| ๏ นอบน้อมพระจอมอาจารย์ |
คเณศเวทชาญ |
| กวีลุวากย์ วุฒิไกร ฯ |
|
| อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒ |
|
| ๏ ขอขานสุภาณภา- |
ษิตะสาระฉันทนัย |
| วาจกวจีไข |
คติเรื่องบุราณนิทาน |
| ๏ ชักจุงพยุงปลุก |
สติยุกติและปรีชะญาณ |
| ปราโมทย์ประโยชน์สาร |
สุตะอรรถนิทัศน์กถา |
| ๏ มาในนิบาตเอ- |
กะนิเทศะพรรณนา |
| เวทัพพะชื่อชา- |
ดกะแจ้งประจักษ์วิจารณ์ |
| ๏ สาธกละโมภโทษ |
ทุระโหดและอาจประหาร |
| ชีพิตพินาศลาญ |
ลุพิบัติอนัตถะผล |
| ๏ ดำเนินอดีตนัย |
ณ สมัยพระภูวดล |
| พาราณสีมณ- |
ฑละรัฐประเทศไผท |
| ๏ ไท้พรหมทัตราช |
วรนารถชนาดิศัย |
| ผ่านกรุงผดุงไอ- |
สุริยราชย์นราภิบาล |
| ๏ ครั้นนั้นและมีพราหม- |
ะ ณะนามสมัญญะขาน |
| เวทัพพะโดยการณ์ |
ธ เฉลียวฉลาดณมนต์ |
| ๏ สังเกตผิว์อากาศ |
และประกอบกะฤกษะ บน |
| ร่ายอิทธิมนต์ฝน |
วิธะวัตถุรัตน์ประการ |
| ๏ ตกได้เพราะฤกษ์บน |
นภะดลและเป็นประมาณ |
| หาไม่พิรุณธาร |
ทิพะนั้นบสมประสงค์ |
| ๏ ปางโพธิสัตว์เบื้อง |
อุปบัติพระชาติพระองค์ |
| เป็นกุลบุตร จง |
จิตะสืบเสาะสนแสวง |
| ๏ เวทัพพ พราหมณ์ อา- |
จริยานุสาสน์แสดง |
| ซึ่งศิลปศาสตร์แจง |
แนะประสิทธิวิทยา |
| ๏ สำนักสมัครหมั่น |
มนะมั่นเสมออุสาห์ |
| โดยชอบประกอบคา- |
รวะเรียนและเพียรนิรันดร์ |
| ๏ อาจารย์ก็จำนง |
จิตะสงเคราะห์ศิลปะสรรพ์ |
| สอนไสยศาสตร์บรร- |
พะระบอบระบิลยุบล ฯ |
| อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ |
|
| ๏ ณกาละวันหนึ่ง |
วุฒิครูพิเศษมนต์ |
| กิจานุกิจตน |
ขณะมีกระนี้พราหมณ์ |
| ๏ จะต้องคระไลไป |
ธุระในนิคมคาม |
| ลุเจตะรัฐนาม |
ทุระเขตประเทศฐาน |
| ๏ ระหว่างวิถีจร |
และก็ค่อนจะกันดาร |
| อเนกนิกรพาล |
ผิวะพบจะบีฑา |
| ๏ ณวาระจากคาม |
พฤฒิพราหมณ์ก็ชวนพา |
| พระโพธิสัตว์คลา |
ทวิเพื่อนพนาสัย |
| ๏ และต่างก็พากัน |
บทะมรรคะครรไล |
| ทุรัศ ทุเรศไป |
ณระหว่าง วนาสัณฑ์ |
| ๏ จะถึงนิคมถ้า |
คณนาก็หลายวัน |
| อนาถพนัศครัน |
และสยดสยองภัย |
| ๏ ทิวาและราตรี |
ฤ จะมีสบายใจ |
| ระอิด ระอาใจ |
ขณะพักจะกินนอน |
| ๏ ระแรมระรอนเถื่อน |
ทวีเพื่อนพเนจร |
| ลุถึงสถลตอน |
วนะเวิ้งวิเวกเหลือ |
| ๏ พนัสสงัดคลุม |
ทุมะซุ้มคระครุมเครือ |
| ระย่อยะเยือกเจือ |
จิตนึกระทึกหนาว |
| ๏ จรัลอรัญผลู |
อุระครูและศิษย์คราว |
| สะทกสะท้านสาว |
บทะรีบ ระวังภัย |
| ๏ ลุที่สถิตโจ- |
ระสถานะอาศัย |
| เลาะซุ่มประชุมใน |
ระยะทางระหว่างเดิน ฯ |
| สุรางคนางค์ฉันท์ ๒๘ |
|
| |
๏ ละผู้ละคน |
| ละล้วนกมล |
มุโมหะเกิน |
| ณพฤกษะไพร |
ผิว์ใครเผอิญ |
| เคราะห์ชักเผชิญ |
ปะพบละมัน |
| |
๏ ก็ไล่เลาะลัด |
| และก้าวสกัด |
ฉกาจฉกรรจ์ |
| เพราะโลภะทรัพย์ |
ก็สับก็ฟัน |
| ประทุษทัณฑ์ |
ดุร้ายระราน |
