๓๖

๓๕๐๑ ประสงค์แนบซ้อนสุดสวาท ออระองค์
องค์ออระแอช่างชม ถนอมซ้อน
ชอนถนอมฮู้มโนใจ จงแม่น
คึดแม่นข้องทรวงท้าว เฮ่งกระสัน ฯ
๓๕๐๒ ตะแบ่นหน้าเฮียงกอด กันนอน
พอประมาณผันล่วงมือ เถิงอั้ว
หอมฮสฟ้งจันทะเจือ แกมกลิ่น
พระบาทเกื้อเอากลั้ว ก่งแฮง ฯ
๓๕๐๓ อกป่วงปลิ้นอ้อยอิ่น ดอมกระสัน
เชิญนงแพงค่อยเซา ชมช้อย
บริสุทธิท้าวเจืองลุน ฟังถี่
เจ้าติ่วสร้อยฟังแล้ว ลวดนอน ฯ
๓๕๐๔ คับคาค้ายนาที กลองคาด
ท้าวก็ เมือแนบช้อนอามอ่อน เอ็ดควง ฯ
๓๕๐๕ ก้านเกษไม้ธัมชาติ ซาตี
ดวงหอมฮสอาบองค่์ กระจวนฟ้ง
ภูมีท้าวประสงค์นาง ฟูมเสพ
ดีแก่ เดือนเที่ยงฟ้าลงลุ่ม ลับแสง ฯ
๓๕๐๖ เทวะเทพท้าวเสด็จด่วน หลายนาง
เถิงนงแพงอู่เมือง เทียมท้าว
วางจันทน์ฟ้งเต็มพระกาย กลั้วกลิ่น
เจ้าติ่วสร้อยชมน้าว แนบนอน ฯ
๓๕๐๗ สุดสวาทหลิ้นกลหลาก หลายประการ
นงแพงวอนกล่าวโยม วานไหว้
ภูบาลท้าวฟูมนาง นอนแนบ
ฟานตื่นก้องดงไม้ ฮู่งจวน ฯ
๓๕๐๘ แต่นั้น นายแนบก้องชะบูลั่น ลงเติน
ภูธรทวานฮอดหอ สรงน้ำ
เสินเสินก้ำเมืองแสน ย้ายออก
ฝูงผ่าด้างลายล้วน ล่วงเมือ ฯ
๓๕๐๙ ทุกท่อนท้าวประดับสิ่ง ปางหลัง
สามมะเฮียวทังปู่พวง เมือซ้าย
หังหังม้าระไทแหน เหาะกว่า
ปะคือก่งซ้ายลมถิ้ม ถ่วงไป ฯ
๓๕๑๐ ว่อนว่อนก้องกระดิ่งหว่า นันเนือง
ไสไลบดช่อยูง ยวงย้าย
เมืองเมืองซ้ายเขนคำ ชูเครื่อง
ผ้ายท่งกว้างคีรีฟ้ง มืดมัว ฯ
๓๕๑๑ หนักเนื่องท้าวผายผ่อง ขุนยน
ฮมฮมเมือปีกขวา หัวต้อง
ลือคนชั้นเก็งญา ง้อมม่วน แท้แล้ว
หอกแห่ป้องปานหญ้า ดอกเลา ฯ
๓๕๑๒ ทะล่วนม้าแส้ก่อน อวนพาย
ผงธุลีบดมืดควัน คุงฟ้า
ยาบๆฟ้อนปะคือออน หลายหมู่
เขาขี่ช้างทังม้า แห่แหน ฯ
๓๕๑๓ แต่นั้น ชู่ชู่ช้างคอนนอก เปนปวง
ที่นั้น หลายขุนเขาอยู่แวน ระวังเจ้า
ถัดนั้น พลหลวงย้ายขุนทูย เตงออก
เสียงเสพ เจ้าลุ่มฟ้าดังก้อง ทั่วไพร ฯ
