๓๒

๓๑๐๑ อ้ายเจื่องไห้ฮุ่งย้อย ทังแม่ มาดา
เทิงนางทองบ่บาน ดูหม้อม
ใสสันแก้วเก็งญา กูอยู่ ดีถ้อน
แม่จัก แส้ซะค้อมเมือหน้า สู่อวน ก่อนแล้ว ฯ
๓๑๐๒ ซาดซาดน้ำหน้าบ่า ฮำแครง
จวนใจจักพรากเฮือน ฮามหน้า
นางก็ แถลงโลมไท้ชมบา อ้ายเจื่อง
สองก่ำพร้าเขือเจ้า พร่ำกัน ฯ
๓๑๐๓ น้องท่าน ดูเยื่องด้วยดอมค่า ญิงสาว
เลยลวด มวลพลยันหมู่แกว กลอยม้าง
ลุงอาวพร้อมคนหาญ อ้ายคว่าง
ให้อยู่ สร้างก่งท้าวแขงเขื่อน เมืองปะกัน ฯ
๓๑๐๔ แล้วต่าวช้างแหนฮ่าง ทูลลุง
เลยเล่า เวนเงินยางชู่อัน ถวายเจ้า
เมื่อนั้น บุญสูงเจ้าเชียงผา อ้ายเจื่อง
ฮักแม่ เจ้ามาศล้วนหิวไห้ หอดแฮง ฯ
๓๑๐๕ แล้วสั่งถ้อยคำเคื่อง ชมขวัญ
นางทอง คือกินแสลงอยู่มัว เมาไห้
ยินกระสันเศร้าแสนดอม ทุกข์โศก
แม่จัก หว้ายเถื่อนไม้ลาเจ้า จากจิงก่อนแล้ว ฯ
๓๑๐๖ น้องก็ อาโพกไว้น้อยนาถ นางโสม
ตึงคำเสนห์อยู่ควร คูนค้ำ
เมื่อนั้น อาฮมไท้ธรรม์ยำ อ้ายเจื่อง
คึดแม่เจ้าทังน้อง ลูกตน ฯ
๓๑๐๗ สามเญื่องนี้ฮ้อนยิ่ง ไฟกัลป์
ญนญน ชาวขาซายพรากเมือง ยามเช้า
เขาก็ มวลไปแส้หลายถัน ถ้องหาบ
ช้างเฮ่งม้าคนเค้า คั่งทาง ฯ
๓๑๐๘ ญาบญาบข้าหลายหมื่น พายโซน
จอมค่อย วางคีงเลยเลื่อนตาม ตนท้าว
หมอโหรให้หายาม มื้อปลอด
เชาก็ ชูง่ามเจ้าเมือช้าง ม่านวัง ฯ
๓๑๐๙ ท้าวหอดไห้หิวฮู่ง มาดา
โสมโสภังแม่เมือง มัวหม้อม
บาไทไท้ธรรม์ยำ อ้ายเจื่อง
ไหว้แเม่ผู้คีงค้อม ค่อยลา ฯ
๓๑๑๐ ค้อนไฮ่ค้องฮางป่าว ตีเติน
ฮมฮม ยอผาลาแห่จอม เมือหน้า
เสินเสินช้างพังพลาย ย้ายย่าง
หลายส่ำข้าอวนเจ้า ท่องทาง ฯ
๓๑๑๑ แม้งนึ่ง เถิงหว่างห้วยเหวตาด ตองเลียง
ดีแก่ บงซางฮกฮุ่นกอ แกมก้าน
แซวเกียงแส้วบินเหิน หาคู่
แม้งนึ่ง เถิงแก่วส้านเซาช้าง มุ่งเมือง ฯ
๓๑๑๒ จอมก็ ไช้สู่ผู้เสวยราช เชียงเครือ
แองคอนเฮวเฮ่งเปือง ไปพร้อม
นูเนือเปื้องแขนกลม ไกวแกว่ง
ขึ้นสู่ง้อมทังป้า มิ่งเมือง ฯ
๓๑๑๓ น้องท่านเถิงแห่งด้าวตีนท่ง ธรรม์ขวาง