| |
๏ มนุษย์นิกร |
| แสยงสยอน |
อะไรมิปาน |
| เพราะกลัวประสล |
พะพบพะพาน |
| บอาจบหาญ |
จะไคลจะคลา |
| |
๏ จะลับตะวัน |
| และโจระพรรค์ |
ประมวลคณา |
| ก็คอยกระทำ |
ทุกรรมณกา |
| ละนั้นและมา |
ประชุมสมาน |
| |
๏ พระโพธิสัตว์ |
| กะพราหมณ์เลาะลัด |
ลุในพนานต์ |
| ตระบัดก็สรร |
พะอันธพาล |
| ก็โห่ก็ขาน |
ประกาศกะกัน |
| |
๏ ก็พรั่งก็พรู |
| ก็เกรียวก็กรู |
ก็เกริ่นก็พลัน |
| ทะมัดทะแมง |
และแบ่งละพรร |
| คะหัตถะสรร |
พะสาตถว์คระวี |
| |
๏ ก็ควบก็คุม |
| คะคึกระรุม |
ก็ล้อมและตี |
| ตรลบตลอด |
บรอดจะหนี |
| ละหมู่และมี |
ประทุษสถุล |
| |
๏ ประดุจะกา |
| กระนั้นสิมา |
ปะลูกสกุณ |
| ระดมเกาะกวน |
บหวนกรุณ |
| ประโยชน์จะภุญ |
ชะภักษ์ประสงค์ |
| |
๏ ทมิฬทโมน |
| มหิจฉะโจร |
ก็จับทิชงค์ |
| กะโพธิสัตว์ |
ก็มัดจะปลง |
| ชีพิตพระองค์ |
และพฤฒิพราหมณ์ ฯ |
| สาลินีฉันท์ ๑๑ |
|
| ๏ ชุมนุมโจรพวกนั้น |
วิสัยธรรมะดาตาม |
| เยี่ยงอย่างอันเคยความ |
นิยมยึดประพฤติมา |
| ๏ จับคนสองคนได้ |
ผิว์คิดใคร่แสวงหา |
| ธนแทนถ่ายชีวา |
บห่อนคิดจะปลิดปลง |
| ๏ มีทรัพย์สำหรับให้ |
ก็ปล่อยไปและยังคง |
| เหลือคนหนึ่งจำนง |
จะไว้เป็นประกันตน |
| ๏ ครั้งนั้นครั้นจับโพ- |
ธิสัตว์พราหมณ์พิเศษมนต์ |
| ครูศิษย์ทั้งสองคน |
ก็ให้สัจวาจา |
| ๏ ปล่อยไปไป่ฝ่าฝืน |
จะขอคืน ณ เคหา |
| นำทรัพย์แลกลับมา |
จะมอบหมายและถ่ายชนม์ |
| ๏ โจรยอมพร้อมปล่ยโพ- |
ธิสัตว์เพื่อประโยชน์ธน |
| คุมพราหมณ์ไว้เป็นคน |
ประกันชีวะสัญญา ฯ |
| วังสัฏฐฉันท์ ๑๒ |
|
| ๏ พระโพธิสัตว์เมื่อ |
ธจะเมื้อนิราศะคลา |
| นิวัตินิวาสคา- |
มะก็สั่งกระซิบกะพราหมณ์ |
| ๏ ประมาณมินานช้า |
ผิวะข้าพเจ้า ลุคาม |
| จะกลับก็สองสาม |
ทินะแน่ บแปรบปรวน |
| ๏ ก็โจรดุร้ายนัก |
สิและจักกระทำ มิควร |
| ณทัณฑะทั้งมวล |
เถอะก็สู้ ระงับหทัย |
| ๏ สะกดและอดเอา |
จิตะเขา บ เป็นกระไร |
| มิควร จะทำใจ |
เหลาะแหละท้ออุสาหะทน |
| ๏ ไฉนก็ตามเทอญ |
คะรุเชิญประหยัดกมล |
| มิควรจะตีตน |
ขณะก่อนพยาธิภัย |
| ๏ เพราะดำริเกรงว่า |
ผิวะข้าพเจ้าสิไป |
| บทันจะถึงไหน |
มนะ ท่านมิทาน มิทน |
| ๏ ประกอบระกำกาย |
ก็จะร่ายวฤทธิมนต์ |
| และหากผิว์รัตน์ฝน |
ทิพะตกประดุจประสงค์ |
| ๏ กระนั้น ละแน่อัน |
ชิวะท่านจะปลดจะปลง |
| เพราะโจระมั่นคง |
บมิเห็นจะรอดไฉน |
| ๏ พระโพธิสัตว์สั่ง |
กิจะเสร็จก็ลาคระไล |
| นิวัติโดยใน |
พนะมรรคะเมื่อ ธ มา ฯ |
| มาณวกฉันท์ ๗ |
|
| ๏ พราหมะณะผู้ |
ครูพฤฒิเฒ่า |
| ศิษย์จระเข้า |
แนววนะคลา |
| สับนัยะน์บถ |
หมดมิตระหา |
| ใครบมิอา |
ทรอุปการ |
| ๏ ดวงสุริย์ด่วน |
จวนอัสดง |
| ลับนภะลง |
แสงอวสาน |
| โจระก็จัด |
มัดบมินาน |
| พันธนะปาน |
เปรียบอยะตรึง |
| ๏ พื้นปถพี |
ที่นิทระขอน |