๓๕๑๔ สองปากข้างปักหอก ยังทวน
สีโลกับโล่ห์เขน ไปตั้ง
ยังในนั้นเจ็ดพัน ข้ามหาด
ถือดาบง้าวระวังเจ้า แนบจำ ฯ
๓๕๑๕ แต่นั้น พระบาทย้ายเมือสู่ หอปรางค์
ญนญนฝูงส่ำเคย คนใช้
วางทะไลเข้ายอถวาย เทวราช
เจ้าแผ่นหล้าไคแล้ว ลวดหน ฯ
๓๕๑๖ พระราชให้เขาอ่อน คำสาย
เขือก็ เมือเชิญศรีชู่นาง เถิงช้าง
ขาก็ ประนมกรแล้วผายเถิง ง้อมม่วน
ฮอดที่ห้องนางท้าว ฮีบถวาย ฯ
๓๕๑๗ น้องพระเจ้า ด่วนย้ายสันโดษ เชิญศรี
หลายนางทังอู่เมือง ยาช้า
ภูมีให้มาเติน โดยด่วน
พระพี่น้องหาช้าง ชู่นาง ฯ
๓๕๑๘ ทะล่วนช้างพังฮีบ มาเฮียง
ขาก็ อำลาเมือสู่หอ ขวางอั้ว
ประนมมือต้านกอยเสียง สันกล่าว
น้องพระ ให้เหนี่ยวเจ้ายัวระย้าย เที่ยวเมือ ฯ
๓๕๑๙ กับทัง นงถ่าวเนื้ออามอ่อน เอ็ดควง
เคือเคือเสียงอ่อนสอง แหนถ้อย
ทังปวงล้นพังเฮียง เดียรดาษ
ขาก็ ขึ้นขาบไหว้ทูลท้าว ค่อยแถลง ฯ
๓๕๒๐ แต่นั้น ท้าวคาดผ้าผืนดอก ลายเครือ
ของแพงมวลแม่เมือง ประสงค์ให้
ลายเจือเกี้ยวสิงห์มอม เมียงม่าย
หงส์อยู่เค้าดูเข้ม คาบเหลียว ฯ
๓๕๒๑ ลายนกน้อยเนืองก่าย เปนลาย
เมโฆโยงเมฆเทียว เทิงฟ้า
ลายบัวเกี้ยวผันลาย แกมดอก
ประดับแผ่นผ้าคำตุ้ม ขาบเชิง ฯ
๓๕๒๒ ญาบๆเหลื้อมลายดอก แกมมณี
คำมณีเชิงคู่ควร คำล้าน
นับแต่ ปุนแปลงได้เจ็ดปี เปนขนาด
ผู้ผ่านพื้นทรงผ้า แปลกอินทร์ ฯ
๓๕๒๓ ยมราชเสื้ออันอ่อน ใยบัว
ทรงสังวาลดั่งพรหม ภายฟ้า
นัวละศรีย้องกินรี นำฮูป
แหวนใส่ก้อยคุลีส้วย เฮื่อเฮือง ฯ
๓๕๒๔ บุพเพท้าวนำมา ปางก่อน
ทรงเครื่องสิ้งขุนฟ้า ฟากพรหม ฯ
๓๕๒๕ สองอ่อนน้อยประดับแต่ง ยังแปลง
ฮมฮม ยอขันคำจากสถาน ลงห้อง
พานคำย้ายเฮียงเกย จำแจบ
เสียงเสพค้องกลองไค้ คู่แถ ฯ
๓๕๒๖ ชะแลบเนื้อขึ้นขี่ กุญชร
แพแพจัดหมื่นนาง ลงห้อง
สอนลอนตั้งพานตาวัน แกมฮ่ม
ผู่ที่เหง้าทรงช้าง ย่างเงย ฯ
๓๕๒๗ ชะพ่มเนื้อง้อมม่วน ขับตาม
