๓๕

๓๔๐๑ ค่าวค่าวหน้าง้อมม่วน เปนโทน
วางฝูงทอนใส่ใน ขันเข้ม
สะโถนคำตั้งพลูวัน ซองหมาก
เชืองแต่งเล้มดูถ้วน เครื่องดี ฯ
๓๔๐๒ ปุนปากให้หาอ่อน ทังสอง
ขาก็ เองชุลีใส่หัว ประนมไหว้
ของทานเจ้าทวยเสวย ฮสฮ่วง
หวานไขว่ขั้วจืนเจิ้ม เครื่องคาว ฯ
๓๔๐๓ สนมหนุ่มท้วงใยอ่อน สองสหาย
นงแพงจักต่าวเมือ เถิงอั้ว
ที่นั้น ดูหลายล้นโอชา นองเนตร
จ่งท้องไว้เมือกลั้ว ที่หลวง ฯ
๓๔๐๔ ง้อมต่าวหน้าทอดพระเนตร เลยหัว
แองคอน ทังคำสายค่อยยวง ประนมไหว้
ชาดที่ ตัวเปนข้อยทาสา หัตถบาท
ทานแห่งเจ้ารือไว้ ค่อยโจม ฯ
๓๔๐๕ จักคาด ห้างท้องไว้กินแห่ง ของใผ นั้นเด
โสมงามสาวสว่าหัว ทังค้าย
สองขาน้อยเสวยไชย แล้วอย่า
จักใคร่ย้ายประนมเจ้า ค่อยลา ฯ
๓๔๐๖ พร่ำแพ่งพร้อมพร้อมพร่ำ กันไป
เถิงสีดาที่มณ ฑลอั้ว
กับทัง ศรีไวน้องอามคาย เอ็ดอ่อน
เชืองนั่งหนั้วสาวใช้ คั่งสถาน ฯ
๓๔๐๗ สองอ่อนน้อยเลยฮอด ประนมกร
อันว่า ภูบาลพระยอดเมือง เปนเจ้า
สอนเผือข้อยจำทูล ทังขม่อม
เชิญแห่ง พระพี่น้องไปเฮ้า ม่วนดง ฯ
๓๔๐๘ เมื่อนั้น อั้วถ่ายถ้อยแถลงขอบ ภูธร
เยียวว่า จอมหัวพระบ่เฮียกเอา ลงหลิ้น
ขอบที่ ยังฮมฮ้อนภายตู ระนึกเสี่ยงจิงแล้ว
ก็บ่ ขีนบาทเจ้าโดยท้าว ค่อยไป ว่าเนอ ฯ
๓๔๐๙ เมี้ยนกล่าวแล้วเฮียงภาชน์ สาลี
เต็มไตรคำชู่อัน ดาล้น
สาวก็ นำไปให้สองศรี ขาอ่อน
มวลมอบให้คนชั้น แทบเจือง ฯ
๓๔๑๐ ชะช่อนเนื้อขึ้นใหญ่ ฮอนฮอน
สองบุญเฮืองอ่อนศรี สองน้อย
ขาวพอนแจ้งอามคาย เอ็ดอ่อน
ทังแอดค้อมสาวใช้ ค่อยคำ ฯ
๓๔๑๑ เทื่อนี้ สองอ่อนได้อินทร์ฝ่าย หอหงส์ แลนอ
เมืองเชียงเครือพร่ำปะกัน รือไฮ้
เงินยางนี้ลอนทรง ดายเปล่า
สองค่อยเยื้อนตางใช้ แก่มเสมอ ฯ
๓๔๑๒ ออระม่อยหน้าเจ้าอ่อน คำสาย
ยินโกรธาเคียดเค็ม พลอยต้าน
เปนดั่ง รุกโขไม้ภายบน ฮ่มใหญ่ นั้นแล้ว
หมากดอกพร้อมบานบ้าง พ่องจูม ฯ
๓๔๑๓ นกเนื้อเข้าชมใคร่ โดยบุญ
