๒๕
| ๒๔๐๑๏ ลือนาถท้าวตกแต่ง | บุรี |
| ลือเจืองเถิงซู่แดน | คนไหว้ |
| นาดีชั้นเชียงบาน | ดูมาก |
| เทียนแต่บ้านได้ส่วย | แสนคำ ฯ |
| ๒๔๐๒๏ เจ้าปากแล้วให้มอบ | แองคอน |
| ทางเกินไกลกาดลี | มวลหั้น |
| เอาขนอนเที้ยนทุกอัน | แวนมาก |
| ทุกที่อ้างเมืองนั้น | ว่ากะเสิม ฯ |
| ๒๔๐๓๏ นาปากเบื้องนาไป่ | กองทูน |
| เงินคำแสนส่วยมา | ปีล้าน |
| เจืองคูนให้คอนซาย | เชื้อแม่ |
| ยินบ่ย้านเฮวฮู้ | นั่งปอง ฯ |
| ๒๔๐๔๏ เทียนแต่เข้าได้สี่ | แสนปลาย |
| เงินคำนับหมื่นกวย | เหลือล้น |
| นาหลายเบื้องปัจฉิม | สามหมื่น |
| แดนฮอดต้องผาหลอด | กวานแก ฯ |
| ๒๔๐๕๏ ฮื่นฮื่นเที้ยนฝูงไพร่ | ไทหลาย |
| พญาเจืองแหนเหนี่ยวเม็ง | เมือสร้าง |
| แห่งนั้น มีพลายพร้อมพันตัว | ลงท่า |
| เฮือนใหญ่กว้างนอนแท่น | เทียมพญา ฯ |
| ๒๔๐๖๏ สินสิ่งได้ควรค่า | แสนคำ |
| ทุกปีแกวส่วยมวล | มาไหว้ |
| นาคำด้าวแดนดิน | แกวก่ำ |
| นามากได้แสนเข้า | ใส่สาง ฯ |
| ๒๔๐๗๏ เจืองพร่ำพร้อมฝูงบ่าว | บานใจ |
| คึดพอวางไซ่ลือ | เมือสร้าง |
| ทุกไทได้เงินทอง | แสนส่วย |
| มีหมู่ช้างเทียมใกล้ | กล่อมโขง ฯ |
| ๒๔๐๘๏ ท่อว่า ยังปวดดั้งฮักพี่ | ภายหลัง |
| เจืองจัก โยงตนไปนั่งเมือง | พญานั้น |
| กงดินด้าวผาทาม | ทูมขอก |
| แสนเขื่อนขั้นเปนต้าย | แวดเวียง ฯ |
| ๒๔๐๙๏ แกวออกสร้างสรงโสรจ | โดยบุญ |
| นาเพียงทุกไพร่ไท | ทวยค้า |
| เจืองปันให้แองผาย | เมือแต่ง |
| มันนี้ นามลูกน้าแนวง้อม | ม่วนเมือง ฯ |
| ๒๔๑๐๏ นาแห่งเบื้องเชียงใหญ่ | แมนเลือน |
| แกวเนืองสินส่วยมา | ปีล้าน |
| เฮือนหลวงล้นเงินคำ | ขีนเขี่ยน |
| ฝาซู่ด้านทุกปาก | แปลงงาม ฯ |
| ๒๔๑๑๏ ดูริทธิ์เพี้ยงพอเกิ่ง | นครอินทร์ |
| เจืองก็ วางความควรให้เปน | นาน้อย |
| ยังจัก ยินใจเจ้าเชียงเครือ | ง้อมม่วนกูพุ้น |
| เจ้าติ่วสร้อยจักใส่ | ใผมา บ่ฮู้ ฯ |
| ๒๔๑๒๏ บัดนี้ ยินฮ่วนไส้สูญเจต | หลายประการ |
| เพราะเพื่อ ไกลเสน่หาหมู่เฮียม | ฮมเฮ้า |
| เยียวท่อ หาญพายม้างพลแกว | ได้ง่าย สันนี้ |
| ลือยี่ เจ้าติ่วสร้อยเซ็งทั่ว | จักรวาล ฯ |
| ๒๔๑๓๏ นาปากเบื้องแฝงฝ่าย | แมนไฟ |
| สาลีปานดอกเลา | เลียนก้าน |
| ลือว่า หิมพานพุ้นโพไชย | มีมาก |