นูเนือฝูงส่ำสาว นำช้าง
ผานๆเหลื้อมนางเมือง อั้วค่า
อามอู่พร้อมผายช้าง ย่างตาม ฯ
๓๕๒๘ ยัวระยาตรย้ายเต็มท่ง มุงทาง
สนมหลายหลามหลั่งไป เปนถ้อง
ถัดนั้น นางชุมเถ้าลัวอา ฝูงแก่
ช้างมี่ฮ้องนำท้าว คื่นเคง ฯ
๓๕๒๙ เถ้าจ่าซ้อนแปรอยู่ หลบหลัง
มันก็ เต็งครัวหลวงไพร่ไท ถือข้า
หังหังย้ายเนืองนัน คนมี่
เถ้าแก่ขึ้นหาช้าง ย่างไป ฯ
๓๕๓๐ เสียงมี่ก้องช้างลูก เมียญา
ไสวตกแต่งเมือ เปนถ้อง
ชะดันช้างพวงคำ มุงเครื่อง
ถวายเถี่ยมพร้อมพาเข้า หลู่ดี ฯ
๓๕๓๑ หนักเนื่องพร้อมสัพพสิ่ง ของหลวง
คัวระณานับเครื่องดี โดยฮ้อย
ทังปวงล้นของดี ติบแตบ
ทังหน่วยฮ้านขันน้อย หมื่นปลาย ฯ
๓๕๓๒ ผ้าแขบกั้งมุงม่าย เมืองงาม
เขาก็ ยายเอาเมือใส่เทิง หลังช้าง
ยังในนั้นฝูงฮาม อ้างโอด
ทรงเครื่องเข้าเสมอท้าว เครื่องคำ ฯ
๓๕๓๓ สรรพสิ่งพร้อมฝูงต่าง เมืองแกว
เขาก็ นำเนืองถันแต่งคืน เมือบ้าน
ญนญนย้ายคนแลว หามหีบ
ทังเครื่องหลิ้นฝูงม้า หมากสะกา ฯ
๓๕๓๔ ตกแต่งพร้อมสันฮีบ บรบวรณ์
ท้าวก็ ทวานมรคาต่าวคืน หาห้อง
โสมคราญเนื้อบาไท เทียมนาถ
พลไพร่พ้องหุมพร้อม เพื่อขวาง ฯ
๓๕๓๕ ฟังยิน คื่นๆก้องเสียงเสพ ภูธร พุ้นเยอ
กาพะยอมเปนแค่เครือ แคมห้วย
ภุมรีน้าวชมเชย ละอองดอก
ดีแก่ สาวหลั่งซ้อนมวยเกล้า เฮื่อเฮือง ฯ
๓๕๓๖ สองขอกข้างเสียงส่ำ มยุรี
สังคาเนืองผ่าดอย ดงไม้
ลางตัว มีเมียแล้ววางแขง ไว้คู่
ตัวอยู่บ้านกวนไห้ ฮ่ำไฮ ฯ
๓๕๓๗ พ่องเล่า จับกิ่งไม้มีคู่ เฮียงสอง ก็มี
ลางเล่า ยังงอยหาผู่ไป ชมช้อน
ซอแซต้านผายคอ เอื้อมไหล่
ออระอิ่นอ้อยเสียงจ้อย ม่วนดง ฯ
๓๕๓๘ จับแจบฮู้คายเหยื่อ ปุนปัน
ฝูงนางจงจอดมโน แดดิ้น
กัลยาคุ้มมัวกระสัน เมิลผ่อ
คึดเมื่อ ท้าวปิ่นอุ้มฟูมเฝื้อ ฝากเสนห์ ฯ
๓๕๓๙ ทุกชาตินี้มีท่อ ฝูงเฮา แลนอ
ก็บ่ เปนผัวใผคว่าเซ ทังค้าย
ยังจัก มีปางเถ้าผัวเมีย เปนคู่ นั้นบ่