คือดั่ง สมภารเจืองผาบชุม พูขว้าง
บุญหลายล้นเหลือดิน สุดยิ่ง
ท่อไป่ ง้างแผ่นฟ้ามาส่วย สินทอง ฯ
๓๔๑๔ ความสิ่งนั้นยากล่าว อาทร พระเอย
หมั่นค่อย บันเทาเสียช่างตรอง ดูถ้วน
ลอนท่อ สวยใสต้านมีคือ เปนใหญ่นั้นดาย
ทานโทษม้วนความนั้น มอดแสง เจ้าเฮย ฯ
๓๔๑๕ ไญ่ไญ่ย้ายยอหมาก ขันคำ
แต่นั้น สองแพงเจียระจากศรี เถิงท้าว
ขาก็ เฮียงคำต้านประนมถวาย ถองวาท
แล้วกล่าวไว้เตินข้า พวกไท ฯ
๓๔๑๖ ให้ด่วนย้ายยาพาด ครัวหลวง
โสราหามหมื่นไห เหลือล้น
ทังปวงพื้นเงินยาง ตกแต่ง
ช้างและม้าคนพร้อม คื่นเคง ฯ
๓๔๑๗ ทุกแห่งท้าวเสเนศ ประนมกร
ทังหลายลาพรากลง สถานกว้าง
พอเมื่อ ทินกรเศร้าสูญแสง ลงต่ำ
เจ้าก็ เมือพ่างง้อมเสวยเข้า เสพศรี ฯ
๓๔๑๘ ออระอิ่นอ้อยระบำกล่อม เสียงเพลง
ภูมีถอยสว่ายมือ เช็ดผ้า
พอประมาณเมี้ยนเมือเทิง ลดม่าน
ง้อมม่วนเข้าหาท้าว ฮ่วมเฮียง ฯ
๓๔๑๙ สองพร่ำกลั้วสวานกล่อม กันนอน
ควนๆ เสียงนนตีต่อยพิณ แคนไค้
ออระชอนค้ายเดือนดน แสงต่ำ
ไก่ผู้แก้วขันท้า ทั่วเมือง ฯ
๓๔๒๐ แต่นั้น ท่วนๆก้องสะบูลั่น สามที
เมืองหลวงนันตื่นเติน เคียนช้าง
มุนตรีก้ำกองหาญ ไหลออก
ฝูงหมู่ด้างแกมขุ้ม ล่วงไป ฯ
๓๔๒๑ สองขอกข้างประดับแห่ ยายแพน
ไสวปักหอกทวน แกมจ้าว
แต่นั้น หาญพายผู้เปนแสน ไหลก่อน
ม้าแล่นล้าวลีล้าย เครื่องคำ ฯ
๓๔๒๒ ถัดนั้น ชะช่อนหน้าท้าวหนุ่ม สามมะเฮียว
เขิงคนแลวหนุ่มพลาย ตีนช้าง
ปะคือเขียวค้อมอวานทาง หมายหมู่
คนหลั่งเท้าสองข้าง ผ่อเมิล ฯ
๓๔๒๓ ถัดนั้น ชะพู่หน้าอ้ายผ่อง ขุนยน
เสินเสินพลายย่างไป ปุนย้าย
ลือคนก้ำเชียงเครือ ง้อมม่วน
ทุกส่ำค้ายผืนเสื้อ ใส่ดาว ฯ
๓๔๒๔ ชะล่วนตั้งปะคือแฮ่ม หมายชุม
แต่นั้น ผานๆชาวปะกันหลั่งไป เปนถ้อง
ปะคือแกวหุ้มลายลวง เลยกว่า
ประดับ เหวิดจ้าวแกมก้อง โยกไฟ ฯ
๓๔๒๕ คึ่งคึ่งข้าแหนแห่ เตงมา
ไสวบดช่อยูง เมือหน้า