| เงินงวดได้ปีล้าน | เล่าปลาย ฯ |
| ๒๔๑๔๏ เจ้าก็ คิดใคร่ให้เมืออ่ม | เงินยาง |
| มีพลายพอหมื่นตัว | ทังม้า |
| นาดีเบื้องเชียงขวัญ | สวนหมาก |
| มีป่าพร้าวตาลตั้ง | ทั่วเมือง ฯ |
| ๒๔๑๕๏ ทุกปากซ้องสินส่วย | มาคัล |
| ขุนเจืองมวลมอบเมือ | เถิงอั้ว |
| ธรรม์ยำท้าวเลยกลอย | ไกลพี่ |
| การบ่มั้วภายพี้ | พร่ำมืน ฯ |
| ๒๔๑๖๏ เฮือนใหญ่กว้างมวลมี่ | ฝูงนาง |
| สมภารยศยิ่งไท | ทุกด้าว |
| นาดีขวางเบื้องดงจันทน์ | เจ็ดหมื่น |
| ญูยี่ท้าวเอาส้อง | ส่วยทอง ฯ |
| ๒๔๑๗๏ ฮึ่นฮึ่นพร้อมพลใหญ่ | เหลือหลาย |
| เงินคำกองกาดสิน | แสนสร้อย |
| เจืองก็ ปุนไปให้อามคาย | น้องพี่ |
| ฮักฮูปน้องธรรม์อ้าง | อุ่นใจ ฯ |
| ๒๔๑๘๏ เจ้าพี่ มาต่างท้าวไทซ่า | บุญเฮือง |
| ลุกไกลเห็นหมื่นนาง | ในห้อง |
| นาเนืองเบื้องคำวัง | แวนยิ่ง |
| เฮืองเฮื่อต้องลายเล้ม | ลวดคำ ฯ |
| ๒๔๑๙๏ ทุกสิ่งเที้ยนทายยาด | ญูเสถียร |
| ปุนเหลือวางเกลื่อนกอย | ใจสร้าง |
| นาเพียงเบื้องบัวระพา | แกวเฮือก |
| เฮือนใหญ่กว่างแดนเท้า | แทบจีน ฯ |
| ๒๔๒๐๏ ให้ปู่พ้นผู้เผือก | ปุนสิน |
| มุนคำมาอ่มเมือง | ปีล้าน |
| นาดีได้พอพัน | เข้าหล่อ |
| แฝงฝ่ายด้านทางท่า | บางบิน ฯ |
| ๒๔๒๑๏ เจ้ายื่นถ้อยให้แห่ง | อาวพวง |
| มันกี ยินเพิงใจจิ่งหัว | หุมต้าน |
| นาหลวงเบื้องนาเพียง | ภายนอก |
| เงินงวดได้ปีล้าน | เล่าปลาย ฯ |
| ๒๔๒๒๏ เจ้าบอก ให้จ่าซ้อนถือไพร่ | ไทเชียง |
| มันก็ ชนพลายไสส่งแฮง | ฮุมต้อง |
| แม้งนึ่ง วันเอียงค้อยคลาลง | ใกล้ค่ำ |
| คึ่งคึ่งเค้ากลองค้อง | อุ่นเมือง ฯ |
| ๒๔๒๓๏ บ่ฮู้ กี่ส่ำท้าวทังไพร่ | ยินบาน |
| เพราะเพื่อ เตโชเฮืองทั่วดิน | แดนฟ้า |
| สมภารเจ้ากือเมือง | ล้านโลก |
| จอมค่อยคูนก่ำพร้า | ปางนี้ เมื่อแคลน ฯ |
| ๒๔๒๔๏ เทื่อนี้ ลุโชคซ้อยเสียสว่าง | เย็นใจ |
| ญูเท เอาเมืองแมนดั่งใจ | จงอ้าง |
| นักสนมเนื้อนารี | เฮียงพ่าง |
| เจ้าอู่แก้วแฝงข้าง | นั่งเนือง ฯ |
| ๒๔๒๕๏ สล่างพร้อมไหใหญ่ | มาเฮียง |
| เมืองๆยอบวยคำเที่ยนพอ | เพ็งน้ำ |
| แม้งนึ่ง พระแขไขขึ้นเพียงไพร | โพยมยอด |
| เจืองยี่ย้ายคิงค้อม | ออกมา ฯ |
| ๒๔๒๖๏ ท้าวทอดถ้อยเถิงปู่ | ฝูงพาง |
| ทวายปานเปืองกล่าวถอง | เถิงด้ำ |