ฮู้จัก ตายชีพเถ้าเปนข้อย ทั่งหลวง ฯ
๓๕๔๐ แต่นั้น ควาญปีนช้างเฮวฮีบ ซำเซย
ทังปวงนันคื่นเคง คุงฟ้า
ผงธุลีฟ้งเมือบน บดมืด
ช้างและม้าโฮฮ้อง โห่สะเทือน ฯ
๓๕๔๑ ออระทึดล้นแหนแห่ เปนถัน
ประเหียลคือยิ่งพรหม ภายฟ้า
แต่นั้น หัวพันเข้าเชียงบาน ปลงหอก
ประดับหอกง้าวแกมซุ้ม ก่งธนู ฯ
๓๕๔๒ เลื่อนๆล้นคนออก เมิลบา
ทังเมืองมวลอยู่คอย คองเจ้า
สะบัดไชยก้องในเวียง ดาสนั่น
ตีเสพ เจ้าลุ่มฟ้าเจืองท้าว ที่เซ็ง ฯ
๓๕๔๓ ผ่อเห็น ทุกหลั่นท้าวมัวมืด เต็มมา พุ้นเยอ
เสงเคงถือหอกตาม ตีนช้าง
ลือว่า กองหาญท้าวเมืองแสน อำฮาช
ม้าพ่างช้างสองเบื้อง พุ่มภาย ฯ
๓๕๔๔ เปนก่งเชื้อพระราช มารดา
คนเหลือหลายหลั่งมา เปนถ้อง
แต่นั้น พลหลวงเจ้าเต็งมา บดมืด
คึ่งคึ่งช้างงาค้อง ใส่เขน ฯ
๓๕๔๕ ออระทืดม้าปลงเหยียด เปนถัน
ผงธุลีบดมืดควัน คุงฟ้า
ชุมนั้น ฝูงขุนข้าบาไท ท้าวฮุ่ง
เขาขี่ม้าอานห้อ พร่ำหลาย ฯ
๓๕๔๖ พุ่งพุ่งพร้อมไทเก่า เงินยาง
พายๆ สามมะเฮียวม่วนเวียง ดาล้น
ถัดนั้น ขุนนางเจ้าเชียงเครือ ง้อมม่วน
ยนขี่ช้างงามพ้น เพื่อนลือ ฯ
๓๕๔๗ ทะล่วนเข้ากุมกีบ ตีนพลาย
ปือลือชุมหมวกแหลม ไหลเข้า
เสินๆช้างกระดิงนัน อ้ายผ่อง
โสมบ่เศร้างามล้น คู่คน ฯ
๓๕๔๘ สาวอยู่ย้องหุมเบิ่ง แลเล็ง
ผนผนฝูงหมู่คอน คนใกล้
ฝูงนั้น คนเซ็งชั้นตางคีง ท้าวฮุ่ง
คอนนั่งช้างผืนเสื้อ ใส่คำ ฯ
๓๕๔๙ พู่งพู่งเข้าปักตูใหญ่ เงินยาง
ขุนซายนำสืบมา เติมน้อง
ผานๆช้างเขนคำ ดูอาจ
คนหลั่งเท้าสองข้าง พุ่งพาย ฯ
๓๕๕๐ แต่นั้น คำเคื่องน้อยหลานราช มาดา
ทรงกุญชรก่ายมา มียั้ง
เสนหาน้อยเขิงคำ ถือดาบ
คำฮู่งนั้นยังน้อย ไป่ถือ ฯ
๓๕๕๑ ขาก็ เปนหน่อฟ้าชายทอก ทังสอง
กือเมืองแพงยิ่งตา สองก้ำ
มาดาน้อยหอหงส์ เปนแม่
ตกแต่งให้นมจู้ พร่ำหลาย ฯ
๓๕๕๒ อเนกล้นฝูงหมู่ ชุมปัว
พอพันปลายส่ำนาง แหนห้อง
