| ๑๐๐๑๏ ก็หาก เชื้อชาติชั้นไทที่ |
นามเดียว พี่ดาย |
| ยามเมื่อ มีกังวลชอบหลาน |
ไปป้าน |
| เลยลวด เขียวทางท้าวนาคอง |
คราวเค่ง |
| มวลมอบชั้นเชียงล้าน |
ช่างเฮา พี่เอย ฯ |
| ๑๐๐๒๏ บัดนี้ น้องเปล่งข้อขันช่อย |
ชนพลาย เพื่อนพุ้น |
| ชื่อว่า มรณาในสมคามเพื่อคอง |
ลางแล้ว |
| เปนคนฮ้อนฮมอาย |
อับโชค |
| สินสิ่งไฮ้พงศ์เชื้อ |
บ่ยำ ฯ |
| ๑๐๐๓๏ อัปโชคน้องสู้เน่ง |
ในพล เพื่อนพุ้น |
| เงินคำควรค่านาง |
นงกู้ |
| รือจัก ทำตนให้ไทหัว |
ชี้ง่อน ได้นั้น |
| เคียดเพื่อ นิราศชู้เนาแล้ง |
ต่างสถาน ฯ |
| ๑๐๐๔๏ อันนึ่ง เจ้าอยู่บ้านเยียวหย่อน |
หยุดใจ บ่ฮู้ |
| ยังเพิง จำนียายดั่งเฮา |
แฮงอ้าง |
| รือว่า เจียระบัพพาสร้อยสีใส |
ฟองฟาด วันนั้น |
| กระจัดจากฮ้างสุทธนูท้าว |
อยู่พลอย ฯ |
| ๑๐๐๕๏ บามะราชฮ้างยังหวัง |
สองฮา |
| บุญชูชักช่วยยวง |
ยังได้ |
| ภาคนึ่ง อุสาสร้อยกงพาน |
ภูวนาถ |
| ไทว่าไว้หลายชั้น |
ชั่วลาง ฯ |
| ๑๐๐๖๏ ถ้านั้น บังเกิดฮ้อนรัตนาสน์ |
อินตา |
| นีมิต เปนกวางคำอ่อยอวน |
เอาเจ้า |
| แม้งนึ่งเถิงที่ ภูมิ์สถานถ้องสาขา |
ไพยมาทน์ |
| มือลูบเล้าโลมเนื้อ |
แนบนอน ฯ |
| ๑๐๐๗๏ ปางชาตินี้ในโลก |
โลกา |
| เต็มว่า อาวรณ์ใดก็หากทวน |
ทางข้อง |
| พะเยีย ฮมเพิงสร้อยสารา |
เฮียงพ่าง |
| ฮักฮูปน้องเอาไว้ |
แว่นทรวง แด่เนอ ฯ |
| ๑๐๐๘๏ เมี้ยนคาดแล้วเลยสั่ง |
แองคอน |
| เฮาจัก ยวงพลแพนพรากเมือง |
วันหน้า |
| ยังใคร่ วอนศรีแก้วโสภา |
ลงสั่ง |
| ยังจักคึดจอด น้องก่ำพร้าพอให้ |
แว่เมือง บ่นั้น ฯ |
| ๑๐๐๙๏ มึงเญียะ ประดับดั่งข้อแขกล่าว |
ทุกอัน |
| เลยเล่า เมืองคำเถิงที่ยำ |
เปนป้า |
| เขาก็แหนว่า สมคามห้อมเหงลุง |
ล้านหมู่ |
| หลานจัก หว้ายย่านฟ้าไปต้อง |
ต่อแมน ฯ |
| ๑๐๑๐๏ บัดนี้ลอนว่า ได้อยู่บ้านเบื้องกิ่ง |
เต็มแฮง |
| การคำแคนออกเฮา |
ฮมฮู้ |
| อันนึ่งเยียวว่า แกวแขงแพ้พลลุง |
เลยล่วง เฮาพี้ |
| บ่กว่าผู้เห็นเผี้ยน |
ผ่อไกล หั้นแล้ว ฯ |
| ๑๐๑๑๏ บัดนี้ หนักชู่ชั้นซ้ำหน่วง |
ก็ใจหลาน |
| มึงเญียะ ไขคำควรกล่าวถอง |
เถิงป้า |
| เมื่อนั้น แองคอนไหว้ภูบาล |
นบนาถ |
| ขึ้นขี่ม้าอานลั้ว |
ล่วงทาง ฯ |
| ๑๐๑๒๏ ผ่อเห็น สะพาดไม้ลมเบิก |
ใบปลิว พุ้นเยอ |
| ฟังยิน เซ็นๆยูงส่งเสียง |
สูรถ้อง |
| ลิวๆข้ามหลายคราว |
เถิงประเทศ |
| มันจิ่ง ขึ้นสู่ห้องประนมนิ้ว |
