ไทยเทวาธิราช

น้อมเกล้าบูชาอาเสียพาท เทพไทยอธิราชเรืองศรี
ปกปักรักษาไทยธาส์ตรี รุ่งเรืองรูจีศรีบูรพา
ทุกสมัยเมื่อภัยถึงเข้า เทพเจ้าพิทักษ์รักษา
เอกราชคงอยู่คู่ฟ้า จงไทยทั่วหล้ารำลึก

ประดิษฐานอาณาจักร

ยามเมื่อพลัดบ้านเมืองมา แยกพี่น้องพาแยกปึก
แยกตั้งก๊กเหล่าพัลลึก สำนึกเลือดห่างพ่างไป
ไทเทวาธิราชรังรักษ์ จึ่งรวมอาณาจักรขึ้นได้
ขุนรามกำแหงแห่งไทย ทรงราชย์ตลอดได้ตกมะลากา

เสียกรุงกู้คืน

ถึงคราวคับขันอันตราย เสียกรุงอับอายขายหน้า
อลหม่านแตกส้านสองครา ครั้งเสียอยุธยาธานี
ท้าวไทยเทวาธิราช ทรงมหิทธิอำนาจเรืองศรี
ประทางองค์นเรศวรเสนี เพื่อปราบไพรีแหลกลาน
ครั้งหลังประทานทั้งเจ้าตาก กับเสนีเพื่อนยากยอดทหาร
คือพระพุทธยอดฟ้าปรีชาชาญ ไทยสถานคืนสิทธิอิสรเสรี

สมัยยุโรปล่าเมืองขึ้น

สมัยน้ำองุ่นใหม่ใสสด ราดรดยุโรปเลอศรี
ไหลบ่ามาท่วมปฐพี ทวีปอื่นๆมีอุทกภัย
รวมทั้งชมภูทวีป เร็วรีบเสียความเป็นใหญ่
ตกเป็นเมืองขึ้นเขาไป รอดได้เหลือน้อยเต็มที

ไทยรอด

ไทยเราประหลาดที่รอด เมื่อเพื่อนบ้านวอดป่นปี้
คนน้อยดาบด้อยเช่นนี้ ยากที่สู้รบตบมือ
ท้าวไทยเทวาธิราช โปรดประทานโอกาสอีกหรือ?
จึงพระนั่งเกล้าฯท้าวคือ องค์แซกเข้ายื้อเวลา
พอให้องค์พระจอมเกล้าฯ ได้เข้าทรงผนวชศึกษา
ทรงทราบเหตุการณ์นานา ว่าน้ำองุ่นใหม่ไหลเชี่ยวนัก
จึงเมื่อเสด็จขึ้นเถลิงราชย์ ปรีชาสามารถประจักษ์
ทรงเปลี่ยนนโยบายทายทัก เปิดประเทศแทนจักปิดไว้
ทรงขึงปากน้ำห้ามเข้า ก่อนเก่าเราเคยทำได้
แต่ถ้าขืนทำต่อไป เอกราชย์จะไม่คู่ดินฟ้า
ทรงเริ่มรับน้ำองุ่นใหม่ กรอกขวดใบเก่าเฝ้าศึกษา
จัดที่เลี้ยงฝรั่งโสภา อบรมรัชทายาทไทย
คือองค์พระจุลจอมเกล้าฯ ซึ่งเรายังจำกันได้
ธหวงเอกราชย์ไทยไว้ สมัย“ร้อยสิบสอง”หมองมน
ทรงจัดราชการงานใหญ่ เสด็จไปยุโรปสองหน
พระเป็นปิยราชเลิศล้น ทวยชนจงรักภักดี
แต่ว่ายังหาคนยาก ลำบากฝึกฝนหน้าที่
สร้างเครื่องมืองานนานปี ต้องจัดตามมีตามจน

ไทยเข้าแถวเคียงไหล่กับนานาชาติ

อ้า!ไทยเทวาธิราช ป้องชาติไทยไว้ไม่ปี้ป่น
อุ้มชูก่อกู้อิทธิพล ให้ดลอัครฐานทันเทียม
กับนานาอำนาจในโลก เมื่อครั้งเสี่ยงโชคเต็มเปี่ยม
คราวสงครามโลกลามเลียม ไทยเหี้ยมหาญเข้าข้างฝ่ายธรรม
เดชะพระมงกุฎเกล้าฯ เราได้ท่านชุบอุปถัมภ์
เลือกเวลาเหมาะเพราะท่านนำ บุญล้ำเทวราชประทานเรา
ธงไทยไปปลิวสบัดใบ ในอัสดงคตกับเขาทหารไทย
สวนสนามงามบันเบาฉลองไชย ไทยเข้าสู่ฐานะ
เป็นประเทศธำรงวงศ์อารย์ อัครสถานพันธมิตรอิสระ
งามไทยงามธรรมงามชนะ พรพระเทวราชประสาสน์แล้ว