ถัดนั้น ลือมันผู้คางคีง ท้าวฮุ่ง
ค้อมนั่งช้างผืนผ้า เผ่นเชิง ฯ
๓๔๒๖ พู่งๆพร้อมคนมืด เตงไป
เชิงคนถือเครื่องแดง ดูล้น
ปะคือไชยตั้งแกมแดง คำมู่ย ฯ
งามซวาดเด้ดูพ้น ชู่ชุม ฯ
๓๔๒๗ อุ่ยทู่ยเนื้อผงบ่าว คอนซาย
สุมลุมถือเครื่องภรณ์ ขาวแจ้ง
ไหลมวลย้ายเปนถัน นันเนื่อง
บาบ่าวผู้แพงล้าน ราชวงศ์ ฯ
๓๔๒๘ คำเคื่องน้อยหลานออก ภูธร
ประสงค์คนถือเครื่องเขียว งามอ้วน
อายุได้สิบสาม สอนใหญ่
สรวลดั่ง คำฮุ่งนั้นยังน้อย ไป่สม ฯ
๓๔๒๙ ไญ่ไญ่ย้ายจนบาท เถิงยาม
พานคำประดับเครื่องดี ถมกุ้ย
ดูงามล้นประโคนคำ ดาวเฮื่อ
หูใส่กุ้ยทวยเข้ม ลากดิน ฯ
๓๔๓๐ แต่นั้น คื่นๆก้องกลองเสพ สะบัดไชย
นรินทร์จัดหมื่นนาง ลงห้อง
โสมไวยผู้เชียงเครือ ง้อมม่วน
ทรงเครื่องหย้องสาวฟ้า ลอดลง ฯ
๓๔๓๑ ผิวออกแหล้ขาวมู่ย นวลศรี
เปนดั่ง หงส์คำเขาข่าวมา จิงแท้
รัศมีเหลื้อมผกายกรอง ดูเฮื่อ
ผัดแต่ค้ายทะลังฟ้า เท่าดิน ฯ
๓๔๓๒ ยามเมื่อ ทรงเครื่องย้องสมฮูป กินรี
ฮอยที่ อินทร์ตรองโสมหยาดมา เมืองกว้าง
บุษบาเนื้อมีวัน หลายสิ่ง
พรหมแต่งแต้มผางเจ้า ริจนา ฯ
๓๔๓๓ พะหลิ่งนิ้วส้วยก่อง แขนแพน
เกศาเขียวออกนิล ละบลบ้าง
แต่นั้น แจนๆช้างนางบัว เฮียงฮาบ
ผาสาทห้างตันกู้ย เครื่องคำ ฯ
๓๔๓๔ ฝูงหมู่ ประเทียบช้างจัดใส่ บริวาร
มาเฮียงพอพร่ำหลาย เหลือกว้าง
แต่นั้น ผานผานเบื้องเงินยาง อั้วค่า
ย้องเครื่องเข้าทรงช้าง เฮื่อคำ ฯ
๓๔๓๕ ปักง่าเกล้าประดับเฮี่ยบ ไรผม
เฮาจัก ทำตงแขงแข่งเขา ปางนี้
ทมทมย้องเต็มโฮง ดาสนั่น
ถัดนั้น ศรีแจ่มผู้เปนน้อง เล่าตาม ฯ
๓๔๓๖ ทรงเครื่องย้องสันฮูป กินรี
ผิวงามขาวสิ่งพระจันทร์ เพงพร้อม
ทรงศรีย้องบริวาร เปนประเทียบ
พังแล่นอ้อมเฮียงเข้า แทบเกย ฯ
๓๔๓๗ ค่างค่างก้ำปะกันเปลี่ยว นางแกว
เผยผืนแครงคาดคีง งามล้วน
แพงแสนแก้วออระทวย แก้วอู่
ผิวอ่อนอ้วนขาวแจ้ง จิ่งพระจันทร์ ฯ