นอบสาร ฯ |
| ๑๐๑๓๏ เจ้าอ่านแล้วชลเนตร |
นองแครง |
| มิฮ่าง บาคราญจักพรากเมือง |
วันหน้า นั้นรือ |
| คอนแถลงถ้อยโดยเดิม |
ท้าวสั่ง |
| ง้อมข่ำผ้าผันไห้ |
ฮู่งอวน ฯ |
| ๑๐๑๔๏ ออระแนกฮ้อนฮมคั่ง |
คับทรวง |
| เฮวฮีบ ทวนความเถิงที่ยำ |
เปนป้า |
| ปุนคนให้ยวงคอน |
ขึ้นกล่าว |
| เถิงแห่ง หอช่อฟ้าทันห้อง |
มิ่งเมือง ฯ |
| ๑๐๑๕๏ มันก็ คึดชอบซ้ำไขข่าว |
แขวอน |
| มาดายินคั่งเคือง |
คนิงท้าว |
| มิฮ่างว่า นครลุงพุ้นแกวเกา |
กวนยาด แทรือ |
| เมื่อนั้น เม็งตื่นฟ้าวฟังฮ้าย |
ฮ่ำคาญ ฯ |
| ๑๐๑๖๏ ขอบที่ ภูวนาถท้าวให้กล่าว |
คำแคน หนี้แล้ว |
| ว่าจัก ลงทานตาวแต่ไกล |
ตางต้อน |
| กลัวท่อ เทลุงแล้วเลยแดน |
เถิงที่ เฮาพี้ |
| ฮู้ว่า เจ้าจวบฮ้อนหลายชั้น |
ใช่ประมาณ ฯ |
| ๑๐๑๗๏ อันให้ พี่ลงสั่งน้องทันอาช |
มะฮามเพียง ดั่งนั้น |
| ฮอยที่ ทวยไททานเพื่ออัน |
อายหน้า |
| ควรที่ เชิญหลานให้มาเวียง |
แวนชอบ |
| หลานจัก หว้ายย่านฟ้าตูเถ้า |
ใคร่ชม ฯ |
| ๑๐๑๘๏ เมื่อนั้น คอนนอบนิ้วเลยฮีบ |
ฮับขาน |
| กลมเสียงใสสั่งนาง |
เม็งเมี้ยน |
| แม้งนึ่งเถิงที่ สถานสูงแก้วเก็งญา |
ง้อมม่วน |
| ประดับซู่ข้อแขเผี้ยน |
กล่าวกลอน ฯ |
| ๑๐๑๙๏ เมื่อนั้น เจ้าด่วนฮู้ฮีบใส่ |
สารา |
| กลอยความควรว่าเวร |
ตนต้อง |
| พระอวนแก้วเก็งญา |
กูอยู่ ดีรือ |
| ถามข่าว น้องก่ำพร้าตรงต้อง |
แต่ไกล แด่เนอ ฯ |
| ๑๐๒๐๏ ถ้านี้ หนักคู่ล้านลงลั่น |
ทับตน พี่แล้ว |
| กางว่า หายบันเทาโทษแถม |
เถิงฮ้อน |
| การที่ กังวลฮ้อนเงินคำ |
นั้นชั่ว ดีดาย |
| เคียดที่ เสิกทุ่มข้อนเชียงล้าน |
ล่วงลุง ท่านพุ้น ฯ |
| ๑๐๒๑๏ เซ็งว่า ลุงปั่วเต้าปงเฮ่ง |
ระวังเวียง |
| จักค่อย เขียวภูสูงส่งแฮง |
ฮันต้อง |
| กลัวท่อ เฮียมเอียงเลี้ยวลับสูญ |
เยียวหย่อน กี่รือ |
| พี่ก็ แพงพรากน้องประถมเถ้า |
ชั่วลาง ฯ |
| ๑๐๒๒๏ อันนึ่ง เซ็งซ่าชั้นเดิมก่อน |
บาคราญ ท่านเอย |
| ไมตรี ติงนางคำคู่ใจ |
จงอ้าง |
| แม้งนึ่ง เวรถนอมฮ้อนฮมเบียน |
จำจาก |
| เลยลวด ผายแผ่นกว้างเหวห้วย |
วิ่งตาย ฯ |
| ๑๐๒๓๏ อันนึ่ง โดยภาคชั้นลูเพี่ยม |
พักสูน |
| นางพรายชักซวาดขีน |
ขาฮ้าง |
| อาดูรฮ้อนฮมโพย |
พิษสวาท |
| เลยลวด ขึ้นง่าไม้จวงค้อม |
คาดคอ ฯ |
| ๑๐๒๔๏ สองพร่ำพร้อมมรณาต |
เมือแมน |
| เชิงชายยอว่าลู |
เปนอ้าย |
| มีคองแท้ลือเกียรติ์ |
เขาข่าว เลิงแล้ว |