| ขุนจอมเจ้านาขวาง | ล้านย่าน มากิน |
| จอมค่อย คูนก่ำพร้าภายพี้ | อย่าไล ฯ |
| ๒๔๒๗๏ พลอยจิ่ง ผู้ก่งท้าวไทอื่น | ชมงัน |
| แกวก็ กลัวคมตาวขาบทูล | ทุกมื้อ |
| ฝูงผีเสื้อเมืองปะกัน | กงราช มากิน |
| ยืนหมื่นตื้อคูนท้าว | อยู่เสวย ฯ |
| ๒๔๒๘๏ หิ้งพี่ง้อมโสมสะอาด | เมืองเม็ง มากิน |
| นานเชยชมฮ่วมเฮือน | ยังหน้า |
| หิ้งพี่อั้วอามคาย | คือพี่ มากิน |
| ฝูงจิ่งหน้างามล้วน | ชู่นาง ฯ |
| ๒๔๒๙๏ โจมจูบแก้มยังยิ่ง | คันธรส |
| คอคางคือคู่อินทร์ | ลงเล้ม |
| โสดาผ้ายเมืองแมน | เจียระจาก |
| ต้านแขกเข้มเสียงซ้อย | ดั่งหัว ฯ |
| ๒๔๓๐๏ ทุกปากเกล้าปักปิ่น | คำควร |
| ชื่อว่า นางอินทร์ลงเลี่ยมลืม | เล็งหน้า |
| เนียนเนียนกลั้นกวังใจ | ฮ้อนเฮ่ง เฮวนี้ |
| เพราะเพื่อ ฮามฮ่วมหน้าแดงง้อม | อุ่นเฮือน |
| ๒๔๓๑๏ หมักหม่อนหน้าท้าวฮุ่ง | วางปาน |
| แองคอนเตินไพร่ไท | กินเหล้า |
| เจืองหาญให้วางเดียว | โดยแพ่ง |
| เขาพร่ำพ้องกินเหล้า | จิ่งเอา ฯ |
| ๒๔๓๒๏ แพ่งแพ่งน้ำบกเคือด | แคมไห |
| หัวคีงเขาเกือบสอง | พันห้า |
| แต่นั้น คลาไคลเมี้ยนมวลถอย | แล้วอย่า |
| ผู่จิ่งหน้าปันแพ่ง | ลุงอาว ฯ |
| ๒๔๓๓๏ เอาอู่แก้วเทียมพ่าง | ภายขวา |
| โสมพราวเพิงแจ่มเจือง | ใจกล้า |
| นักสนมสร้อยโสมพราว | เนาเน่ง |
| สะพาดพร้อมประนมไหว้ | บาทคำ ฯ |
| ๒๔๓๔๏ บางพ่อง จิ่งใหญ่หน้าสิบสี่ | สอนสาว |
| เมียงเมียงมาปิ่นบาง | แดดิ้น |
| ลางนางเนื้อขาวฟอง | ฟันมาศ |
| มักเมื่อ ลิ้นก่ายลิ้นแพงสร้อย | แลกสลา ฯ |
| ๒๔๓๕๏ สะอาดย้องปักปิ่น | ละลา |
| ชมบาเฮืองล่ำแล | หลิงท้าว |
| ลางนางเกล้าเกศา | หอมฮื่น |
| กาก่องท้าวงามยิ่ง | แมนเขียน ฯ |
| ๒๔๓๖๏ ออระม่อยหน้าช้อยชื่น | เชียงคาน |
| (โสมงามคือฮูปปะเหียล | ขาวเข้ม) |
| ลางนางย้องเกศี | ปักปิ่น |
| ทำทู่ยเนื้องามเล้ม | เกิ่งกัน ฯ |
| ๒๔๓๗๏ ภูบาลท้าวเก็งญา | ยินชื่น |
| ปันแพ่งเหล้าเถิงล้วน | ชู่นาง ฯ |
| ๒๔๓๘๏ ภายลุ่มพุ้นฝูงลูก | ขุนเมือง |
| กินสุราฮีบกอง | เกาไค้ |
| เสียงนันเบื้องนครหลวง | หลายถ่าย |
| แกวเฮียกฟ้าดังได้ | ขาดขวัญ ฯ |
| ๒๔๓๙๏ คึดเมื่อ ท้าวกว่าได้ตีเสพ | สะบัดไชย |
| ทุกแดนดังม่วนเมือง | แกวไห้ ฯ |
