- ๑. ยิ้มเถิด
- ๒. ดุริยางค์
- ๓. แท็กซี่ฟ้า
- ๔. แพ้รู้
- ๕. ประธานาธิบดีลินคอล์น
- ๖. คำเตือนของทารก
- ๗. ลำนำเถา
- ๘. ฟองชีวิต
- ๙. บนและล่าง
- ๑๐. ศิลปแห่งการดำรงชีพ
- ๑๑. เราถูกไฟเจริญลน
- ๑๒. ความจำ
- ๑๓. ตาเนื้อกับตาทิพย์
- ๑๔. โลกมาตา
- ๑๕. บริสุทธิ์
- ๑๖. มหาประเทศ
- ๑๗. สถาปัตยกรรม
- ๑๘. ฉลามกินคน
- ๑๙. คว้านท้อง
- ๒๐. กรรม
- ๒๑. อิสสภาพสมบูรณ์
- ๒๒. คำขวัญ แนวหน้าทหาร กับ พ่อค้า
- ๒๓. น้ำองุ่นใหม่กรอกขวดเก่า
- ๒๔. วันไทยรอด
- ๒๕. ไทยเทวาธิราช
- ๒๖. เจ้าโลก
- ๒๗. เราบูชาพระหรืองั่ง
- ๒๘. มนุษย์หนอ
- ๒๙. ชาติ ศาสนา
- ๓๐. เรือขาดหางเสือ
- ๓๑. กุหลาบกับหนาม
- ๓๒. เขี้ยวงา
- ๓๓. ระดมพล
- ๓๔. ฉลองชัยชนะ - ไทยวิวัฒน์
- ๓๕. ต้อนรับทหารหาญกลับบ้านเมือง
โลกมาตา
แม่นวลโสมโฉมเฉิดเลิศมนุษย์ | บริสุทธิ์สงวนศักดิ์น่ารักเหลือ |
เป็นคู่ชีพของชายหมายจุนเจือ | เพราะเลือดเนื้อเชื้อโฉลกโลกมาตา |
กรณีเช่นนี้สำคัญนัก | แม่ยอดรักบำเพ็ญเห็นคุณค่า |
มนุษยค่อยจำเจริญดำเนิรมา | จากเป็นป่าจนเป็นโจกโลกบัดนี้ |
สัตว์โลกใดไม่เทียมทันมนุษย์ | การต่อไปก็สุดแต่เรานี่ |
มนุษย์ไม่ล้างมนุษย์จุดอัคคี | ก็ไม่มีใครหาญผลาญมนุษย์ |
วานนี้
ระหว่างทางนวลนางเจ้าหนักแน่น | คราวคับแค้นอดทนเป็นที่สุด |
ถูกคุมขังยังนิยมโดยสมมุติ | กฎบุรุษตั้งให้ไม่ค้านติง |
บริสุทธิ์ดุจมณีอันมีค่า | สงวนศักดิ์รักษาค่าของหญิง |
ปิดคลุมพักตร์สำนักฝ่ายในนิ่ง | ตายตามผัวตัวทิ้งทุ่มกองฟอน |
หรือลงฝังทั้งเป็นเด่นภักดี | ประเพณีอินเดียแต่เก่าก่อน |
จีนรัดเท้าก้าวเตาะแตะและบทจร | ไม่รีบร้อนทีหนีทีไล่สบาย |
วันนี้
ทุกวันนี้ถึงทีเสมอภาค | ผู้ชายหากได้นุชดุจสหาย |
เป็นคู่คิดคู่แข่งแย่งงานชาย | งานก็วายอยู่แล้วแก้วพี่ยา |
การยื้อแย่งแข่งขันมันไม่ดี | หันไปปลูกสามัคคีจะดีกว่า |
การแบ่งสรรปันส่วนล้วนทำมา | เคยถ่อมตัวเป็นข้าเสียด้วยซ้ำ |
เดี๋ยวนี้เลื่อนขึ้นมาสวมหน้าที่ | เป็นครึ่งดี[๑]กว่าภัสดาต่ำ |
เพราะอ่อนแอนี่แลช่วยชักนำ | ให้เหลื่อมล้ำเสมอภาคมากเมตตา |
พรุ่งนี้
อันใดชายทำได้หญิงไม่แพ้ | จริงนักแลแต่หญิงนุ่มนวลกว่า |
ธรรมชาติจัดให้แต่ไรมา | เป็นดาราสุกสล้างต่างพิภพ |
ส่องเคหะสถานทุกบ้านช่อง | ให้กำเนิดเนืองนองมิต้องจบ |
ทารกบ่มอบรมส่ำสมครบ | แดนเคารพดวงโฉลกโลกมาตา |
รักษาพันธุ์มนุษย์ไว้มิให้ศูนย์ | ยิ่งเพิ่มพูนเผ่าดีศรีศึกษา |
ส่วนงานอดิเรกที่มีนานา | ก็เช่นว่าพยาบาลและงานครู |
งานไม่หนักแต่จักต้องอดทน | ชายจำนนหญิงท้าไม่กล้าสู้ |
งามถนอมกล่อมเกลี้ยงเฝ้าเลี้ยงดู | หญิงจึงรู้ดีกว่ากระทาชาย |
พืชผลมีหัวกระเด็นเห็นได้ชัด | คนเป็นอัจฉริยเด่นเห็นได้ง่าย |
สตรีใดเก่งอะไรไม่งมงาย | ให้โฉมฉายยิ่งชายเข้าชิงชัย |
เสก
ขอมนุษย์ยืนอยู่คู่กับโลก | เป็นจอมโจกประจำยุคทุกสมัย |
ขอกำเนิดเลิศมนุษย์ชุดต่อไป | ได้อาศัยศุภโชคโลกมาตา |
ขอเธอรับหน้าที่พลีชีพ | ให้โลกรีบจำเริญเดิรก้าวหน้า |
ด้วยพันธุ์ดีมีคุณะวิชา | ศีลธรรมโสภาสารพัตร |
๒๗ พฤศจิก. ๘๐