| บ่ว่า พานโทษฮ้ายเอาเกื้อ |
เกิ่งใจ พี่แล้ว ฯ |
| ๑๐๒๕๏ เมื่อนั้น เจ้าพาดข้อเดิมก่อน |
อุปมา |
| อันจัก ลอนลาพานอย่าเยียว |
เฮียมฮ้าย |
| คนิงอวนเพี้ยงภาวนา |
ทุกค่ำ คืนแล้ว |
| ให้ท่านผู้ผญากว้าง |
จื่อคดี ฯ |
| ๑๐๒๖๏ อันว่า ฮักพร่ำพร้อมแท้ฮีบ |
ฮักจง |
| ใผหาก วอนวาจาช่างผี |
ดูหน้า |
| ฝูงคนฮ้ายแฮงชัง |
ชังตอบ ควรแล้ว |
| ดั่งนั้น จตุโลกฟ้าลงคุ้ม |
ช่อยชู ฯ |
| ๑๐๒๗๏ การที่ ผิดชอบฮู้ทุกท่วย |
ญิงชาย |
| ปองยัง มีเทพาแห่งเฮา |
แฮงไหว้ |
| ลอนว่า ไถนโพยพ้นกลัวกลาย |
เปนโทษ |
| บ่กว่า แก้วแก่นไท้ธรรม์เหง้า |
เญียะวอน ฯ |
| ๑๐๒๘๏ สาโรจฮู้เฮวฮอด |
ประดับดี |
| กลัวภูธรพรากเสลา |
สูญถ้อย |
| อาฮมฮ้อนลอนเขียน |
ทังฟั่ง |
| พระพี่เจ้าใจแจ้ง |
ช่อยตรอง แด่เนอ ฯ |
| ๑๐๒๙๏ เขียนขอดแล้วเลยสั่ง |
เสียงวอน |
| มันก็ ถนอมคองโดยจื่อจิง |
จำถ้อย |
| เมื่อนั้น แองคอนไหว้ลาลง |
เถิงนอก |
| ขึ้นขี่ม้าผันผ้าย |
ล่วงคราว ฯ |
| ๑๐๓๐๏ ค้ายขอกห้วยเหลืองเหล่า |
ผงกระจวน |
| ดีแก่ สิมพลีเฮียงเฮียบจาว |
จูมแจ้ง |
| ทวนทางผ้ายหลายคราว |
แควนฮีบ |
| ข้ามท่งแล้งนาฮั้ง |
ฮอดเมือง ฯ |
| ๑๐๓๑๏ ผ่อเห็น ฟ้ากีบหุ้มมัวมืด |
ลับไถน พุ้นเยอ |
| บาเจืองจงจอดคอง |
คนใช้ |
| คอนจิ่ง ผันลวาผ้ายทางไกล |
เถิงท่าน |
| ขึ้นแทบใกล้ประนมน้อม |
มอบสาร ฯ |
| ๑๐๓๒๏ เจ้าอ่านแล้วชลเนตร |
นองตก |
| โสมพราวทวนทอดตน |
เต็งผ้า |
| รือจัก ประสงค์ใดให้หายโพย |
พิษสวาท ได้นั้น |
| น้ำลูบหน้าแครงไล้ |
กล่าวคอน ฯ |
| ๑๐๓๓๏ บอกเพื่อนพร้อมยาคลาด |
ยามงาย นั้นเนอ |
| เมืองลุงมัวเหนี่ยววอน |
ไปป้าน |
| เหงพันพร้อมหาญพาย |
อ้ายคว่าง |
| เฮาจัก เปื้องดาบข้าพลล้าน |
ล่วงแมน ฯ |
| ๑๐๓๔๏ เมื่อนั้น ฝูงพ่างฮู้ฮับพากย์ |
ภูบาล |
| เยียวบ่ ลงพลแพนเพื่อนหยัน |
หยามไฮ้ |
| เขานั้นคือดั่ง ขัวสะพานตั้งเปนทาง |
เทียวไต่เฮาแล้ว |
| กางว่า ได้จวบชู้นางฟ้า |
เพื่อแกว ฯ |
| ๑๐๓๕๏ ออระใหม่เนื้อท้าวฮุ่ง |
ชมเปือง |
| แกวๆ เสียงลุงอาวสั่งลา |
ลงห้อง |
| ดีแก่ ดาราแจ้งปงเฮือง |
ในแผ่น |
| เยื้อนข่ำผ้าทังซ้อง |
พี่ชม ฯ |
| ๑๐๓๖๏ ฝูงแกว่นใช้ลดม่าน |
ลายลวง |
| ยินอาฮมห่างเพลา |
นอนแล้ง |
| กระสันวอนเท้าเททรวง |
ลุกนั่ง |
| ดีแก่ เดือนส่องแจ้งเจียรไม้ |
เฮื่อเขา ฯ |
| ๑๐๓๗๏ ที่นั้น เจ้าคั่งค้ำพอเที่ยง |
ราตรี |
