วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ |
|
ตั้งตาและตั้งกมละตั้ง |
สตินั่งพินิจชม |
ภาพผาก็ผาสุกะภิรมย์ |
จิตระรื่นสราญเพลิน ฯ |
เนื่องแนวคานคณนะโยชน์ |
คณะโขดศิขรเขิน |
สูงลิ่วประมาณนยนะเมิล |
ระยะเมฆเสมอหมาย ฯ |
แลลานสล้างยละตลอด |
ตละยอดระเรียงราย |
ไกรลาศสุเมรุอภิปราย |
ปจิเปรียบก็เทียบทัน ฯ |
เล็งหลากสลอนศิระละเลื่อม |
และทะเมื่อมทะมอมัน |
แง่งงุ้มชะโงกศิริถงัน |
ผงะเงื้อมชะง่อนเขา ฯ |
เว้าวุ่งชะวากสิขระเวิ้ง |
ทะลุเชิงชะงึมเงา |
ป่ำปุ่มตะคุ่มนคะเสลา |
ศิละแง่ก็แลงาม ฯ |
บางก้อนประกายกลละแก้ว |
ก็วะแวววะวาววาม |
วาววับระยับกษณะยาม |
ระวิส่องผสานแสง ฯ |
ที่เหลือบก็เลื่อมนยนะปลาบ |
นิลาขาบระคนแดง |
หมอกมัวสลัวสลิละแปลง |
ยลเปลี่ยนและเพี้ยนสี ฯ |
ที่ขาวก็ขาวประดุจะบุษย์ |
บริสุทธิ์สะอาดดี |
ที่เขียวก็เขียวนิละมณี |
มรกตก็ปานกัน ฯ |
ที่แดงก็ดั่งปัทมราช |
รตะผาดอุไรพรรณ |
ที่เหลืองก็เหลืองพิจิตระวรรณ |
วิยะบุศราคำ ฯ |
เป็นเองผิเพ่งพิพิธะดู |
ดุจะผู้ประดับทำ |
ฤๅเช่นกะช่างศิลปะชำ- |
นิประดิษฐ์ ประดอยเขียน ฯ |
บางแห่งก็หินฆนะระดับ |
และประกับสนิทเนียน |
บางแห่งก็แหว่งทะลุระเมียร |
ขรุขระร้าวและร่อยราน ฯ |
บ้างแตกแยะแยกเพราะบมิทน |
ชละพ่นฉะฉาดฉาน |
เชี่ยวหลั่งถะถั่งอุทกะธาร |
ยละสินธุสิ้นสาย ฯ |
น้ำตกก็แตกสลิละอย่าง |
หิมะพร่างสะพรั่งพราย |
หยาดย้อยประปรอยระเหยาะประปราย |
ผิวะแตกก็แตกดัง ฯ |
เสียงซ่าฉะฉ่าชละกระเซ็น |
พุและเผ่นผะผาดผัง |
ต้องผาศิลาศิละก็พัง |
กระเทาะหลุดสลายหลาย ฯ |
ซ่านซบกระทบสริระโดย |
ชละโปรยละอองราย |
แม้ร้อนก็ผ่อนกระอุสบาย |
และจะเยือกสยองเย็น |
รอบเหลี่ยมไศลระกะสล้าง |
คะรุต่างชนิดเป็น |
สุมทุมชอุ่มนยนเห็น |
สะพรึบและทึบผา ฯ |
เล็กใหญ่ไสวระบุระบัด |
ดุจะจัดประจงมา |
ปลูกสร้างละอย่างนิยมะพา |
พิศะชื่นระรื่นรมย์ ฯ |
ไม้ดอกขจายขจระเก- |
สรเรณุชวนดม |
ผลไม้ก็ชักหทะยะชม |
รสลิ้มและชิมลอง ฯ |
พรรค์แห่งพิหคสกุณะหลาก |
พิศะมากประมาณผอง |
ว่อนบินถวิลจระจะปอง |
ผลพฤกษะอาหาร ฯ |
เริงร้องขรมประดุจะมี |
จิตปรีดิเบิกบาน |
ผึ้งภู่ก็หมายบุษปะมาลย์ |
เกาะและเกลือก ประทินเกลา ฯ |
เพลิดเพลินเจริญมนะสราญ |
ณ สถานศิขรเขา |
เช่นฉันท์ประพันธ์พจนะเดา |
ดนุคิดลิขิตเขียน ฯ |
ที่แท้ก็แลประดุจภาพ |
ผิวะไม่สนิทเนียน |
หากผิดก็ผิดสิกะวิเธียร |
ติไฉนอภัยเทอญ ฯ |