| ๒๔๔๐๏ พระบาทท้าวทรงที่ | นครปะกัน |
| เงินคำมุนมั่งเมือง | นองเต้า |
| คนพลันขึ้นโฮงทอง | ทูลยี่ |
| ช้างเฮ่งม้ามวลเค้า | คั่งเมือง ฯ |
| ๒๔๔๑๏ แมนนอบนิ้วเองราช | ชุลีบา |
| เจืองก็ ผายเบ็งซรผ่อไท | ทังข้า |
| เมื่อนั้น ภูมีท้าวทรงเมือง | ต้านคว่าง |
| เฮาฮีบ น้าวนอกฟ้ามาไหว้ | ชู่พญา ฯ |
| ๒๔๔๒๏ เบื้องพ่างใกล้แฝงฝ่าย | อุดร ก็เถิง |
| แมนหลายเหลืออ่อนขาม | ขอส้อง |
| ฝูงนครก้ำผาทาย | วอแต่ ก็เถิง |
| เขาส่งม้าอานล้วน | เครื่องคำ ฯ |
| ๒๔๔๓๏ ก้ำแง่ซ้ายเชียงใหญ่ | ผมเผือ ก็เถิง |
| ยำเฮาเฮวฮีบมวล | มาไหว้ |
| ภายเหนือห้อหัวแดง | ล้านท่ง ก็เถิง |
| ขอขาบไหว้ทูลท้าว | พร่ำมวล ฯ |
| ๒๔๔๔๏ เบื้องฝ่ายใต้เชียงเทศ | จีนจาม ก็เถิง |
| ภายกลางเถิงย่ายยอง | ฝูงแง้ว |
| นามกรก้ำเขมขอม | เมืองม่าน ก็เถิง |
| ท่อไป่ น้าวนอกฟ้ามาส้อง | ส่วยทอง ฯ |
| ๒๔๔๕๏ ภายต่างใต้เมืองมิ่ง | แมนเฮียว ก็เถิง |
| พลหลายเหลือแผ่นดิน | เดินเต้า |
| หัวเขียวข้างองค์แมน | เอิกป่อง ก็เถิง |
| ที่นั้น เขาอ่อนย้านมาไหว้ | ชู่ไท ฯ |
| ๒๔๔๖๏ เบื้องฝ่ายต้านชั้นช่อง | หุนบัง ก็เถิง |
| แมนไฟเทียวท่องเมือง | มาน้อม |
| ทังเขาข้าคางลาย | เลือนฮาด ก็เถิง |
| เจ้ายี่ผู้คิงค้อม | กล่าวอาว ฯ |
| ๒๔๔๗๏ เฮาจัก ให้แขกเฝ้าทรงราช | เปนพญา |
| การเมืองมีหมื่นหลาย | หลังหน้า๑ ฯ |
| ๒๔๔๘๏ เมื่อนั้นท้าวฮุ่ง ชู้เงื่อนถ้อยแถลงกล่าว | ลุงอา |
| เฮาก็ ถทอพลแสนส่งแกว | กอยม้าง |
| เจืองก็ ทวนทวนเลี้ยงทุกขุน | กินคู่ |
| เทื่อนี้ตูจัก เต้าหมู่ชั้างคืนสู่ | เงินยาง ก่อนแล้ว ฯ |
| ๒๔๔๙๏ ฮื่นฮื่นเที้ยนคับคั่ง | โฮงคำ |
| เจืองก็ วางความสอนคว่างเญีย | ฝูงเหง้า |
| สูก็ เอากันต้านทุกประการ | แหนฮ่าง |
| บัดนี้ เมืองใหญ่กว้างมหาโลก | ลือเฮา ฯ |
| ๒๔๕๐๏ อย่าแผกถ้อยไว้คว่าง | คึดปอง |
| เอากันแขงแส่งเชียง | ตางท้าว |
| คองใดฮ้ายใดดี | ดูถี่ |
| ยาเญียะ น้าวกล่าวเข้มดำกล้า | เสียดสะหาว ฯ |
| ๒๔๕๑๏ เลี้ยงพี่น้องฝูงหมู่ | คนผอม |
| ลุงอาวสูใส่ใจ | จำหมั้น |
| หอมคนไฮ้เฮือนคอง | ทุกข์ยาก ดีดาย |
| เขานั้น คือเขื่อนขั้นเวียงแก้ว | เกิ่งหิน ฯ |
| ๒๔๕๒๏ ภาคหนึ่งต้านตามแพ่ง | เพณี |