| เหมือนดั่ง โสมงามมาฮาบเฮียง |
ฮิมหน้า |
| บาก็ โศกีแท้ฮมทรวง |
ขุกตื่น |
| กระสันโศกแค้นแถนฮ้อน |
ฮู่งดาย ฯ |
| ๑๐๓๘๏ ฮื่นๆเที้ยนพลพวก |
ประดับดี |
| ฝูงครัวควายแจกปุน |
ไปข้า |
| โงงๆค้องเภรี |
ฮันป่าว |
| เบื้องแขก ลุงซึ่มเจ้าลุ่มฟ้าชมพร้อม |
เฮื่อเฮือง ฯ |
| ๑๐๓๙๏ ค่าวๆเหลื้อมแสงส่อง |
อุทัย |
| ทำเปืองจัดแจกงาย |
มาตั้ง |
| ยอพานย้ายทะไลจีน |
เฮียงฮอบ |
| เหลือแต่ค้ายโฮงฮ้าน |
ลุ่มเท็ง ฯ |
| ๑๐๔๐๏ คึดชอบใช้หาที่ |
อาวพวง |
| ชะบุคีงออกมา |
เกยกว้าง |
| แยงที่ ลวงกางเมี้ยนคองปุน |
ปูสาด |
| ข้าท่าน เจ้าติ่วช้างเนืองนิ้ว |
นอบถวาย ฯ |
| ๑๐๔๑๏ เบื้องปากชั้นอามาตย์ |
เหงพัน |
| ทังสอง ขาหาญพายแต่งเติม |
ตอมเข้า |
| พางายตั้งแถวถัน |
ถอยพราก |
| คอนบอก เบื้องแขกเจ้าลุ่มฟ้าสองปู่ |
ปุนกิน ฯ |
| ๑๐๔๒๏ สล่างล้วนโยเธศ |
ฝูงหาญ |
| ขานอาวถวิลนอกใน |
ตางเจ้า |
| ทุกนายพร้อมขุนกวาน |
แล้วอย่า |
| เมี้ยนหมู่เข้าเทแล้ว |
พ่องลง ฯ |
| ๑๐๔๓๏ ชะพาดย้ายยอหมาก |
ขันคำ |
| ชะบองบาลูกจอม |
ใจกล้า |
| เมื่อนั้น เผือนควายเบื้องเฮือนกำ |
กลอยแต่ง |
| แม่ก็วอนอ่อน แก้วก่ำพร้าไปให้ |
สวดสะดี ฯ |
| ๑๐๔๔๏ เชิญท่าน เมือแห่งห้องโฮงราช |
มาดา พุ้นก่อน |
| ดวงศรีจักฮีบแค |
เพงน้ำ |
| เมื่อนั้น บาคราญย้ายยวงคีง |
ยกย่าง |
| เถิงแห่งห้องเฮือนด้ำ |
กล่าวพลี ฯ |
| ๑๐๔๕๏ ลูกจัก ไปต่างท้าวทานปั่ว |
ปางหลวง พ่อเอย |
| สิงญีกวนเกิบชู |
เชียงล้าน |
| บัดนี้ ในเวียงเพี้ยงฟองไฟ |
ฮมชลาก |
| ลุงเหนี่ยวให้ไปป้าน |
ช่อยแขง ฯ |
| ๑๐๔๖๏ ขุนลูกแพ้พลเพื่อน |
แกวแมน |
| คืนมาผัดกล่าวแปลง |
ปางช้าง |
| บัดนี้ ยินแคนไฮ้เงินคำ |
คุงขนาด |
| ละพี่ง้อมกูฮ้าง |
ง่ายดาย ฯ |
| ๑๐๔๗๏ ฝูงเผ่าเชื้อชั้นชาติ |
เร็งญา มากิน |
| สูค่อย ดุนพลายแฮงฮาบแกว |
กุมได้ |
| อันนึ่ง ยวงแนนคุ้มมาดา |
เจ้าแม่ กูนี้ |
| คึดเคียดไฮ้สินสร้อย |
ลวดไป หนี้แล้ว ฯ |
| ๑๐๔๘๏ ฝูงสิ่งเสื้อเจียมแต่ |
ชุมพาง มากิน |
| ฮู้ว่า เมืองไกลขันค่อยโดย |
ดอมเฝ้า |
| พอดีแล้ววางพลู |
พ้อมหมาก |
| น้ำหล่อเหล้าเพงแล้ว |
ลวดยาย ฯ |
| ๑๐๔๙๏ ประดับชู่ชั้นเลยพราก |
มาดา |
| ทรงคีงผายย่างทวน |
เถิงห้อง |
| เลงดู โยธาท้าวเติมเติน |
ทุกแห่ง |
| เหล้าใหญ่ตั้งกำซ้อง |
ซู่ไห ฯ |
| ๑๐๕๐๏ บอกให้ ขาปู่พ้นพวงแกว่ง |
ฮางเพียง |
| ไกวปานปุนกล่าวถอง |