๓๔๓๘ ชะพู่เนื้อนางเกิด นางเวียน
นักสนมพอสี่พัน ดาพร้อม
เนียนเนียนช้างพวงคำ คือมาศ
อ้อมพ่างชั้นเกยกว้าง คั่งสถาน ฯ
๓๔๓๙ แต่นั้น พระบาทย้ายสรงโสรจ บรบวรณ์
ทรงผืนคราญค่าคำ พันก้อน
กาสาเสื้อจังกอน ควรขนาด
แหวนใส่ซ้อนฝูงแก้ว ค่าเมือง ฯ
๓๔๔๐ พระบาทย้องมนุสโลก ลือบา แลนอ
ทรงสังวาลเฮื่อเฮือง กินเนื้อ
เปนที่ กัลยาดิ้นกระสันดา ใจขาด
อกอยู่เฮื้อดอมท้าว คู่นาง ฯ
๓๔๔๑ เล็งฮูปเจ้ายัวรยาตร อินทศักดิ์
ผิวขาวเขียวออกปราง ออระเอื้อ
วรจักรคิ้วกวมตา ปะแจะเจต
งามซิ่นเด้ออระเอ้ือ แปลกพรหม ฯ
๓๔๔๒ ทรงเพศเพี้ยงประจิตฮูป กินรอน
พระเกศาผมดั่งนิล นางย้อม
ทรงกระจอนต้างเลาคำ ประดับดอก
อินทร์แต่งพร้อมโสมเจ้า ลวดลงแลรือ ฯ
๓๔๔๓ แต่นั้น เสียงตอกก้องชะบูลั่น เชียงหลวง
เคงเคงเสียงเสพบา ยวงย้าย
ทังปวงพื้นธรณี กวัดออก
ถือดาบง้าวแกมหน้า ไขว่ธนู ฯ
๓๔๔๔ พ่างพ่างม้าประดับหมวก คำไหม
เจ็ดพันถือหมู่ทวน ระวังเจ้า
ปะคือไชยตั้งลายลวง สัพพะฮูป
ครุฑอยู่เค้ากุมเกลี้ยง นาคหนูน ฯ
๓๔๔๕ ฮูปนาคเกี้ยวๆกอด สมพรหม
ราชสีห์กุมหมู่เสือ ในถ้ำ
ฮูปพรหมพร้อมนารายณ์ ซ้อนก่าย
ฮูปหมู่ช้างทังม้า เนื่องนัน ฯ
๓๔๔๖ ซาบลาบพร้อมศุภราช ทัวระพี
ญนญนประดับหลั่งไป เปนถ้อง
แต่นั้น ดูจวนย้ายภูมี เสด็จยาตร
กองลูกท้าวแดงเหลื้อม หลั่งไป ฯ
๓๔๔๗ เดียรดาษพร้อมฝูงหมู่ ถือของ
ญนญนคับมืดไป ปุนย้าย
ถัดนั้น กระสิงแพนฟ้อนกลองระบำ ขานขลุ่ย
เพงกล่อมกลั้วทังค้าย คื่นเคง ฯ
๓๔๔๘ แต่นั้น ทำทุ่ยเนื้อพระบาท บาเจือง
ทรงเทิงพลายยิ่งแมน ออระเอื้อ
ฮมฮมเปื้องพานตาวัน บังแดด
เมื่อนั้น ง้อมม่วนย้ายจนท้าว แปลกเขียน ฯ
๓๔๔๙ ฮื่นฮื่นเชื้องสิ้วแสด ออนแดง
เปนบริวารหลั่งนำ ตีนช้าง
ขาวแดงเนื้อนางเมือง อั่วค่า
ขึ้นขี่ช้างคำเหลื้อม เล่าตาม ฯ
๓๔๕๐ ชะพาดช้างเอ็ดอ่อน อามคาย
สาวฮามเขาหลั่งนำ ตีนช้าง
