๑๒๒. ตั้งนักองจันท์เป็นสมเด็จพระอุทัยราชาเจ้ากรุงกัมพูชา

ในปีขาล อัฐศกนั้น ฝ่ายเมืองเขมร สมเด็จฟ้าทะละหะเห็นว่าตัวมีอายุมากชราลงแล้ว นักองจันท์อายุได้ ๑๖ ปี นักองสงวนอายุได้ ๑๓ ปี สมควรที่จะว่าราชการแผ่นดินได้อยู่แล้ว จึงได้พาเจ้าทั้ง ๒ องค์เข้ามา เฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท กราบทูลว่า ได้ว่าราชการมาถึง ๑๐ ปีแล้ว ก็ชราลงเคลิบเคลิ้มไป ขอให้ตั้งนักองจันท์ขึ้นเป็นเจ้าเมืองกัมพูชา จะได้รักษาแผ่นดินต่อไป ครั้นอยู่มาสมเด็จเจ้าฟ้าทะละหะป่วยลง ถึงอสัญกรรมเมื่อ ณ วันอาทิตย์ เดือน ๘ ปฐมาษาฒ แรม ๔ ค่ำ อายุได้ ๖๕ ปี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้ทำการศพที่วัดสระเกศ พระราชทานเพลิงแล้ว

ครั้นมาถึง ณ วันจันทร์ เดือน ๘ ทุติยาษาฒ ขึ้น ๕ ค่ำ จึงทรงพระกรุณาตั้งนักองจันท์เป็นองค์สมเด็จพระอุทัยราชาธิราชรามาธิบดี ศรีสริโยพรรณ บรมสุรินทรามหาจักรพรรดิราช บรมนารถบพิตร สถิตเป็นอิศวรกัมพุชรัฐราชโอภาสชาติวรวงศ์ ดำรงกรุงกัมพูชาธิบดี ศรียโสธรนครอินทปัตถ์ กุรุรัฐบุรีรมย์ อุดมมหาสถาน เจ้ากรุงกัมพูชา พระราชทานชฎาเครื่องยศ เครื่องสูงตามอย่างเจ้าประเทศราช โปรดให้ไปครอบครองบ้านเมืองต่อไป แล้วโปรดให้ทำการเกศากันต์ นักองสงวนด้วย โปรดให้พระยาจักรี (แบน) พระยากลาโหม (เมือง) เป็นผู้ใหญ่ทำนุบำรุง ครั้น ณ เดือน ๙ สมเด็จพระอุทัยราชากับพระยาพระเขมรก็กราบถวายบังคมลาไป