บัดนี้ (จักกล่าวพื้นท้าวใหญ่ เจืองหาญ
สมภารเพ็งไพร่พล ยอย้อง
ปางนั้นจอมก็ ทำเปืองสร้างสวนตาล เปนใหญ่
เซ็งซ่าย้องเมืองท้าว ชู่ชุม ฯ
ฟังยิน ฮื่นฮื่นฟ้าปีใหม่ ฮวายเสียง พุ้นเยอ
ออระทึมบดฮ่มเมือง แสนท้าง
ทุกเชียงย้องนางจอม เปนยอด
เฮืองเฮื่อช้างงาซ้อง อยู่โฮง ฯ
คูจอดล้อมเปนเขื่อน ขนงเมือง
โงงๆเสียงผ่านพิน พานสร้าง
บุญเฮืองนั้นนางจอม เปนอาช
เจ้าแนบข้างเทียมท้าว บ่คลา ฯ
โฮงฮาชถ้องสาวถ่าว ถนอมภู
อาการสาวบ่าวทูล ทังนิ้ว
บุรีเท้าเมืองเม็ง มนุสโลก
หอช่อฟ้าเฮืองสิ้ว เฮื่อคำ ฯ
ยศโยคท้าวไท้ที่ นามเดียว
เทียมธรรม์ยำอยู่เฝือ แฝงเฝ้า
(เมื่อนั้น บัวเฮียวเจ้าจอมเมือง ยินยาก)
เพราะเพื่อ ไฮ้ลูกเต้าแทนเชื้อ สืบสาย ฯ
เม็งก็ แหนพากย์ถ้อยถนอมกล่าว บาไท
ปิปายเสียงสั่งความ คนใช้
(มึงจ่ง ไปทูลท้าวจอมไตร ตนอาช
บอกว่า เฮียมใคร่ได้บุญเกื้อ เกิดเทียม ว่าเนอ ฯ)
มันก็ ลาบาทแล้วเลยเล่า ไปถวาย
จอมก็ ยินดีโดยดั่งเฮียม แถลงถ้อย
เลยลวด ผายความต้านเทวี ทุกเยื่อง
คึดใคร่ ได้ลูกน้อยแทนเชื้อ สืบสาย ฯ
ประดับเครื่องพร้อมแถวถี่ ถันงาม
พรายพรายใสส่องคำ เงาแก้ว
จอมก็ ตามคองเบื้องบูฮาณ เถ้าเก่า
แต่งเครื่องแล้วหลายฮ้อย เฮื่อคำ ฯ
กูก็ คึดเผ่าเชื้อชั้นชาติ พงศา
ธรรม์ยำจอมเจื่องเมือง เลยต้าน
ดาความไห้ถามผี ด้ำใหญ่
หอช่อฟ้าเฮือนฮ้าน ฮ่มขวาง ฯ
๑๐ เลยใสถ้อยคำกล่าว ไปมา
บัวนางคับคั่งโฮง โฮมห้อง
จอมก็ จินดาตั้งญิงชาย เชื้อชาติ
แหนกล่าวน้องนางท้าว แม่เมือง ฯ
๑๑ แล้วพาดถ้อยต้านตอบ คำควร
นางก็เคืองหะรึไทคึด ใคร่แนว นามเชื้อ
จิ่งจัก ทวนความเท้าวเถิงแถน ดาด่วน
ขอลูกแก้วบุญเกื้อ เกิดมา ฯ
๑๒ หมอม่วนฮู้ต้านตอบ เทพี
ทูลเก็งญากล่าวกลอน กลอยน้อม
นารีเหน้าเหยิงผม ผายเกศ
เนานั่งล้อมเทียมข้าง บอกแญง ฯ
๑๓ อ้ายเปื่องเท้าหมอนเทศ เทิงหัว
ตาวเปลือยแฝงป่ำนำ เทียมท้าว