แต่นั้น ดูหลายล้นนางปะกัน แวนอาจ
เจ้าอู่แก้วทรงช้าง ดั่งเขียน ฯ
๓๔๕๑ นางนาถเนื้อนางเกิด เวียนพรหม
เนียนๆสนมสี่พัน เมือช้าง
ฮมฮมเชื้องพังหลาย เดียรดาษ
คือดั่ง ง้างแผ่นพื้นเมืองกว้าง โปดไป ฯ
๓๔๕๒ ชาดชาดเข้าเถิงป่า อเร็งญา
พลหลวงมวลเข้าไป เถิงห้วย
สังคาเค้าเปนลาง อ้อยอิ่น
ชะนีฮูยไม้ชมด้วย แค่ผา ฯ
๓๔๕๓ ออระแนกเนื้อเนียมหนุ่ม ยินกระสัน
ทวยมาลาใส่ผม ซอนเกล้า
ซะดันไม้ตีนภู หลามดอก
สัพพะสิ่งเต้ามีพร้อม ชู่ประการ ฯ
๓๔๕๔ มิคเรศฮ้องนกฮอก ลิงกัง
ฮมฮมเต็มด่านดง พลอยเว้น
เพราะเพื่อ พลหลวงล้นทะลังดิน ดาสนั่น
สัตว์์สิ่งเว้นวางพ้น พ่องตาย ฯ
๓๔๕๕ เดียรดาษไม้เปนถัน เลียนดอก
บางหล่นม้วยหายแล้ว พ่องบาน ฯ
๓๔๕๖ ทุกขอกห้วยนงจ่อ จูมจี
สูรภีบานแค่เครือ งามดั้ว
ดำดวนพร้อมสวนดี เป้าเหมือด
พะยอมผ่งกลั้วฮังเฝื้อ เฮื่อกอ ฯ
๓๔๕๗ ภุมเรศเค้าบินเจือด ชมละออง
ฮมฮมสาวบ่าวซอ ฮีฮื้น
กวนกันต้านแฮงผอง ชีงดอก
ผิดข้องทื้นกอไม้ ย่ำยี ฯ
๓๔๕๘ แผดๆต้านตำตอก เสียงแขง
ไทเชียงเครือพร่ำสาว ศรีใช้
ชุมแฮงฮ้ายไทฮาว อั้วค่า
เขาก็ลงจาก ต้นดอกไม้ชูใกล้ ทุบตี ฯ
๓๔๕๙ สว่าสว่าไห้ไท้ที่ หอหงส์
ก็บ่ ยินดีเก็บดอกดวง คีงช้ำ
สูงึดก้ำมือตู ลงเลกนั้นเบ่า
ทังเล่า เอิ้นด่าซ้ำคำฮ้าย เสียดสวย ฯ
๓๔๖๐ เจ้าตู เปนยากไฮ้มาเพิ่ง เมืองสู นั้นเด
ชาติที่ เปนนางตวยอย่ามา ซาข้า
ตูนี้ คนฮีดฮ้างชีงเอา ผัวเพื่อน
แม่นว่า ดับฮ้อยชั้นตายแล้ว บ่แหนง ฯ
๓๔๖๑ แต่นั้น เลื่อนๆก้ำสาวถ่าว หอหงส์
เขาก็ ยังแขงความตอกขืน ขานถ้อย
เปนเพื่อ องค์กษัตริย์เจ้าจอมเมือง เทวราช
บุญหากล้นกวมเกล้า ค่อยมา ฯ
๓๔๖๒ บ่ได้ เปนทาสข้อยขอเพิ่ง เมืองลุงนี้ดาย
ท่อว่า สมภารเจืองอยู่หัว เปนจั้ง ฯ
๓๔๖๓ แนมอย่า ผิดอาชฟ้าเจ้าฮุ่ง ซิมาตาย ง่ายเด
ฮมฮมเขาลวดยัง ขมเข้ม
เมื่อนั้น โสมกษัตริย์เจ้าเจืองลุน ยัวระยาตร
