ดรุณรำพึงคำฉันท์

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
โอ้กาละราตรี รัศมีพระจันทร์เพ็ญ
ผุดผ่องนภางค์เย็น มนะเพลินเจริญตา
ดูเดียรดาษดาว สิก็วาวณเวหา
แวดล้อมพระจันทรา- ธิปะรัชนีกร
พื้นปัถพีดล สุวิมลประภัสสร
สุกเพียงสุภาภรณ์ พิศะผาดประไพลี
อากาศสะอาดสุด บริสุทธิ์อุดมดี
โดยฆานะราคี มิระคายระคนปน
ลมโชยประโปรยปรอย หิมะย้อยยะหยัดยล
หยดหยาดระยับบน ติณะชาติระบัดใบ
แสงขาววะวาวสด มรกตวะวามใส
แววสีวิเชียรไพ- ฑุริย์ก่องก็กลกัน
กอปรกับสถานสวน สุขะส่วนเกษมสันต์
พฤกษาผกาวัล- ลิลดาประดามี
มวลกลิ่นประทินเก- สระเรณุมาลี
หวนหอมระเหยปรี- ดิระเรื่อยฉะเฉื่อยฉม
สิ่งสรรพะสำหรับ จะประดับมโนรมย์
ฟูเฟื่องประเทืองลม คติโลกะธรรมดา
โอ, ธรรมชาติสร้าง ตละอย่างนิยมมา
เพื่อปรุงผดุงรา- คะฤดีระดมโหม
เริงชื่นระรื่นชุ่ม มนะหนุ่มเสน่ห์โรม
รักหญิงประวิงโลม ประเหลาะเล้าประลองเลียม
ยามอื่นผิหมื่นแสน บมิแม้นเสมอเทียม
ยามกรมระทมเกรียม ปฏิพัทธะผูกพัน
โอ้อกดรุณรุ่น ขณะครุ่นคะนึงครัน
คร่ำใฝ่หทัยฝัน จิตะนึกระทึกหนาว
แม้อยู่ ณ ที่เช่น ศศิเด่นพะแพรวพราว
สวนงามสงัดคราว หิมะพร่างพะพรายพรอย
อา? ดวงฤดีเธอ ก็จะเผลอจะพลั้งลอย
ลงเล่ห์จะหลับผอย เพราะพะวงสวาทหวัง
ฉันใดจะได้พบ จะประสบประสงค์ดัง
ลดโดยอดูรกัง- วละถึงพธูเดียร์
โหปมิตรสวีตฮาร์ท น่าจะคลาดจะเฟเลีย
กรุ่มยิ้มกระหยิ่มเชียร์ อุระชมผิสมหมาย
เคร่งขรึมคระครึมครวญ สละหวนบเหือดวาย
สุดยกวิตกคลาย สติเคลิ้มผะผ่าวเผลอ
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
อ้าแม่พิมลสกละโฉม ศิริโลมชะลอเลอ
หลั่งโลกสมรสุภะเสมอ วระรูปะแฟรี
ร่อนฟ้าและมาจุตินิมิต สุประดิษฐะเลดี
แลใดจะตำหนิติบมี อรชรชะอ้อนงาม
ผ่องใสพิสุทธิ์ประดุจะหยด หิมะสดสะอาดวาม
วับบนอุบลบัตระยาม บมิพ้องรพีแสง
พักตร์สีฉวีสุขุมวรรณ กละจันทร์จรัสแรง
เรือนวลมลักมละแมลง ธุลีปวงแปมปน
ผมสวยสลยสละและเรียบ ผิวะเปรียบประหนึ่งขน-
กาน้ำสิดำกระแจะสุคน- ธะประปรุงจรุงจันทน์
สุดขำก็คือนยนะเนตร ยุพเรศและดำมัน
