- คำนำ
- ชิต บุรทัต
- สรรเสริญพระคเณศวร
- มหานครปเวศน์คำฉันท์
- ฉันท์ราชสดุดี และ อนุสาวรียกถา
- กาพย์เฉลิมพระเกียรติ งานพระเมรุทองท้องสนามหลวง
- ฉันท์เฉลิมพระเกียรติ งามพระเมรุทองท้องสนามหลวง
- คติของพวกเราชาวไทย
- ชาติปิยานุสรณ์
- เฉลิมฉลองวันชาติ
- ปรีดิปรารมภ์
- เขาย่อมเป็นผู้เก้อเขิน
- ลิลิตสุภาพ จุลธนุคหะบัณฑิต
- ลิลิตสุภาพ พาโลทก ชาดก ในทุกนิบาต
- ๑. มกรา
- อิลลิสชาดก ในเอกนิบาต
- เวทัพพะชาดกคำฉันท์
- กกุฏวาณิชคำโคลง
- ตาโป๋คำฉันท์
- เสียงสิงคาล
- สัตว์หน้าขน
- อุปมาธรรมชาติ
- วัสสานฤดู
- วารวิสาขะมาส
- เหมันตฤดู
- เหมือนพระจันทร์ข้างแรม
- ข้าพเจ้านั่งอยู่ชายทะเล
- ดรุณรำพึงคำฉันท์
- ภาพที่หลับตาเห็น
- เอกเขนกขอบสระ
- ดรุณจตุราภิรมย์
- นิราศนครราชสีมา
- นิราศแมวคราว
- แถลงสุภาษิต
- ชีวิตเราเปรียบด้วยนกบิน
- สัญชาติอีกา
- ไม่อดทนต่อคำสั่งสอน
- เหตุ และ ผล
- ความรู้
- สหลักษณ์
- กวีสี่
- กำเนิดแห่งสตรีคำโคลง
- “สละกันเพราะแต่งงาน”
เหมันตฤดู
| อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ | |
| หยิมหยิมยะย้อยหยด | หิมะสดสะอาดยล |
| พราวพราวสะพรั่งบน | ติณะพฤกษะแพรวพรอย |
| หยาดหยาดยะเยือกเย็น | ชละเป็นละอองฝอย |
| ลิ่วลิ่วละล่องลอย | นภะแหล่งแสดงโดย |
| ทุกทุกสถานเห็น | ระบุเช่นกะลมโชย |
| เฉื่อยเฉื่อยระเรื่อยโบย | ดรุบัตรสะบัดไหว |
| ว่าว่าฤดูวัน | ณ วสันต์จะพลันไคล |
| เคลื่อนเคลื่อนและแคล้วไป | ประลุกาละคราหนาว |
| ถึงถึงละหนึ่งปี | ก็จะมีจะมาคราว |
| หนึ่งหนึ่งและซึ่งขาว | ชนโลกและสัตว์สรรพ์ |
| จำจำจะต้องพบ | และประสบเสมอกัน |
| น่าน่าจะรู้ทัน | คติธรรมชาติมี |
| แน่นแน่นมนุษย์สัตว์ | อุปบัติณโลกีย์ |
| ใดใดจะโดดหนี | ละอนิจธรรมไป |
| นั่นนั่นมิได้แน่ | และจะแปรจะแก้ไข |
| เข้าเข้ากะข้อใน | มนะปรารถนาผล |
| แท้แท้ บ เป็นตาม | ดุจะความประสงค์ตน |
| นี่นี่ตระหนักยล | วิเคราะห์อย่างกะป่างวัน |
| คล้อยคล้อยคระไลเคลื่อน | ขณะเลื่อนละวัสสันต์ |
| มามาลุเหมัน- | ตฤดูแหละธรรมดา ฯ |