อว้านหมู่ช้างเสด็จสู่ เชียงขวัญ ฯ
๓๔๖๔ ชาดชาดย้ายกระดีงมี่ พานไพร
สอนลอนนางสี่พัน ตามท้าว
เสียงกลองค้องสวนไล ขับขลุ่ย
เพียะต่าวต้องญิงฮ่ำ เฮียงระบำ ฯ
๓๔๖๕ อู่ยทู่ยเนื้อท้าวฮุ่ง ใสศรี
ทรงพานคำย่างเถิง เกยกว้าง
ภูมีย้ายเมือหอ สรงโสรจ
น้ำดอกไม้จันทะล้าง อาบสี ฯ
๓๔๖๖ ผิวโสดย้อยยังยิ่ง พระแขไข
ภูมี ทรงโสมสุดสลาดคม ยัวระแย้ม
เหมือนดั่ง เทพาไล้ริจนา นำฮูป
พระก็ เปนเหน้าท้าวเสมอฟ้า แทบอินทร์ ฯ
๓๔๖๗ แต่นั้น นายลูบช้างบัวฮีบ เฮียงเกย
ทาสีฝูงหมู่เคย ถวิลง้อม
เผยฮสฟ้งเต็มสถาน หอมฮื่น
แล้วเล่าเข้าเมือพร้อม สู่สถาน ฯ
๓๔๖๘ ฮื่นฮื่นเบื้องอั้วค่า เลยตาม
ฝูงนางคราญอเนกนอง เมือห้อง
ผานๆเหลื้อมพวงดาว เฮืองเฮื่อ
สนมหลั่งเข้าเมือห้อง ที่ขวาง ฯ
๓๔๖๙ พอเมื่อ วันวิ่งค้อยแสงอ่อน ออระชอน
วางพล ในสถานสาดปู เต็มห้อง
สอนลอนกั้งระนังคำ วรรณมาศ
เสาหุ้มลั้วแพรไว้ พอกพัน ฯ
๓๔๗๐ แต่นั้น เจ้าแผ่นล้านเสด็จออก เกยขวาง
เสนาเนืองนั่งนัน จอมเจ้า
ฮมฮมพร้อมไทฮาม เชืองถ่าว
เขาก็ ทูลขาบไหว้นางท้าว ม่วนเมือง ฯ
๓๔๗๑ ค่าวๆหน้าเอื้อยมุ่ง อามกาน
ยินเคืองคายฮ่ำความ ไพถ้อย
เขาหาก พางานแท้ตีเอา เปนขนาด
ตำตอกถ้อยดูล้น ใช่ประมาณ ฯ
๓๔๗๒ ควรที่ทูลแก่ พระนั่งเกล้าจอมเกศ ตรองตรัส
ถวายคดีดูดั่งยัง งานพ้น
เขาก็ ขัดคำขึ้นเถิงขา สองอ่อน
แหนพากย์ค้นความฮ้าย ชู่อัน ฯ
๓๔๗๓ แต่นั้น สองอ่อนน้อยจำจื่อ เขาคดี
เขาก็ พันเมือเทิงขาบทูล ประนมไหว้
ตนกษัตริย์เหง้าเจืองหาญ ฟังถี่
เขือก็ ไปไล่ถ้อยสองก้ำ ฮีบทูล ฯ
๓๔๗๔ ขาก็ ฮับอาชท้าวคดีฮีบ ลาลง
ปุนความทันหมู่ชุม สาวใช้
ก็จิ่ง ลงลายแต้มกดเอา คำปาก
ถามซอดถ้อยใดแจ้ง ชู่อัน ฯ
๓๔๗๕ ขาก็ พรากแห่งหั้นเมือฮีบ ทูลถวาย
พระก็ ทรงหะรึไทเคียดเค็ม ฟูฟ้ง
ปลงประสิทธิ์ต้านภายพระองค์ กริ้วโกรธ
จงจอดให้สาวใช้ ให้กระทำ ฯ
๓๔๗๖ ฝูงมหาดท้าวจำพระโอษฐ์ โดยพลัน