คำเคืองคึดคั่งแด ดานข้อง
เมื่อนั้น นางเม็งให้ทันหา อ้ายผ่อง
เขือเญียะ ไปกล่าวน้องเชิญแท้ เที่ยวทัน ฯ
๓๑๑๔ แล้วจากห้องหวนฮ่อง ผายลวา
เฮวฮัน เถิงนางจอมจอดลวา เลยไหว้
เสนหาห้วยหนอวน อันฮอดพี้ดาย
พี่ท่าน ให้เหนี่ยวเจ้าจอมไท้ เที่ยวเมือ ฯ
๓๑๑๕ เมี้ยนจากห้องหนแห่ง หอขวัญ
จอมก็ ลีลาโดยดั่งเฮียม เฮวช้าง
คนนันเข้าเมือเวียง วังจอด
เฮียงแทบฮ้านเกยกว้าง ย่างลง ฯ
๓๑๑๖ ขึ้นสู่ห้องเฮียงอาสน์ พิมานเดียว
ฮงฮงเฮืองม่านคำ คูนห้อง
เมื่อนั้น งามเสลียวง้อมประนมมือ นบนาถ
น้าออก หว้ายเถื่อนถ้องแถวไม้ ฮอดดี แด่รือ ฯ
๓๑๑๗ โสมสะอาดพร้อมพระล่ม ทังสอง
สามนางเฮียงแท่นคำ คนเฝ้า
ฮองฮองนิ้วเฮืองแหวน เหลื้อมส่อง
พระพี่ ผู้แห่งเหง้าผันน้อง บ่วาง ฯ
๓๑๑๘ เจ้าจัก ไปท่อนท้าวทันที่ เมืองปะกัน
กลายเงินยางโยชน์ผอม เขาขั้น
เฮียมก็ แปลงงายถ้าชมขวัญ น้องนาถ
จักจาก ดั้นป่าไม้ลิวลี่ นานเห็น ฯ
๓๑๑๙ ชะพาดตั้งถ้อยถี่ เผือนงาม
นางจอม ผันสาลีกล่าวหมาย แหนด้ำ
เทื่อนี้ ไชยะโชคแพ้เขาขาม ขออ่อน
สวางอยู่ฟ้าคูนคุ้ม ช่อยแฮง ฯ
๓๑๒๐ ลูกก็ ได้ท่อนท้าวซ้ำใส่ แสนนา พ่อเอย
ไชโยแขงข่มมาร มาไหว้
ไอยะโกแก้วไอยะกา ก้ำปู่ มากิน
ตูก็ มาฮอดไท้จอมเจ้า ที่เฮียมนี้แล้ว ฯ
๓๑๒๑ ขึ้นสู่ห้องเฮียงอาสน์ เคหัง
เจียมบูฮาณบ่เสีย คองเถ้า
ปุนดาไว้เผือนควาย พร้อมคู่
บนบอกให้สูเจ้า ช่อยแหน ฯ
๓๑๒๒ ชะพู่ย้ายยอหมาก ขันคำ
แจนแจนจัดชู่ขุน กินพร้อม
ธรรม์ยำสร้อยสามสี สาเรศ
นางนาถผู้คีงค้อม ค่อยเสวย ฯ
๓๑๒๓ วรเชษฐ์พร้อมเพาโภชน์ พะอุนอวน
พอดีเลยสว่ายมือ เช็ดหน้า
ปุนแคย้ายมาเฮียง ตั้งพ่าง
เจ้าจัก แส้ชะค้อมวันหน้า พรากเฮา ฯ
๓๑๒๔ แหนฮ่างให้ท้าวใหญ่ ขุนจอม มากิน
เทื่อนี้ หายบันเทาเพื่ออินทร์ พรหมพร้อม
ขุนเม็งให้หอมแนน ปองปลูก
ล้อมมิ่งท้าวทังง้อม มิ่งเมือง ฯ
๓๑๒๕ ให้ลูก หมั้นหมื่นเข้าชมไพร่ พลขวาง
เทื่อนี้ ทำเปืองตูแต่งแปลง ปางช้าง
เงินยางพุ้นคราวไกล ฮ้อยโยชน์
