ภาพที่หลับตาเห็น

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
ตั้งตาและตั้งกมละตั้ง สตินั่งพินิจชม
ภาพผาก็ผาสุกะภิรมย์ จิตระรื่นสราญเพลิน ฯ
เนื่องแนวคานคณนะโยชน์ คณะโขดศิขรเขิน
สูงลิ่วประมาณนยนะเมิล ระยะเมฆเสมอหมาย ฯ
แลลานสล้างยละตลอด ตละยอดระเรียงราย
ไกรลาศสุเมรุอภิปราย ปจิเปรียบก็เทียบทัน ฯ
เล็งหลากสลอนศิระละเลื่อม และทะเมื่อมทะมอมัน
แง่งงุ้มชะโงกศิริถงัน ผงะเงื้อมชะง่อนเขา ฯ
เว้าวุ่งชะวากสิขระเวิ้ง ทะลุเชิงชะงึมเงา
ป่ำปุ่มตะคุ่มนคะเสลา ศิละแง่ก็แลงาม ฯ
บางก้อนประกายกลละแก้ว ก็วะแวววะวาววาม
วาววับระยับกษณะยาม ระวิส่องผสานแสง ฯ
ที่เหลือบก็เลื่อมนยนะปลาบ นิลาขาบระคนแดง
หมอกมัวสลัวสลิละแปลง ยลเปลี่ยนและเพี้ยนสี ฯ
ที่ขาวก็ขาวประดุจะบุษย์ บริสุทธิ์สะอาดดี
ที่เขียวก็เขียวนิละมณี มรกตก็ปานกัน ฯ
ที่แดงก็ดั่งปัทมราช รตะผาดอุไรพรรณ
ที่เหลืองก็เหลืองพิจิตระวรรณ วิยะบุศราคำ ฯ
เป็นเองผิเพ่งพิพิธะดู ดุจะผู้ประดับทำ
ฤๅเช่นกะช่างศิลปะชำ- นิประดิษฐ์ ประดอยเขียน ฯ
บางแห่งก็หินฆนะระดับ และประกับสนิทเนียน
บางแห่งก็แหว่งทะลุระเมียร ขรุขระร้าวและร่อยราน ฯ
บ้างแตกแยะแยกเพราะบมิทน ชละพ่นฉะฉาดฉาน
เชี่ยวหลั่งถะถั่งอุทกะธาร ยละสินธุสิ้นสาย ฯ
น้ำตกก็แตกสลิละอย่าง หิมะพร่างสะพรั่งพราย
หยาดย้อยประปรอยระเหยาะประปราย ผิวะแตกก็แตกดัง ฯ
เสียงซ่าฉะฉ่าชละกระเซ็น พุและเผ่นผะผาดผัง
ต้องผาศิลาศิละก็พัง กระเทาะหลุดสลายหลาย ฯ
ซ่านซบกระทบสริระโดย ชละโปรยละอองราย
แม้ร้อนก็ผ่อนกระอุสบาย และจะเยือกสยองเย็น
รอบเหลี่ยมไศลระกะสล้าง คะรุต่างชนิดเป็น
สุมทุมชอุ่มนยนเห็น สะพรึบและทึบผา ฯ
เล็กใหญ่ไสวระบุระบัด ดุจะจัดประจงมา
ปลูกสร้างละอย่างนิยมะพา พิศะชื่นระรื่นรมย์ ฯ
ไม้ดอกขจายขจระเก- สรเรณุชวนดม
ผลไม้ก็ชักหทะยะชม รสลิ้มและชิมลอง ฯ
พรรค์แห่งพิหคสกุณะหลาก พิศะมากประมาณผอง
ว่อนบินถวิลจระจะปอง ผลพฤกษะอาหาร ฯ
เริงร้องขรมประดุจะมี จิตปรีดิเบิกบาน
ผึ้งภู่ก็หมายบุษปะมาลย์ เกาะและเกลือก ประทินเกลา ฯ
เพลิดเพลินเจริญมนะสราญ ณ สถานศิขรเขา
เช่นฉันท์ประพันธ์พจนะเดา ดนุคิดลิขิตเขียน ฯ
ที่แท้ก็แลประดุจภาพ ผิวะไม่สนิทเนียน
หากผิดก็ผิดสิกะวิเธียร ติไฉนอภัยเทอญ ฯ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