองเล่าแล้วคอนฮีบ |
ฮับขาน |
| เหมือนดั่ง กางกลประดับต่อดู |
ลวงเลี้ยว |
| แพงแสนเนื้อนรินทร์ |
ดูหลาก กี่เด |
| ชั้นแก่นแก้วเชียงล้าน |
ห่อนทราม เมื่อใด ฯ |
| ๑๕๓๕๏ เซ็งซ่าเท้าไตรโลก |
ลือเกียรติ์ กี่ดาย |
| สมคามแฮงฮีบตีน |
เตินช้าง |
| กลอยกลัวต้องโพยเสียน |
เสียพี่ |
| บัดนี้ เข้าฮอดชั้นเชียงล้าน |
ใคร่เห็น ฯ |
| ๑๕๓๖๏ สังบ่ คึดฮอดน้องนอนเถื่อน |
แฮมเมือง เพื่อรือ |
| วางโสมสันเกิ่งตาย |
ตนไข้ |
| แต่นั้นเขาก็ เนืองคำต้านทวนคอน |
ถามข่าว |
| แก้วแก่นไท้ลุงเลี้ยง |
ลูกคีง แท้แล้ว ฯ |
| ๑๕๓๗๏ เจียมถ่าวถ้าภูวนาถ |
นัดดา ท่านนั้น |
| ฝูงแกวชีงชู่วัน |
แวนหม้อม |
| แองกาเจ้าคำวัง |
นพราช |
| คึดใคร่พร้อมเอาอั้ว |
ฮ่วมสถาน ฯ |
| ๑๕๓๘๏ เชืองส่งถ้อยถนอมปาก |
คำควร |
| แองคอนขานขอบหัว |
หุมต้าน |
| ตูก็ กวนแกวต้องสมคาม |
กลางท่ง |
| เลยผ่าเข้าเชียงล้าน |
ฮอดลุง ฯ |
| ๑๕๓๙๏ ผู่ก่งท้าวให้จอด |
เชียงจวง |
| เร็งโญ เมือหอสูงสั่งมา |
เถิงเจ้า |
| อันนี้ ลอนลวงน้องในใจ |
จงเพื่อน ฮู้รือ |
| กลัวว่า เข้าต่อช้างทานแญ้ |
บ่แฮง ฮู้เด ฯ |
| ๑๕๔๐๏ เห็นที่ หงำเงื่อนข้อแขกล่าว |
กลอนบัง |
| ฮอยว่า มีใจแหนงเหนี่ยวแกว |
กลลี้ |
| เพิงท่าน ยังฮมฮู้เห็นอวน |
ทุกข์ยาก |
| นับฮ่างชี้นางเถ้า |
ชวาดชรา ฯ |
| ๑๕๔๑๏ คึดเมื่อ ท้าวจากบ้านฮามฮูป |
สุนทรา |
| ทนสะแดดาลเดือดกระหาย |
หิวข้อน |
| ไทว่า มรณาเนื้อเนียระโสม |
เสียพี่ |
| คึดเมื่อ ลุงออกฮ้อนเฮวช้าง |
ช่อยพล ฯ |
| ๑๕๔๒๏ เถิงที่แท้เห็นฮ่าง |
เหมือนจาง |
| มีคำ โพยสูนสมเสียดใจ |
จงม้าง รือท่าน |
| อันที่ เร็งโญเจ้าเงินยาง |
ยศมาก |
| เวนทัง บรเทศชั้นเชียงล้าน |
มอบมวล ฯ |
| ๑๕๔๓๏ เท่าว่า พี่แต่งให้เห็นหลาก |
อัศจรรย์ |
| แองคอน ทวนเสียงสูงลวดลา |
ลงห้อง |
| ญนญนเซิ้งปงนัน |
ในนอก |
| ป้าซ่า เมี้ยนเครื่องย้องแหวนแก้ว |
เครื่องควร ฯ |
| ๑๕๔๔๏ พู่งๆฮื้อถวายถอก |
ทะไลคำ |
| แองคอนเลยกล่าวทวน |
เถิงเจ้า |
| บัดนี้เขาก็ ทำกลดั้งเฮาลวง |
โลภเล่า |
| ประดับเกศเกล้าผมห้าว |