| กัษฐะและหมอน |
หนุนศิระรึง |
| สุขฤจะหา |
กายะก็ตึง |
| พราหมณะถึง |
ทุกขะประการ |
| ๏ มดฤก็ไต่ |
ไรฤก็ตอม |
| ยุงฤก็ล้อม |
กัดและระราน |
| อาดุระผล |
ทนทรมาน |
| เวทนะปาน |
ในอวิจี |
| ๏ โจระระวัง |
ตั้งคณะคุม |
| อรรคนิสุม |
มันและขมี |
| กลัวภยะใด |
ใจบมิหนี |
| ต่างจิตะปรีดิ์ |
เปรมอภินันท์ |
| ๏ คุยสิโขมง |
โยงมนะชื่น |
| หาสิยะรื่น |
เริงหฤหรรษ์ |
| กิจอวะหาร |
การดุฉกรรจ์ |
| กักขฬะพรรณ |
พื้นขะระคำ |
| ๏ พราหมะณะนอน |
ค่อนจะอนาถ |
| หวิววนะหวาด |
หวามทุษะกรรม |
| แห่งทุระโม่ห์ |
โจระกระทำ |
| สาหัศะลำ |
บากดุจะวาย |
| ๏ โอ้อุระกู |
ดูก็ประหลาด |
| อยู่คฤหาสน์ |
แสนจะสบาย |
| อยากดละที่ |
ชีวะมลาย |
| ใคร่เคราะห์ตะกาย |
กรรมะกระไร |
| ๏ ยิ่งทุมนัศ |
อัดอุระตื้น |
| โศกะสะอื้น |
อัสสุก็ไหล |
| พักตระชุ่ม |
กลุ้มหฤทัย |
| ใคร่มุติภัย |
พ้นคณะพาล |
| ๏ หวั่นวิปโยค |
โศกมนะพลาง |
| เพ่งณนภางค์ |
ทัศนะการ |
| เหตุอุปบัติ |
อัจฉริย์วาร |
| จินตนะนาน |
แน่นภะดล |
| ๏ ฤกษะนิมิต |
พิศผิว์ฉะนี้ |
| ไสยะวิธี |
ร่ายวระมนต์ |
| พลันจะอุบัติ |
รัตนะฝน |
| แท้ทิพะธน |
เที่ยงอนุมาน |
| ๏ ง่ายกิจะงาม |
พราหมะณะครู |
| พลางพิศะดู |
ดำริหะการณ์ |
| ชีวิตะกู |
อยู่ก็จะลาญ |
| แหลกบมินาน |
แน่ละซิหนอ |
| ๏ ศิษย์น่ะจะคอย |
หน่อยจะมิกลับ |
| ฤๅผิวะทรัพย์ |
ได้บมิพอ |
| โจระไฉน |
ไยนะจะรอ |
| กูละก็คอ |
ขาดละกระมัง |
| ๏ ทนทุระเข็ญ |
เป็นนฤสุข |
| รับขะระทุกข์ |
สุดจะประทัง |
| กูก็ประสิทธิ์ |
วิทยะขลัง |
| ยอมดุจะดัง |
นี้ก็มิดี |
| ๏ จำจะขยาย |
ร่ายวระเวท |
| มนตะวิเศษ |
ศาสตระวิธี |
| วรรษะอุทก |
ตกปถพี |
| โจรก็จะมี |
ความกรุณา |
| ๏ ได้ธนะรัตน์ |
วัตถุอนันต์ |
| แจกคณะปัน |
ต่างก็จะคลา |
| ปล่อยชิวะกู |
สูคฤหา |
| เลี่ยงละพญา |
มัจจุผจญ ฯ |
| อุปชาติฉันท์ ๑๑ |
|
| ๏ ตริการณ์ประจักษ์ชัด |
สุมนัส ณ บัดดล |
| พราหมณ์ผู้พิเศษมนต์ |
ก็ประกาศกะโจรผอง |
| ๏ ดูก่อนนิกรท่าน |
ผิวะท่านหทัยปอง |
| ประสงคะเงินทอง |
ธนะสาระสิ่งสรรพ์ |
| ๏ ก็จักสะดวกได้ |
ดุจะใจนิยมพลัน |
| เออเราจะให้บรร- |
ลุประสิทธิทรัพย์สม |
| ๏ ไป่เป็นอุบายเจ- |
ตนะเล่หะลวงลม |
| เพราะมีวิชาคม |
จะกระทำก็เป็นมา |
| ๏ เถอะแก้ประจากพัน- |
ธนะสรรพะตรึงตรา |
| ผ่อนกายสบายสา- |
ทระภัตตะการกิน |
| ๏ อีกาคบอุทกชำ- |
ระสกนธะมลทิน |
| ธุลีละอองดิน |
รชะปราศสะอาดพรรณ |
| ๏ และเราก็จักร่าย |
วระฤทธิเวทพลัน |
| ให้สัตรัตน์วรร- |
ษะปวัตตนาการ |
| ๏ พวกโจรก็ดีใจ |
ขณะได้สดับสาร |
| และต่างก็ลนลาน |
อุปฐากกระทำตาม |
| ๏ มิช้าก็สำเร็จ |
กิจะเสร็จประดุจพราหมณ์ |
| มิปรารถนาความ |
สุขการะพร้อมสรรพ์ |
| ๏ เชิญพราหมณ์สถิตอา- |
สนะสูงและแบ่งพรรค์ |
| พิทักษ์ระวังกัน |
