- ๑. ยิ้มเถิด
- ๒. ดุริยางค์
- ๓. แท็กซี่ฟ้า
- ๔. แพ้รู้
- ๕. ประธานาธิบดีลินคอล์น
- ๖. คำเตือนของทารก
- ๗. ลำนำเถา
- ๘. ฟองชีวิต
- ๙. บนและล่าง
- ๑๐. ศิลปแห่งการดำรงชีพ
- ๑๑. เราถูกไฟเจริญลน
- ๑๒. ความจำ
- ๑๓. ตาเนื้อกับตาทิพย์
- ๑๔. โลกมาตา
- ๑๕. บริสุทธิ์
- ๑๖. มหาประเทศ
- ๑๗. สถาปัตยกรรม
- ๑๘. ฉลามกินคน
- ๑๙. คว้านท้อง
- ๒๐. กรรม
- ๒๑. อิสสภาพสมบูรณ์
- ๒๒. คำขวัญ แนวหน้าทหาร กับ พ่อค้า
- ๒๓. น้ำองุ่นใหม่กรอกขวดเก่า
- ๒๔. วันไทยรอด
- ๒๕. ไทยเทวาธิราช
- ๒๖. เจ้าโลก
- ๒๗. เราบูชาพระหรืองั่ง
- ๒๘. มนุษย์หนอ
- ๒๙. ชาติ ศาสนา
- ๓๐. เรือขาดหางเสือ
- ๓๑. กุหลาบกับหนาม
- ๓๒. เขี้ยวงา
- ๓๓. ระดมพล
- ๓๔. ฉลองชัยชนะ - ไทยวิวัฒน์
- ๓๕. ต้อนรับทหารหาญกลับบ้านเมือง
ยิ้มเถิด
| เราเกิดมา ต้องร่า เริงเข้าไว้ |
| จะบูดบึ้ง ทำไม ไม่สดชื่น |
| หัวเราะเป็น เล่นหรือจริง ยิ่งครึกครื้น |
| อายุยืน หมื่นปี ดีไหมล่ะ ? |
| ดอกเอ๋ย เจ้าดอก บานชื่น |
| ใครอยาก อายุยืน ต้องรื่น เริงเอย |
| เวทีโลก โชคเรา เข้ามาเล่น |
| ต้องรำเต้น เต้นรำ ทำจังหวะ |
| ควรถี่ห่าง อย่างไร ไว้ระยะ |
| จะเป็นพระ หรือนาง อย่างเดียวกัน |
| ดอกเอ๋ย เจ้าดอก อันชัน |
| ใครเห็น ขบขัน คนนั้น อายุ ยืนเอย |
| ในโลกนี้ มีทั้ง สนุกสุข |
| หาไม่พบ ต้องทุกข์ เป็นแม่นมั่น |
| ทิ้งอบอุ่น วุ่นหา แต่หนาวนั้น |
| โทษใครนั่น ขอได้โปรด โทษตัวเอง |
| ดอกเอ๋ย เจ้าดอก ระกำ |
| คนไหน ครวนคร่ำ ต้องระกำ ใจเอย |
| คนหน้าเศร้า คือเขา ดื่มยาพิษ |
| ทอนอายุ เป็นนิจ ไม่เหมาะเหมง |
| คนหน้าบาน สราญรื่น ใจครื้นเครง |
| เขาปลั่งเปล่ง ลิ้มรส อัมรึต |
| ดอกเอ๋ย เจ้าดอก กุหลาบ |
| กลิ่นรส ซึมซาบ อาบอัม รึตเอย |
๑๖ กุมภ. ๘๐
