๑๐๐. กองทัพไทยไปตีเมืองเชียงแสน

ฝ่ายเจ้าอนุเวียงจันทน์ยกขึ้นไปช่วยเมืองเชียงใหม่หาทันไม่พม่าแตกไปเสียก่อนได้ ๗ วันแล้ว ทัพเมืองเวียงจันทน์จึงไปถึงเมืองเชียงใหม่ พอสงบราชการเรียบร้อยแล้ว กรมพระราชวังหลัง กรมหลวงเทพหริรักษ์ พระยาเชียงใหม่และท้าวพระยาก็ลงมาเฝ้าเยี่ยมพระประชวรกรมพระราชวังบวรสถานมงคล ณ เมืองเถิน กราบทูลข้อราชการเมืองเชียงใหม่ให้ทรงทราบ จึงรับสั่งให้สมเด็จพระเจ้าหลานเธอเจ้าฟ้ากรมหลวงเทพหริรักษ์ พระยายมราชทัพ ๑ ทัพเจ้าอนุเวียงจันทน์ทัพ ๑ ทัพเมืองนครลำปางทัพ ๑ ทัพเมืองน่านทัพ ๑ กับเมืองเชียงใหม่ทัพ ๑ ยกตามขึ้นไปตีเมืองเชียงแสนที่พม่าแตกไปอาศัยอยู่นั้นให้จงได้

พอพระโรคค่อยคลายขึ้น กรมพระราชวังบวรฯ กรมพระราชวังหลังก็เสด็จยกกองทัพกลับลงมาถึงกรุงในปีกุนนั้น ครั้นรุ่งขึ้นเวลาเช้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จขึ้นไปเยี่ยมประชวรกรมพระราชวังบวรสถานมงคลดำรัสว่าทรงผ่ายผอมมากทีเดียว ตรัสถามพระอาการเสร็จแล้ว ก็ตรัสถามเรื่องราชการต่อไป กรมพระราชวังบวรสถานมงคลก็กราบทูลกล่าวโทษว่า กรมหลวงเทพหริรักษ์ พระยายมราชยกกองทัพขึ้นไปเมืองเชียงใหม่ ไปถึงทางเมืองลี้ทางนั้นพม่ามาได้ กรมหลวงเทพหริรักษ์ พระยายมราช ก็ถอยกองทัพลงมาตั้งอยู่ใต้เมืองลี้ต่อกองทัพวังหน้าขึ้นไปถึงเมืองลำพูนแล้วจึงได้ยกขึ้นไป และกองทัพซึ่งยกไปตีพม่าที่ล้อมเมืองเชียงใหม่นั้น พวกกองทัพวังหน้าตีได้ก่อนทัพกรมหลวงเทพหริรักษ์และทัพเมืองเวียงจันทน์นั้นก็มาไม่ทัน จึงปรับโทษกรมหลวงเทพหริรักษ์ พระยายมราช ให้ไปตีเมืองเชียงแสนกับด้วยเจ้าอนุ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงขัดเคืองกรมพระราชวังหลังว่าตีพม่าแตกไปแล้วไม่รีบยกติดตามไป กระทำเสียให้ยับเยิน กรมพระราชวังบวรสถานมงคล จึงกราบทูลแก้ไขว่า กรมพระราชวังหลังเห็นว่า ข้าพระพุทธเจ้าป่วยมากอยู่พอดีทัพแตกก็รีบกลับลงมา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจึงหายขัดเคืองกรมพระราชวังหลัง