สรรเสริญพระคเณศวร

วสันตดิลก ฉันท์ ๑๔
๏ อ้าองค์พระทรงพระศิริลักษณ์ คชพักตร์ประไพพรรณ
อาภรณ์บวรวิจิตระสรร พะสกนธะก่องแสง ฯ
๏ ลูบไล้พิเลปน์จุรณะจัน- ทนะอันอร่ามแดง
กำยำพระกายะยละแขง พลขันธะยรรยง ฯ
๏ หาญห้าวมหิทธิ์พหุทโห- ทระหัตถะธำรง
เชือกบาศและอังกุษะพระทรง วรอาศน์มุสิกยาน ฯ
๏ เชี่ยวศรีกวีวิทยาวาท วุฒิศาสตร์วิเศษสาร
ส่ำสิ้นสกลศิลปการ พระประกอบประกาศผอง ฯ
๏ ตำราพิชาภรณะอัก- ขรลักษณ์ตลอดมอง
มูลมวลละล้วนนิติละบอง บทะแบบระบิลบรรพ์ ฯ
๏ จอมจินต์กวีบวระวา- กยะสาระโคลงฉันท์
กาพย์กลอนลิลิตวิวิธะวรร ณคดีประดามาน ฯ
๏ ทรงโปรดประสาททนุประสิท ธิอุทิศประดิษฐาน
เทอดไว้วิธีระบุวิธาน พิธะถ่องแถลงสอน ฯ
๏ ครูเดิมอดุลย์อุดมะสา- ธุมหาคุณาทร
สืบสนธิศิษยะนิกร ลุวิสัยประเสริฐสุนทร์ ฯ
๏ ข้าน้อมพระจอมกวิวิเศษ พระคเณศวร์อนันต์คุณ
สรวมจงพระจงนิจะกรุณ เฉพาะเพื่อจะเอาภาร ฯ
๏ ศิษย์ผู้ประกอบนิสยะมี ณกวีวิชาการ
รักเรียนเจริญพิริยะนาน บมิหน่ายและคลายเพียร ฯ
๏ โปรดดลกมลขณะจรด นยะบทระเบียบเขียน
โดยแบบก็แนบพจนะเนียน เพราะสนิทณสำนวน ฯ
๏ เชิงอรรถก็ขัดกระจะกระจ่าง บมิพรางฉงนชวน
เชิงความงามก็งามนยะขบวน ดุจะภาพพินิจเห็น ฯ
๏ เชิงคำก็สัมผัสประดับ เสนาะจับหทัยเย็น
เชิงเรื่องก็เรียบผิวะจะเป็น ผลเหตุบห่อนเฟือน ฯ
๏ นึกใดสิได้ประดุจะดำ ริหะจำบลืมเลือน
เขลามักจะชักชวนะเชือน และฉงานกระจายสูญ ฯ
๏ ยิ่งเรียนก็ยิ่งอุดมะยิ่ง คุณะยิ่งภิโยภูน
ถึงหากมิมากก็บริบูรณ์ ดุจะที่กระทำมา ฯ
๏ ตามมีสมรรถะปฎิภาณ พลญาณและปัญญา
อย่าด้อยแลถอยพิทยะหา ยนะให้กษัยหาย ฯ
๏ จักยังประโยชน์ณกวิสา- ระวิชาบเสื่อมคลาย
สืบจินต์กวีวิสยะสาย อนุสนธิ์มิเสียที ฯ
๏ ไว้นามนิยมเพราะบมิขาด กวิปราชญ์ณเพรงมี
ไว้ปากและวากยะวจี จิรเนื่องฉนำนาน ฯ
๏ เป็นเกียรติอาภรณะเทียร ฆะสเถียรสถิตธาร
เป็นศรีนครนระจะขาน ระบุชื่อระบือชม ฯ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