เมื่อนั้น บัวบานเจ้าจอมเมือง นบนอบ
น้าวกล่าวข้อเถิงด้ำ คู่ควง ฯ
๑๔ ประกอบไต้เทียนธูป มาลา
เลยลวด ยวงคำเถิงหมู่แถน แถลงถ้อย
บัดนี้ พาราพื้นนาคอง เขินขาด
เพราะบ่ มีลูกน้อยแทนสร้าง สืบเมือง ฯ
๑๕ ขออาชเจ้าจอมโลก หลิงดู แด่เนอ
คาเคืองมีท่อเดียว ดูไฮ้
ขอพระ ทรงธรรม์ซ้ำกูนา น้าวส่ง
ผายโผดให้โดยได้ ดั่งลาง แด่เนอ ฯ
๑๖ พอเมื่อ ทะล่งฟ้าลมล่วง เวหา พุ้นเยอ
จอมก็ วางมาลาถ่องแถว กันเข้า
เมื่อนั้น ลมออนเจ้าทูตา ตางค่วง
เค้าเครื่องฮ้อยคืนเข้า ขาบแถน ฯ
๑๗ ลัดล่วงผ้ายล้านหลืบ หลึมเหมือย
กรายแดนคนด่วนเถิง แถนฟ้า
เมื่อนั้น ชะบุหน้าแถนหลวง หลิงโลก
เห็นแก่นแก้วนงหน้า ฮ่ำคาญ ฯ
๑๘ ยศโยคเจ้าฟ้าคื่น คนิงคุณ
ฮมเพิงขานเหนี่ยวเจือง ใจกล้า
เชิญศรีแก้วบุญสูง เสด็จด่วน
ลงจากฟ้าเสถียรสร้าง ส่ำราญ ฯ
๑๙ พอเมื่อ ฮว่านๆฟ้าฮ้องเฮ่ง ระดูฝน พุ้นเยอ
เจืองหาญจุติจากดา วะดิงส์ฟ้า
เอาปติสนธิ์เข้าถือพา คัพภะวีก
ท้าวใหญ่หน้าในท้อง แม่ตน ฯ
๒๐ พอเมื่อ ฟึดฟีกฟ้าระดูด่วน คิมหันต์ มาแล้ว
สาผลเนาอยู่นาน ในท้อง
นับวันได้สิบเดือน พอขวบ
ฟ้าเฮ่งฮ้องเดือนห้า ฮว่านมา ฯ
๒๑ ประจวบได้ไชยฤกษ์ มหาดิถี
อังคารแข็งชอบยาม แวนแจ้ง
นาทีล้ำเถิงแถ ใกล้ฮุ่ง
นางก็ ประสูติแก่นแก้วงามแม้ง ลูกแมน ฯ
๒๒ เมื่อนั้น พู่งพู่งพร้องเชืองถ่าว อาลัว
แจนแจนจัดโสรจสรง สีล้าง
ลางคน บายเอาผ้าใยบัว เลิงแลบ
มาห่มเจ้าแพงช้าง ลูกจอม ฯ
๒๓ บางพ่อง เข้าแถบใกล้หัตถบาท บังคม
เขาก็ หอมเทพีสว่ายสรง เลยแล้ว
เลยเล่า ปุนความให้หาลัว เถ้าแก่
ยอใส่ด้งกะเบียนแก้ว ผอกผี ฯ
๒๔ (เจียมแต่เถ้าประถมเก่า ลาวลาง
บูฮาณมีหมู่แถน แถลงไว้)
ลัวก็ วางความต้านเถิงผี สวางใหญ่
เฮียกคู่ไท้ควงฟ้า ฟากสวรรค์ ฯ
๒๕ ใจใคร่น้ำตกตาด รินทอง มาเอา
สะกันผีหมื่นแสน นอนเฝ้า
อารักษ์เจ้านาคอง ท้าวใหญ่ มาเอา
เจ้าแอดผู้ใจกล้า กว่าสวาง มาเอา ฯ
