โคลงศัพท์ใกล้ไกล

​๑๏ สฤษดิโคลงไกลใกล้คู่ เคียงคละ
ลิขิตเรียบเรียงประ นตน้อม
ประดับหอสมดวะ ชิระ ญาณเอย
เฉลิมพระเกียรติคุณพร้อม พร่ำถ้อยแถลงถวาย
๒๏ ของใกล้สลับกับทั้ง ของไกล
หยุดยิ่งไกลเร็วไป ยิ่งใกล้
จวบถึงจึ่งถอยไถล ออกห่าง ไกลแฮ
ใกล้กลับไกลกลับได้ กลับนั้นโลกธรรม
๓๏ ฉายเนตรคราวหนุ่มนั้น ยลไกล
เมื่อแก่แลไกลไป มืดหน้า
คร่ำคร่าไป่ว่าใคร คราวชาติ ชราแฮ
แลบ่ไกลลมกล้า กลับใกล้ไกลถอย
๔๏ หัตถบาศพระนั่งถ้วน ทุกองค์
เมื่อกระทำกรรมสงฆ์ ส่ำต้อง
ใกล้สองศอกคืบคง ควรว่า ใกล้แฮ
พ้นจากคืบไปพร้อง พร่ำอ้างห่างไกล
​๕๏ สิบฬศใกล้หัดถ์ให้ รับเอา เทอญเอย
เห็นว่าน้อยดูเบา บ่ได้
เอาไว้ก่อนเถิดเรา รวบเร่ง ห่อแฮ
ยี่สิบฬศไกลให้ เกลือกเหี้ยนกลับหาย
๖๏ มิตรที่รักอยู่บ้าน ทางไกล
แต่หมั่นเวียนมาไป เปรียบใกล้
คนใกล้ไม่พอใจ มาสู่ กันแฮ
เหมือนอยู่ไกลทางได้ หมื่นร้อยแสนวัน
๗๏ สิ่งไม่มีที่อ้าง อันใด
ไกลว่าไกลเหลือไกล ลิบล้น
จับถือไป่ถูกใคร จักคร่า มาฤา
จับมิได้ไกลพ้น ที่ผู้จักเห็น
๘๏ องค์อวิชาไป่รู้ สุดสาย
ยาวยืดไกลไกลขยาย ยากเพี้ยง
ให้สัตว์แก่เกิดตาย ตนก่อ เกิดแฮ
ตัดอวิชาเกิดเกลี้ยง กลับใกล้ ใจเกษม
๙๏ อยู่ไกลนักปราชญ์ผู้ ปรีชา
เวียนไต่ถามสนทนา ว่าใกล้
สิ่งที่โง่คงพา เฉลียวเปรื่อง ปราดเอย
ความชั่วทิฏฐิให้ ห่างดื้อกลับดี
​๑๐๏ ไกลสุดเนตรเขตรใกล้ คนพาล
หนีสุดไกลไกลสถาน อย่าใกล้
ใกล้พงษ์ที่ทรงญาณ ยวดยิ่ง ชอบฤๅ
ไกลมิตรสนิทไร้ ราศร้างแรมไกล
๑๑๏ อยู่ใกล้ไป่สดับรู้ รศไตร รัตน์เอย
ไกลยิ่งไกลแสนไกล ปราชญ์อ้าง
ไกลความศุขทุกข์ใจ ไกลลิบ โลกแฮ
ไกลจากดีเหลวคว้าง อยู่ใกล้กลับไกล
๑๒๏ อยู่ไกลใฝ่จิตรเกื้อ กรุณา กันเอย
เหมือนอยู่ยังคฤหา ร่วมห้อง
อยู่ใกล้ไม่ไปมา หาสู่ กันแฮ
เหมือนอยู่ไกลสุดร้อง เรียกร้อยโยชน์แสน
๑๓๏ อยู่ใกล้พระอริยะเจ้า จอมปรี ชาเอย
ไม่อยากซึมทราบคดี ที่ล้น
ถึงจะยึดชายจี จรอยู่ เสมอฤา
กล่าวว่าอยู่ไกลพ้น เขตรแคว้นแดนไกล
๑๔๏ โคลงใกล้ไกลนี้สุด ปัญญา
เหลือที่จะพรรณา เงื่อนเค้า
พระยาราชโยธา รับพระราช ทานนอ
ทรงพระกรุญโปรดเกล้า กล่าวใกล้ ไกลถวาย

พระยาราชโยธา (เผื่อน)

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