ความจำ

ความจำดี นี้มัก สร้างนักปราชญ์
คนฉลาด จำแม่น แสนเหมาะเหม็ง
คนขี้ลืม ถึงฉลาด ขาดจำเอง
มัวแต่เพ่ง เพียรจด ก็หมดดี
ตู้สมุด ไม่บอก ออกมาได้
ว่าอะไร อยู่ไหน ให้ถ้วนถี่
ถึงอ่านแล้ว ลืมเสีย ก็เสียที
ต้องอ่านค้น ป่นปี้ เสียเวลา
คนช่างจำ คลำถูก ทุกเรื่องผุด
เปิดสมุด พบง่าย ไม่หนักหนา
พ้นทิ้งทอด รอดจำนน ทุ่นค้นคว้า
ความจำสา รพัตรให้ กำไรงาม
ทุกนาที มีแต่ จะได้เปรียบ
คนขี้ลืม หลงเทียบ ก็งุ่มง่าม
คนหนึ่งบวก คนหนึ่งลบ จบโมงยาม
ยิ่งนานปี มีแต่ความ ปราชัย
กรณี เช่นนี้ ชี้ให้เห็น
ว่าความเป็นพหูสูตร อยู่ที่ไหน
ใครเกิดดี โดยมี ปัญญาไว
จำต้องให้ ความจำ ช่วยค้ำชู
ถึงเชาวน์อ่อน แต่ค่อน ข้างจำแม่น
ก็พอแค่น แข็งข้อ เข้าต่อสู้
กับคนปัญ ญาไว แต่ไม่รู้
จักจดจำ พร่ำตู่ ตั้งหลงลืม
นักศึกษา เชิญพา กันสนใจ
ให้จำแม่น เข้าไว้ ได้ดูดดื่ม
ซึ่งความรู้ พหูสูตร สุดปลาบปลื้ม
ไม่ต้องยืม ใครจำ รอทำไม ?
ประโยชน์จด เพื่อบท บันทึกแท้
จดแทนจำ นั้นแล หาควรไม่
ใครฝืนกฎ ขืนจด ตะพัดไป
ความจำก็ จะไม่ อยู่กับตัว
ไม่ใช้มัน มันจะอยู่ อย่างไรได้ ?
ต้องเสื่อมไป ซุดไป จนหายหัว
หลงก่อนแก่ แน่ ๆ นี้น่ากลัว
ไม่ควรมัว เพลินจด จนหมดจำ.

๑๐ กรกฎ. ๘๓

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