ยละฤกษ์และคอยฝน ฯ |
| ฉบัง ๑๖ |
|
| ๏ พราหมณ์ครูพลางดูฤกษ์บน |
โอมอ่านอิทธิมนต์ |
| พระเวทวิเศษทันใด |
|
| ๏ บันดาลมืดมัวทั่วไป |
เมฆคลุ้มกลุ้มใน |
| นภาพิลึกเหลือหลาย |
|
| ๏ วิทยุปลาบแลบแปลบปราย |
อากาศประกาย |
| คะนองสนั่นครั่นครวญ |
|
| ๏ พายุพัดตรลบทบทวน |
แห่งห้องหาวหวน |
| คระโหยคระหึมครึมคราง |
|
| ๏ สารพัดอัศจรรย์หลากลาง |
ลพภูว์เพียงพาง |
| จะหล่มจะล่มแลพัง |
|
| ๏ อำนาจสิทธิเดชเวทขลัง |
บัดเดี๋ยวสมดัง |
| มโรรถะประสงค์ |
|
| ๏ บังเกิดวลาหกตกลง |
ที่นั้นพลันบง |
| พิรุณก็หายทันใด |
|
| ๏ เกลื่อนกลาดดาษดาเต็มไป |
ด้วยรัตนามัย |
| ประมวลละล้วนแหล่หลาม |
|
| ๏ เงินทองกองแก้วแวววาม |
สุกสดงดงาม |
| ละสิ่งละอย่างพร่างพราย |
|
| ๏ ธนะสารสมบัติทั้งหลาย |
มั่วมูลมากมาย |
| ณ เมทนีดลสถาน |
|
| ๏ ปวงโจรเอิกเกริกเบิกบาน |
ต่างตนลนลาน |
| และกอบและเก็บตามกัน |
|
| ๏ รวบรมสำเร็จเสร็จสรรพ์ |
ปล่อยพราหมณ์เร็วพลัน |
| แสะต่างก็ต่างชุมพล |
|
| ๏ พากันกลับแหล่งแห่งตน |
โดยทางวนาสณฑ์ |
| และพราหมณ์ก็ตามครรไล |
|
| ๏ วิถีถิ่นแถวแนวไพร |
จำเป็นจำไป |
| กะโจรก่อนจึงถึงทาง |
|
| ๏ ที่แยกกันได้ในกลาง |
ป่าเป็นอันวาง |
| กมลมิพรั่นอันใด |
|
| ภุชงคประยาตรฉันท์ ๑๒ |
|
| ๏ นิกายโจรและพราหมณ์จร |
พนันดรมิถึงไหน |
| ก็เกิดอันตรายใน |
ระหว่างมาอุบัติมี |
| ๏ ประสบโจระอีกพวก |
ละล้วนพาละราวี |
| และต่างตนก็ตัวดี |
ดุกราดเกรี้ยวมิเกรงใคร |
| ๏ สกัดซุ่มประชุมหมู่ |
ประทุษผู้จะมาไป |
| ณ ผลูพฤกษะพงไพร |
ประสงค์ทรัพย์เสมอมา |
| ๏ ก็เร้นกายสงบศัพท์ |
ระงับซ่อน ณ ทางคลา |
| ระวังตัวระแวงตา |
ขมึงมองเขม้นหมาย |
| ๏ ตระหนักเสียงสิมีคน |
และเดินด้นสถลชาย |
| พนัสชัฏถนัดหลาย |
ละแน่แล้วมิแคล้วไป |
| ๏ และต่างตนก็เตรียมตัว |
บ่คิดกลัวอะไรใด |
| ตระเตรียมชุดและจุดไฟ |
สว่างโพลงโขมงเพลิง |
| ๏ ก็ครบมือและถือสรร- |
พะอาวุธระวังเชิง |
| กระลึงมั่นกระสันเริง |
ฤดีเรียกและเพรียกเสียง |
| ๏ ก็โห่ฮึกคะคึกห้อม |
สะพรั่งพร้อมสะพรึบเพรียง |
| ขนานหน้ากระดานเรียง |
ประชิดต่างระดมตี |
| ๏ เลาะลัดโอบตรลบอ้อม |
ตลอดล้อมจะลอดหนี |
| ณ ช่องไหนก็ไป่มี |
และหมดทางจะต้านทาน |
| ๏ นิกรโจระพวกก่อน |
ประมาทห่อนระวังวาร |
| จะป้องกันบทันกาล |
ก็แพ้พ่ายกระจายพล |
| ๏ ประมวลหมู่มิติดต่าง |
วะวุ่นวางวะวิ่งวน |
| ละล้า ล่าละลานลน |
พว้าหน้าพะวงหลัง |
| ๏ ปะป่วนป่นปะปนไป |
มิเป็นใครและใครฟัง |
| บได้ศัพท์ประสานดัง |
ประดาอึกกะทึกอึง |
| ๏ ประชุมโจระพวกหลัง |
เหมาะท่าแล้วฉะนั้นจึง |
| กระโจนโถมกระโจมถึง |
ก็จับได้สะดวกดาย |
| ๏ บเหลือเลยและแม้ถึง |
จะคนหนึ่งมิพึงหมาย |
| จะหลีกปลอดจะรอดกาย |
ตลอดจนทิชาจารย์ ฯ |
| สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ |
|
| ๏ โจรพวกก่อนบมิพรางและพลางพจนะขาน |
| แก่หมู่อมิตรพาล |
ณ พลัน |
| ๏ เราโจรท่านและก็โจรประดุจะกัน |
| รู้เชิงและรู้ทัน |
สกล |
| ๏ ท่านจับเราก็เพราะจงประสงคะเฉพาะธน |
| เท่านั้นกมลหวัง |
แสวง |
| ๏ อยากได้บ้างก็บังจะบอกยุบละแจง |
| ตามจริงจะคลางแคลง |
ไฉน |
| ๏ จับเราไว้ก็มิได้ประโยชน์ผละอะไร |
| พราหมณ์นี่สิดีใคร |
จะปาน |
| ๏ จับได้เถิดจะประเสริฐประสงคะธนะสาร |
| ทุกสิ่งผิว์ต้องการ |
ก็สม |
| ๏ โดยแกมีพิทยาคมากระอุดม |
| ได้มนต์มหาพรหม |
ประสิทธิ์ |
| ๏ อาจให้ฝนทิพะธนปวัตตนะวิวิธ |
| สัมฤทธิจิต ปรารถ- |
ะนา |
| ๏ พวกเราได้ก็เพราะใครเพราะพราหมะณะชรา |
| ร่ายมนต์วิเศษมา |
อุบัติ |
| ๏ โจรพวกหลังขณะฟังก็แสนจะสุมนัส |
| โลภเจตนารัด |
หทัย |
| ๏ จึ่งปล่อยโจรคณะเดิมประดาวิมุติภัย |
| ทั้งหมดและทันใด |
ก็คม |
| ๏ พราหมณ์ครูไว้เพราะละโมบมหิจฉะก็ประชุม |
| ปลอบขู่และรุมขอ |
กะพราหมณ์ ฯ |
| วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ |
|
| ๏ เวทัพพ์ทิชงค์สวนะพลัน |
อุระหวั่นวะหวิวหวาม |
| นิ่งขึงประหนึ่งสริระดาม |
ดรุท่อน ตะลึงดู |
| ๏ หนีเสือสิมาปะจรเข้ |
เฉพาะเวระกรรมกู |
| พ้นปากพญามฤตยู |
ภยะแล้วบแคล้วไป |
| ๏ มาพบประสบทุเคราะหะอีก |
สิจะหลีก ณ ทางใด |
| จำเป็นก็จำจิตะไข |
พจนารถะวิงวอน |
| ๏ พ่อมิพึงมนะพิโรธ |
นฤโกรธและอาทร |
| ผ่อนโทษประทังทุษะปกรณ์ |
ดุจะข้าขมาขอ |
| ๏ อันสรรพะทรัพย์ก็นฤสง- |
สยะคงจะได้พอ |
| ความปรารถนานิยมะรอ |
ศุภะฤกษ์นิมิตมาน |
| ๏ บัดนี้จะร่ายวิทยะมนต์ |
ทิพะฝนมิบันดาล |
| ฤกษ์บน บ มีประดุจะกาล |
คณะโจระก่อนขอ |
| ๏ ปีหน้า ณ ปลายสมยะขวบ |
ลุประจวบประจักษ์พอ |
| ร่ายมนต์จะมีธนะเพราะรอ |
อุปสรรคะขัดขวาง |
| ๏ ผัดก่อนผิวกาลกษณะนั้น |
แลจะบรรลุลาภวาง |
| ใจเคืองประเทืองประนุทะจาง |
จิตะกุธประทุษกรรม |
| ๏ ทวยโจรสดับ ทวิชะอา- |
จริยาภิยาจนดำ |
| ต่างตนก็ต่าง มุทะลุดำ- |
ริหะเดือด ณ ทันใด |
| ๏ ดังอัคคิขันธะ ขณะกรุ่น |
นระก่อก็โพลงไฟ |
| คุกคามตะคอกผรุสะไข |
วจะว่ากะพราหมณ์ ครู |
| ๏ เฒ่านี่กระนี้และนะอุเหม่ |
เหลาะแหละเล่หะลวงกู |
| เอื้อนอำอุบายพิเคราะหะดู |
บมิมั่นมิคงคำ |
| ๏ พวกโน้น ประสงค์แหละเพราะไฉน |
ธนะได้สะดวกทำ |
| พวกเราอนาคตะ ฉนำ |
ลุและจึ่งจะบันดาล |
| ๏ หวังคุณกรุณวิรุธะโทษ |
อประโยชน์ ก็ป่วยการ |
| ปล่อยไปและไว้ชิวิตะปราณ |
ก็บเห็นจะเป็นผล |
| ๏ ว่าพลางก็เงื้อติขิณะตาว |
บทะก้าวและสุดพล |
| ฟันฟาดณมัชฌิมะสกน- |
ธะก็ขาด ณ ทันใด |
| ๏ ริกริกสรีระทวิขัณฑ์ |
พิศะควรสลดใจ |
| ชีวาตมอนาถอนิจะใน |
ขณะนั้นก็พลันมรณ์ ฯ |
| อุปัฏฐิตาฉันท์ ๑๑ |
|
| ๏ ครั้นเสร็จกิจะปลง |
ทวิชงคะชีพรอน |
| จึ่งโจระนิกร |
ก็ประกาศกะกันพลัน |