แต่นั้น หนัวๆล้นแคมทาง เดียรดาษ
ถือดอกไม้กองเหลื้อม หลั่งมา ฯ
๓๕๕๓ หลิงเห็น ชาดๆช้างอินทร์หล่อ พานคำ พุ้นเยอ
พานตาวันมืดมา เปนถ้อง
สนสนง้าวแวงหลาย คำมาศ
ปุนแต่งตั้งเปนถ้อง หมื่นถัน ฯ
๓๕๕๔ พระบาทย้ายยกย่าง ลีลา
ทรงโสมสันสิ่งแมน ในฟ้า
ทังเมืองพร้อมสาธุการ ฮับบาท
เจ้าแผ่นหล้าเสวยสร้าง สืบนคร ฯ
๓๕๕๕ กับทัง ศรีสะอาดเนื้อง้อมม่วน มเหสี
เทียมภูธรอยู่ยืน ยาเถ้า
กับทัง บุตรีน้อยสายนาม สนมหนุ่ม
ฮับบาท เจ้าติ่วช้างเมือห้อง สู่สถาน ฯ
๓๕๕๖ ชาดชาดข้าเปื้องแกว่ง จามร
ฝูงนางโทนพร่ำมวล เมือห้อง
ชะลอนล้วนกัลยา ฝูงถ่าว
เขาพรากช้างเมือห้อง สู่สถาน ฯ
๓๕๕๗ ค่าวๆหน้าง้อมม่วน หอหงส์
สองบาคราญที่อวน อิงเอื้อม
ผานๆย้ายลงเถิง ผาสาท
เดียรดาษเหลื้อมดาเมี้ยน เครื่องคำ ฯ
๓๕๕๘ พอเมื่อสูรย์คลาดค้อยลงลุ่ม ออระชอน
ญนญน ยอพานแสงพร่ำมวล เฮียงเข้า
ภูธรท้าวเสวยแลง แล้วอย่า
สาวแล่นเต้ายอน้ำ ข่ำชล ฯ
๓๕๕๙ ชะพาดนิ้วสว่ายลูบ เช็ดแครง
สนสน ยอชามจีนเลิกลง เทล้าง
เมื่อนั้น จอมแพงขึ้นเมือเทิง ลดม่าน
ง้อมม่วนผู้คีงค้อม ฮ่วมเฮียง ฯ
๓๕๖๐ ผู่ผ่านพื้นมนุสโลก เลยนอน
สวาๆ เสียงนนตีต่อยพิณ อำอิ้ง
สอนลอนช้างนอนโฮง นับหมื่น
ควาญอยู่ป้องฮิงไว้ ชู่ตัว ฯ
๓๕๖๑ ฮื่นฮื่นข้าหลายส่ำ โยธา
เพงสมภารทั่วดิน แดนฟ้า
เถิงเมื่อ สังขารขึ้นระดูปี ฟ้าใหม่ เมื่อใด
ทุกประเทศท้าวมาเต้า ชู่เมือง ฯ
๓๕๖๒ ไญ่ไญ่ล้นเต็มข่วง เงินยาง
เมืองหลวงสุขยิ่งสวรรค์ เมืองฟ้า
ออระนันพร้อมนางหลาย พอหมื่น
ทุกค่ำเช้ามาเฝ้า ป่ำลือ ฯ
๓๕๖๓ ฮื่นฮื่นล้นเต็มราช มุณเทียร
ลือไปเถิงฮอดแดน ดินห้อ
เวียนไปเท้าตูมวาง โอยอ่อน
ทอไป่ ได้นอกฟ้ามาส่วย สินทอง ฯ
๓๕๖๔ ชะพู่เนื้อนอนเสื่อ หลบแฮ
นางหอหงส์กอดผัว นอนช้อน
พอเมื่อ อินทร์แลฮ้องกลองยาม ทัดเที่ยง
เหมือยหมอกข้อนดาวช้าง เงิกเงย ฯ
