บริสุทธิ์

บริสุทธิ์ดุจดังยังไม่เกิด นี้แหละเลิศบริสุทธิ์ผุดผ่องใส
พอเห็นหน้ากิเลสหนาขึ้นร่ำไป ธรรมชาติไฉนเป็นเช่นนี้
กิเลสเข้าทางทวารมินานข้าง บริสุทธิ์ออกทางหน้าต่างหนี
ทั้งสองธาตุไม่อาจผูกไมตรี แม้อย่างดีก็น้ำกับน้ำมัน
บริสุทธิ์ในมนุษย์หายากยิ่ง ถ้ามีจริงก็พระอรหันต์
ตัดกิเลสสมุจเฉทปหานนั้น เธอหรือฉันป่วยกล่าวไม่เข้าการ
แต่สตรียังดีกว่าบุรุษ รักษาความบริสุทธิ์ไม่ฟุ้งซ่าน
ถึงแม้เพียงเอกเทศใช่เหตุค้าน ยังเป็นงานแก้หน้ากระทาชาย
บริสุทธิ์สตรีนี้ใช่ว่า กติกาชายตั้งได้ดังหมาย
จริงอยู่ฝังทั้งเป็นเห็นเหลือร้าย หรือยอมตายกองฟอนซ้อนสามี
เป็นเรื่องชายไม่วายรับผิดชอบ ในระบอบเห็นแก่ตนอย่างป่นปี้
แต่ในข้อบริสุทธิ์สตรีนี้ ธรรมชาติรู้ดีกว่าใครใคร
“ชายข้าวเปลือก หญิงข้าวสาร” โบราณว่า ข้าวเปลือกหน้าที่เพาะเหมาะหรือไม่
ข้าวสารมีแต่บทหมดเปลืองไป สร้างมาให้สงวนนั้นควรนัก
ข้าวสารสวยอวยเสน่ห์เล่ห์บุบผา อันแย้มยวนชวนนาสิกสมัคร
เชิงสงวนทั้งชวนให้น่ารัก ทั้งจำเป็นเห็นตระหนักในการเพาะ
พันธุ์สำส่อนเพาะค่อนข้างหม้ายหมัน สงวนพันธุ์บริสุทธิ์สุดเหมาะเจาะ
การสืบพันธุ์สำคัญมั่นหมายเพราะ สภาพเสาะหาทางจะวางดุลย์
เชิงฉลาดวาดวางทั้งทางล่อ และทางชนเชื่อมต่อพะนอหนุน
บริสุทธิ์ดุจเสน่ห์ประเดคุณ บริสุทธิ์ดุจทุนให้ทำพันธุ์
ธรรมชาติสร้างสตรีไว้ดีหนัก ให้รู้จักสงวนตัวกลัวหม้ายหมัน
มีสมบัติบริสุทธิ์ดุจกล่าวนั้น จึงเป็นขวัญของมนุษย์ดุจแก้วตา
ถ้าไม่มีสตรีไม่มีพันธุ์ หรือมีสตรีหมันก็หมดท่า
การสืบพันธุ์ประกันมรณา มนุษย์ไม่หายหน้าจากโลกนี้
จริงอยู่ผู้ชายหรือวายส่วน จึงคู่ควรคบค้ามารศรี
ช่วยรักษาอย่าทำลายประเพณี ให้บริสุทธิ์เป็นศรีแห่งมนุษย์
แม้แต่สัตว์รู้ประหยัดไม่หยำเป มนุษย์เป็นตัวเอ้เอกสูงสุด
หรือจะลดคนต่ำทำประทุา ช่วยกันฉุดพันธุ์งามเสื่อมทรามไป
บริสุทธิ์นี้ดุจศาสนา กำลังซาสร่างเคร่งเล็งศูนย์ใหม่
เป็นศูนย์ที่เห็นงามต่างตามใจ เผาคัมภีร์แล้วได้อะไรแทน
มนุษย์มีประเพณีที่บังคับ เป็นตำรับเล่มใหญ่ให้แบบแผน
ขาดบังคับขาดตำรับจับคลอนแคลน กิเลสแล่นลักลอบเข้าครอบงำ
ตาข่ายแห่งประเพณีนี้ตึงเครียด ตั้งรังเกียจโสมมงกงมหงำ
ความรังเกียจเข้าประหารการกระทำ พิธีกรรมน่ารังเกียจจงเกลียดนั้น
เกิดเป็นยาค่าสิ่งไม่บริสุทธิ์ แต่ข่ายเริ่มชำรุดแล้วแม่นมั่น
ไม่ค่อยตั้งรังเกียจจงเกลียดกัน จะนับวันประเพณีคลี่คลายไป
บริสุทธิ์เปรียบดุจผ้ากรองทอง เจ้าของต้องถักทอเป็นการใหญ่