๒๖ ลัวก็ปุนคำต้าน คองขาน แขม่วน
ทุกที่เที้ยนโซมเจ้า เฮียกขวัญ ฯ
๒๗ มาเยอ หนักหนิ่นเนื้อน้อยอ่อน ขวัญหัว มาเยอ
ทังแขนกลมไหล่ขวา แขนเจ้า
แอวองค์อ้วนเลางาม ขวัญพระเนตร ก็มา
ยืนอยู่หมั้นในย้าว หมื่นปี แม่ถ้อน ฯ
๒๘ สว่าๆฮ้องคับคั่ง โฮมขวัญ
เขาก็ โจมจอมศรีใส่เพลา เพียรป้อน
ฟังยิน เคงๆฟ้าเทิงหัว ฮ้องฮ่ำ พุ้นเยอ
แซวอั่นผ้ายผันชู้ ฮุ่งจวน ฯ
๒๙ ฮื่นๆก้องไทพาทย์ ตีกลอง
ทวนๆเสียงทั่วเมือง ดังก้อง
เขาจิ่ง ปุนความไหว้พญาจอม ตนพ่อ
ประนมนอบนิ้วแถลงถ้อย กล่าวกลอน ฯ
๓๐ วันนี้ เจ้าหน่อแก้วจอมมิ่ง มเหสี
ผายอุทรประสูติกุม มารแก้ว
รัศมีเพี้ยงพรหมเขียน โสมฮาบ
งามเลิศแล้วลือล้ำ โลกคน ฯ
๓๑ โสภาพพร้อมโดยดั่ง อินทร์แปลง
ยามยลคือแท่งทอง โลมไล้
เมื่อนั้น องค์กษัตริย์ไท้แพงเมือง ชมชื่น
ดีแก่ สูรย์ส่องพ้นเฮียวไม้ ฮุ่งมา ฯ
๓๒ เมื่อนั้น ทุกที่ไท้โฮมฮอด หมอโหร
เขาก็ ยอกระดานหินวาดดู กงแก้ว
ชาตาได้อัคราศรี เฮียงฮ่วม
ราหูผาดผ้ายผันใกล้ ฮ่วมจันทร์ ฯ
๓๓ นักขัตฤกษ์ได้ดาวใหญ่ วิสาขะ
ลัคนาจอมอยู่มีน เฮียงหมั้น
อาทิตย์ จันทร์เสาร์พร้อมพุธะเนา ในเมษ
ดาวเศวต ฉัตรเล่ากั้งกวมไว้ ข่วงเพียง ฯ
(๓๔ วิเศษสร้อยพระศุกร์เน่ง ในดุล
ดาวพระหัถ เนาในกรกฏฮ่วมเฮียง กงแก้ว
อังคารเข้าสูนมะกร เนาเนง
ราหูแผ่นแผ้วผันฮั้ง ฮ่วมกุมภ์ ฯ)
๓๕ อันนึ่งเยียวว่า ทุกข์แต่น้อยแพ้พ่อ เดียวลุน
ปุนปีเดือนใหญ่สูง สอนหน้า
หอมพลไฮ้นาคอง แค้นคั่ง
แก้วก่ำพร้าภายหน้า หากจักขวาง ฯ
๓๖ ยังจัก มีโชคซ้ำได้ผ่าน สามเมือง
อันว่า นาคองหลังบ่จา จงสร้าง
เขาก็ ยอกรน้อมวันทา ทูลบาท
ต้านแม่นแม้งเกณฑ์ไว้ ต่ำรา ฯ
๓๗ เมื่อนั้น ราชาต้านถามเขา ถ้วนถี่
นามแจ่มเจ้าปีนี้ ดูกสัง ฯ
๓๘ เขาก็ นบนอบท้าวแล้วเล่า แถลงสาร
นามมะกรบาชื่อขาน ขนันไต้
อังคารแม้งแวนดี แขงข่ม
สิบห้าค่ำได้เดือนห้า ฮ่วมเพ็ง ฯ