เถิงเถ้า |
| เฮียงความถ้วนทุกลวง |
แล้วอย่า |
| จัดบ่าวเจ้าเชียงล้าน |
ลวดเอา ฯ |
| ๑๐๕๑๏ สว่าๆก้องโฮงราช |
เรงโญ |
| ปุนกัน ดูชาวเฮาคู่คน |
แควนเผี้ยน |
| เมื่อนั้น เกงญาย้ายคีงแพง |
พร้อมลูก |
| ทุกที่เที้ยนแพนล้วน |
ลวดดา ฯ |
| ๑๐๕๒๏ แม่กล่าวข้อแขถึก |
โอยพร |
| อินทร์พรหม ทังเทพาช่อยชู |
แนนท้าว |
| ครันว่า ถอนตาวชี้แมนเลียน |
เลยอ่อน |
| ผัดผาบแพ้แมนม้วย |
มุ่นกระจวน ฯ |
| ๑๐๕๓๏ ชะช่อนหน้าเจ้ายี่ |
ฮับพร |
| ประนมวันทาใส่หัว |
หุมอ้าง |
| เมื่อนั้น ภูธรไท้จอมเมือง |
คึดคั่ง |
| แม่อยู่ห้องโฮงกว้าง |
ค่อยคลำ แด่เนอ ฯ |
| ๑๐๕๔๏ อย่าโศกฮ้อนฮมกิ่ง |
การใด |
| อินตาตรองมิ่งแนน |
นำเกี้ยว |
| คองไทแท้แถนชู |
ชักช่วย |
| เทื่อนี้ลูกจัก พรากแม่ผู้คีงค้อม |
ค่อยไป ก่อนเล้ว ฯ |
| ๑๐๕๕๏ ออระม่อยหน้าท้าวฮุ่ง |
ฮัดแครง |
| กลัวกรายยามโชคไชย |
ชนช้าง |
| เมื่อนั้น สองนายฮู้เฮียนความ |
ภูวนาถ |
| เผือจัก ผายแผ่นล้านเมือหน้า |
ก่อนพล พุ้นแล้ว ฯ |
| ๑๐๕๖๏ ผู่แห่งเหง้าขานแขก |
แขงาม |
| ญนญน ชาวเงินยางเลิกลา |
ลงห้อง |
| เลงดู ฮวานๆเหลื้อมแสงใส |
สูนทีป |
| ค้อนเฮ่งค้องเตินแส้ |
แส่งไป ฯ |
| ๑๐๕๗๏ ให้ฮีบย้ายฝูงหมู่ |
แพนหาง |
| ฮมฮม ไทนาคองป่าวกัน |
กางด้าง |
| เมื่อนั้น นางจอมเจ้าใจจง |
ฮักลูก |
| ลงจากห้องเถิงช้าง |
สั่งเจือง ฯ |
| ๑๐๕๘๏ หมักหม่อนหน้าฮักลูก |
โลมขวัญ |
| ดูที่ ทำเปืองมาคอบเฮือน |
เหนหน้า |
| มาดาแก้วใสสัน |
จอมเกศ กูเอย |
| ลูกจัก หว้ายย่านฟ้าใจแจ้ง |
จากจิง ก่อนแล้ว ฯ |
| ๑๐๕๙๏ แม่ทุ่มย้อยชลเนตร |
นองแครง |
| เขาก็ โซมมือนางค่อยเฟือ |
เมือห้อง |
| ญนญนย้ายแพนแดง |
เดียรดาษ |
| ฝูงพวกพ้องชมพร้อม |
พร่ำสงวน ฯ |
| ๑๐๖๐๏ ผ่อเหน กากาดก้ามกรายท่ง |
นาคอง พุ้นเยอ |
| หัวพลเถิงป่าดวน |
ดงกว้าง |
| ฟังยิน ยูงทองฮ้องเฮเสียง |
สูนเถื่อน |
| เจ้าก็ คึดฮุ่งห้องเถิงไท้ |
แม่เมือง ฯ |
| ๑๐๖๑๏ เลื่อนๆข้ามเขาขอบ |
ดอยแดง |
| ดีแก่ มาลาผายกลิ่นเกียง |
เกาค้อ |
| เลงดู มาลาดั้วเดิมแข |
ไขดอก |
| คึดพี่เจ้าคีงค้อม |
ใคร่เหน ฯ |
| ๑๐๖๒๏ ฟังยิน นกฮอกฮ้องหลายสิ่ง |
นานา |
| เซ็นๆ ฝูงตาเวาส่งเสียง |
สูนก้อง |
| ดีแก่ สังคาเค้าชมลาง |
โลมเพื่อน |
| สัตว์สิ่งช้างมีชู้ |
ชู่คณา ฯ |
| ๑๐๖๓๏ เมื่อนั้น พ้นเถื่อนไม้เมิลมู่ง |
เชียงเครือ |
| แองคอน เซาลวางามอยู่คอง |
