| ๏ เหตุ ความดีมีอยู่ในหมู่มาก |
ผล เหล่านี้ชี้วิบากหากตรองเห็น |
| เหตุ เกลือกกลั้วทั่วไปในประเด็น |
ผล เป็นเช่นชั่วดีมีความจริง |
| เหตุ เพราะชั่วมั่วเมาเข้าเหยียบย่ำ |
ผล คือกรรมก่อนั้นพลันสู่สิง |
| เหตุ ความดีมีไว้ปราศใครชิง |
ผล ดีวิ่งว่าย วนดลบันดาล |
| เหตุ ที่สุขสนุกสนานก็ปานนั้น |
ผล ย่อมพลันบรรลุสุขะสานต์ |
| เหตุ พิเคราะห์เหมาะแม้แก้รำคาญ |
ผล เดือดดาลร่านเร้าก็เบาคลาย |
| เหตุ ทั้งนี้มีทั้งนั้นหากมั่นมุ่ง |
ผล ดีผดุงแต่ตนน่าขวนขวาย |
| เหตุ ภาษิตชนิดนี้มีบรรยาย |
ผล มุ่งหมายตามสมัยใครก็รู้ |
| เหตุ เพราะเรามิเอาใจจองใฝ่ฝึก |
ผล ความนึกระลึกชั่วจึงกลั้วอยู่ |
| เหตุ เสริมรอนทอนดำริตริตรองดู |
ผล ร้ายดีมีในหมู่นามผู้คน |
| เหตุ ดีใดใครหวังสอบสังเกต |
ผล ต้องทราบสภาพเลศตามเหตุผล |
| เหตุ ชอบใดเชิงดีมีในตน |
ผล คือขวนขวายประกอบโดยรอบพลัน |
| เหตุ ผิดใดไร้ประโยชน์เกิดโทษทั่ว |
ผล คือชั่วกลัวเกลียดพึงเกียดกั้น |
| เหตุ สรุปบริสุทธิ์ยุติธรรม์ |
ผล สบสันติภาพตรองทราบ เทอญฯ |