๓๙ แต่นั้นเขาจิ่ง หานามเจ้าบาคราญ ตนประเสริฐ
ชื่อว่า ท้าวฮุ่งผู้แพงล้าน ลูกจอม ฯ
๔๐ ยศยิ่งล้ำเถิงขอบ ชุมพู
หลายขุนเขาย่าลัว เมือเฝ้า
เมื่อนั้น หัดถีช้างนำมา มิขาด
ดั้นเถื่อนถ้องไพรกว้าง กาบถวาย ฯ
๔๑ ธัมะชาติเชื้อช้างเผือก แถนปง
คูนบาศรีลูกลุน แถนตื้อ
เขาก็ ปนปองเลี้ยงถนอมแพง ฮักยิ่ง
งาก่องส้วยเสมอไล้ หล่อโสม ฯ
๔๒ ขึ้นชื่อได้ช้างเผือก พานคำ
กงชุมพูไป่ทัน เทียมได้
ฝูงหมู่ พางดำข้าภูสูง ดั้นฮอด
เขาก็ นำดาบกล้าทังค้อง คู่เงิน ฯ
๔๓ มาแต่ห้องภูขาง เหล็กหล่อ
ครันว่า แกว่งเงือดชี้มารย้าน หย่อนขาม ฯ
๔๔ มุกมาศแก้วฮองใส่ ประดับดี
ชื่อว่า ตาวฮางเซ็งซ่าใน แดนข้า
ของแพงเมี้ยนดาดี ไว้แจบ
ท้าวก็ สอนใหญ่หน้านอนแล้ง พ่อตาย ฯ
๔๕ เลยห่างไฮ้คองโลก คดีธรรม
ใผไป่ ปิปายสอนแส่งสาย เฮือนย้าว
พลหลวงฮ้อนฮมแด ดานสวาท
หิวหอดไห้กระสันล้ำ ท่าวทรวง) ฯ
๔๖ มัวใจดั้งนางจอม ไห้ฮุ่ง
น้าวฮ่ำถ้อยเถิงลูก สองชาย ฯ
๔๗ เสียงพุ่งก้องแกมพาด เภรี
พระกายกุมกอดเจือง หิวไห้
เถราตั้งปานี ปะสงสูตร์
ไค้เบิกข้อไขพาก ภีธัม ฯ
๔๘ ลายกูดต้องสักใส่ ตรีศูล
นำไปปลงเมื่อยาม ยังเช้า
เสียงสูรก้องธาดา แดนทีป
ช้างใหญ่เค้าหลายฮ้อย เฮื่องา ฯ
๔๙ เฮวฮีบแม้แสนหอก แพนยูง
เขาจิ่งยอพระยาจอมจากโฮง ลงห้อง
บุญสูงเจ้าจอมเมือง อ้ายเจื่อง
ค้อนโคดฆ้องพลตื้อ แต่งตาม ฯ
๕๐ หนักเนื่องพร้อมสาวบ่าว มามวล
นางงามฮนหอดแฮง หิวไห้
ฮวานฮวานแจ้งวันใส สูนโลก
ยอท่านเข้ากองไม้ จุดเพลิง ฯ
๕๑ ลุโชคเมี้ยนเมือสู่ พิมานแมน พู้นเถิ้น
เชิงชะกอนยายบ่หลอ เผาพร้อม
ยังท่อบุตตาสร้อยสงสาร สองหน่อ
ท้าวอยู่หม้อมเทียมแม่ มัวใจ ฯ
๕๒ ก็เพื่อ ละพ่อไว้ในเถื่อน เปนผี
ทำการใดไป่เปือง เปนแล้ว
เทวีเมี้ยนเมือเฮือน ฮักลูก
ผู้แก่นแก้วแทนเชื้อ สืบเมือง ฯ
๕๓ แต่นั้น ปุนปลูกให้สรงโสรจ วันลุน
โยธาเฮวฮีบเปือง แปลงไม้