ท้าวฮุ่ง เอาพี่เมืออยู่สร้างหอมใภ้ นั่งปอง ฯ
๓๑๒๖ นักโทษเว้นวางเที่ยง เทียรฆา
ญูท่าง เอาสองศรีสู่เฮือน เฮียงหน้า
เสนหาให้แวนประสงค์ สงวนยิ่ง
ก็เพื่อ สองก่ำพร้าขาเจ้า ยากแคน ฯ
๓๑๒๗ แล้วจิ่งเมี้ยนปานพาด ฮิมไพ
พลแสนคืนพร่ำมวล เมาถ้วน
นางก็ แถลงคำข้อของหลัง เล็มเลียบ
พี่ท่านซ้ำแถมถ้อย สั่งอวน ฯ
๓๑๒๘ ชักชู่พ้องเย็นอยู่ ยินกระสัน
ทังเมืองมวลอยู่ฟัง คำต้าน
อุนละโหแห้มมือควัน ลนลวาก
เฮียมก็ ลอนอยู่บ้านแฝงเฝ้า ฝ่ายหลัง ฯ
๓๑๒๙ ซ้ำซากเมี้ยนมรมิ่ง ยามใด บ่ฮู้
โสมโสภังจากกัน ไกลหน้า
อันนึ่ง จอมใจเจ้าสองฮา ฮามคีก
ขอแก่ เทวราชเจ้าจอมฟ้า ช่อยชู แด่ถ้อน ฯ
๓๑๓๐ อันนึ่ง บ่หลีกได้ตามแพ่ง ประถมมา
กัมมังมาก่อเวียน ไวข้อง
อาฮมแล้วอาทร ในโลก
เฮียมจากน้องอวนน้อง จากเฮียม ฯ
๓๑๓๑ ลางเทื่อ ลุลาภล้นแล้วโศก ภายลุน ก็มี
เปนทำเนียมสืบมา มีแล้ว
ลางเทื่อ เข้าของล้นเหลือถง ลุลาภ
กัมให้แคล้ววางไว้ ท่านเท ฯ
๓๑๓๒ บุญบาปแท้เทียมคู่ เงาตน
สายเสนหาบ่แก่นสาร มายม้าง
กังวลด้วยทวานเทียว ในโลก
เจ้าจัก หว้ายเถื่อนกว้างภายหน้า ดั่งเดียว นี้แล้ว ฯ
๓๑๓๓ ลางเทื่อ มรโชคแล้วๆเล่า มรเคราะห์ ก็มี
เทียวสงสารหากเวียน ไวข้อง
อันจัก ใสส่องแจ้งนีรพาน พ้นโลก
แก้วแก่นน้องขานแท้ ที่เซ็ง ฯ
๓๑๓๔ ในโลกนี้เปนดั่ง เฮียมแถลง นี้แล้ว
คือคู่ เดือนเพ็งๆก็เล่าแฮม แฮมค้าง
คำฮักแท้คำแพง รือเที่ยง
บุญบาปสร้างแสนชั้น ก็เล่าชัง ฯ
๓๑๓๕ เปนเสี่ยงท้าวจตุโลก เล็งตัด
เทพา ควรอันใดดั่งรือ ขีนได้
สงสารแท้ทวานเทียว รือเที่ยง
ธรรมกล่าวไว้โดยด้าม สืบมา ฯ
๓๑๓๖ ผ่อดู เพื่องๆพร้าวถวายยอด ใบบาง พุ้นเยอ
คำปรารถนาชู่อัน เอาอ้าง
ลางทีแท้ลางเถิง ผลามาก
ลางพ่องฮ้างฮามแคล้ว คลาดไกล ฯ
๓๑๓๗ วิบากจั้งจำจ่อง แปรปรวน
คำไถลลางเทื่อมี ลางล้ำ
อันจัก ทวนเทียวหมั้นหมายเหมือน รือเที่ยง
คอบคอบค้ำคอนค้ำ ค่ำคา ฯ
๓๑๓๘ เนี่ยงเนี่ยงม้อมัดทะเนื่อง นันเนือง
เวราเวรเวทนา โฮมต้อง