หงอกแดง ฯ |
| ๑๕๔๕๏ ชื่อว่า ปุนเผ่าเชื้อฝูงแกว่น |
ยังแควน |
| พอที่ แองกาเขียวขอดสาร |
สมถ้อย |
| เมื่อนั้น เร็งโญผู้แถนคูน |
อะเห่ยใหญ่ |
| ขอบที่ เจ้าติ่วสร้อยชมต้อง |
ตอบกล หั้นซาม ฯ |
| ๑๕๔๖๏ เฮาก็ คึดใคร่ฮู้ถ้วนสิ่ง |
ขอเฮียน ฮ่อมเถิ้น |
| แต่นั้น บังคำควรคู่คน |
ลักต้าน |
| ยาพองให้ลือเกียรติ์ |
กลย่อย นั้นเนอ |
| เยียวพี่เจ้าสินล้าน |
เล่าฟุน ซามดาย ฯ |
| ๑๕๔๗๏ ออระม่อยเนื้อเจ้าฮุ่ง |
ฮวายจันทน์ |
| เมื่อนั้นลุงก็ ปุนนายเฮือนฮีบดา |
ดูเข้า |
| ญนญนย้ายพลพาน |
เลยเลิก |
| สูเญียะ ไปกล่าวเจ้าทองล้าน |
ลูกจอม ฯ |
| ๑๕๔๘๏ ชะเพือก พร้อมปู่พ้นพวงสว่าย |
สามมะเฮียว |
| เขาก็ ฮอมคำควรด่วนเถิง |
ถวายไหว้ |
| ภูธรเจ้าใจเปียว |
ขานขอบลุงแล้ว |
| โยเธศไท้ธรรม์ต้น |
แต่งตอม ฯ |
| ๑๕๔๙๏ คึดชอบย้ายยอแจก |
ปุนปัน |
| ชาวภูเพียงไพร่พาง |
ฝูงข้า |
| อันว่า สองขุนอ้ายดอยดา |
ดอมท่าน |
| แต่นั้น ท้าวข่ำผ้าผันนิ้ว |
กล่าวพลี ฯ |
| ๑๕๕๐๏ บัดนี้ตูก็ ข้ามย่านฟ้ามาฮอด |
เงินยางหนี้แล้ว |
| ลุงก็ ปงควายงามแต่งเปือง |
แปงถ้า |
| เชิญคำเท้าสวางสาง |
ด้ำใหญ่ มากิน |
| พ่ออยู่ฟ้าคูนคุ้ม |
อย่าไลลูกเนอ ฯ |
| ๑๕๕๑๏ ผัดผาบม้างอ้ายใฝ่ |
แองกา |
| ครันว่า ไกวตาวเผลียงลวดขาม |
เขาย้าน |
| วังเอาได้พญาหลวง |
ท้าวกว่า |
| ชนะฮาบแพ้พลล้าน |
พรากเมืองเที่ยวเถิ้น ฯ |
| ๑๕๕๒๏ ดั่งนั้น ทุกที่เที้ยนเซ็งซ่า |
ทุกแดน |
| ชนพลายเปืองป่องปะกัน |
กวนข้า |
| พลีกัมถ้วนพอประมาณ |
เมี้ยนอย่า |
| เปื้องหล่อน้ำเลยแล้ว |
ซู่ลวง ฯ |
| ๑๕๕๓๏ ชะพาดพร้อมเขาคว่าง |
หาญพาย |
| เชิญสามมะเฮียวปู่พวง |
มาหน้า |
| ยาขามข้อแขอาย |
ตูแขก นั้นเนอ |
| ค้ายไพร่ฟ้าลุงเลี้ยง |
พร่ำมวล ฯ |
| ๑๕๕๔๏ เท่าว่า ปุนแจกไว้เพงพีก? |
พานคำ |
| สินควรจัดแต่งเติม |
ตอมเข้า |
| โยธาท้าวธรรม์ยำ |
ถ้วนคู่ |
| ค้ายสิ่งเหง้ากินแล้ว |
เลิกทะไล ฯ |
| ๑๕๕๕๏ ชะพู่เนื้อส้วยส่อง |
เฮืองแหวน |
| บาไทถอยสว่ายมือ |
เช็ดผ้า |
| แจนๆเมี้ยนเทเลย |
ลงล่าง |