๓๕๖๕ เพี่ยงเพี่ยงย้ายเถิงฮุ่ง ราตรี พุ้นเยอ
ภูธรเลยพรากนาง ในผ้า
ราชาท้าวสีฟัน บ้วนปาก
น้ำสว่ายหน้าแคงไล้ ลวดงาย ฯ
๓๕๖๖ เจ้างวากหน้าเตินอ่อน สองสหาย
เขือก็ นำสารภีถวายมอบลุง ทังป้า
ขาก็ จำคดีท้าวทวานเมือ เถิงซึ่ม
สองจิ่มหน้าเถิงท้าว มอบมวล ฯ
๓๕๖๗ ป้าตื่มถ้อยขานตอบ ภูธร
พญาหลวง ชวนเก็งญาใส่หัว แถมเกล้า
พระก็ สอนเขาให้ทูลทัน เทวราช
สองเถ้าได้ทานท้าว ขอบคุณ ว่าเนอ ฯ
๓๕๖๘ ขาก็ นบบาทแล้วคืนคอบ เจืองหาญ
พระก็ ทรงเงินยางอยู่ปุน แปลงผ้า
ขันคำล้วนเต็มสถาน ฮ้อยคู่
ช้างและม้าพลพร้อม อเนกนัน ฯ
๓๕๖๙ เสวยราชกว้างเปนช่าง ญูเกษม
ก็บ่ กลัวเกรงอันฝ่ายใด ชนช้าง
ญูสนุกหลิ้นบัวนาง พอหมื่น
ท่อไป่ ไง้แผ่นฟ้ามาส่วย สินพาย ฯ
๓๕๗๐ ใผไป่ ได้ลื่นถ้อยอำนาจ ลือเพชร
ทรงบุรีผ่ายใด เกียรติกว้าง
พระก็ เสวยเมืองได้สิบเจ็ดปี ทันขวบ
ไป่ห่อนฮู้ความฮ้าย ฝ่ายใด ฯ
๓๕๗๑ พอเมื่อ เถิงขวบฟ้าปีใหม่ เถิงมา พุ้นเยอ
ระดูเดือนดับใหม่เถิง เดือนตั้ง
แต่นั้น กัลยาก้ำหอยนต์ อั้วค่า
คึดเคียดดั้งดูล้น ใช่ประมาณ ฯ
๓๕๗๒ เพราะเพื่อพระบาทท้าวกลั้วฝ่าย หอหงส์
ของคาน ในเหล้มสางมอบเวน วางให้
ก็จิ่ง จงจิตอั้วหะรึไท กริ้วโกรธ
คึดฮ่ำฮู้ทรวงใบ้ บอบใจ ฯ
๓๕๗๓ ก็จิ่ง คึดฮ่ำฮู้รหัสที่ คูแกว
ภายอาวพวงคล่องคอ จาถ้อย
เอาเขือบ้าบานแหลว มนต์ใส่
ยาหยั่น เจ้าติ่วสร้อยนางง้อม พรากกัน ฯ
๓๕๗๔ แต่นั้น พระบาทท้าวฮ้อนยิ่ง คายคีง
คึดใคร่ ไปเดินไพรชู่วัน นำเนื้อ
เขาจิ่ง ลือชาท้าวเจืองหาญ เดินประเทศ
งามยิ่งย้อยเสมอท้าว เทพอินทร์ ฯ
๓๕๗๕ แต่นั้น นางแอกไค้ไปป่า เดินไพร
นางก็ กอยมโนทำชู่วัน เชิงท้าว
ก็จิ่ง กลายเปนเนื้อโตกวาง คำใหญ่
เหาะหอบเต้นทังค้าย ทั่วไพร ฯ
๓๕๗๖ แต่นั้น ไญ่ไญ่ย้ายฝูงป่า นายพราน
เขาก็โคจร เห็นกวางคำใคร่กระสัน ดาได้
เขาจิ่ง คืนมาไหว้หาญพาย แหนพากย์