นางเมืองท้าวทังสอง พร้อมกล่าว
สองพี่น้องกระหายข้อน หอดแฮง ฯ
๓๑๓๙ เทื่อนี้ จักฝากน้อยนงถ่าว หลานคีง ท่านแล้ว
มวลคำแถลงสั่งจอม จำแจ้ง
ยาได้ ชีงชังอั้วอามคาย ขาพี่ นั้นเนอ
คึดเมี่อ ภูวนาถท้าวนอนแล้ง ต่างสวาง ฯ
๓๑๔๐ เสือเพิ่งถ้องแถวเถื่อน ไพรขวาง
ไพรขวางสุขส่ำราญ ใบซ้อง
เมื่อก่อน เงินยางฮ้อนแกวเกา กวนยาด
เจ้าพี่น้องขวางย้อน เพื่อแกว ฯ
๓๑๔๑ ภูวนาถได้ท้าวกว่า เทปะกัน
แกวแกว เสียงนางเม็งกล่าวกลอน กอยเกลี้ยง
พระจันทร์ใสแจ้งดวงเดียว รือชื่น
ดาวเฮื่อเสี้ยงใสแจ้ง จิ่งงาม ฯ
๓๑๔๒ นางนึ่ง โสมลื่นล้นไททั่ว มนุสสา
บริวารตามเฮื่อเฮือง ยศกว้าง
นางนึ่ง งามดายไฮ้วัตถา เถิงถ่อย นักแก่
เทื่อนี้ บุญยี่สร้างเถิงแล้ว อย่าประมาท์ ฯ
๓๑๔๓ ออระม่อยหน้าง้อมม่วน ยินตอม
คุณราชาใส่หัว จำแจ้ง
ดูที่ ปิปายแจ้งจอมเมือง ภูวนาถ
แม่อยู่ห้องเนาแล้ง ลวดกระหาย ฯ
๓๑๔๔ ชาดชาดน้ำหน้าวี่ วางตก
นางจอมผายแผ่นแคง ฮำหน้า
กูก็ ยินทุกข์ด้วยฮามเฮียม รือชื่น
จักจาก หว้ายย่านฟ้าไกลแก้ว มิ่งเมือง ฯ
๓๑๔๕ ฮื่นๆเค้าคับคั่ง กินแค
ฮมฮมเขาบ่าวเจือง เมาพร้อม
ปะแหวหน้าอามกาน เอื้อยมู่ง
หมอมหม่อหม้อมยินฮ้าย เฮ่งเคือง ฯ
๓๑๔๖ ดีแก่ วันดุ่งดั้นลงลุ่ม ลับเขา
เทื่อนี้ การถองเถิงถึกเฮียม ฮมฮ้อน
ฮู้ว่า ยินแคลนกลั้วกำเดา เดิมพากย์
หลานก็ เมือเพื่อนดั้งดอมเจ้า ฮอดเฮียม ฯ
๓๑๔๗ ปลีกจากข้างพลัดแม่ มัวกระสัน มากแล้ว
เจียมเปนตัวไป่เสถียร ยังใบ้
ขอแก่ บุญธรรม์ไท้เล็งเห็น การชอบ
ครันว่า มาฮอดใกล้ตีนเจ้า ดั่งอวน ว่าเนอ ฯ
๓๑๔๘ ถวายเถิงผู้ธรรม์ยำ ท้าวซึ่ม
หลานก่ำพร้าภายพี้ พรากเมือง ฯ
๓๑๔๙ ต้านตึ่มข้อแขชอบ ชักคดี
ภายหลังเปนดั่งเฮือ ลำน้อย
หลานก็ วางหนีเข้าเภตรา ตามพี่
พระพี่ เจ้าติ่วสร้อยแวนฮู้ ฮ่ำเถิง ฯ
๓๑๕๐ ก็บ่ มีหน่อเหน้าเอื้อยพี่ พอสอง
ฮมเพิงพอที่ตาย ลางแล้ว
ภายองค์อั้วอามคาย คีงฮาบ
บุญบ่แคล้วสมสร้าง สืบมา ฯ
๓๑๕๑ โสมฮาบพร้อมอั้วอ่อน อวนมโน