| เขาก็ คืนคอบเจ้าลุ่มฟ้าลุงท้าว |
ที่สถาน ฯ |
| ๑๕๕๖๏ ค่างๆห้างช้างผาบ |
พีไส |
| สูเญียะ ชวนหลานเดียวด่วนมา |
เถิงเถ้า |
| ไสวพร้อมอาวพวง |
พลสว่าย |
| ขึ้นกล่าวเจ้าสินล้าน |
ขอบขาน ฯ |
| ๑๕๕๗๏ โยเธศเที้ยนประดับอยู่ |
เปนถัน |
| ภูธร ทวนโสมงามอาบสี |
สรงน้ำ |
| ทรงสบเสื้อผืนแดง |
ง้อมฝาก |
| ลอนเลือกแก้วสบนิ้ว |
คู่ควร ฯ |
| ๑๕๕๘๏ คือหยาดฟ้าลงแห่ง |
จักรวาล |
| เมื่อนั้น ภูธรทวนออกมา |
เกยกว้าง |
| ประมาณเมี้ยนยามดี |
แส้กว่า |
| ขึ้นขี่ช้างซำย้าย |
ย่างงาม ฯ |
| ๑๕๕๙๏ เมื่อนั้น อั้วค่าเปื้องแปรป่อง |
ลักเล็ง |
| เห็นอวนงามยิ่งอินทร์ |
เอาตั้ง |
| กระสันวอนพร้อมเพงทรวง |
บ่ปาก |
| คึดฮุ่งน้องใจพลั้ง |
เพื่อประสงค์ ฯ |
| ๑๕๖๐๏ ทุกที่เที้ยนพลมาก |
มัสการ |
| ยอมือ มวลบังคมแต่ไกล |
กลอยไหว้ |
| เขาขามดั้งใจหาญ |
หุมเพิ่ง |
| เมื่อนั้น แก้วแก่นไท้เฮวฮอด |
เชียงหลวง ฯ |
| ๑๕๖๑๏ ผ่อดู เฮืองเฮื่อห้องโฮงราช |
มโนฮม พุ้นเยอ |
| โยธายวงก่อนพล |
อวนเจ้า |
| คนกลมกล้ามพะลานเพียง |
ล้นข่วง |
| ประชิดแทบชั้นเกยกว้าง |
จอดจำ ฯ |
| ๑๕๖๒๏ ผายจากช้างแล้วล่วง |
เถิงสถาน |
| เลียนลำยายสาดปู |
ปุนถ้า |
| ศรีครวญท้าวเถิงลุง |
นบนาถ |
| ยำท่าน เจ้าลุ่มฟ้าเดิมชั้น |
ชั่วบูฮม ฯ |
| ๑๕๖๓๏ พระบาทอุ้มเอาแทบ |
ทรวงถนอม |
| ฮมฮม ชลทาชว่านไหล |
หลามย้อย |
| เมื่อมา ผลควรเจ้านางจอม |
ยังอยู่ ดีรือ |
| เม็งมาศ เจ้าติ่วสร้อยทังง้อม |
อยู่ดี บ่นั้น ฯ |
| ๑๕๖๔๏ อ้ายเจื่องพร้อมฝูงหมู่ |
นัดตา |
| พงศ์พันธุ์ทังกิ่งแนว |
นามไท้ |
| บ่มี โรคาต้องโพยใด |
ดาลพยาธิ กี่รือ |
| ลุงซึ่ม เจ้าลุ่มฟ้าถามข่าว |
ทุกคน ฯ |
| ๑๕๖๕๏ เมื่อนั้น หลานนาถเนื้อพงศ์แก่น |
กษัตรา |
| ยำผลควรค่อยแถลง |
เสียงแจ้ง |
| วันมาแท้ทังหลาย |
ถามข่าว |
| เขาก็คึดท่าน เจ้าแผ่นล้านคนิงเชื้อ |
ชั่วไกล ฯ |
| ๑๕๖๖๏ เมื่อนั้น พวงกล่าวข้อของฝาก |
ฝูงตระการ |
| เร็งโญไวชอบใจ |
จำเมี้ยน |
| ภูธรต้านผายความ |
แควนมาก |
| ประดับเล่าเผี้ยนกระบวนเบื้อง |
บาปมี ฯ |