รัฐธรรมนูญ

ผลแห่งสงครามตามติด เศรษฐกิจหวั่นไหวไม่ผ่องแผ้ว
ตกต่ำลำเค็ญเห็นวี่แวว ไม่แคล้วคร่าไทยให้อับปาง
งบประมาณแผ่นดินผิดดุล ว้าวุ่นดุลยภาพสะสาง
ดุนธนดุนคนป่นปี้พลาง ไทยเทวราชย่างเข้าอุ้มชู
บันดาลเปลี่ยนการปกครอง สนองรัฐ​ธรรมนูญหนุนกู้
ไทยรัฐรุ่งเรืองเฟื่องฟู ดูราวนฤมิตรฤทธิเรือง
อิสรภาพสมบูรณ์พูนสิน แดนดินได้คืนฝืนเขื่อง
วัฒนธรรมอำรุงรุ่งเรือง กระเดื่องสรรพแสนยากร
ศึกษาแพร่หลายวายเขลา อบรมผู้เยาว์ไม่หย่อน
สอนทั้งผู้ใหญ่ไยทอน? รีบร้อนสร้างชาติประสาสน์ฤทธิ์
เพิ่มสำมโนครัวมั่วสุม ควบคุมส่งเสริมเศรษฐกิจ
สร้างชาติสร้างวาสนานิจ เพื่อสถิตเสถียรอยู่คู่ฟ้า
ให้ไทยได้เป็นมหาอำนาจ อวยศาสนะธรรมทั่วหล้า
ช่วยโลกส่างโศรกโสภา เป็นมหาสานตินิรันดร์

โลกกาลียุค

จวบเวลากาลีขยี้โลก บุกโบกสงครามลามลั่น
ยุโรปลุกราวไฟประลัยกัลป์ ตะวันออกอบอ้าวผ่าวร้อน
สงครามเศรษฐกิจกวดขเม็ง ร้าวเร่งกว่าไฟสุมขอน
แสงเพลิงโพลงค้ำอัมพร ลูกไฟปลิวว่อนว่ายฟ้า
เราอยู่ใต้ลมระงมโสต อุโฆษโผงผางหว่างเวหา
วับๆหวามๆขามอุรา รอดไม่รอดปัญหามาถึงแล้ว.

พุทธมามกะห้ามทัพ

เดชะพระไทยเทวราช ประทานผู้องอาจกล้าแกล้ว
ศรเพลิงสู้เพลิงพราวแพรว เตรียมแนวกันชนกล่นไว้
ห้ามทัพรับศีลพุทธศาสน์ เมตตาจิตอาจช่วยได้
ผูกมิตรกับมิตรทั่วไป สันติภาพปราบไฟสงคราม
ธรรมรักษ์ธรรมมิกมอบชัย ไทยแพ้ไม่ได้ต้องห้าม
จึ่งไทยจงใจไม่คร้าม ใจเดียวในยามผเชิญภัย
รัฐนำราษฎร์ตามงามนัก พร้อมพรักยิ้มย่องผ่องใส
ยามจริงทำจริงชิงชัย ช่วยให้บูรพาสถาพร
ห้ามทัพให้ยับยั้งยาก แต่หากทำได้ทำไปก่อน
ไม่ทำเหยาะแหยะแน่นอน เผ็ดร้อนเต็มร้อยเปอร์เซนต์[1]

ร่วมมืออุทัยมิตร

ตราบใดมีหวังยังห้าม ตามวิสัยพุทธมามกะเด่น
แต่ครั้นหมดหวังกะทั่งเป็น ไฟเห็นไหม้ภาคบูรพา
จบยามห้ามทัพจับบท เปลื้องปลดเมืองขึ้นรอดข้า
คืนสู่อิสสรภาพโสภา ตั้งหน้าร่วมมืออุทัยมิตร
ปลดแอกเอเชียเยียยั่น ช่วยกันกู้หน้าประกาศิต
พวกเรากำแหงแรงฤทธิ์ ทศทิศไม่รอต่อกร
งามไทยงามชัยอุทัยมิตร งามกิจปลดแอกมิตรอ่อน
งามภาคบูรพาภราดร อนุสรณ์สมญาบุพพาจารย์[2]
งามไทยเพราะไทยเทวราช ประทานผู้นำชาติอาจหาญ
ลัดเลาะเกาะแก่งแหล่งลาญ รอดพ้นอนธกาสมารมณ์
สาวพรหมจารีดีพร้อม ชายตอมสองค่ายไม่หยุดหย่อน
มาลัยสวมให้ผิดกร แน่นอนชีวิตปลิดปลง
โชคเหมาะมาลัยใครคล้อง เจ้าเงาะรูปทองสูงส่ง
ชนะคลีทุกทิศฤทธิ์รงค์ คืนคงบูรพาสถาพร

นบคุณพระไทยเทวาธิราช

บูชาคุณไทยเทวราช เทอดไทยสามารถดังไกรสร
โปรดไทยคงไทยใต้ทินกร อาทรไทยเถิดพระเทวา
อดีตสมัยได้โปรดทุกครั้ง ปัจจุบันภัยยังอยู่ข้างหน้า
โปรดป้องปัดไว้อย่าให้มา บีทาบั่นทอนเสรีไทย
โปรดทนุบำรุงรุ่งเรือง อนาคตฟุ้งเฟื่องสมสมัย
เป็นมหาอำนาจชาติใหญ่ ไพบูลย์บูรพาสง่าพักตร.

๒๔ พฤษภ. ๘๕


[๑] ......เปอรเซ็นต์ ถึงออกพระราชบัญญัติ เผาผลาญพินาศ

[๒] บุพพาจารย์ ทวีป เราเป็นครูสอนทวีปอื่นๆ มาก่อน

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