คูนราชานั่งเมือง สมสร้าง
ดูดั่ง โรคาแค้นภายเฮา ฮอยยาก
ชลเนตรล้างโลมหน้า อยู่เลิง ฯ
๓๑๕๒ แต่นั้นจอมก็ ฮับพากย์ถ้อยแถลงถี่ แถมวอน
อันว่า ฮมเพิงเปนดั่งเฮียม จาแจ้ง
คอนคอนค้อยคอนคอน คึดคั่ง
คือคู่ หว้ายย่านแก้งภายนี้ ท่องเทียว ฯ
๓๑๕๓ ลางเทื่อ สินมั่งม้วยจมจุ่ม วังขวาง ก็มี
ทางเคย เที่ยวไปมาเล่าลืม เลยหล้ม
คนนึ่ง อาบางไฮ้เขินคีง แควนมาก
หว้ายแก่งม้มพลอยได้ ช่อยชู ฯ
๓๑๕๔ การที่ ล่ำบากนี้มีแต่ ประถมมา
แม่นว่า สัพพัญญูก็เล่ายัง เวียนข้อง
ตถาไท้ทรงกะกุล เหน้าหน่อ
สองพี่น้องทานให้ แก่พราหมณ์ ฯ
๓๑๕๕ ละพอไว้ทังแม่ มาดา
เปนดั่ง งัวฮามพลัดแม่เฮ ฮนฮ้อง
สมภารสร้างเสวยมา คืนคอบ
สองพี่น้องประสงค์สร้าง จิ่งสะเบย ฯ
๓๑๕๖ บุญประกอบแก้วกูส่วน กระสันหามากแล้ว
กัมมาเคยสิ่งใด ลวงนั้น
ออระชอนซ้ายเดือนลง ลับฝ่าย
ไก่เฮ่งชั้นขันพร้อม ชู่ตัว ฯ
๓๑๕๗ นาฮีดถ้องเถิงถ่าย ราตรี
พะนัวเหมือยหมอกนาย นงข้อน
แม้งนึ่ง นาทีค้อยเถิงยาม ใกล้ฮุ่ง
แม่ท่าน เจ้าตี่วสร้อยฮมฮ้อน คู่ควัน ฯ
๓๑๕๘ สูรย์พุ่งขึ้นเฮืองฮุ่ง สากล
เสียงนันควาญคาดพลาย ลงล้าง
ผลควรแก้วทังสาม ลงอาบ
คื่นๆพื้นเมืองกว้าง เฟื่องเฟือน ฯ
๓๑๕๙ โสมฮาบง้อมทังแม่ มาดา
เดาเผือนควายสู่จอม ธรรมเหง้า
อาฮมฮ้อนกระหายวอน แวนมาก
โยเธศเท้าโฮงกว้าง คั่งคน ฯ
๓๑๖๐ ทุกปากเต้าคนคั่ง ดาครัว
สนสน เขาประดับหาบคอน แควนเช้า
ลางคนไห้ลางหัว ฮ้องฮ่ำ
ข้อยจากเจ้าจอมเจ้า จากเขา ฯ
๓๑๖๑ ส่ำนึ่ง พี่จากน้องน้องจาก เจียรไกล ก็มี
บันเทาทุกข์ท่วยไท ทังข้า
ฝูงนึ่ง นายหลานอุ้มเอากัน ไว้แม่ ก็มี
หลานจากป้าลางน้า จากหลาน ฯ
๓๑๖๒ ฝูงหมู่เถ้าทังแม่ ลัวอา
บันดาลทุกข์ทั่วเมือง มัวหม้อม
ทาสีฮ้างทาสา ไห้หอด ก็มี
ลางพ่อง ไห้ฮุ่งเจ้าลางไห้ ฮุ่งสหาย ฯ
๓๑๖๓ หลานกอดน้าน้ากอด หลานชม ก็มี
เขาว่า เปนตัวมาจิ่งเห็น ปางนี้
จอมสมง้อมชมเม็ง น้อยนึ่ง
คองว่า นานแห่งหนี้นอนแล้ว เล่าไป นี้นอ ฯ
