ปรีดิปรารมภ์

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
หลับตาตะลึงตละจะเห็น อุระเต้นกระหยิ่มยล
ภาพเรือ “พระร่วง” ประดุจะดล เฉพาะจักษุคลองครัน
แล่นฟ่อง ณะท้องสมุทะสา คะระฝ่าคะนองฟัน
ฟองคลื่นผงาดผงะถงัน พิศะงง สง่างาม
เงาภาพก็ปลาบกมละปลื้ม มนะดื่มฤดียาม
ยลจริงจะยิ่งรมยะความ สุมนัสะเพียงไหน
เพราะพริ้งพระราชะทินะนาม พิเคราะห์ความตระหนักใน
เหตุสมนิยมนยุปไมย เหมาะบมเสมอสอง
เพรงราชพระร่วงบรมะขัติ อธิปัติปฐมครอง
ไทยชาติชนกทะนุประคอง ปริคุปตะควรคง
ไทยหล้าเถลิงอิสระโล กะภิโยพยุงยง
ยืนยาวลุคราวสมยะสง เคราะหะสบเจริญสรรพ์
คำนวณคะเนสณนะมาก สตภาคอนันต์พรรษ์
ดำเนินระหว่างวัฒนะมรร คะก็สุดประสบรอย
กอปรด้วยปรักกมะพิรี ยะบมีจะท้อถอย
ใดเห็นจะเป็นริปุก็คอย อุปฉินท์พิเฉทเสีย
แสนยากและหากผิวะมิใช่ พละไทยก็เต็มเพลีย
แผกผันกระนั้นนฤจะเจีย ระประจักษ์มลักเห็น
ต่อนี้แหละฤๅผิขณะไหน คณะไทยจะเปลี่ยนเป็น
นามอื่นก็ยอมศิระกระเด็น ชิวะเด็ดเถอะดีโดย
แลกชาติมิมาทมนะจะคิด วิปริตและแปรโปรย
ไทยนามะภาวะสละโรย กิติยศสมัญญา
ไทยเราก็เหล่าชนกะไทย ผิวะใครแสดงปรา-
กฏกายฤฝ่ายพจนะสา หสะส่อนิสัยเขา
ว่าตัวสิมัวปิยะกะชาติ ก็จะขาดประโยชน์เรา
ป่วยกิจจะอาทระและเอา ธุระใดบได้ดี
เขาผู้ บ รู้วิรุธะถ้อย พจะพล่อยกระนี้มี
ร่างกายละม้ายกละสรี- ระมนุษย์ประดุจยนต์
ใช่ไทยและใจบุรุษะภาพ ผิวะบาปลุทันดล
ดาลให้ประลัยชิวะสกนธ์ ก็เหมาะกว่าจะมีปราณ
ปวงโคกระบืออัศวะหัต- ถิก็สัตว์ติรัจฉาน
มีชีวะดีณกิจะงาน ขณะตายสิตัวมัน
อาทิ์มังสะหนังนขะกระดูก ก็จะปลูกประโยชน์สรร
เป็นภักษะโภชนะและภัณฑ์ พิธะภาชนานนต์
ดีกว่าประดามนุษะพรรค์ มุหะอันธพาลชน
ตายเน่าก็เผาและคุณะผล จะไฉนก็ไป่มี
เป็นคนกตัญญตะมนัส สุภะกัตเวที
สัตย์ธรรมะขันติทมะศี- ละบพ้องบพานใจ
ยากที่จะดีอุดมะรอด ดนุปลอดตลอดไป
ยึดบ้างและอย่างผิจะอะไร คุณะโสตถิคงสม
เราไทยกระไรจะนฤสา- ธระการะปรารมภ์
รักชาติและวงศ์กุละนิยม ถิระนามะว่าไทย
ชาติเล่าก็เนาบวระพุท- ธพิสุทธิศาสน์ไกร
เกริกเลื่องกระเดื่องอดุละไตร- ภพะเลอระบือลือ
บ้านเมืองก็เนื่องดิลกะรัช- ขกษัตริย์พระองค์คือ
ผู้ทรงผดุงรัฐะและฤๅ ดุจะดั่งบิดรชน
รักชาติและศาสนะมหา ขัติยาธิเบศร์ตน
สามรักสิร่วมสกละกล ปิยะหนึ่งคะนึงดู
