ศิลปแห่งการดำรงชีพ

ศิลปแห่งการพูดจา อาจเอาชัยอา
นุภาพพิบูลพูนเพ็ญ
ปากเป็นเอกท่านขานเช่น ลิ้นทองทองเป็น
มิ่งขวัญกำนัลขวัญสนอง
ศิลปแห่งการร้อยกรอง ถ้อยคำลำยอง
ยกย่องยอดกวีศรีศิลป์
ศิลปแห่งนายศิลปิน ย่อมนิยมยิน
ยอมยกคุณค่าสารพัน
บรรดาศิลปทั้งนั้น ไหนจะสำคัญ
เท่าทันศิลปแห่งการ
ดำรงชีพเล่า? เราท่าน ชั่วดีมีประมาณ
มากน้อยทิ้งรอยให้เห็น
เป็นคุณเป็นโทษเช่นเป็น เสี้ยนหนามลำเค็ญ
หรือเพ็ญโพธิ์สมภาร
เราอยากอายุยืนนาน เกียรติศักดิ์อัครฐาน
เกษมศานติ์เสพย์โชคโภคผล
การที่เกิดมาเป็นคน มีภัยผจญ
ร้ายโรคภัยร้ายนานา
ควรหรือม้วยมรณ์ก่อนชรา? พิทักษ์รักษา
ดีไว้ช่วยให้ชนม์ยาว
จำรู้สรีระเรื่องราว แห่งโรคหรือคราว
เกิดโรครู้แก้และกัน
ใดควรถึงแพทย์ถึงพลัน ไม่เพี้ยนผัดวัน
ใดควรทำได้ได้ทำ
คนยังมีโง่ครอบงำ ร่างกายกำยำ
แต่เราไม่รู้จักมัน
ไฉนจะให้รู้เท่ากัน เพื่อแก้หรือกัน
ถูกได้ไม่ใช่แต่เดา?
ขั้นต่อขอติผิเนา นานแต่มิเอา
ธุระรกโลกกาลี
วันเดียวทำประโยชน์ยังดี กว่าอยู่ร้อยปี
มิเป็นประโยชน์แก่ใคร
คนเก่งการงานชาญชัย มีเกียรติเชื่อได้
มีวัยเจริญอยู่ฟูศรี
ชีพเชิดเลิศเห็นเช่นนี้ แสวงการงานดี
มีประโยชน์แก่โลกโภคผล
ใจดีพลีศานติ์บานกมล โลกเลอเปรอปรน
มนุษย์โลกเพื่อโลกควรแล
ชีพใดเป็นไปเที่ยงแท้ ดั่งนี้ดีแน่
โลกแส้ซ้องลั่นสรรเสริญ
ชีพเช่นนี้ไม่ใช่เผอิญ ตั้งหน้าดำเนิร
จะเข้าแนวประสงค์จงใจ
เป็นทางที่อบรมได้ เรียกศิลปใน
การดำรงชีพรีบเทอญ

๖ พฤษภ. ๘๐

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