๓๑๖๔ ดูซิ่นซ้ำช้ำโศก แสนตรอม
เขาก็ อาไลยลักลั่นใจ จงค้อย
เผือนควายเข้ามาตอม เต็งข่วง
เยาวเรศ เจ้าติ่วสร้อยพร้อมแม่ ทังสอง ฯ
๓๑๖๕ แม้งนึ่ง สูรย์ล่วงขึ้นฮ้อนเฮ่ง เฮืองแสง
โงงโงง ตีสะบัดไชยป่าวพล ไปหน้า
เมื่อนั้น นางจอมเปลื้องแครงบาง ไบไหล่
น้องจัก หว้ายย่านฟ้าลาเจ้า จากไป ก่อนแล้ว ฯ
๓๑๖๖ ออระใหม่นิ้วบายพี่ พันมือ
นางเม็ง ฮมอาไลยเดือดแด ดอมน้อง
คนอือแส้ลงโฮง บ้างอยู่
เจียระจากห้องเมือช้าง ย่างไป ฯ
๓๑๖๗ ง้อมม่วนฮ้อนคือคู่ กินแสลง
ฝูงเขา ไทเชียงเครือคอบวอน แวนหม้อม
หุมแพงพร้อมอามกาน เอื้อยมู่ง
เม็งแต่งให้ตามง้อม แส่งสา ฯ
๓๑๖๘ เขาก็ ให้ฮู่งเจ้าผู้อยู่ ภายหลัง
ฮมฮมดาใส่ของ เมือช้าง
แองคอนฮู้ระวังดู เตินแต่ง
ขายี่ผู้ธรรม์อ้าง ช่างปัน ฯ
๓๑๖๙ ของแห่ง เอื้อยมู่งนั้นควรใส่ หาญพายชอบแล้ว
คนนันเสียงสว่าหัว ทังไห้
ยายยังถ้วนแถวถัน เมี้ยนหาบ
ง้อมม่วนเจ้าจอมไท้ บ่คลา ฯ
๓๑๗๐ หน้าต่อหน้าเนื้อฮาบ ฮมมะนัง
ลัวอาเขาย่านาย หิวไห้
หังหังม้านันควาญ เค้าหิ่ง
ดีแก่ ลมแกว่งไม้ใบค้อม ข่าไคว ฯ
๓๑๗๑ เม็งก็ ฮักลูกล้นยังยิ่ง ตาตน
สวยลวยแพนช่อยูง แกมด้าง
พลหลวงแส้ดาครัว พร้อมหาบ
ยังท่อ ไว้แห่งผู้ธรรม์อ้าง เครื่องควร ฯ
๓๑๗๒ ญาบญาบข้าหลายหมื่น ระวังแหน
มวลพลเถิงท่าเพียง ฮิมน้ำ
แนนพันง้อมงามเปรียว ต้านแม่
บุญหากค้ำคูนท้าว ชั่งมา ฯ
๓๑๗๓ เมื่อพ่อ ล้มแค่ข้าลดชั่ว ในดง
สูหาก เฮียงดาลายเจี่ยกู กุมเลี้ยง
ทำบุญเกื้อเยียวหลง พลัดแม่ กูนา
ง้อมกล่าวเกลี้ยงกลอนซ้อย ชอบธรรม ฯ
๓๑๗๔ เมื่อนั้น ฝูงบ่าวเท้าแพนแห่ ผาลา
ลำลำผันลูกโลม เลยไห้
ถวายพรแก้วมาดา จอมเกศ กูเอย
การเกิดได้ยาฮ้อน หอดฮม แด่เนอ ฯ
๓๑๗๕ ค่อยเมือเยอ ประเสริฐเนื้องามเงื่อน พระแขไข แม่เอย
สองเสถียรสมสู่เฮือน เฮียงท้าว
ศรีไวแก้วจอมปราง เสมอเนตร กูเฮย
แม่อยู่ด้าวภายพี้ เกิ่งตาย แม่แล้ว ฯ
๓๑๗๖ ค่อยเมือเยอ สาเรศเนื้อนัวละนาถ นบพระคุณ แม่เอย