อาวก็ ไปฮอดผู้เปนเจ้า ยอดเมือง ฯ
๓๕๗๗ พายนอบนิ้วประนมกล่าว เสียงใส
เขาก็ เห็นกวางคำเฮื่อเฮีอง ในถ้ำ
ภูมีท้าวใคร่เห็น ฝูงหลาก
คึดจัก ไปด่านด้าวนำเนื้อ แค่ไพร ฯ
๓๕๗๘ เตินป่าวเบื้องฝูงหมู่ โยธา
เฮาจัก โยงพลหลวงพรากไป วันนี้
เสนาผู้ขุนหลวง ตางบาท
บอกที่เหน้าหลังหน้า ชู่ภาย ฯ
๓๕๗๙ ชาดชาดช้างม้ามิ่ง โยธา
พลหลามหนาซู่ภาย เปนถ้อง
โยธาล้นเฮืองหาญ โดยหมื่น
พลแปดล้านพลอยล้น ชู่ภาย ฯ
๓๕๘๐ ฮื่นฮื่นข้ายอนั่ง ในเญีย
สามพันพรานเร่งไป เมือหน้า
แต่นั้น ภูธรท้าวโลมนาง ง้อมม่วน
สั่งพี่ เจ้าคอยถ้าในห้อง อยู่เสถียร ฯ
๓๕๘๑ ญั่งญั่งหน้าง้อมม่วน ประนมกร
บายมวยเลียนลูบธุลี ทังเญื้อน
ลอนท่อ (ทรงตนตั้งลุนหลัง หิวหอด)
บอกว่า ผู้ที่เหง้าเห็นไฮ้ ฝ่ายตู นี้เนอ ฯ
๓๕๘๒ อันนึ่ง บ่สว่างไข้หนักหน่วง ในคีง
มัวเมาใจซู่วัน ดูเศร้า
วิงญาณไว้จอมหัว เปนแพ่ง
พอที่ เจ้าหมื่นม้าวไปเที่ยว ฮีบเถิง นั้นเนอ ฯ
๓๕๘๓ ทุกแห่งเหน้าอั้วค่า เมือมวล
ทังอามคายอู่อวน เฮียงพร้อม
ภูมีท้าวทวนคลา เตินสั่ง
สูพี่น้องเนาพร้อม ค่อยคง แด่เนอ ฯ
๓๕๘๔ สะพั่งนิ้วยอแนบ ประนมเนือง
พระก็ ทรงวิมานหมื่นสนม นองไหว้
เฮืองๆเหลื้อมสุริยา ฮ้อนแดด
แต่นั้น ท้าวก่ายผ้าผืนเข้ม คาดแครง ฯ
๓๕๘๕ ออระแนกเนื้อขึ้นขี่ พานคำ
ภูธรยกย่างแยง เมือหน้า
โยธาพร้อมพลหลวง มวลมาก
เจ้าก็ อ้วนหมู่ช้างพลล้าน ล่วงไป ฯ
๓๕๘๖ ผ่อเห็น ทุกปากเปื้องประดับแต่ง เปนถัน พุ้นเยอ
ไสวเถิงฮ่มซาง ฮิมห้วย
มยูรีฮ้องในไพร ขันแขก
สัตว์สิ่งด้วยหมีเหม้น หลีกพล ฯ
๓๕๘๗ เลื่อนๆเข้าเถิงเขต บัพพตา
มวลพลเถิงฮอดผา ฮิมถ้ำ
เขาก็ แปลงโฮงกว้างหลายวา ญูฮาบ
แผ้วชู่ก้ำหอท้าว ที่สูง ฯ
๓๕๘๘ ซาบลาบพร้อมหอราช มณเทียร
พลหลวงมวลมี่นัน คุงฟ้า
เมื่อนั้น ภูธรให้ไปเวียน วังน่าง
ย้ายหมู่ช้างทังม้า ล่วงไป ฯ
๓๕๘๙ พ่างๆพร้อมอามาตย์ โยธา