เขาก็ ปุนกันถ้าถือจริง จูงค่าว
เขยพร่ำพร้อมเสียงไห้ อยู่วอน ฯ
๕๔ ค่าวค่าวเค้าถือเผียก สายยนต์
วอนความจัดซู่ภาย ยอพร้อม
คนก็ เนืองนันพร้อมทำการ นับหมื่น
เฮืองเฮื่ออ้อมฮักฮูป ศรีคราญ ฯ
๕๕ ฮื่นฮื่นพร้อมทำเวียก หอโฮง
ปราการคูแวดเวียง วังต้าย
บุญโยงสร้างบรบวรณ์ ทุกสิ่ง
ย้ายเครื่องม้วนเมือห้อง แห่งตน ฯ
๕๖ นางก็ คึดฮุ่งท้าวล้ำยิ่ง หิวแฮง
ชลทาแถมทั่งตา เต็งไห้
ก็จิ่ง แจงดูสร้อยสังวาล คำแจก
ไว้แห่งผู้ธรรม์อ้าง ปลูกปุน ฯ
๕๗ พลอยแฮกให้ช้างชื่อ พานคำ
ผาพวงยูยี่ปุน เปนเจ้า
แสงยำนั้นฮางเซ็ง ช้างเผือก
ไว้แก่ เจ้าฮุ่งผู้ธรรม์อ้าง ลูกตน ฯ
๕๘ เลือกส่ำข้าฝูงหมู่ ญิงชาย
นางก็ ยินกังวลเพื่อจอม วางไว้
ผัวตายเมี้ยนเมือพรหม ลดชั่ว
อ้ายเจื่องได้แทนเชื้อ สืบสาย ฯ
๕๙ ลือทั่วเท้าทุกแห่ง ชุมพู
หลายเมืองมาส่วยพลาย ทังม้า
บุรีเท้าผายลม ฟ้าควี่
เท่าว่า เปนก่ำพร้านอนแล้ง อยู่เดียว ฯ
๖๐ เจ้ายี่ไฮ้ทุกสิ่ง สนใจ
ยินฮมเยียวบ่ขวาง เมือหน้า
การใดไว้นางจอม เตินแต่ง
น้อยก่ำพร้าเทียมแม่ มาดา ฯ
๖๑ ยังท่อ คึดแฮ่งฮู้เจ้าแม่ นอนเดียว
ปุนความหาคว่างพาย มาต้าน
กูก็ ทัวระเทียวสร้างสองเฮือน ยินยาก
สูเญียะ คึดใคร่ย้านเมือหน้า แต่งดี ฯ
๖๒ เขาก็ ฮับพากย์ถ้อยกลอนกล่าว ปาทา
เทพี เปนมุงคุลแต่งหอม ตุูข้า
บ่กว่า เก็งญาไท้จอมหัว ศรีสวาดิ
ฝูงไพร่ฟ้าฟังเจ้า ชู่คน ฯ
๖๓ ชะพาดพร้อมคอนคว่าง หาญพาย
เห็งพันพลเแต่จอม ปุนไว้
สวาทเนื้อสาวหลาย ลงท่า
ท้าวอยู่ฮ้อนยินไฮ้ บ่สบาย ฯ
๖๔ เขากล่าวถ้อยเส็งว่า หลายประการ
บุรีเลียนนอบเจือง จอมไท้
บัวบานสร้อยสุระพี เพ็งอยู่
เจ้าหากไฮ้นางท้าว ที่ยำ ฯ
๖๕ โยเธศพร้อมฝูงหมู่ ลุงอาว
นำความจัดเจื่องเมือง เมือหน้า
เขาจึ่ง แหนสาวชี้นางฟอง เทียมแม่
โสมหนุ่มน้อยฝูงป้า แต่ประถม ฯ
๖๖ มาแต่งเอ้ย้องหยั่น ญูถนิม
ยามเมื่อ ลีลาคือคู่หงส์ ญัวระย้าย