คมขาวน่ะดาวประดุจกัน วะวะวับประกายวาม
สองแก้มแฉล้มวิลยะหล่อ กละช่อกุหลาบยาม
เผยแย้มพเยียผิยละงาม มนะพึงตะลึงหลง
ฝีโอษฐ์ชะเออนิน๊ะพะพริ้ม ขณะยิ้มสิสมทรง
ลิ้นจี่แหละจิ้มกระแจะประจง แจะ, ระเรื่อระเรืองสี
คราวเผยเฉลยเฉลาะยุบล พิศะทนต์ฤราคี
ขัดเรียบระเบียบและบมิมี ระยะร่องสลายรอย
เช่นหัตถะฌกศละสลัก ฉลุลักษณ์เฉลาพลอย
ไข่มุกประดิษฐ์ระดะประดอย และประดับประดาดี
ดูใดก็ดูเถอะนะจะดู ศิริรูปะอินทรีย์
ดูมารยาทกุละสตรี กิริยาก็น่าดู
สมศักดิ์สมธนะอุดม ศุภะสมวิชาชธ
ชาญเชี่ยวเฉลียวกิจะพธู จริยาสง่างาม
งามเงื่อนจะเตือนบุรุษะเพศ จิตเจตน์พยายาม
ไหวหวั่นกระสันอุระหวาม กระอุวาบวะวับหวิว
แต่งตนก็ตามดรุณิวัย ศิวิไลซ์สมัยนิว-
แฟชั่นนิยมดุจะจะปลิว จระจากสวรรค์เวียง
ภาษาจะสรรลิขิตะความ เหมาะกะงามบพอเพียง
ร้อยหน้ากระดาษพจนะเรียง ก็มิหมดประมวลชม
โอ๊ะ? เรียมน่ะหรือมละรัก นุชะหนักมนารมณ์
เพียงพูนเพราะพูนจิตะระทม อุระแทบจะทำลาย
คิดคิดก็เหลือมนัสคิด ผิวะคิดมิสมหมาย
ใจจนทุรนทุระทุราย จะเทวษบเว้นวัน
โอ้ทำไฉนนินะจะสัม ผัสะแขนขนิษฐ์อัน
ขาวนวลประเล่หะคชทันต์ กระเกี่ยวตระกองกุม
โอ้ทำไฉนนินะจะปรี- ดิฤดีประคองคุม
ปรางอุ่นละมุ่นสมระจุม- พิตะรื่นณนาสา
โอ้ทำไฉนนะจะสดับ สุระศัพทะสัญญา
หล่อนรับกะเรียมมธุระอา- ทระเอื้อชอรเอม
เออ? ถ้าฉะนี้ละก็ไฉน อุระใครจะไม่เปรม
โปร่งปลื้มฤลืมสุขะเกษม รสะดื่มทวีถวิล
ชีวิตมนุษย์ณอิธโลม ผิวิโยคนิยมยิน-
ดี, รักสิจักดละประวินท์ สุขภาพบเพียงพอ
โอ้ โลกนะโลกเฉพาะจะหมุน จระวุ่นฤรีรอ
หนุ่มสาวณคราวขณะพะนอ และพะเน้าพะนึงหวัง
โอ้จันทราธิอดิเรก ฆนะเมฆชอุ่มบัง
มืดมัวสลัวประดุจดัง กะตริแกล้งบบังควร
โอ้พายุเฉื่อยสริระโชย ก็มิโบยมิโบกหวล
เสียงเงียบสงัดกละจะชวน จิตะเศร้าซะเซาซึม
โอ้น่าอนาถดรุณะดำ- ริหะคร่ำกระโหยขรึม
ครวญเพ้อพิลาปพจนะพึม นิทระง่วงระลวงเหงา
เว้อว้าถลาเกะกะทลึ่ง เอะอะอึงผวาเงา
อิมพอสสิเบิ้ล?? เอ๊ะอุบ๊ะ? เรา ชิชะ หลับ ละเมอเอย ฯ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