คอยเจ้า |
| มึงเญียะ เมือแหนถ้อยเถิงศรี |
สาโรจ กูเนอ |
| น้องจากบ้านแวนเช้า |
ชอบยาม ดีแล้ว ฯ |
| ๑๐๖๔๏ เมื่อนั้นมันก็ เฮวฮีบล้ำพลันล่วง |
เลยลา |
| ฮมฮมฝูงบ่าวตาม |
เติมพร้อม |
| คับคาเท้าเชียงหลวง |
เซาจอด |
| ขึ้นสู่เจ้าคีงค้อม |
ค่อยแหน ฯ |
| ๑๐๖๕๏ น้องท่าน เถิงแค่ส้านทันง่อน |
เมิลเมือง กี่แล้ว |
| เต็มว่า เล็งแลใดหากเหน |
ไกลเจ้า |
| ดั่งนั้นรือจัก เนืองพลต้องสมคาม |
เฮวฮอด ได้นั้น |
| เหมือนที่ กระสันโศกฮ้อนฮมเฮ้า |
พ่องคืน กี่แล้ว ฯ |
| ๑๐๖๖๏ เมื่อนั้น ง้อมหอดไห้หิวฮุ่ง |
ฮอนฮอน |
| รือจัก ฝืนคีงเมือฮอดถอง |
เถิงป้า ได้ซาม |
| ขุนเพงพร้อมแองคอน |
เขือฮีบ เมือเถิ้น |
| หลานท่าน เถิงท่งกว้างเซาช้าง |
อยู่คอง ว่าเนอ ฯ |
| ๑๐๖๗๏ เขือจ่ง ขึ้นเล่าข้อแขข่าว |
โดยพลัน |
| ชะบองนางเม็งมิ่งเมือง |
มัวหม้อม |
| เขือเญียะ เชิญหลานให้มาเมือง |
เฮวเฮ่ง จิงเถิ้น |
| เฮาก็ ประดับแต่งพร้อมงายถ้า |
อยู่คอง ฯ |
| ๑๐๖๘๏ เมื่อนั้น ขาเฮ่งม้าเฮวฮอด |
พลหลวง |
| ถวายคดีโดยดั่งคอง |
คำเถ้า |
| เมื่อนั้น คึดพอให้หาพวง |
พลสว่าย |
| เฮาจัก เข้าสั่งป้าทังง้อม |
พี่ตน ฯ |
| ๑๐๖๙๏ ขากล่าวถ้อยแหนถืก |
คำควร |
| เผือจัก ดาพลไปก่อนหลาน |
แควนหน้า |
| เพีงที่ เมือไชชู้โสมงาม |
ง้อมสั่ง ควรแล้ว |
| พรากพี่ หว้ายย่านฟ้าฮอยฮู้ |
ฮูปนาน ซามดาย ฯ |
| ๑๐๗๐๏ ที่นั้น ญั่งๆ แส้ชะค้อมเถิงท่า |
เชียงเครือ |
| คอนๆ พลายแกว่งกระดิง |
ดังก้อง |
| พลเฝือเท้าทวารเวียง |
ระวังเครื่อง |
| แพนช่อช้องหลายล้วน |
ลวดเซา ฯ |
| ๑๐๗๑๏ เฟื่องๆช้างชัดฮอด |
เฮียงเกย |
| ธรรม์ยำ ปุนอามกานออกอวน |
ฮับเจ้า |
| บาไทท้าวผายเชิง |
ยกย่าง |
| ค้ายเผ่าเชื้อฝูงเหง้า |
ย่าลัว ฯ |
| ๑๐๗๒๏ เถิงที่ หอต่างกว้างโฮงฮาช |
มโนฮม |
| เทพีมวลอยู่วอน |
แวนหม้อม |
| ชมๆซ้ำชลที |
แถวทั่ง |
| ยอยื่นนิ้วผันน้อง |
สู่สถาน ฯ |
| ๑๐๗๓๏ ป้ากล่าวถ้อยทักท่าน |
ทังเหงา |
| ปุนเสียงขานออกเมือง |
ทังหม้อม |
| บัดนี้ แกวกวนกล้าเงินยาง |
ลุงออก เฮวพุ้น |
| ตูจัก แส้ชะค้อมไปป้าน |
ช่อยแขง ฯ |
| ๑๐๗๔๏ น้องท่านฮ้อนหลายถ่าย |
หนักหนา |
| โดยเดิม อันแองคอนเล่าถอง |
เถิงป้า |
| เมื่อนั้น ปุนดาตั้งเผือนควาย |
แควนฮีบ |
| ตูจัก ผ้ายแผ่นฟ้าไปต้อง |
ต่อพล ฯ |
| ๑๐๗๕๏ จ่งว่า ให้ถีบช้างชนฮาบ |
แฮงผาน |
| ยาโพยใดเดือดแด |