นางแสนสร้อยบุญโฮม เฮียงพ่อ
ใจสลาดฮู้ทังค้าย ย่อมยำ ฯ
๖๗ ศรีพู่งพ้นแมนหล่อ หลายพัน
ลำลำมือลูบมาย มวยเกล้า
โสมเสลาส้อยเอ็ดนาง นงถ่าว
เหน้าแก่นเชื้อนางไท้ ที่เซ็ง ฯ
๖๘ ค่าวค่าวหน้าขึ้นใหญ่ พอซาว
โสมงามปานเกิ่งนาง นครฟ้า
ขาวใสสร้อยยงเยีย เอื้อยมุ่ง
หอช่อฟ้างามล้วน เกิ่งคำ ฯ
๖๙ สรงเกศย้องแหยะอยู่ เพิงคำ
ลำลำเพิงสอดเแขน ประดับแก้ว
นูเนือเนื้อนางไห เอื้อยฮ่อน
แซวเครื่องไว้ฮาวซ้อง ชุ่มมัน ฯ
๗๐ หมักหม่อนหน้างามส่อง สังวาล
กะดันงาปักปิ่นคำ กวมเกล้า
โสมคราญเนื้อนัวละฟอง อั้วเพี่ยม
เก้าก่องดั้วคุลีส้วย สอดแหวน ฯ
๗๑ ดาเคี่ยมคิ้วคือคู่ สาวสวรรค์
เลาแขนกลมเกิ่งเทียน สิงไว้
ศรีพราวน้อยนางจัน อบเกศ
เขาใคร่ได้แทนเชื้อ สืบสาย ฯ
๗๒ ทรงเพศน้องแยงแว่น สอยวอย
ปีปายเสียงม่วนพรหม ภายฟ้า
เกศาเหลื้อมบัวทอง เทิงแท่น
กระจอนส่องหน้าขาวแจ้ง แจ่มจันทร์ ฯ
๗๓ มีส่ำเชื้อใช้แล่น เลยตาม
ประดับสาวศรีแกว่งวี ในห้อง
พลอยแหนอั้วอามคาย คิ้วก่อง
ขาพี่น้องสองเจ้า ลูกลุง ฯ
๗๔ ญ่องญ่องเนื้อคือคู่ แมนเหลา
ฝูงเขา ไทเงินยางเฮื่อเฮือง คำไล้
ลือเกียรติเท้าธาดา แดนทีป
เขาปู่ไหว้ทูลท้าว เหนี่ยวหลาน ฯ
๗๕ เฮวฮีบใช้ถามข่าว ยานาน เที่ยวเถิ้น
บาเจืองขานบ่ขีน คำเถ้า
วางความเมี้ยนฟังเสียง สงัดอยู่
ยี่นั่งเท้าเทิงแท่น ทองเหลือง ฯ
๗๖ สองปู่พร้อมอ้ายคว่าง ทุกประการ
เมื่อนั้น มาดาแหนเหนี่ยวเจือง จงง้อม
เขาก็ลือว่า นางคราญแก้วศรีไว ง้อมม่วน
คิ้วคาดค้อมแขนส้วย อยู่เสงียม ฯ
๗๗ สาวลูกป้าเสวยราช เชียงเครือ
นามกรเจียมแต่เทิง ลงสร้าง
เขือนี้ ปุนกันแท้ทังสอง เสมอท่อ จิงแล้ว
เจืองฮุ่ง เจ้าติ่วช้างเลยแย้ม จิ่งหัว ฯ
๗๘ นับฮ่อถ้วนใจจอด เชียงเครือ
ยินมาดาแม่คีง มาต้าน
นูเนือเนื้อนางไท เทียมลูก
โฮงแขบเข้าหลายฮ้าน เฮื่อคำ ฯ
๗๙ สองถูกถ้อยถนอมกล่าว กลอยใจ
ลำลำมือขอดสาร ประสงค์ง้อม