| ๏ ต่างอาวุธะครบ |
กรทายนิกายปัน |
| เตรียมเพื่ออนุพันธ์ |
คณะโจระพวกเดิม |
| ๏ แซศัพทะกุลา- |
หละลาละวนเหิม |
| เอาฤกษ์ชะยะเสริม |
สุระโห่สนั่นไพร |
| ๏ เร่งรีบจระถั่น |
บทะมรรคะตามไป |
| โจรก่อนสิคระไล |
บมิช้าก็มาทัน |
| ๏ รุกไล่ปะทะหลัง |
แลบรั้งบรอพลัน |
| ไป่ฟังพจะพรร- |
ณนะขานประการใด |
| ๏ โจตีมิละยั้ง |
มนะหวังจะเอาชัย |
| ต่างตนตะละใจ |
มุหะเหี้ยมอหังการ |
| ๏ ฤๅผ่อนขณะพัก |
ปรปักษ์จะต้านทาน |
| หมายมุ่งจะประหาร |
ชิวะจ้วงทะลวงฟัน |
| ๏ แย้งยุทธะพิฆาฏ |
บมิอาจจะหนีทัน |
| หักด้วยพละขัน |
พละเข้าตลุมบอน |
| ฟันฟาดระดะดาษ |
ศิระขาดตะลุมบอน |
| ปั่นกายะลุมรณ์ |
ยละน่าอนาถใจ |
| ๏ กลาดเกลื่อนปถพี |
ฉวะชีวิตักษัย |
| ทั้งสิ้นและประลัย |
บมิเหลือจะรอดชนม์ |
| ๏ ครั้นแล้วทุระพา- |
ละก็เก็บก็รวมธน |
| แห่งโจระสกล |
ปะระพรรคะอันมรณ์ |
| ๏ เสร็จสรรพก็ประมวล |
พละชวนนิวัติจร |
| สู่ซ่องพนะดอน |
ดละกึ่งวิถีเผือน ฯ |
| กมลฉันท์ ๑๒ |
|
| ๏ อุปบัติเหตุหา- |
ยนะภาวะมาเยือน |
| คณะโจระลืมเลือน |
มิตระพันธะไมตรี |
| ๏ เพราะลุโลภะอำนาจ |
วิปลาสและต่างมี |
| พหุเจตนาปี- |
ฬิตะมุ่งละโมภครัน |
| ๏ บมิยอมก็เกี่ยงแย้ง |
ขณะแบ่งและปันกัน |
| ตะละคนก็ดึงดัน |
ทะเลาะเชิงวิวาทชวน |
| ๏ ธุระข้าแหละเหนื่อยยาก |
ธนะมากสิจึงควร |
| เกะกะโกงกระนี้กวน |
กุธะจิตบคิดเครง |
| ๏ เฉพาะนี่สิของกัน |
และก็นั่นซิของเอง |
| ยุติธรรมะนักเลง |
ก็เหมาะแล้วมิถูกหรือ |
| ๏ ตะละตนก็ต่างใจ |
ดุจะไฟกระโหมฮือ |
| กละห์เมธคาถือ |
ทิฐิต่างบยอมกัน |
| ๏ และก็แยกก็ยกพวก |
ทวิภาคเสมอพรรค์ |
| เอะอะโทษะโมหันธ์ |
ชุลมุน และวุ่นวาย |
| ๏ ทวิหัตถะศาสตรา- |
วุธะคว้ากระลึงทาย |
| คณะตนกมลหมาย |
ชิวะหมู่ริปูตน |
| ๏ ก็กระโจนกระโจมยุทธ์ |
อุตลุดและสับสน |
| มิระย่อมิท้อทน |
ปะทะเข้าประจัญบาน |
| ๏ บมิเห็นกะชีวิต |
มนะคิดจะหักหาญ |
| พละใครผิว์ต้านทาน |
บมิได้ก็วายชนม์ |
| ๏ อวสานต์สมัยหยุด |
ยุคะยุทธะแย่งธน |
| คณะโจรประดาดล |
ชิวิตันตะรายราย |
| ๏ ศพะเรียงระดาษกลาด |
ระกะขาดสกนธ์กาย |
| ศิระวิ่นและบ้างตาย |
เพราะประหารฟันแทง |
| ๏ ทัศนาสินองโล- |
หิตะโอ้อนาถแดง |
| ตละภูมิพึงแสยง |
จิตะเยือกสยดยล |
| ๏ คณนาอเนกเมือ |
ชีวะเหลือแหละสองคน |
| ทวิมิตรชไมชน |
ธนะสารพันผอง |
| ๏ และก็รวบก็รวมห่อ |
พหุพอหทัยปอง |
| ทุระโจระทั้งสอง |
อนุจรอรัญคลา ฯ |
| วิชชุมาลาฉันท์ |
|
| ๏ สองโจรครรไล |
มาใกล้เขตคาม |
| แห่งหนึ่งจึงความ |
หิวโหยมีมา |
| เหน็ดเหนื่อยเมื่อยอ่อน |
จำผ่อนกายา |
| หยุดพักเพื่อหา |
ภักษ์ภุญชาหาร |
| ๏ ซุกซอนซ่อนทรัพย์ |
ไว้ลับกำบัง |
| โจรหนึ่งจึงนั่ง |
รักษาธนสาร |
| เฝ้าคุมกุมดาบ |
คมปลาบปราบพาล |
| อันจักมาราญ |
รังแกรังกล |