ทังหลายไปคว่ากวน เอาเนื้อ
มิคาได้ทัวระพี ควายเถื่อน
สัตว์สิ่งฮ้ายเสือพร้อม แฮดกระทิง ฯ
๓๕๙๐ เลื่อนเลื่อนข้าพันผูก เอาเปน ก็มี
เล็งดู (เสือสิงห์สัตว์)อเนกหลาย เหลือล้น
ฝูงพรานดั้นนำกวาง คำถ่าว
ก็บ่ เห็นหมู่นั้นดูพ้น ที่คนิง ฯ
๓๕๙๑ ค่าวๆหน้าคืนคอบ หาญพาย
หิงหิงเขาเลิกลา ไพรกว้าง
เมือถวายไหว้จอมเมือง เทวราช
ท้าวฮุ่งผู้ธรรม์อ้าง ชื่นชม ฯ
๓๕๙๒ แต่นั้น ความแผ่เท้าเถิงประเทศ ลือชา
เจืองหาญ นำรี้พลอเนกนอง ดูล้น
ทุกภายพร้อมยินระอา โอยอ่อน
ใช้ขาบไหว้เจืองเจ้า ชู่เมือง ฯ
๓๕๙๓ ทุกท่อนท้าวมวลฮอด เหลือหลาย
เขาก็เนืองความ เถิงหาญพายกล่าวกลอน ธรรม์เหง้า
แองคอนพร้อมขุนซาย ทูลบาท
หลายประเทศเต้ามาเฝ้า ชู่ภาย ฯ
๓๕๙๔ มีเครื่องพร้อมสัพพสิ่ง เปนถัน
เชาก็ นำมาถวายลูกจอม ใจห้าว
เมื่อนั้น องค์กษัตริย์ไท้ธรรมยำ ท้าวฮุ่ง
เตินป่าวให้มาเฝ้า ชู่เมือง ฯ
๓๕๙๕ พู่งพู่งพร้อมประนมใส่ สีระสา
ทังหลายมวลพร่ำลา ลงห้อง
วันเอียงค้อยนาที สูรย์ต่ำ
ฝูงค่องฮู้ทูลเข้า มอบถวาย ฯ
๓๕๙๖ เทวราชเจ้าถวายโภชน์ เลยลา
นายครัวถอยเลิกมวล ลงล้าง
เสียงกลองค้องระบำขาน เพลงพาทย์
เขาก็ ตีเสพผู้องค์อ้าง โลกลือ ฯ
๓๕๙๗ พระบาทท้าวนอนเสื่อ หลับแฮ
ลือเซ็งตกท่วยไท เกียรติกว้าง
พอเมื่อ อีแลฮ้องแกมกา เค้าอั่น
เจืองก็ คึดฮู่งผู้นางท้าว ม่วนเมือง ฯ
๓๕๙๘ ภูไชยท้าวคนิงฮ่ำ ในทรวง
ลอนท่อ ไสยายังเญื่องเฮ ฮนถ้อย
กวังมโนท้าวยินกระสัน ง้อมม่วน
หลับบ่ได้คีค้อย ฮู่งดาย ฯ
๓๕๙๙ พอเมื่อ สูรย์ด่วนขึ้นเฮืองเฮื่อ กระดานหิน
ภูธรผายออกมา เกยกว้าง
นรินทร์ท้าวสีฟัน บ้วนปาก
น้ำส่วยหน้าวางไว้ ลวดงาย ฯ
๓๖๐๐ ไญ่ไญ่ย้ายอามาตย์ มวลมา
เสนาเต็มนอกใน เนืองเฝ้า
จตุราตั้งยังแพน ประดับหอก
ช้างแห่เท้าทังม้า เนื่องนัน ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