ฮมฮ้อน |
| ขุนเพงไหว้บาคราญ |
นบบาท |
| ผู่แห่งเหง้าขานข้อ |
ขอบจิง ฯ |
| ๑๐๗๖๏ พระบาทให้อ้ายคว่าง |
ตางตน |
| มันก็ ตีงคำเชิญซู่ควง |
คราวฟ้า |
| ตูจัก มวลพลข้ามดงขวาง |
ล้านโยชน์ |
| เจ้าสั่งป้าปุนตั้ง |
แต่งการ ฯ |
| ๑๐๗๗๏ กลัวบ่ มีโชคซ้ำแพ้เพื่อน |
แกวแมน |
| กลอยใจจงจอดหลาน |
เหลือป้อง |
| สูเญียะ ยวงแนนให้สมสอง |
เกี้ยวกิ่ง |
| ปุนปลูกป้องกอแก้ว |
ก่ายลำ ฯ |
| ๑๐๗๘๏ พรหมเทพเฝ้าแฝงมิ่ง |
ดาวดิงส์ช่อยเถิ้น |
| ทำสวนสูงแท่งทอง |
ตางต้าย |
| มุกมาศตั้งเวียงมณี |
ฮัดฮอบ |
| ล้อมชู่ชั้นยาซ้าย |
โค่นคลอน ฯ |
| ๑๐๗๙๏ ถ้านี้ฮู้ว่า การชอบซ้ำชักฮีบ |
ฮามชมก่อนแล้ว |
| สองไกลกันต่างเนา |
นอนแล้ง |
| เปนทางแท้อาฮม |
มีมาก |
| จอมอยู่ฟ้าหลิงแจ้ง |
ตื่มคูน ลูกเนอ ฯ |
| ๑๐๘๐๏ เมื่อนั้น เมี้ยนหล่อน้ำวางหมาก |
จบปาน |
| ดาปุน ไทนาคองป่าวลุง |
เมืองล้าน |
| โยธาเที้ยนขุนกวาน |
ข้ามะหาด |
| ประดับแต่งห้องโฮงฮ้าน |
ฮ่มขวาง ฯ |
| ๑๐๘๑๏ จัดเพื่อนพร้อมอามาตย์ |
เติมตอม |
| ฝูงจัก ถือแพนหางแห่ตาม |
ตีนช้าง |
| ยาลอนให้ใผซอม |
ดูเปล่า |
| คุณพี่ป้าควรอ้าง |
ใช่ประมาณ ฯ |
| ๑๐๘๒๏ เมื่อนั้น คอนเล่าเล้มเล็งถี่ |
ทุกแถว |
| เตินขุนกวานไพไท |
ทังข้า |
| ทะแนวเนื้อบาเจือง |
เพิงพี่ |
| เจ้าเหนี่ยวป้าเชิญชู้ |
ชอบงาย ฯ |
| ๑๐๘๓๏ ทุกที่พร้อมท้าวฮุ่ง |
เฮียงงาย |
| ลอนว่า ทวายสาลีลวดเท |
ทรวงข้อง |
| เมื่อนั้น โสมงามแก้วนางเมง |
ง้อมม่วน |
| เห็นที่น้องฮมฮ้อน |
บ่ส่ำบาย ฯ |
| ๑๐๘๔๏ ทะล่วนเที้ยนโยเธศ |
ทุกขุน |
| พอดีเลยเลิกลา |
สถานกว้าง |
| ผลควรไท้ทรงเมือง |
เมี้ยนอย่า |
| น้ำลูบนิ้วมือล้าง |
ลวดถอย ฯ |
| ๑๐๘๕๏ ชะพาดพร้อมฝูงพวก |
เทลง |
| นางเมงมัวเกลื่อนกลอย |
ทรวงสะบั้น |
| คึดที่ ไกลเฮือนเบื้องจงอวน |
เจ้าแม่ ภายพุ้น |
| หนักหน่วงแท้ลายชั้น |
ใช่ทาม ฯ |
| ๑๐๘๖๏ อันนึ่ง ชู้แต่น้อยเจียมแต่ |
ขวัญเคย |
| สองไกลพอชั่วยาม |
ยังฮ้อน |
| หลานจัก เลยพายข้ามเขาแดน |
เมือท่าน |
| ฮู้ว่า ขอนโศกฮ้ายฮมฮ้อน |
ฮูปเคือง ฯ |
| ๑๐๘๗๏ ผู่ผ่านท้าวคึดชอบ |
ชมคดี |
| โดยเดิมอันออกเมือง |
จิงแจ้ง |
| ฮอยที่ ฮาวีแพ้ภายบุญ |
เบื้องบาป จิงแล้ว |
| จำแจกเข้านอนแล้ง |
เพื่อนพล เมื่อใด ฯ |
| ๑๐๘๘๏ เมื่อใด ชนฮาบแพ้ท้าวกว่า |
กวานแก ดั่งนั้น |
| คือว่า สวางจูงบุญจวบอัน |
เอาอ้าง |
