- ๑. ยิ้มเถิด
- ๒. ดุริยางค์
- ๓. แท็กซี่ฟ้า
- ๔. แพ้รู้
- ๕. ประธานาธิบดีลินคอล์น
- ๖. คำเตือนของทารก
- ๗. ลำนำเถา
- ๘. ฟองชีวิต
- ๙. บนและล่าง
- ๑๐. ศิลปแห่งการดำรงชีพ
- ๑๑. เราถูกไฟเจริญลน
- ๑๒. ความจำ
- ๑๓. ตาเนื้อกับตาทิพย์
- ๑๔. โลกมาตา
- ๑๕. บริสุทธิ์
- ๑๖. มหาประเทศ
- ๑๗. สถาปัตยกรรม
- ๑๘. ฉลามกินคน
- ๑๙. คว้านท้อง
- ๒๐. กรรม
- ๒๑. อิสสภาพสมบูรณ์
- ๒๒. คำขวัญ แนวหน้าทหาร กับ พ่อค้า
- ๒๓. น้ำองุ่นใหม่กรอกขวดเก่า
- ๒๔. วันไทยรอด
- ๒๕. ไทยเทวาธิราช
- ๒๖. เจ้าโลก
- ๒๗. เราบูชาพระหรืองั่ง
- ๒๘. มนุษย์หนอ
- ๒๙. ชาติ ศาสนา
- ๓๐. เรือขาดหางเสือ
- ๓๑. กุหลาบกับหนาม
- ๓๒. เขี้ยวงา
- ๓๓. ระดมพล
- ๓๔. ฉลองชัยชนะ - ไทยวิวัฒน์
- ๓๕. ต้อนรับทหารหาญกลับบ้านเมือง
กุหลาบกับหนาม
| กุหลาบนี้เคยมีปัญหาว่า | มันไม่น่าเลยที่จะมีหนาม |
| ต้นไม้เล็กหนามมีถี่ก็ตาม | ไหนจะห้ามคนเด็ดได้จริงจัง |
| การลงทุนทำหนามทำเสียเปล่า | ควรทุ่มเททุนเข้าข้างมั่งคั่ง |
| เพื่อลำต้นโตใหญ่ได้กำลัง | แล้วจึงตั้งแต่งหนามห้ามรังแก |
| ข้างฝ่ายค้านยืนกรานว่ามีหนาม | ถึงอย่างไรคนคร้ามบ้างเป็นแน่ |
| ดอกกุหลาบใครเห็นเป็นต้องแล | กลิ่นหอมรื่นล้วนแต่ตะโกนไกล |
| จึงปัญหามีมาไม่รู้หยุด | จนที่สุดสันนิบาตชาติแก้ให้ |
| มวลมิ่งไม้ใหญ่น้อยค่อยอุ่นใจ | ได้ร่มโพธิร่มไทรไว้คุ้มครอง |
| ไม้กระถางบ้างก็หยุดพยายาม | สละหนามบ้างก็ยังยั้งสอดส่อง |
| สันนิบาตขาดฤทธิ์ผิดปกครอง | เกิดภาคีออกช่องทุบถองกัน |
| ครั้นถึงกาลกิณีกลียุค | เกิดสงครามลามลุกไล่บุกบั่น |
| สันนิบาตเซซวนจวนจวบวัน | วิปโยคโลกลั่นสั่นสำทับ |
| ปัญหาหนามเปลี่ยนตามสันนิบาต | ใครขืนขาดเขี้ยวงาตกตาอับ |
| กุหลาบต้องครองหนามงามระยับ | ชีพประทับปลายดาบราบรื่นดี |
| ไม้กระถางต่างเลือกให้ถูกต้อง | จะเป็น ‘น้อง’ หรือเป็น ‘ข้า’ น่าบัดสี |
| ไม่ว่าชัยอยู่ที่ไหนในยุคนี้ | กุหลาบมีหนามไว้ไม่ผิดเลย |
๒๐ พฤศจิก. ๘๓
