- คำนำ
- ชิต บุรทัต
- สรรเสริญพระคเณศวร
- มหานครปเวศน์คำฉันท์
- ฉันท์ราชสดุดี และ อนุสาวรียกถา
- กาพย์เฉลิมพระเกียรติ งานพระเมรุทองท้องสนามหลวง
- ฉันท์เฉลิมพระเกียรติ งามพระเมรุทองท้องสนามหลวง
- คติของพวกเราชาวไทย
- ชาติปิยานุสรณ์
- เฉลิมฉลองวันชาติ
- ปรีดิปรารมภ์
- เขาย่อมเป็นผู้เก้อเขิน
- ลิลิตสุภาพ จุลธนุคหะบัณฑิต
- ลิลิตสุภาพ พาโลทก ชาดก ในทุกนิบาต
- ๑. มกรา
- อิลลิสชาดก ในเอกนิบาต
- เวทัพพะชาดกคำฉันท์
- กกุฏวาณิชคำโคลง
- ตาโป๋คำฉันท์
- เสียงสิงคาล
- สัตว์หน้าขน
- อุปมาธรรมชาติ
- วัสสานฤดู
- วารวิสาขะมาส
- เหมันตฤดู
- เหมือนพระจันทร์ข้างแรม
- ข้าพเจ้านั่งอยู่ชายทะเล
- ดรุณรำพึงคำฉันท์
- ภาพที่หลับตาเห็น
- เอกเขนกขอบสระ
- ดรุณจตุราภิรมย์
- นิราศนครราชสีมา
- นิราศแมวคราว
- แถลงสุภาษิต
- ชีวิตเราเปรียบด้วยนกบิน
- สัญชาติอีกา
- ไม่อดทนต่อคำสั่งสอน
- เหตุ และ ผล
- ความรู้
- สหลักษณ์
- กวีสี่
- กำเนิดแห่งสตรีคำโคลง
- “สละกันเพราะแต่งงาน”
เหมือนพระจันทร์ข้างแรม
| วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ | |
| จากวันพระจันทร์กระจ่าง | ณ นภางค ราตรี |
| งามในสมัยบุรณมี | ระยะมาสเสมอมา |
| แต่นั้นสิพรรณศศิประไพ | พิศะไปประจักษ์ตา |
| เต็มดวงจะล่วงจะจรลา | ละแอร่มเพราะแรมวาร |
| ยิ่งคืนก็พื้นนภะก็พัก | เฉพาะปักขะปางกาล |
| กลายมืดและจืดนยนะปาน | กะอะไรนะเราปวง |
| แสงดาววะวาวระกะวะวับ | ดุจะดับ บ เด่นดวง |
| แขลับก็กลับพิภพะสรวง | มิสะพรึบ พะพราวเพรา |
| เคยเห็น ณ เพ็ญพระรัศมี | รชนีถนัดเนา |
| เหนือนั่นแน่พลันจะสละเงา | กลเงินอร่ามงาม |
| สู่แหล่งแสลงกมละจัก- | ษุตระหนักคะนึงความ |
| เป็นอุปมาพิเคราะห์ตาม | อุปมัยประมวลมา |
| เหมือนวันพระจันทร์แจร่ม | ขณะแรมจรัลคลา |
| มืดเทียบก็เปรียบนรมิปรา- | รภปรีดิเปรมคุณ |
| ใคร่แต่จะเสพนิยมะเสื่อม | คติเหลื่อมละทางบุญ |
| ทำบาปและเบียนชนสกุล | และกระทั่งประชาชน |
| คบหาสมาคมะกะหมู่ | มิตรผู้ทุพาลคน |
| หลักเลวก็เหลวแลอะและผล | คุณะดีบมีใด |
| เขานั้นแหละพลันจะประจุหา- | ยนภาวะเป็นไป |
| ปานกันกะจันทรสมัย | ทินะมืดฉะนั้นแล ฯ |