| ๑๕๖๗๏ เดิมพากย์ท้าวผู่ผ่าน |
คำวัง |
| มันก็ เฮียงคดีเดิมเหนี่ยววอน |
ขอต้าน |
| บรพานพร้อมทังเมือง |
มวลมอบ |
| ท่อจัก วอนพี่ผู้แพงล้าน |
แส่งเฮือน ฯ |
| ๑๕๖๘๏ ถ้านั้น คองชอบซ้ำโดยดั่ง |
ประถมมา นักแล้ว |
| ลุงก็ผายคำ เถิงภูบาลหน่อจอม |
ใจแจ้ง |
| หลานกู วังพลสร้างนาคอง |
ลือนาถ เฮวพุ้น |
| ค้อมจิ่งหน้าเนาแล้ง |
พ่อตาย ฯ |
| ๑๕๖๙๏ ลุงก็ ตัดขาดเมี้ยนแขสั่ง |
ทีเดียว |
| มันก็ ผายคำคืนคอบเขา |
ลวงต้าน |
| เลยลวด เกลียวความเท้าพญาหลวง |
ท้าวกว่า |
| มันก็ คึดเคียดเต้าพลล้าน |
ล่วงเมือง ฯ |
| ๑๕๗๐๏ อ้ายหาดใช้ดั้นป่า |
จรคดี |
| ลุงก็ ปองเปืองประดับแต่งปุน |
ไปต้อน |
| วางตำต้องหลายที |
ชนะฮาบ |
| พลไพร่ล้มเลียนข้าง |
ไขว่แพน ฯ |
| ๑๕๗๑๏ นับท่อ ด้ำดาบค้านคุงเงียบ |
ลุงเหน |
| เอาไปแทนท่อใด |
ดูหลู้ย |
| ฟันฟอนเมี้ยนหัวสะเด็น |
เสียชีพ |
| ยังเล่าข้อนคือน้ำ |
ญื่งฝาย ฯ |
| ๑๕๗๒๏ ลุงฮีบ ใช้แล่นม้าเชิญหมู่ |
สามมะเฮียว |
| เขาก็ ดาถันฮมส่งแฮง |
ฮุมปล้น |
| งาเขียวช้างกวานแก |
หักเกิ่ง |
| แมนมากล้นหลายฮ้อย |
ไล่ฟัน ฯ |
| ๑๕๗๓๏ แต่นั้น จัดเพื่อนพร้อมมาเพิ่ง |
เวียงหลวง |
| ลุงก็ นอนคืนคึดเคียดกวน |
กำด้ำ |
| ก็จิ่ง ทวนความใช้อาวพวง |
พลสว่าย |
| บนบอกซ้ำเชียงล้าน |
ลวดวอน ฯ |
| ๑๕๗๔๏ ขอบที่ท้าวมาง่าย |
โดยใจ ออกแล้ว |
| แต่นั้น ภูธรกลอยกล่าวเจือง |
จาถ้อย |
| เมื่อนั้น บาศรีท้าวทวนเสียง |
สนองพากย์ |
| หลานอยู่ สร้างแคว้นน้อยหอมข้า |
ไพร่พล พุ้นดาย ฯ |
| ๑๕๗๕๏ น้องท่าน ล้มพรากท้าวเมือสู่ |
โสดา |
| ปีเดือนดนด่วนจวน |
จำฮ้าย |
| ลุนจอมไว้นาคอง |
เลี้ยงแม่ |
| พระบาทผู้เปนอ้าย |
เจื่องปุน ฯ |
| ๑๕๗๖๏ ทุกข์เดือดฮ้อนพ้นแต่ |
ตูหลาน |
| ยังค่อน หอมเขาขุนเขื่อนแขง |
ขนันข้า |
| ท่อว่า ชมขวางดั้งพานคำ |
ช้างถ่าว |
| น้องท่าน เลี้ยงก่ำพร้าที่นี้ |
ยากแคลน ฯ |
| ๑๕๗๗๏ ชะพ่ม พร้อมบ่าวแก้วทังคว่าง |
หาญพาย |
| เอากันสอนล่อแพน |
สงวนไว้ |
| แม้งนึ่ง โพยตายฮ้อนฮมลุง |
เลยฮอด เฮาพุ้น |
| ก็จิ่ง หว้ายป่าไม้มาพี้ |