| ยาลอนเห็น สินเงินสินคำใคร่ใจ | มักได้ |
| บ่เหลือที่ ปิปายต้านจารจา | จำเที่ยง |
| ชอบว่าใผหาก ไว้โทษฮ้ายฮอมให้ | จิ่งเอา ฯ |
| ๒๔๕๓๏ อย่าเบี่ยงถ้อยแขข่ม | เสมอเมือง |
| ปะเตาดูแต่งเพียง | จำใจ้ |
| คนใด จำเฮินฮู้ทันเทียม | ชักแทบ |
| ปากกล่าวแม้งแถมถ้อย | ถึกคดี ฯ |
| ๒๔๕๔๏ ต้านแจบตั้งตามแพ่ง | เพณี |
| ควรเอา เปนไมตรีแต่งตาง | ตาท้าว |
| ใผผิดฮ้ายเวรา | เพิงไต่ |
| ยานวดน้าวแขงเข้ม | ฝ่ายเดียว ฯ |
| ๒๔๕๕๏ ดั่งนั้น ฝูงไพร่ฟ้าลักอะเหี่ย | หัวขวัญ |
| ถือเอา เปนทางเทียวท่านทาน | ดูฮ้าย |
| ชวนกันป้านเหมืองฝาย | เลี้ยงไพร่ ดีดาย |
| ค้ายสิงเหง้าฟังท้าว | ชู่ขุน ฯ |
| ๒๔๕๖๏ ขัวไต่ ให้ก่ายแป้นพุกแห่ง | ถมดิน |
| หนทางเมืองบ่ดี | ดูป้อง |
| เถิงเมื่อ กลียุคฮ้ายแฮงแถลง | ถ้วนถี่ |
| หนุงใหญ่ ผายผาดช้างเยียวต้อง | หล่มหลวง ฯ |
| ๒๔๕๗๏ มุกขาหน้าฝูงไพร่ | เพิงอาย |
| กลัวกลางเมืองตื่มฮน | เฮสะท้าน |
| เดิมดั่ง นิยายเข้มเขาลือ | ปางก่อน |
| ต้านถืกถ้อยเถิงท่าน | พญาพาน ฯ |
| ๒๔๕๘๏ ทุกท่อนท้าวเซ็งซ่า | อะโนฮส |
| แม้งนึ่ง อนธการถองถึกเมือง | มัวเศร้า |
| ใสสดสร้อยอุสา | ศรีสะอาด |
| สองแจ่มเจ้าฮมฮ้อน | ฮ่ำคาญ ฯ |
| ๒๔๕๙๏ ภูวนาถท้าวผู้ผ่าน | พญาหลวง |
| เลยลวด วางสถานปละเปล่าเสีย | สูญเศร้า |
| นารายณ์ม้างทังปวง | ยี่ย่อย |
| เอาลูกเด้าแทนเชื้อ | สืบเมือง ฯ |
| ๒๔๖๐๏ ทุกถ่อยแท้เถิงที่ | โภยตาย |
| ยามเมื่อ สมภารเฮืองอย่าทะนง | ตนอ้าง |
| เสียเพื่อ โกรธาเข้มแขงหาญ | อุบเบก |
| บ่ฮิบม้างพลแผ้ว | แผ่นสนาม ฯ |
| ๒๔๖๑๏ เยียวว่า สมเสกข้อเขากล่าว | คดีถวาย |
| สมคามเฮาค่อยทรง | ถือท้าว |
| ปีปายต้านสอนสู | ถ้อยถี่ |
| ใจเคร่งห้าวเหงฮ้าย | ลื่นคำ ฯ |
| ๒๔๖๒๏ ท้าวควี่ อว้านหมู่ช้างตกท่ง | ชิงแดน |
| เลยลวด มรณาละลูกเมีย | ฮามเหน้า |
| ดีเพื่อ แนนพันผู้ขุนเส็ง | เฮวฮอด |
| เค้าหมู่ช้างชนข้า | ควี่วาย ฯ |
| ๒๔๖๓๏ อันนึ่ง เจียรจอดถ้อยสอนสั่ง | การเบา |
| บอกว่าสูซู่ชาย | เคยป้อง |
| เดาดูตั้งเวียงวัง | ต้ายแก่น |
| หอท่านท้าวปุนป้อง | ก่ำแพง ฯ |
| ๒๔๖๔๏ ฮีแผ่นพร้อมพัดเขื่อน | ขนงตู |
| ยาลอนแขงเบกสะหาว | พากล้า นั้นเนอ |
| ใผบ่หลิงดูด้าม | บูฮาณ คึดชอบ |
