- ๑. ยิ้มเถิด
- ๒. ดุริยางค์
- ๓. แท็กซี่ฟ้า
- ๔. แพ้รู้
- ๕. ประธานาธิบดีลินคอล์น
- ๖. คำเตือนของทารก
- ๗. ลำนำเถา
- ๘. ฟองชีวิต
- ๙. บนและล่าง
- ๑๐. ศิลปแห่งการดำรงชีพ
- ๑๑. เราถูกไฟเจริญลน
- ๑๒. ความจำ
- ๑๓. ตาเนื้อกับตาทิพย์
- ๑๔. โลกมาตา
- ๑๕. บริสุทธิ์
- ๑๖. มหาประเทศ
- ๑๗. สถาปัตยกรรม
- ๑๘. ฉลามกินคน
- ๑๙. คว้านท้อง
- ๒๐. กรรม
- ๒๑. อิสสภาพสมบูรณ์
- ๒๒. คำขวัญ แนวหน้าทหาร กับ พ่อค้า
- ๒๓. น้ำองุ่นใหม่กรอกขวดเก่า
- ๒๔. วันไทยรอด
- ๒๕. ไทยเทวาธิราช
- ๒๖. เจ้าโลก
- ๒๗. เราบูชาพระหรืองั่ง
- ๒๘. มนุษย์หนอ
- ๒๙. ชาติ ศาสนา
- ๓๐. เรือขาดหางเสือ
- ๓๑. กุหลาบกับหนาม
- ๓๒. เขี้ยวงา
- ๓๓. ระดมพล
- ๓๔. ฉลองชัยชนะ - ไทยวิวัฒน์
- ๓๕. ต้อนรับทหารหาญกลับบ้านเมือง
เราบูชาพระหรืองั่ง
เราบูชาพระหรืองั่ง[๑]
| ศีลธรรมงำโลกล้วน | ควรปรารถ นานอ |
| โลกปราศศีลธรรมงำ | งั่งเน้อ |
| ธรรมงั่งดั่งฤๅปราชญ์ | ปรุงปรับ |
| โลกงั่งฟังเก้อเก้อ | ดุจกัน |
| ผู้ไม่มีอยากได้ | ใคร่ดี |
| ข้างฝ่ายมีแล้วหวง | ห่วงห้อม |
| ทั้งคู่สู่วิถี | ความโลภ |
| สันโดษตุมต้อมต้อม | เตลิดหนี |
| คติพจน์ปรากฏขึ้น | แก่ใจ |
| คือว่า ‘ความจำเป็น | ที่แท้ |
| ไม่รู้จักธรรมใด | ใดหมด’ |
| เป็นคติผู้แพ้ | เพ่งผลาญ |
| นี้แหละเราเริ่มแก้ | คัมภีร์ ศีลธรรม |
| แก้ก็แก้เพื่อเลิศ | เถิดเน้อ |
| สู้ครูแต่ดูซี | ดีดั่ง ครูฤๅ |
| ก่อกิเลสเอ้อเร้อ | ละเมิดธรรม |
| ช้าเร็วต้องแล้วแต่ | อารยธรรม |
| วาแห่งศตวรรษวัด | เท่านั้น |
| ธรรมนูญรัฐยังสำ | เร็จยาก |
| ของโลกยิ่งช้าชั้น | ชวดหวัง |
| อารยธรรมสูงต่ำต้อง | อาศัย ศีลธรรม |
| ศิลปศาสตร์บังศาสนา | หนักเข้า |
| เปลือกเก่าแก่นในใส | ทุกศาสนาจริง |
| พุทธศาสน์ยิ่งเข้าเค้า | ศาสตร์สมัย |
| สหรัฐสหโลกแล้ว | สหศาส นาแน่ |
| รวมแก่นศาสนาเป็น | หนึ่งได้ |
| ศาสนาพุทธคือภาช | นะรับ รองแล |
| ธรรมโลกฤๅรู้ไร้ | สุขศานติ์ |
๒๓ ธันว์. ๘๒
