เหมือนพระจันทร์ข้างแรม

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔  
จากวันพระจันทร์กระจ่าง ณ นภางค ราตรี
งามในสมัยบุรณมี ระยะมาสเสมอมา
แต่นั้นสิพรรณศศิประไพ พิศะไปประจักษ์ตา
เต็มดวงจะล่วงจะจรลา ละแอร่มเพราะแรมวาร
ยิ่งคืนก็พื้นนภะก็พัก เฉพาะปักขะปางกาล
กลายมืดและจืดนยนะปาน กะอะไรนะเราปวง
แสงดาววะวาวระกะวะวับ ดุจะดับ บ เด่นดวง
แขลับก็กลับพิภพะสรวง มิสะพรึบ พะพราวเพรา
เคยเห็น ณ เพ็ญพระรัศมี รชนีถนัดเนา
เหนือนั่นแน่พลันจะสละเงา กลเงินอร่ามงาม
สู่แหล่งแสลงกมละจัก- ษุตระหนักคะนึงความ
เป็นอุปมาพิเคราะห์ตาม อุปมัยประมวลมา
เหมือนวันพระจันทร์แจร่ม ขณะแรมจรัลคลา
มืดเทียบก็เปรียบนรมิปรา- รภปรีดิเปรมคุณ
ใคร่แต่จะเสพนิยมะเสื่อม คติเหลื่อมละทางบุญ
ทำบาปและเบียนชนสกุล และกระทั่งประชาชน
คบหาสมาคมะกะหมู่ มิตรผู้ทุพาลคน
หลักเลวก็เหลวแลอะและผล คุณะดีบมีใด
เขานั้นแหละพลันจะประจุหา- ยนภาวะเป็นไป
ปานกันกะจันทรสมัย ทินะมืดฉะนั้นแล ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