| ดาแคเมี้ยนมาเฮียง |
ตั้งพ่าง |
| น้ำหล่อแล้วเลยล้น |
ชู่ไห ฯ |
| ๑๐๘๙๏ เจ้าจัก ไปต่างท้าวทวนเบิก |
บาศรี |
| เทวีไกวแกว่งปาน |
ปุนถ้อย |
| คูนตูแพ้สิงญี |
พายเพื่อน |
| เฮาจัก อวนติ่วช้างชมเต้า |
แต่งคืน ฯ |
| ๑๐๙๐๏ ทุกข์เกิดฮ้อนฮมทั่ว |
พระกาโย |
| จักค่อย ฝืนคีงนอนแค่ดง |
ดอมข้า |
| เงินยางพุ้นอุนละโห |
หยุ้งใหญ่ |
| เสิกทุ่ม ใต้ลุ่มฟ้าเชียงล้าน |
ล่วงลุง ฯ |
| ๑๐๙๑๏ แกวก็ ผัดเกิบท้าวซ้ำใส่ |
แสนนา |
| หวังเทคุงยาดชู |
ชีงได้ |
| อันนึ่ง พงศาแท้ทวนใจ |
จงฮ่อ |
| เทื่อนี้พลัดพี่ เจ้าติ่วสร้อยวางไว้ |
ชั่วไกล ฯ |
| ๑๐๙๒๏ จักใคร่ วานพ่อเชื้อซ้ำชั่ว |
แมนมัว |
| ญูเฮาชมโชคไชย |
เทม้าง |
| เขาขามย้านเฮวกลัว |
กอยซ่า |
| คุณพี่ป้าธรรม์อ้าง |
มิ่งเมือง แด่เนอ ฯ |
| ๑๐๙๓๏ เจ้าแกว่งแล้วเมี้ยนอย่า |
ปุนนาย |
| หลิงดู วันเฮืองลับลั่นลง |
แฝงฝ้า |
| อาวพายฮู้ปันโตง |
ตั้งเพ่ง |
| ค้ายสิ่งข้ากินพร้อม |
พ่องเมา ฯ |
| ๑๐๙๔๏ ชู่แห่งห้องหอราช |
เฮียงแค |
| เมื่อนั้นนางเมง ผายบันเทาทุ่นทรวง |
บาท้าว |
| ฮู้ว่า อาบันฮ้อนฮมแด |
ดานโศก จิงแล้ว |
| เจ้าจัก ไปผาบด้าวแดนแย้ |
โยชน์ผอม ฯ |
| ๑๐๙๕๏ ชั้นโลกล้ำลุงซึ่ม |
เซ็งไกล |
| เชิญหลาน ผายคีงคอมสว่างกระสัน |
เอาเหล้า |
| เลิงจัก อาลัยล้นโฮยแฮง |
เหลืองหล่า |
| เยียวท่าน เข้าต่อช้างทานแญ้ |
บ่แฮง ฮู้เด ฯ |
| ๑๐๙๖๏ ป้าว่าแล้วท้าวฮุ่ง |
ฮับขาน |
| เพิงที่ ชุมแพงอันออกเมือง |
เตินต้าน |
| เมื่อนั้น หาญพายซ้ายเชยหา |
เอื้อยมุ่ง |
| อ้ายคว่าง ขึ้นฮ่วมฮ้านแฝงฝ่าย |
อามกาน ฯ |
| ๑๐๙๗๏ พู่งๆพร้อมสาวถ่าว |
หุมหัว |
| ปุนชังชาวนาคองแกว่นงาน |
เถิงเถ้า |
| สังว่า เมาแคแล้วเลยมัว |
มาพ่าง สันนี้ |
| ป้าท่านเย้าไยหลิ้น |
เญียะสงวน ฯ |
| ๑๐๙๘๏ เมื่อนั้น อ้ายคว่างได้ใจเฮ่ง |
แฮงมือ |
| ผันแขน เอวอามกานเกิบกวน |
กินเหล้า |
| ตูจัก กือพลข้ามดงหลวง |
แขสั่ง สูดาย |
| อย่าเพี่ยงเว้างัวเถ้า |
ตื่นขวาน แด่เนอ ฯ |
| ๑๐๙๙๏ ญั่งๆหน้าง้อมม่วน |
พลอยหัว |
| ใผจัก ทวนความผวนตอบอาว |
แควนฮ้าย |
| ฮู้ว่า เฮามัวฮ้อนฮมกระสัน |
ให้สว่าง จิงแล้ว |
| คึดที่ ผ้ายย่านฟ้าคือคู่ |
เดือนดำ ฯ |
| ๑๑๐๐๏ บ่ส่องฮู้ตัดฮ่าง |
สงสาร ได้แล้ว |
| พอที่ เวรเวียนเถิงก่อกัม |
การฮ้าย |
| ลอนว่า ตูหลานส้างเชียงหลัง |
ถามข่าว |
| คือคู่หม้ายสองฮ้าง |
เกิ่งกัน ฯ |
