๖๐. แขกเซียะตีเมืองสงขลา

ลุจุลศักราช ๑๑๕๓ ปีกุน ตรีศก[๖๑] ณ เดือน ๖ แขกเมืองเซียะอยู่นอกพระราชอาณาเขตยกกองทัพเรือ มาตีเมืองสงขลา เจ้าเมืองกรมการสู้รบมิได้ก็พาครอบครัวชาวเมืองยกหนีไปอยู่แขวงเมืองพัทลุง ฝ่ายพระศรีไกรลาศ ซึ่งออกไปเป็นพระยาพัทลุง ก็พลอยตื่นตกใจกลัวทัพแขกข้าศึก ๆ ก็ยังมิได้ยกมาถึงเมืองพัทลุง พากรมการและครอบครัวอพยพหนีเข้าป่า มิได้คิดที่จะตั้งมั่นอยู่ต่อรบดูท่วงทีข้าศึกก่อน

ครั้นเจ้าพระยานครศรีธรรมราชได้ข่าวว่ากองทัพแขกมลายูเมืองเซียะยกมาตีเมืองสงขลา จึงเกณฑ์กองทัพเมืองนครศรีธรรมราชยกออกไปช่วยเมืองสงขลา ได้รบกันกับทัพแขกๆ แตกพ่ายหนีไป จึงบอกข้อราชการทั้งปวงเข้ามายังกรุงเทพมหานครให้สมุหพระกลาโหมกราบบังคมทูลพระกรุณาให้ทรงทราบ พระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระเจ้าอยู่หัว ก็ทรงพระพิโรธแก่พระยาพัทลุง ดำรัสว่าข้าศึกมายังมิทันจะถึงเมืองก็แตกหนี ให้ข้าหลวงถือท้องตราออกไปถอดพระยาพัทลุงเสียแล้วลงพระราชอาชญาจำคุมเข้ามา ณ กรุงเทพมหานคร จึงทรงพระกรุณาโปรดตั้งหลวงศักดิ์นายเวรมหาดเล็ก ซึ่งเป็นบุตรพระยาพัทลุงคนก่อน ออกไปว่าราชการเมืองพัทลุงป้องกันพระราชอาณาเขตสืบไป