โดยเอกะพัทธะผิวะภักดิ์ บริรักษ์สงวนชู
จึ่งสัตย์อุบัติกรณะมู- ละสมัครสมานการ
นิตย์หวังณวูปสมะภาพ และวะปราบอรินทร์พาล
ผู้หมิ่นถวิลทุษะระราน รณะพ่ายมลายสูญ
ความสุขจะเกิดก็เพราะประกอบ กิจะรอบระวังธูร
อัพภันตร์และพาหิรกะมูล จะอะไรไฉนมี
เหมือนคำบุราณะคติภา ษิตะว่าผิคาวี
หายแล้วและล้อมวชะจะดี ฤก็เปลืองก็เปล่าผล
ง่ายเทียบก็เปรียบประดุจบ้าน นระคร้านบกังวล
กั้นรั้วระวังฆระจะทน ทุระโจระเจียวหรือ
จำตนจะต้องวิตกะพรั่น และเสาะสรรพะเครื่องมือ
ถัมภาทิพัตถุพิธะถือ นิติโลกโศลกวาง
พึงกันแหละก่อนกษณะแก้ บมิแพ้มิผิดทาง
ทุกข์ในอนาคตะณปาง จะลุหนอบรอใคร
ผู้มีประมาทจิตระเสมอ สติเผลอมิกันภัย
ภายหลังจะตั้งทุมนะใน อุระร้อนบห่อนคลาย
ฉันใดประเทศก็กลกัน เพราะฉะนั้นนิรันดร์หมาย
จำนง ณ ความสุขะสบาย และระงับสงบภัย
ต้องจำจะดำริบริหาร อนุบาลเสมอไป
ครบถ้านฤควรทะนุไฉน ก็กระทำและทำรุง
ใดกิจสมิทธิ์ก็เพราะสมัคคิ์ น่ะแหละหลักจะชักจุง
สัมฤทธิ์มโนรถะผดุง ผละได้สะดวกดี
บัดนี้ก็มีคณะสมา- คมะราชะนาวี
แห่งนามสยามปฤถพี อุปการะเอาภาร
สร้างยานะยุทธ์สมุทะพา- หนะถาปนาการ
สัญโจทน์อุโฆษวจนะขาน สรกล่าวประกาศเกียรณ์
ตามทุนและตามพละจะให้ บมิใช่จะเบียดเบียน
แท้เที่ยงฤเลี่ยงยุติเสถียร ธุระรับและรวมธน
แม้พอมิพักหทยะสง- สยะคงจะได้ยล
เป็นทัสสนานุสระผล สุประสาทะสมใจ
ควรเราประชุมนระสยา- มะประชานิกายไทย
ออกทรัพย์สมานประมุทะใน กิจะนี้จะดีครัน
ฉันใดมิได้ยละพระร่วง รณะเรือ ณ เร็ววัน
กาลนี้ก็ใกล้ขณะจะบรร- ลุประณิธิ์ประสิทธิ์สม
ศรีกรุงประพันธ์นิกระมี มนะปรีดิปรารมภ์
ถ้วนหน้าสภาคณะนิยม ปริจาคะเจือจุน
ตามมีสมรรถะพละมาก ลหุภาคและพอทุน
ไป่เสียสมัคคิบถะบุญ เพราะอุบัติณแดนไทย
ทั้งมีมนัสมฤทุสา ธระภาวะเต็มใจ
จักเปรียบ บ เทียบประดุจะใน ขณะอันประเสริฐสาร
ปอลผลนิพนธ์พจนะฉัน- ทะสุนันทะสำนาน
ขอแจ้งแถลงรมยะการ อุปกรประกาศนำ
เพื่อเพื่อนประชาชนะสดับ เสนาะศัพทะควรคำ
เริงรื่นสโรชะรสะดำ- ริหะพ้องบแผกกัน
ช่วยกิจประกอบดุจะประกาศ สุประสาทสมานฉันท์
ควรชอบระบอบกุศละมรร คก็น่านิยมชม
ขอคำลิขิตจิตะปรา- รภะข้าประสงค์สม
เจตน์จุ่งจรุงหทยะรมย์ นระร่วมไผทเทอญ ฯลฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