| โองโอดอ้างค้านเญียะนอนวัน | บ่ดีคว่างเฮย ฯ |
| ๒๔๖๕๏ กูจัก ต่าวหมู่ช้างคืนคอบ | เงินยาง ก่อนแล้ว |
| มรรคายาวโยชน์สูง | เขาขั้น |
| ทางไกลล้ำรุงรัง | นานฮอด |
| จักด่วน ดั้นป่าไม้เถิงเที่ยว | สันลม ฯ |
| ๒๔๖๖๏ อันนึ่ง ยกยอดถ้อยแถลงแต่ | เพ็งมา |
| เปนปถมสั่งสู | สอนไว้ |
| ยาลอนอ้างมักเดียว | ดั้งเพื่อน |
| เลี้ยงพี่น้องฝูงไฮ้ | คู่คน ฯ |
| ๒๔๖๗๏ ตูจัก เล่าเงื่อนถ้อยเถิงฮาพ | ลังกา |
| มันนั้น สมภารยศยอดไท | เอาอ้าง |
| เมืองมัวดั้งสีดา | เดี่ยวมิ่ง |
| ราเมศร์ม้างเอาได้ | ดั่งฝัน ฯ |
| ๒๔๖๘๏ เปนกิ่งด้วยพีเภก | เขาขาม |
| รามาขันว่าเลย | มีย้าน |
| จิ่งจัก กำฮาบเข้มขับหนี | แดนอื่น |
| ตางอย่า ให้คั่งบ้านเปลืองเข้า | แก่มกิน ฯ |
| ๒๔๖๙๏ มันก็ ฮื่นฮื่นไห้ไปสู่ | รามา |
| พระรามินซู่ลวง | เลยฮู้ |
| เต็มกูเฮื้องยิงศร | แสนถ่าย |
| หัวขาดสู้ตัวตั้ง | ต่อมา ฯ |
| ๒๔๗๐๏ มันก็ ปุนปากต้านขานล่าย | คำงาม |
| จารจาอยู่กลาง | สองเบื้อง |
| เมื่อนั้น พระรามฮู้ปีปาย | กลอยกล่าว |
| กาก่องเยื้องยิงข้าง | ถืกตาย ฯ |
| ๒๔๗๑๏ เลยท่าวล้มมรณาต | กลางสนาม |
| บ่มีคนสืบสาย | แทนเชื้อ |
| ความอันอ้างมักเดียว | ดับเที่ยว |
| บอกว่า น้องแนบเนื้อจำผ้าย | พลัดหนี ฯ |
| ๒๔๗๒๏ คิงเปลี่ยวเปื้องญูท่าน | แทงทาน |
| ตายเปนผีบ่คืน | มาได้ |
| สูค่อย คนิงดูถ้วนทุกประการ | กลอยกล่าว |
| เปนแว่นไว้หลายชั้น | ชอบจำ ฯ |
| ๒๔๗๓๏ อันนึ่ง อย่ากล่าวอ้างมักเบียด | เบียนตน ท่านนั้น |
| มีคำชังฝ่ายเดียว | ดูฮ้าย |
| ฮักกันให้เหลือกล | กวนกิ่ง ดีดาย |
| ใต้ลุ่มฟ้าเปนอ้าย | ท่อเฮา คว่างเอย ฯ |
| ๒๔๗๔๏ จอมพร่ำ ปลูกมิ่งให้เปนยอด | ยูบาน |
| ชวนกันเนานั่งเมือง | ปองกว้าง |
| ยาลอนเลี้ยงโจรมาร | ลาวง่าว นั้นเนอ |
| ลักเพื่อนหล้างเสียหน้า | เผื่ออาย ฯ |
| ๒๔๗๕๏ นับชาติได้เบื้องบ่าว | คนใด |
| แหลมงาพลายเสียบแทง | ทรวงม้าง |
| ยาลอนให้ญูใจ | โจรมาก |
| บัดนี้ เมืองใหญ่กว้างก็เพื่อ | ทังหลาย ฯ |
| ๒๔๗๖๏ ซอบว่าใผหากมรณาตเมี้ยน | ลดชั่ว เมือพรหม |
| มีญิงชายลู่เอือ | เปนเชื้อ |
| ควรถนอมตั้งแนนสม | สวนมิ่ง |
| ยาให้เฮื้อสูนเศร้า | เสื่อมพันธุ์ ฯ |