อันแต่ ชุมเขาผิดพร่ำพอ สามฮ้อย
ฮมฮมพร้อมนำมา พันผูก
เจ็บคอบถ้อยสะหาวพ้น เพิดคอ ฯ
๓๔๗๗ แต่นั้น ทุกท่อนท้าวนางใหญ่ มามวล
นักสนมพอหมื่นปลาย นองเฝ้า
สนสนล้วนประนมมือ ทูลยี่
ง้อมนั่งเท้าทังอั้ว ฮ่วมสถาน ฯ
๓๔๗๘ ยังเล่า คึดฮอดห้องอันที่ เขาผิด
ภูบาลพระผูกแขวน พอกะด้าน
ควรที่ บุพพิตะท้าวฮมเพิ่ง ตรัสส่อง
ปางเมื่อหลิ้นควรเจ้า โผดผาย ฯ
๓๔๗๙ ฮอยที่ ฟังส่อเบื้องนางนาถ เชียงเครือ
ภายผูผางเพศอัน อายหน้า
เทื่อนี้ เสียสัจแล้วเสียศรี ดีกว่า
อายฮอดข้าเถิงเท้า ทั่วแดน ฯ
๓๔๘๐ ท่อว่า ทวนปากต้านนอกอ่อน ในเจ็บ
แปลงคำควรฮ่วมศรี ใสเกลี้ยง
อันแต่ เก็บความฮ้ายไปมา ฮีฮ่ำ ใดนั้น
บ่ปากเสี้ยงฝังไว้ ที่ใจ ฯ
๓๔๘๑ อามอู่แก้วหลายส่ำ เอ็ดควง
ทังศรีใสเกิดเวียน ทูลท้าว
แต่นั้น ดวงกษัตริย์ไท้ทรงเมือง ท้าวฮุ่ง
เตินกล่าวเข้ามาพร้อม ฮีบเฮียง ฯ
๓๔๘๒ พู่งพู่งย้ายยอพาบ พาคำ
นางหลายเพียงพร่ำพล กินแล้ว
ฮมฮมก้ำเสนา นับหมื่น
เลี้ยงลูกท้าวฝูงแก้ว คู่คน ฯ
๓๔๘๓ ฮื่นฮื่นพร้อมฝูงต่าง ชาวปะกัน
แกงควายคนข้าแกว แกงช้าง
นับปันถ้วนทาสา ฝูงบ่าว
ทังหมู่ข้าชุมช้าง ขอกภู ฯ
๓๔๘๔ ค่าวค่าวหน้าพระบาท จอมไท
เตินสุราฮีบเอา มาตั้ง
ไหจีนพร้อมสามพัน นาราช
กำปักแล้วไหบั้ง ขาบถวาย ฯ
๓๔๘๕ พระบาทไห้ปูพ้นพวงสว่าย ฟายแจ
ขาก็ เนืองคำเถิงชู่แดน หมายด้ำ
แหนเถิงท้าวพญาจอม ตนอาจ มากิน
คูนลูกเจ้าปางนี้ พร่ำเหลือ ฯ
๓๔๘๖ คุ้มทัง พระแม่เจ้าเสวยราช ในปะกัน มากิน
อันตรายสังอย่าเมือ เถิงเจ้า นั้นแด่
อันนึ่ง พงศ์พันธุ์เชื้อนางงาม อ้ายเจื่อง
ให้อยู่หมั้นหลายเข้า ขวบวัสสา ฯ
๓๔๘๗ ทุกเยื่องถ้อยแล้วอย่า เสด็จการ
ราชา เตินแองคอนช่างปัน โตงเหล้า
หาญพายผู้เปนแสน ตั้งก่อน
ฮ่วมซูบผู้เปนเจ้า ยอดเมือง ฯ
๓๔๘๘ ชะช่อนเนื้อง้อมม่วน ภูมี
ทังบุญเฮีองที่นาง งามอั้ว