| ๏ อีกคนหนึ่งเล่า |
ถือข้าวสารไป |
| ยืมหม้อขอไฟ |
ตามหมู่บ้านคน |
| หาอาหารเพื่อ |
มาเผื่อเพื่อนตน |
| สั่งกนบัดดล |
โดยด่วนครรไล |
| ๏ โจรผู้เฝ้าทรัพย์ |
กลายกลับความคิด |
| เหตุโลภหากจิต |
ให้แปรปรวนไป |
| มุ่งหมายร้ายกาจ |
ชีพฆาตมาทใจ |
| เพื่อมิตรบรรลัย |
เสียโดยเร็วพลัน |
| ๏ หวนฮึกตรึกว่า |
แม้ถ้าเพื่อนกู |
| มีชีวิตอยู่ |
ลาภถอยน้อยครัน |
| ๏ ทรัพย์ควรส่วนสอง |
จำต้องแบ่งปัน |
| ไปเป็นของมัน |
ภาคหนึ่งแน่นอน |
| ๏ อย่าเลยอย่างนั้น |
เอามันไว้ไย |
| อ้ายเพื่อนจัญไร |
เหมือนกับหญ้าบอน |
| ๏ ในกำมือเรา |
จักเอาชีพมรณ์ |
| เมื่อไรคงรอน |
สำเร็จดังใจ |
| ๏ จึ่งโจรจัณฑาล |
โหดพาลหีนเพศ |
| จองจิตจงเจตน์ |
ผลาญชีวาลัย |
| แห่งมิตรคิดว่า |
หากมาเมื่อไร |
| ฟันให้ตายไป |
ด้วยดาบทันที |
| ๏ ฝ่ายโจรผู้ไป |
อยู่ในหมู่บ้าน |
| หุงหาอาหาร |
เห็นช่องคล่องดี |
| พลางปรารภพลัน |
ทรัพย์สรรพ์อันมี |
| เพื่อนคงชีวี |
ลำบากยากใจ |
| ๏ แบ่งสรรพ์ปันสอง |
เป็นของเขาส่วน |
| นึกไปไม่ควร |
ให้มันทำไม |
| ยาพิษติดตัว |
อยู่กลัวมันไย |
| จักเจือเบื่อใน |
หม้อข้าวส่วนมัน |
| ๏ ข้าวสุกสำเร็จ |
กินเสร็จสรรพแล้ว |
| จึ่งโจรใจแกล้ว |
โรยยาพิษพลัน |
| ๏ ถือกุมภ์ดุ่มเต้า |
เร่งเท้าผายผัน |
| ถับถึงเพื่อนกัน |
ปลงหมอพอวาง |
| ๏ โจรผู้คอยฆ่า |
สบท่าได้ที |
| ไม่ผ่อนให้มี |
เวลาท่าทาง |
| ๏ เงื้อดาบโดดปราด |
ฟันฉาดขาดกลาง |
| กายดิ้นแด่วพลาง |
ชีวันบรรลัย |
| ๏ เสร็จฆ่าเพื่อนแล้ว |
ผ่องแผ้วล้นพ้น |
| ค้นข้าวกินจน |
อิ่มหนำช่ำใจ |
| ๏ พิษยาซ่าซ่าน |
เสือกคลานซานไป |
| โจรนั้นทันใด |
ถึงซึ่งความตาย |
| ๏ เหลือแต่ทรัพย์สรรพ์ |
มากครันอันทิ้ง |
| เกลื่อนกลาดดาษกลิ้ง |
ตกอยู่เรี่ยราย |
| บรรดาโจรหาก |
โลภมากลาภหาย |
| ชีวาตม์วางวาย |
ดุจกล่าวแล้วมา ฯ |
| โตฏกฉันท์ ๑๒ |
|
| ๏ คณโจระก็หาย |
ยละฝ่ายคะรุตน |
| ก็บมีเอะพิกล |
วิปลาศละซิหนา |
| ๏ อนุกรมจระจัก- |
ษุมลักทศนา |
| ยละริมรถะยา- |
บถะเรี่ยระกะราย |
| ๏ ธนะอากิณะสรรพ์ |
พหุภัณฑะกระจาย |
| พระประจักษ์กิจะหมาย |
มนะแม่นอนุมาน |
| ๏ คะรุอาตม์เพราะมิเอา |
พจะเราอุปการ |
| กะนิกรหินะพาล |
นิระผลคุณะภาว์ |
| ๏ ธ และผองนระพรร- |
คะอนันต์คณนา |
| ลุพินาศนฤสา- |
ระประโยชนะผล |
| ๏ อนุจรจรัล |
ขณะพลันพระก็ยล |
| ทิชะพราหมณ์วุฒิมนต์ |
ณวิถีถละคลา |
| ๏ ทุระพาละพิฆาต |
ชิวะขาดธวิชา |
| สริราพยพะกา- |
ยะอนาถนิทระมรณ์ |
| ๏ พระก็เที่ยวละเลาะตัด |
ตะรุกัษฐะก็ทอน |
| และประกอบอุปกร |
กิจะอรรคะนิขันธ์ |
| ๏ อุปการะกะสา- |
ธนะฌาปนะพลัน |
| ธุระเสร็จพระก็สัญ- |
จระเก็บบุษบา |
| ๏ อนุสรคุณะสาร |
และสการกสะมา |
| ครุด้วยจิตะคา- |
ระวะแล้วก็คระไล ฯ |
| อีทิสังฉันท์ ๒๐ |
|
| ๏ พบประดาทุพาละชีพกษัย |