หาความให้เมือใน เถิงแท่น
ยี่นั่งล้อมแขนค้อม คาดจันทน์ ฯ
๘๐ ประกอบต้านคำแม่น พาที
แยงโสมสันดั่งอินทร์ จักย้าย
แม้งนึ่ง นาทีค้อยเถิงยาม ยังปลอด
ดีแก่ ลมเบิกพร้าวใบซ้าย ฮ่มเชียง ฯ
๘๑ ท้าวทอดถ้อยคำสั่ง แองคอน
ออระทวยหอมกลิ่นเกียง เจือคู้
มันก็ ประนมมือไหว้บังคม นบบาท
ลาจากผู้ธรรม์เหง้า ลูกจอม ฯ
๘๒ ผ่อเห็น ชะญุ่ยฝ้าตั้งโง่น ฝ่ายทักขิณ พุ้นเยอ
ดีแก่ ภุมราชมดอกกระดอม โดนย้อย
แองคอนข้ามเจ็ดที ปงเถื่อน
หอมดอกไม้บานส้อย ทั่วไพร ฯ
๘๓ ผ่อเห็น เลื่อนเลื่อนน้ำต้องตาด ตีนภู พุ้นเยอ
ไสวคนบ่าวเจือง เจียมชู้
เฮวลวาผ้ายภูหลวง ลิวลี่
คึดฮู่งผู้แพงล้าน ช่ัวไกล ฯ
๘๔ ทะล่วนล้ำทันที่ เชียงเครือ
ไสวเฮืองเฮื่อคำ โคมย้อย
พรายพรายเหลื้อมวันเจือ จูมเมฆ
เนืองนาคเกี้ยวทุงสร้อย ใส่ยนต์ ฯ
๘๕ อุพภิเษกไว้ตั้งแต่ง บูชา
แองคอนดนฮอดยาม ยังเช้า
ซำลวาเมี้ยนเมือเชียง ชมม่วน
สาวถาวเค้าใยถ้อย บ่าวเจือง ฯ
๘๖ คอนด่วนเข้าหอราช ชานขวาง
เฮืองเฮืองมาสู่นาง ธรรม์เหง้า
อามกานป้องลีลา นำแนบ
เข้าสู่ง้อมจนใกล้ แท่นคำ ฯ
๘๗ ชะแลบนิ้วคอนเน่ง ประนมกร
ลำลำมือกล่าวความ แควนคิ้ว
นางเมืองเท้าเทิงหมอน อิงอาสน์
เนื้อฮาบสิ้วแสงแก้ว ฮุ่งเฮือง ฯ
๘๘ คือดั่ง หยาดแต่ฟ้าเสด็จท่อง ธรณี
โสมคราญควรคาดเจือง เทียมท้าว
นักสนมเนื้อนารี เฮียงฮอบ
กาก่องก้าวงามล้ำ ลูกขอม ฯ
๘๙ คอนกล่าวถ้อยถวายมอบ โคลงสาร
โฮยโฮยหอมกลิ่นจันทน์ เจือคู้
นางก็ พิจารณ์แล้วเลยไข เอาอ่าน
เฮียมหากฮู้ใจน้อง ส่งสาร ฯ
๙๐ ผู้ผ่านพื้นมนุสโลก ชุมพู
ภายใน มีจังกรเกิดทาน เทียมเหง้า
นูเนือนิ้วประสงค์สาร สนองตอบ
ง้อมม่วน เจ้าติ่วสร้อยจงน้อง ใช่ทราม ฯ
๙๑ ประกอบเมี้ยนให้มอบ แองคอน
มันก็ จำคำเลยเลิกลา ลงห้อง
ไกวแขนขึ้นมะโนพอน เจียระจาก
นางอยู่หม้อมคนิงน้อง หง่วมเหงา ฯ
๙๒ เมี้ยนปากต้านตอมฮุ่ง หาแฮง
กาเวาเหินส่งเสียง สูรย์ค้อย
