- คำนำ
- ชิต บุรทัต
- สรรเสริญพระคเณศวร
- มหานครปเวศน์คำฉันท์
- ฉันท์ราชสดุดี และ อนุสาวรียกถา
- กาพย์เฉลิมพระเกียรติ งานพระเมรุทองท้องสนามหลวง
- ฉันท์เฉลิมพระเกียรติ งามพระเมรุทองท้องสนามหลวง
- คติของพวกเราชาวไทย
- ชาติปิยานุสรณ์
- เฉลิมฉลองวันชาติ
- ปรีดิปรารมภ์
- เขาย่อมเป็นผู้เก้อเขิน
- ลิลิตสุภาพ จุลธนุคหะบัณฑิต
- ลิลิตสุภาพ พาโลทก ชาดก ในทุกนิบาต
- ๑. มกรา
- อิลลิสชาดก ในเอกนิบาต
- เวทัพพะชาดกคำฉันท์
- กกุฏวาณิชคำโคลง
- ตาโป๋คำฉันท์
- เสียงสิงคาล
- สัตว์หน้าขน
- อุปมาธรรมชาติ
- วัสสานฤดู
- วารวิสาขะมาส
- เหมันตฤดู
- เหมือนพระจันทร์ข้างแรม
- ข้าพเจ้านั่งอยู่ชายทะเล
- ดรุณรำพึงคำฉันท์
- ภาพที่หลับตาเห็น
- เอกเขนกขอบสระ
- ดรุณจตุราภิรมย์
- นิราศนครราชสีมา
- นิราศแมวคราว
- แถลงสุภาษิต
- ชีวิตเราเปรียบด้วยนกบิน
- สัญชาติอีกา
- ไม่อดทนต่อคำสั่งสอน
- เหตุ และ ผล
- ความรู้
- สหลักษณ์
- กวีสี่
- กำเนิดแห่งสตรีคำโคลง
- “สละกันเพราะแต่งงาน”
แถลงสุภาษิต
ปราชญเปรียวความรู้คร่ำ | เพรงครู เราฤๅ |
อวยเวทกระวีชู | เชิดไว้ |
วางแบบระบอบบู- | ราณบรรพ บอกเฮย |
หวังมอบมรดกได้ | แด่ผู้ภายหลัง ฯ |
ดั่งฤๅเราผู้ศิษย์ | ศึกษา ส่ำพ่อ |
จักมิยึดวิทยา | อย่างนี้ |
เป็นพลีเพื่อบูชา | ชอบเยี่ยง |
ทายาทปราชญ์กวีกี้ | ก่อนได้แสดงสอน ฯ |
สืบนามกรว่าข้า | คืออนุ ชาติฮา |
เป็นศิษย์ตามครูระบุ | บ่งชั้น |
ยิ่งเพียรเพื่อถึงอุ- | ดมเอก |
เรียกว่าอภิชาตินั้น | นั่นแล้ดีเหลือ ฯ |
เรียนเพื่อรู้รอบแจ้ง | จริงมิ ใช่ฤๅ |
ฉะนั้นหากอยากเรียนริ | เริ่มแล้ว |
อย่าท้อหย่อนระย่อพิ- | ริยภาพ |
ผิสละละทิ้งแต้ว | เติ่งช้าชวนเฟือน ฯ |
เกือบเลือนกาลล่วงเข้า | เขตสมัย ใหม่พ่อ |
กวีว่องวิทยาใน | บัดนี้ |
ปราศความนิยมไป | เป็นเหตุ |
ห่างศิษย์คิดหลู่ลี้ | ลบข้อครูสอน ฯ |
พิทยาภรณ์เพริศพริ้ง | เพรงงาม |
ศิษย์ใหม่มาพาทราม | เสื่อมฉะนี้ |
ชุมเราศิษย์เก่าขาม | เขาเหตุ ไรเฮย |
มาเถิดเชิดวิชากี้ | เก่าฟื้นฟูผยอง ยิ่งเทอญ ฯ |