เกินเวลาประดิดประดอยน้อยเมื่อไร กว่าจะได้ผืนผ้าที่น่ารัก
เมื่อได้แล้วทิ้งชำรุดสุดเสียดาย ความกระหายเยี่ยงสัตว์อันต่ำศักดิ์
เพียงมืดหน้าพายับอัปลักษณ์ ครั้งเดียวจักฉีกภูษาผ้ากรองทอง
อันประมวลจรรยาสาธุชน ย่อมเป็นผลสืบสร้างอ้างสนอง
แผนคัมภีร์ประเพณีที่สอดคล้อง ต้องรับรองดีชั่วทั่วธาตรี
กลิ้งครกขึ้นภูเขาหรือเท่าเทียม ครกกลิ้งตกต้วมเตี้ยมช้ากว่าที่
ผ้ากรองทองแห่งคลองประเพณี จะปู้ยี่ปี้ป่นเพราะคนทำ
ชีวิตถูกทำลายทั้งกายใจ ชายเกิดไม่เลี้ยงเมียและมิหนำ
หญิงเกิดไม่เป็นพันธุ์อันจะทำ ให้พลาดดุลย์หมุนขะมำข้างหมดคน
ทั้งชายโหดหญิงโหดโปรดอย่าคิด ว่าสบายกายจิตต์ผลิตผล
ชายเกิดโรคร้ายเช่นเห็นแก่ตน หญิงต้องทนมุดหัวตัวคนเดียว
ชู้ใช่มิตรยามติดเหมือนแมงดา เกาะเพื่อหาอาหารพาลหน่วงเหนี่ยว
ขาดรสรักหนักกิเลสเข้าเขตต์เซี้ยว ต้องเปล่าเปลี่ยวตลอดชีพตีบตันทาง
จรงิกับเล่นมันเป็นคนละรูป ถึงกอดจูบก็ไม่หอมย่อมขัดขวาง
ต้องหลบหน้าธารกำนัลหันเข้าทาง ซุกตรอกซอกออกห่างอย่างผู้ร้าย
อนึ่งเล่าโรคบุรุษและสตรี มันเกิดก่อต่อตีมิใช่ง่าย
ยิ่งพรางหมอก็ยิ่งจะมากมาย วิกลกายกำมะลอท้อชีวิต
ขึ้นชื่อว่าประเวณีเป็นที่อาย ดูเสียหายสกปรกต้องปกปิด
แต่โบราณท่านว่า “ถ้าปิดมิด ขืนคิดปิดกลับรั่ว” ยั่งใจคน
ปัญหานี้เป็นคดีสังคมด้วย ควรจะช่วยแก้กันเสียก่อนป่น
ขืนปล่อยไว้เป็นภัยไม่ชอบกล เครื่องมือใหม่ให้ผลเกลื่อนกล่นนัก
ผู้ใหญ่ช่วยช่วยปิดคิดกระดาก แต่เด็กหากงุบงิบซุบซิบหนัก
ปิดกันแซ่ลั่นฝักแคแส่ถามซัก ควรหรือจักนิ่งได้ไม่ตอแย
เครื่องยวนใจอะไรศิลป เครื่องแต่งกายหมายชนะสภาพแน่
โกนคิ้วเลี่ยนเขียนใหม่ไม่ยอมแพ้ คำ ‘หน้ากาก’ ต้องแก้ว่า ‘หน้างาม’
ซิกาแรตฝรั่งเศสประเวศเวียง ผลไม่เพียงเงื่อนงำความส่ำสาม
กำลังรื้อศีลธรรมคว่ำอาราม ศรแห่งกามเทวาค่ามนุษย์
กระนี้หรือจะไม่ถือเป็นการใหญ่ ต้องใฝ่ใจป้องกันกันที่สุด
สมรสล่ามักพาให้เสื่อมทรุด รีบแต่งเร็วได้ดุจโบราณกาล
ให้ปัญหาเศรษฐกิจกิจผู้ใหญ่ เลี้ยงกันไปจนวิชาพาแตกฉาน
ทันกำหนดตัดกิเลสอาเพศพาล ดูเป็นงานควรคิดกิจควรตรอง
ใครจะอยากทำตัวให้ชั่วช้า แต่ตัณหาต่างหากมันอยากจ้อง
ต้องแก้ไขกันไปในทำนอง ไม่เปิดช่องให้ชั่วมากลั้วมัน
อุปสรรคระกะจะต้องแก้ จะเดิรแต่บนพรมสมเหมือนฝัน
ใครไร้ราคะจริตที่ติดพัน จึงผ่อนผันผัดได้ตามใจเทอญ

๑ พฤษภ. ๘๑

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