อย่าโพยสังเดือดแด ดนต้อง
อาฮมฮ้อนหัทยัง ยินยาก
พัดอุ่นข้างกูนี้ ดั่งใด นี้ซาม ฯ
๓๑๗๗ แปรงวากหน้าอุ้มลูก โลมขวัญ
คนใน เมืองเชียงเครือคอบวอน แวนใบ้
ยินกระสันดั้งดวงเดียว นิราศ
ฝูงพ่างใกล้ชูง้อม ค่อยเชา ฯ
๓๑๗๘ น้ำลวาดนิ้วเนานั่ง เต็งตัก
รือจัก หายบันเทาสว่างกระสัน เสียฮ้อนได้ซาม
ยินฮักโอ้อาดูร โดยอ่อน
ใจขาดข้อนยังท้อง ทั่วทน ฯ
๓๑๗๙ หมักหม่อนเนื้อเซาฮู่ย หาแฮง
ชมชมชลเนตรนอง นานเอื้อน
อามกานแส้วแครงบาง ไบไหล่
ยังค่อย เยื้อนสั่งน้องแนวน้า คู่คน ฯ
๓๑๘๐ ออระไมนิ้วโลมแม่ กะชังอก
วานสวางบนช่อยชู แนนน้อย กูแด่
เทื่อนี้ ผีตกให้เปนเฮือน ไกลแม่
ฮ้อยที่กว้างยังง่อน ยางคาย ฯ
๓๑๘๑ ค้ายแต่ข้าดาเครื่อง ประดับดี
เมื่อนั้น นางจอมจัดฮีบเติน เติมพร้อม
บัดนี้ นาทีค้อยเถิงยาม ไชยโชค
เชิญอ่อนเจ้าทรงช้าง แม่อวน เที่ยวเถิ้น ฯ
๓๑๘๒ สุดหอดไห้เสียงสั่ง มาดา
ทังเมืองมวลอยู่ปาน กินง้วน
เขาจิ่ง ชูนางแก้วโสภา พลัดแม่
ขึ้นขี่ช้างกอยกลั้น หอดหิว ฯ
๓๑๘๓ เถ้าแก่ฮู้ฮ้องฮ่ำ คำวอน
หลิวหลิวปานวิ่งผา โตนห้วย
คอนคอนผ้ายดงดอน เดินคว่า
ดีแก่ ลมลวาดไม้ใบส้วย ส่องเย็น ฯ
๓๑๘๔ สว่าสว่าแส้เถิงที่ ดอยงวน
เซ็นเซ็นนกส่งเสียง ออระซ้อย
เล็งเห็น ทัวระไพรไม้หลายหลึม เหลืองดอก
ปานนี้น้อยแม่ เข้าป่าไม้เหลียวผ่อ มาดาแลซาม ฯ
๓๑๘๕ ค้ายขอบห้วยหอมเผ่า ผงกระจวน
ดีแก่ บุปผาผายกลิ่นเกียง โฮยเฮ้า
หลิงเห็น ทัวระไพรขั้นเงินยาง ล้านส่ำ
ฟานเฮ่งฮ้องฮิมถ้ำ ส่งเสียง ฯ
๓๑๘๖ แม้งนึ่งเถิงที่ ห้วยกุ่มไค้คราวจอด จัดนอน
มวลแพนเฮียงแวดเวิง วังด้าง
เมื่อนั้น งามเสงี่ยมง้อมเลยลง คือมาศ
เข้าตูบกว้างเทียมแม่ มาดา ฯ
๓๑๘๗ ใสสวาทหม้อมขามปาก ยินอาย
แองคอนมานั่งเทียม เนาต้าน
นางจอมผู้ใจงาม โลมลูก
แม่ก็ ฮักอ่อนเจ้าทองล้าน เกิ่งกัน ฯ
๓๑๘๘ บัดนี้ ผีปลูกป้องต้นมิ่ง เนืองแนน แลลูก
ยาขามสังต่างปุน เปนใภ้
ย่าก็ เยียวแขนแก้วกองแพง แลล่ำ
เมื่อนั้น ง้อมนั่งใกล้ประนมนิ้ว ขอบขาน ฯ