ลวาแสวงผ้ายในทาง เดินด่วน
เฮวฮอด เจ้ายี่น้อยยามค้อย ค่ำเย็น ฯ
๙๓ แต่นั้นเจืองก็ ฮู้ข่าวชู้ง้อมม่วน ยินฮน
จวนใจเปนดั่งหนาว จักไข้
ออระทวยฟ้าบดบน ลมล่วง
คอนค่อยไหวถนอมนิ้ว นอบสาร ฯ
๙๔ เจ้าอ่านแล้วฮู้ฮ่าง คำแพง
ฮอยที่ บูฮาณเฮาหากเคย เปนชู้
เมื่อนั้น บาเจืองต้านแองคอน ถามถี่
ผู้แก่นแก้วทูลท้าว ว่ารือ ฯ
๙๕ คอนควี่ถ้อยแขกล่าว กลอยขาน
นางเมือง ถือใจจงจอดเฮา ภายพี้
ดูที่ สมภารพร้อมกำกัน ลงเกิด
ผัดว่าบ่ได้เจ้าตนนี้ บ่ยอมง่ายแล้ว ฯ
๙๖ ชื่อว่า ฟ้าเลื่อนล้นฟิดเฟิด เมืองมัว ก็ดี
เฮาจัก ฮอมแสนพลายค่อยประสงค์ ทางง้อม
หนัวหนัวเค้าโฮงทอง ไฟส่อง
เขาคว่างพร้อมทูลเจ้า ซู่คน ฯ
๙๗ กาก่องท้าวยินแม่ มาดา
ผ่อดู ตระการลมเบิกบน ดาวซ้าย
เจืองก็ ลีลาเมี้ยนเมือนอน คึดคั่ง
เขาคว่างย้ายลาเจ้า จากโฮง ฯ
๙๘ ผ่อดู สะพั่งฟ้าฟึดฟีก วาโย พุ้นเยอ
แพนคำฮิงฮอดโฮง หลายฮ้าน
ดีแก่ วาโยต้องโพไซ สวนมิ่ง
บัวเทศซ้องแกมก้าน กลิ่นหอม ฯ
๙๙ พระหลิ่งเนื้อทรงแท่น ราตรี
แซวแซวเสียงไก่ขัน ดาฟื้น
นาทีค้อยเถิงยาม ใกล้ฮุ่ง
สูรย์ส่องขึ้นควงฟ้า ฮุ่งสวาย ฯ
๑๐๐ พุ่งพุ่งพร้อมเสียงส่ำ ปักขี
บาเจืองผายออกโฮง มาต้าน
คันทีตั้งไตรคำ บ้วนปาก
ยี่นั่งเท้าเหนือฮ้าน แท่นลาย ฯ
 

 

  1. ๑. (๑) ตั้งแต่บทต้นนี้ไปถึงจบบทหมายเลข ๔๕. เข้าใจว่าสำนวนเดิมขาดไป จึงมีผู้มาแต่งใหม่เชื่อมเข้าไว้ รู้ได้เพราะสำนวนผิดกัน คือในตอนนี้บทกลอนเปนกระท่อนกระแท่นไม่ถูกต้องตามกฎเกณฑ์ ไม่มีสัมผัส ทั้งบางแห่งก็มีความหยาบโลน และตอนเชื่อมกันเหลื่อมกันมาก คือกล่าวถึงการถวายพระเพลิงขุนจอมธรรม พระราชบิดาของขุนเจืองซ้ำกัน จึงตัดตอนที่ซ้ำกันและหยาบโลนนั้นออกเสีย และบทกลอนในตอนต้นนี้ได้แก้ไขเพิ่มเติมก็มี ที่วงเล็บไว้นั้นเปนสำนวนเพิ่มใหม่ของผู้ชำระ ฯ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