เพื่อเม็ง ฯ |
| ๑๕๗๘๏ น้องท่าน ขอดหมู่ช้างมวลมอบ |
ซาวสาร |
| ฝูงคนเซ็งเกื่อนคาน |
เญียช้อย |
| ลอนเขาให้ทานตาว |
กวนก่อน หลานแล้ว |
| ประดับไพร่พร้อมหลายฮ้อย |
คู่คน ฯ |
| ๑๕๗๙๏ เมื่อนั้น หมักหม่อนหน้าลุงซึ่ม |
ชมคุณ |
| คือดั่ง มีพลแสนส่งเติม |
ตามเจ้า |
| พอประมาณแล้วปุนแค |
มานอก |
| น้ำหล่อเหล้าไหซ้อย |
ลวดเพง ฯ |
| ๑๕๘๐๏ เมื่อนั้น ป้าออกห้องโซมกอด |
หลานตน |
| เร็งโญยังค่อยมา |
เถิงป้า ดีรือ ฯ |
| ๑๕๘๑๏ เมื่อนั้น ภูธรแก้วผลควร |
ขานม่วน |
| มือข่ำผ้าผันให้ |
ฮู่งจอม ฯ |
| ๑๕๘๒๏ เคียดที่ ผิด่วนเต้ามรมิ่ง |
เมือแมน |
| ก็เฮ่ง ทนทรวงกลอยเกื่อนตรอม |
เต็งข้อน |
| พอที่ ยังลุนไว้คำแคน |
มีมาก |
| ดีเพื่อ บังเกิดฮู้ฮมฮ้อน |
ฮีบทัน ออกแล้ว ฯ |
| ๑๕๘๓๏ แต่นั้น ทุกปากตั้งเหล้าฮอด |
โฮงขวาง |
| เกากลองนันลื่นลม |
กวนฟ้า |
| ฮางเพียงซ้องกำคำ |
เหลื้อมมาศ |
| ตั้งชื่อหน้าเหลือล้น |
หลากหลาย ฯ |
| ๑๕๘๔๏ ชะพ่มพร้อมไหอาด |
อาฮัง ? |
| ปุนปัน ชาวเชียงเครือเกื่อนเพง |
เญียช้อย |
| เขานั้น ทวนพลขว้างโจฮัง |
เฮวก่อน หลานแล้ว |
| แมนมากเก้าคือฮ้อย |
ห่อนขาม ฯ |
| ๑๕๘๕๏ เบื้องฝ่ายด้าวดอยง่อน |
ภูพาง |
| ฮมฮมหามแจกปุน |
ปันถ้วน |
| เต็มแต่ เตินขวางเท้าเถิงพะลาน |
ลาเลิก |
| ทุกที่ล้วนฟายแล้ว |
ลวดปัน ฯ |
| ๑๕๘๖๏ ชะเพิกพร้อมฝูงใหญ่ |
ตางตน |
| ระวังจัดจื่อกัน |
กินเหล้า |
| เมื่อนั้น เร็งโญผู้ผลควร |
ท้าวฮุ่ง |
| ป้ากล่าวเจ้าใจแจ้ง |
แกว่งฟาย ฯ |
| ๑๕๘๗๏ ให้ท่าน พุ่งหอกแพ้ล้านติ่ว |
แมนฟอง |
| จอมตายเติมตื่มแฮง |
ฮุมซ้ำ |
| ฮองๆนิ้วเฮืองแหวน |
ส้วยส่อง |
| ปานป่ายน้ำเนืองล้น |
ซู่ไห ฯ |
| ๑๕๘๘๏ บัดนี้ลูกก็ เต้าท่อนท้าวทวนช่อยเร็งญา |
หนี้แล้ว |
| แดนไกลกลัวยาดไชย |
ชนช้าง |
| สูค่อย คูนพลายพร้อมโยธา |
ทุกหมู่ |
| ตูจัก ผัดผาบแญ้เทม้าง |
บ่ยอม ฯ |
| ๑๕๘๙๏ ฝูงเผ่าเชื้อชั้นปู่ |
ชุมพาง มากิน |
| แนวนามเดียวกิ่งจอม |
เจียมเถ้า |
| ประมาณเมี้ยนวางปาน |
ไว้พ่าง |
| ลุงซึ่ม ผู้แห่งเหง้าเชิญท้าว |