๓๑๘๙ เอื้อยมู่งเมี้ยนดาเจี่ย โลมขวัญ
นางคราญ ยินกระหายหอดแฮง ฮามเข้า
เปนแต่ กัมกันสร้างปางประถม เคยคอบ
แม่นั่งเท้าเทียมน้อย บ่วาง ฯ
๓๑๙๐ อันนี้ ประกอบได้โดยดั่ง ปรารถนา แลลูก
ดีเพื่อ สมภารคูนช่อยชู เขือเจ้า
เมื่อนั้น ฝูงสาวอุ้มกระออมเอา อบอาบ
ผู่แห่งเหง้าทวายน้ำ หลั่งสรง ฯ
๓๑๙๑ ญาบญาบเชื้องใช้ยื่น วัตถัง
ซะบองคีงคาดจันทน์ สไบผ้า
หังหังตั้งชามลาย เลียนแจก
เมื่อนั้น ง้อมม่วนผู้นงหน้า ฮุ่งเจือง ฯ
๓๑๙๒ สะแควกนิ้วสร้อยใส่ ถนิมภรณ์
เฮืองเฮืองวันลั่นลง แฝงฝ้า
ออระชอนเสี้ยงนางจอม จ้ำหิ่ง
สูเญียะ คูนก่ำพร้ากูนี้ ฮอดดี แด่เนอ ฯ
๓๑๙๓ ฝูงสิ่งเสื้อชั้นย่าน ไพรขวาง มากิน
พลีความเถิงชู่ควง คราวฟ้า
บัดนี้ตูก็ เดินดงด้าวเขาเขียว ข้ามเหล่า
นิราศ เจ้าติ่วสร้อยฮามหน้า พร่ำนาน ฯ
๓๑๙๔ ค้ายส่ำเชื้อฝูงเผ่า ฮักษา มากิน
สูค่อยคูน นงคราญฮอดดี ดอมน้อย
เทพาด้าวแดนเขา ดงด่านมากิน
จอมแจกเข้าแถวถ้อง เฮียบเฮียง ฯ
๓๑๙๕ โสมสะอาดง้อมงามเงื่อน อินทร์เขียน
ผายเชิงเอียงออกมา เสวยน้ำ
กองแพงง้อมเมือใน นอนเสื่อ
ประดับม่านกั้งระวังล้อม แท่นเพียง ฯ
๓๑๙๖ ดีแก่ เดือนเฮื่อแจ้งลมล่วง พระเวหา
สวาสวาเสียงไก่ขัน ฮิมถ้ำ
บัวรพาแจ้งเฮืองใส เสด็จฮู่ง
เจ้าจิ่งค้ำยามน้อย ตื่นจวน ฯ
๓๑๙๗ สูรย์พุ่งขึ้นใสส่อง อุไท
พังพลายควาญคาดโคน เฮียงฮ้าน
ไสวพร้อมพิมะบาน แส้ก่อน
แม่ท่านเจ้าทองล้าน ข่ำแครง ฯ
๓๑๙๘ หมักๆหน้าง้อมม่วน ยินกระสัน
กลอยแฮงจงจอดเจือง ใจม้าง
แนนพันเข้าคือคำ เนานั่ง
แม่ค่อยขึ้นเมือช้าง ย่างอวน ฯ
๓๑๙๙ ญั่งญั่งย้ายยอหอก หางยูง
ชะควนเถิงฮ่มซาง เถิงห้วย
ภูสูงค้อใบบาง ล้านส่ำ
ทางท่อง ล้วนป่ากล้วยเมือสู่ เงินยาง ฯ
๓๒๐๐ เฮาก็ พรากแม่เจ้าหลายค่ำ นานเห็น หนี้แล้ว
เทียวทางยานย่อมเขียว ทุกมื้อ
เซ็นเซ็นพร้อมชะนีกัง ก้องเถื่อน
ผาใหญ่ตั้งออระทื้อ ทั่งบน ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