๗๓. ตั้งนักองเองออกไปครองกรุงกัมพูชา นักองเองถวายเมืองพระตะบองเสียมราฐ

ครั้นออกพรรษานักองเองลาสิกขาบทแล้ว ทรงพระราชดำริจะให้นักองเองออกไปครองกรุงกัมพูชาสืบวงศ์ต่อไป จึงพระราชทานนามแก่นักองเอง ให้เป็นสมเด็จพระนารายณ์รามาธิบดีศรีสุริโยพรรณ บรมสุรินทรามหาจักรพรรดิราช บรมนารถบพิตร เจ้ากรุงกัมพูชา ให้พระยากลาโหม (ปก) ซึ่งเป็นพ่อเลี้ยงสมเด็จพระนารายณ์รามาธิบดีมาแต่เยาว์นั้น เป็นสมเด็จฟ้าทะละหะเอกอุมนตรีอภัยพิริยปรากรมพาหุ มีอำนาจสิทธิ์ขาดบังคับบัญชาการได้ทั่วไป และทำนุบำรุงสมเด็จพระนารายณ์รามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาด้วย และทรงพระราชดำริว่าเจ้าพระยาอภัยภูเบศร์ (แบน) นั้น ก็ได้ว่าการกรุงกัมพูชาเรียบร้อยราบคาบมาได้ ๑๒ ปี มีความชอบ แต่ว่าเป็นพวกนักองโนนสมเด็จพระรามราชา ซึ่งเคยวิวาทกับบิดานักองเองมาแต่ก่อน เกรงจะไม่สนิทกับสมเด็จพระนารายณ์รามาธิบดี และสมเด็จฟ้าทะละหะจึงได้ทรงขอเขตแว่นแคว้นเมืองพระตะบองและเมืองขึ้น และเมืองนครเสียมราฐ ซึ่งเป็นเมืองใกล้เขตแดนไทยตัดออกเป็นส่วนหนึ่ง ให้เจ้าพระยาอภัยภูเบศร์ว่ากล่าวบังคับบัญชาให้มาขึ้นต่อกรุงเทพมหานครทีเดียว เพื่อจะไม่ให้เจ้าพระยาอภัยภูเบศร์มีความโทมนัส สมเด็จพระนารายณ์รามาธิบดี กับสมเด็จฟ้าทะละหะก็มีความยินดียอมถวาย เมืองพระตะบองและเมืองนครเสียมราฐจึงได้ขาดจากเมืองเขมร มาขึ้นกรุงเทพมหานครแต่นั้นมา แล้วสมเด็จพระนารายณ์รามาธิบดี สมเด็จฟ้าทะละหะก็กราบถวายบังคมลา พาบุตรภรรยาครอบครัวออกไปครองกรุงกัมพูชา ณ เดือนยี่ ปีขาลนั้น