| แหละเกลื่อนระหว่าง ณ ทางธไป |
ประมาณหลาย |
| ๏ ข้าวและหม้อก็ทิ้งกระจัดกระจาย |
| พระแจ้งประจักษ์มิพักฉงาย |
ฉงนความ |
| ๏ การณ์ประกอบวิบัติอนัตถะตาม |
| ปวัตติมาก็น่าจะขาม |
และสังเวช |
| ๏ ผองกะลีก็โลภะมูละเหตุ |
| มุหันธะจิตมหิจฉะเจตน์ |
ผจญผลาญ |
| ๏ หน่อพิสุทธิพุทธะพงศ์ณวาร |
| แสดงสลดก็กล่าวอุทาน |
พระวาจา |
| ๏ เชิญสดับคดีฤดีประสา- |
| ทะเนติ์ ณจันทพรรณนา |
เสนอกรรณ์ ฯ |
| อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ |
|
| ๏ โอเหล่ามนุษย์โลก |
ภพะโอฆอนาถครัน |
| โลภเหลิงละเลิงบรร- |
ลุพินาศฉกาจหนา |
| ๏ ฟุ้งซ่านทะยานคิด |
ณอนิษฐะเหตุปรา- |
| รภเพื่อแสวงหา |
กิจะสิ่งประสงค์สรรพ์ |
| ๏ อันใช่อุบายชอบ |
มิประกอบระบอบธรรม์ |
| ฤๅปราศประโยชน์อัน |
จะลุปรารถนาสม |
| ๏ อยากได้สิเกินไป |
ผิว์บได้ก็เกรียมกรม |
| ยิ่งหาจะปรารมภ์ |
คติผิดและดำเนิน |
| ๏ อีกใคร่จะได้ที่- |
บมิมีละโมภเกิน |
| ใช่ฐานะอย่าเพลิน |
ผิวะพลาดละเต็มที |
| ๏ ถึงแม้ผิว์จักได้ |
ดุจะใจนิยมมี |
| อย่าเพ่อมะเมอปี- |
ติตะเกียกตะกายหา |
| ๏ ใคร่ครวญจะควรเหตุ |
ผิว์ลุเจตน์จะนำมา |
| ซึ่งคุณประโยชน์ผา- |
สุกะผลประการใด |
| ๏ ได้โดยประกอบโทษ |
อประโยชน์และนำภัย |
| มาสู่ดะนูใน |
ขณะหนึ่งก็พึงถอน |
| ๏ อย่าหลวงพะวงตั้ง |
สติหยั่งประหยัดรอน |
| ห้ำหั่นและบั่นทอน |
ก็จะเปลื้องประเทืองเบา |
| ๏ รู้สึกระลึกตน |
อกุศลกุศลเรา |
| จักอวยวิบากเอา- |
ธุระสุดจะเป็นไป |
| ๏ คราวควรจะได้คง |
ลุประสงค์ บ เป็นไร |
| ดลคราวมิได้ใคร |
จะทะเยอทะยานหวัง |
| ๏ ดังฤๅจะสำเร็จ |
ผละเผล็ดจะตึงตัง |
| ตื่นเหิ่มกระเหิมกัง- |
วละไปก็ป่วยการ |
| ๏ ผลไม้วิสัยมัน |
รสะธรรมะชาติหวาน |
| ยังติดกะต้นวาร |
ผละดิบประดุจกัน |
| ๏ ด้วยกินละพอเคี้ยว |
ก็จะเปรี้ยวแลฝาดครัน |
| รอสุกซิหวานมัน |
พิเคราะห์ดูไฉนดี |
| ๏ อันโลภะโทษนั้น |
สิมหันต์อนันต์มี |
| เช่นฉันทวาที |
นยะเล่าแถลงมา |
| ๏ โจรเจตะรัฐเหตุ |
สุภะเจตนาพา |
| เวทัพพะ พราหมณ์คลา |
ดละเพื่ออนัตถ์ภัย |
| ๏ โลภมากก็ลาภหาย |
ชิวะวายวินาศไป |
| ควรจัดนิทัศน์ใคร |
ยละเยี่ยงพยานตรง ฯ |
| สัทธราฉันท์ ๒๑ |
|
| ๏ ภาษิตปรารภก็จบลง |
วระทศะพละองค์ |
| โพธิสัตว์พงศ์ |
ธ เลือกสรร |
| ๏ ทรัพย์สิ่งทิ้งใคร บ เกียจกัน |
พิพิธะธนะและภัณฑ์ |
| พจน์กะภารอัน |
จะนำไป |
| ๏ กลับสู่เคห์คามะอาศัย |
มิละพิริยะหทัย |
| ถอยละทิ้งใน |
ประโยชน์สาร |
| ๏ เพียบพูนไพบูลย์ ณบุญทาน |
นิยมะสุคติฐาน |
| ตามสะดวกการ- |
ณเป็นไป |
| ๏ ครอบครองชีพิตสถิตใน |
มนุษะภพะสมัย |
| ควรกะขัยวัย |
ระหว่างมี |
| ๏ ได้ยังข้อมรรคะอันดี |
ศุภะกุศละนิธี |
| บุญะราศี |
ณโอสาน ฯ |
| ๏ สาธกชาดกพจมาลย์ |
เวทัพพ์นิทาน |
| ณบรรพะจบบริบูรณ์ |
ฯลฯ |