| ๒๔๗๗๏ ฝูงมหาดท้าวจำจื่อ | จงถนัด |
| ควรเฮายาเชื่ออัน | เมียเหน้า |
| เพิงที่ รหัสแจ้งใจตน | หนีหลีก |
| ฝูงนั้น เขายุเย้าทำโทษ | ปาปัง ฯ |
| ๒๔๗๘๏ สัปปุรุษให้ควรหลืก | สงสาร |
| ภูมียังยิ่งสอน | ฝูงเหน้า |
| พอเมื่อ มีการข้างัวควาย | เลี้ยงแขก |
| ขันว่า แต่งเข้าเหล้าให้ไพร่ | กินเหลือ ฯ |
| ๒๔๗๙๏ อย่าแผกอ้างฮิบไพร่ | ฝูงคอง นั้นเนอ |
| เงินคำเกือแต่งเอา | ในเล้ม |
| ปองเมืองให้ถามลุง | เซ่นก่อน ดีดาย |
| อย่ากล่าวเข้มภัยท่าน | ทานขวัญ ฯ |
| ๒๔๘๐๏ กูจักเมือท่อนท้าว | สอนสั่ง ยังสู |
| ยาลืมความซู่อัน | จำหมั้น |
| นูเนือเนื้อตนอาว | อ้ายคว่าง |
| ฝูงแทบชั้นเญียซ้อย | ไซ่ลือ ฯ |
| ๒๔๘๑๏ สล่างพร้อมเขาเกื่อน | เพ็งผาย |
| เสียงอือขานขอบใจ | เจืองห้าว |
| อันว่า ปิปายต้านจอมหัว | เห็นฮ่างจิงแล้ว |
| น้าวกล่าวข้อแขสั่ง | โยธา ฯ |
| ๒๔๘๒๏ แม่นซื่อ ไข้หมื่นเมื้อเสียสว่าง | คำกระสัน |
| หายโรคาเคือดโภย | พิษง้วน |
| อันว่า ภูมีท้าวธรรม์ยำ | สอนสั่ง |
| เยียวว่า บาปบ่ถ้วนปางก่อน | กัมถนอง ฯ |
| ๒๔๘๓๏ เกงท่อ ไข้ไข้แล้วแล้วสว่าง | เสียหนาว |
| ความคองเมืองเมื่อใด | ดีฮ้าย |
| ฝูงตูเถ้าลุงอาว | เยื้อนยาก |
| จักค่อย หว้ายป่าไม้เขียวค่ำ | เถิงเจือง ฯ |
| ๒๔๘๔๏ ลำบากเบื้องทางท่อง | ทัวรไพร |
| เคืองใจจงยืดยาว | เลยสะบั้น |
| โยธาต้านไปมา | แล้วอย่า |
| ผ่อเห็น แพนมาล้วนหลายชั้น | ชว่างลวา ฯ |
| ๒๔๘๕๏ ซะพาดพร้อมนบนาถ | ชุลีกร |
| เฮาจัก คลาเชียงทองสั่งสู | วันนี้ |
| บุญมีขึ้นแทนเมือง | ท้าวกว่า |
| บ่ฮู้ กี่ส่ำช้างงาค้อม | อยู่ถุน ฯ |
| ๒๔๘๖๏ กูจักหว้ายป่าไม้ล้นท่ง | เมืองปะกัน |
| กรายคำมุนพุ่ยคำ | เขนกั้ง |
| ผาลาเหลื้อมหลายถัน | ล้านเกิบ |
| คึดเมื่อฮั้งพลหุ้ม | แห่แหน) ฯ |
| ๒๔๘๗๏ อันนึ่ง อย่าแข่งเขี้ยวคำเติบ | เต็งขุน |
| ให้ค่อย หอมแพนเปืองอยู่แขง | ขนงขั้น |
| กูก็ แคนใจดั้งทำคุณ | ลุนพ่อ เฮวนี้ |
| เฮาพร่ำเพี้ยงคนิงแจ้ง | จิ่งบาน ฯ |
| ๒๔๘๘๏ อันนึ่ง ยาท่ออ้างเห็นป่อง | คำแดง คว่างเฮย |
| เสียคนหาญก็เพื่อเอา | สินจ้าง |
| ฝูงนั้น ของแพงไว้ในเญีย | เอาอาจ |
| แคมบ่ ได้เคียดค้อยชนช้าง | ช่อยเฮา คว่างเฮย ฯ |
| ๒๔๘๙๏ ยาลอน ถึบไพร่ให้เปนทาส | ทาสา |