อันว่า อามคายพร้อมดวงศรี แก้วอู่
ตัวผู่เถ้าพวงพ้น ฮ่วมหลาน ฯ
๓๔๘๙ ชะพู่ เจ้าแอดไค้ทังอ่อน เอ็ดควง
คอนชาย ทังขุนคอนค่อยกิน ดอมน้อง
บุญยวงผู้นางพรหม นางเกิด
คอนที่เหง้ายนต้อง ซูบเดียว ฯ
๓๔๙๐ ประเสริฐเนื้อนางเล่า นางเวียน
สามมะเฮียวทังผ่องเพง กินพร้อม
เนียนเนียนท้าวทรงกำ ค้อมก่ง
นายเทียนน้ำประนมน้อม ขาบถวาย ฯ
๓๔๙๑ พระนั่งเกล้าจอมขม่อม พันหลาย
ยังไป่ พอเบาบางเฮ่งตวาย โตงเหล้า
ฮมฮมต้านปันทอน แล้วอย่า
นางส่ำเหน้าสนมน้อย เล่าตาม ฯ
๓๔๙๒ สว่าสว่าพร้อมเมามี่ สุรา
ภูธรทรงแท่นคำ งามย้อย
ทาสีพร้อมทาสา นับหมื่น
เหมิดซูบซ้อยสูบใหญ่ มาเถิง ฯ
๓๔๙๓ ฮื่นฮื่นล้นอามาตย์ เฮืองหาญ
สมภารเถิงฮอดเทิง ภายฟ้า
นับแต่ สงสารฮู้ฮือเจือง เปนใหญ่
ท่อไป่ น้าวนอกฟ้าเอาส่วย สินทอง ฯ
๓๔๙๔ ดีแก่ ไญ่ไญ่ฝ้าไหลหลีก ดารา พุ้นเยอ
เสียงกลองตบแม่โพน แกมค้อง
สวนไลพร้อมกาละสับ เดืองเดิด
ปี่ห้อก้องกลองตุ้ม ยิ่งระบำ ฯ
๓๔๙๕ ประสงค์เสพเจ้าตนประเสริฐ แถนคูน
พระก็ เปนชายหาญชู่เมือง มาไหว้
ออระนันล้นเงินคำ มูนมั่ง
เมืองป่องเท้าไม้ไขว่ ขอนขวาง ฯ
๓๔๙๖ ชะพั่งข้าฝูงมหาด ระวังแหน
จตุรงควางนอกใน คนเฝ้า
แวนจนก้ำนาที เดิกดื่น
เสเนศพร้อมประนมเจ้า เลิกลง ฯ
๓๔๙๗ ฮื่นฮื่นพร้อมนางนาถ นักสนม
วันทาลงจากสถาน เมือห้อง
ฮมฮมพร้อมนางโทน กษัตริย์ใหญ่
เขาพี่น้องยัวระย้าย ฮอดหอ ฯ
๓๔๙๘ ภูไชยท้าวเสด็จสู่ ปรางค์ทอง
ออระองค์นางม่วนเมือง เทียมท้าว
ชะบองเนื้อฮวายจันทน์ หอมฮื่น
กะลำพักม้าวสมคู้ กล่อมเสน ฯ
๓๔๙๙ พิมมะลื่นน้ำกรองดอก มาลา
เปนดวงหอมกลิ่นกระจวน เจือฟ้ง
บาไทกลั้วเสนหา ฮักแจบ
อกฝ่อฟ้งประสงค์ท้าว ปวดกระสัน ฯ
๓๕๐๐ เนื้อแนบเนื้อหลิ้นหลาก หลายเชิง
ถวายถนอมกันแลกสลา ปุนป้อน
เลิงลายลี้นคืนถวาย เถิงบาท
เถิงบาทซ้อนคออ้อย อิ่นออย ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