ข่ำกำ ฯ |
| ๑๕๙๐๏ ม่างๆนิ้วส้วยใส่ |
ถนิมภรณ์ |
| เร็งโญยำออกเมือง |
ทังป้า |
| คึดพอให้แองคอน |
กลอยกล่าว |
| หลานใคร่ได้เห็นหน้า |
พี่ตน ฯ |
| ๑๕๙๑๏ เจ้าอ่าว แท้ทวนขิ่ง |
แขงาม |
| เมื่อนั้น กองผลผายสั่งความ |
แควนเผี้ยน |
| มันก็ จำคดีขึ้นแหนความ |
แควนถี่ |
| เมื่อนั้น อั้วค่าเที้ยนกลไข้ |
ขอบขาน ฯ |
| ๑๕๙๒๏ อย่าว่า พี่บ่ฮักน้องแท้สุดส่วน |
ใจจงท่านเนอ |
| ฝูงสาว ยอพานสลาสู่คอน |
เอาแล้ว |
| มันก็ ประนมมือเมี้ยนลงใด |
คืนคอบ |
| เจ้ายี่แจ้งกลเลี้ยว |
เล่าหัว ฯ |
| ๑๕๙๓๏ ควรที่ ยังชอบใช้เถิงอ่อน |
เกงญา ฮู้รือ |
| แต่นั้น นางก็ปุนฝูงลัวลวดเชิญ |
ในห้อง |
| ฮู้ว่า พงศาเชื้อแนวนาม |
กำเกิด จิงแล้ว |
| คึดไป่คุ้นเคยน้อง |
ฮีบขาม ฯ |
| ๑๕๙๔๏ ประเสริฐสร้อยพรหมกล่อม |
สมภาร |
| โสมงามเถิงแท่นทอง |
เฮียงป้า |
| ดูที่ วิญญาณพร้อมทังสอง |
ประชิดเน่ง |
| แปรปิ่นหน้าผันนิ้ว |
ฮีบวาง ฯ |
| ๑๕๙๕๏ เมื่อนั้น เจ้าเปล่งข้อแขออก |
คำควร |
| เลงเหน สูระพางเอียงอว่ายลง |
เลยค้อย |
| ดูจวนต้องสมคาม |
วันพุ่ง นั้นดาย |
| ยังไคร่วอนพี่ เจ้าติ่วสร้อยกินเกื้อ |
เกิบแฮง ฯ |
| ๑๕๙๖๏ ท้าวซึ่มซ้ำชมฮุ่ง |
คองคดี |
| เพิงแพงเฮียงฮ่วมอวน |
เอาเหล้า |
| ดวงศรีสร้อยยินอาย |
กันอยู่ |
| เปื้องแผ่นผ้าผันเข้า |
ข่ำกำ ฯ |
| ๑๕๙๗๏ โยเธศท้าวเมิลผ่อ |
สองศรี |
| คือดั่ง กินนะรินรอนฮูปปะเหียน |
เห็นแจ้ง |
| เมื่อนั้น ภูมีค้อยคนิงนาง |
บ่ปาก |
| คึดพี่ง้อมเนาแล้ง |
ลั่นทรวง ฯ |
| ๑๕๙๘๏ เยื้อนงวากหน้าเตินอุ่น |
อกกระสัน |
| ฮอยที่เทพา ยวงวิญญาณย่อมยัง |
ยินข้อง |
| ศรีใสแก้วบุญกัน |
อั้วค่า |
| วอนเหนี่ยวน้องเอาพร้อม |
พี่ตน ฯ |
| ๑๕๙๙๏ เมี้ยนอย่าแล้วเฮวฮีบ |
เถิงนาง |
| หายกังวลเกิบกวน |
กินเหล้า |
| สองศรีแก้วเจียมปาง |
ใดแพ่ง |
| คอนคอบเจ้าสินล้าน |
ลวดเอา ฯ |
| ๑๖๐๐๏ ป้าซึ่ม ผู่แห่งเหง้าเฮียงฮ่วม |
ผัวขวัญ |
| ลุงอาวเมาคู่คน |
ควรไหว้ |
| เล็งเหน สายัณห์ค้อยคลาเสมร |
เหลื้อมต่ำ |
| ท้าวใหญ่ได้สองเจ้า |
เล่าตาม ฯ |