| เยียวว่า เมืองมัวเขาปิ่นแพน | พลิกด้าง |
| ควรที่ กูณาให้เห็นคุณ | ผายโผด |
| ดั่งนั้น เค้าใหญ่กว้างจำจาก | รือหนี ฯ |
| ๒๔๙๐๏ เมี้ยนโทษฮ้ายเฮาสว่าย | เสียตก |
| มีคนขานขอบคุณ | ยอย้อง |
| อันนึ่ง ใผทุกข์ไฮ้เฮือนคอง | มาเพิ่ง |
| ควรเลือกเลี้ยงปุนป้อง | ช่อยแฮง ฯ |
| ๒๔๙๑๏ สรรพสิ่งเพี้ยงปุนเกิ่ง | กุญชโร |
| เขาจัก แสวงสมคามช่อยเฮา | ฮุมข้า |
| คนใด โยโสลิ้นมธูทา | ทวารปาก |
| ต้านต่อหน้าดีฮ้าย | เมื่อหลัง ฯ |
| ๒๔๙๒๏ ควรที่ ปละไปล่ไว้เยื้อนยาก | สามปี |
| ยังเล่า เสียใจหลังเมื่อลุน | จิงเอาเลี้ยง |
| อันนึ่ง ยามัวดั้งเมียนาง | เหน้าหนุ่ม คว่างเฮย |
| คือคู่เพี้ยงกินง้วน | เง่าตาย ฯ |
| ๒๔๙๓๏ เมื่อปากต้านกลอยกล่าว | คำฮัก |
| สองเล่า เปนไมตรีสืบสาย | เฝือฝั้น |
| เถิงเมื่อ กัมเวรฮ้ายแฮงโพย | ผิดแผก |
| ยังยิ่ง แสงดาบดั้นดับชีพ | มิ่งมรณ์ คว่างเฮย ฯ |
| ๒๔๙๔๏ ชักแทบท้าวผู้ผ่าน | กามะทา |
| สูก็ เอาสอนใจซู่คน | จำแจ้ง |
| เพราะเพื่อ ฮามมาฮ้ายเมียมาร | นัคเผต |
| ใจขุ่งข้องจงจอด | โจโร ฯ |
| ๒๔๙๕๏ กับเพศเพี้ยงทวายยื่น | ไชยศรี |
| พาโลเลยเกิบกุม | กำด้ำ |
| กอยแทงท้าวภูมี | เมี้ยนคาบ |
| อินทร์อยู่ล้ำเมืองฟ้า | ส่องญาณ ฯ |
| ๒๔๙๖๏ ผายเปล่งน้ำอบอาบ | สรงศรี |
| ตนคราญเนานั่งเมือง | อรอ้วน |
| อันว่า นางมารนั้นฮาวี | เม็กคะชาติ์ |
| โจรบ่ฝั้น (เมาง้วน | ง่องดาย) ฯ |
| ๒๔๙๗๏ เลยเล่า มรณาตเมี้ยนเมื่อสู่ | อเวจี |
| แสนปลายกัปอยู่นาน | ในหม้อ |
| พอเมื่อ ปาปังถ้วนกัมมี | มาคอบ |
| เลยเกิด เปนแม่เนื้อแนวฮ้าย | ฮ่างชะนี ฯ |
| ๒๔๙๘๏ เวรตอบต้องใจล่าย | โลภา |
| พันปีแขวนจ่องไฮ | เฮฮ้อง |
| อันนี้ ยถาแท้สอนสู | อย่าประมาท |
| พลไพร่พ้องทังค้าย | ค่อยคง แด่เนอ ฯ |
| ๒๔๙๙๏ บัดนี้กูจัก คลาดแห่งห้องหอมไพร่ | เมือเมือง ก่อนแล้ว |
| บาฮามทรงสั่งขุน | เอาอ้าง |
| (แม้งนึ่ง วันเฮืองพ้นผาทอง | เทียวท่อง) |
| ดีแก่ ฝูงบ่าวตั้งพลช้าง | เหยียดยาย ฯ |
| ๒๕๐๐๏ ชั้นช่องใกล้เทียมพ่าง | ภูธร |
| วันสายใสส่องภู | เพ็งขึ้น |
| สวานไลก้องขอนๆ | พิณพาท |
| ระเม็งแล่นขึ้นโตนเต้น | ไต่หนัง ฯ |
-
๑. ตรงนี้ดูเหมือนเนื้อความไม่ค่อยติดต่อกัน ↩
