ตาเนื้อกับตาทิพย์

กรอดกรอด[๑]มอดกัดไม้ ในกระดาน
อวดว่า “ข้าวิจารณ์ จากนี้
เห็นเคหาสน์ราชสถาน ทั้งหมด
ทั่วประเทศเหตุผลชี้ ฉลาดรู้เล็งเห็น
พูนเพ็ญภูมิภาพแพ้ แลรู กระดานฤๅ
ตาส่องกล้องตาดู เติบได้
คณิตศาสตร์ส่ำศาสตร์สู ดูหมิ่น มิควร
กรอดกรอดมอดกัดไม้ มากได้เมืองกระดาน”
จักรวาฬน้อยใหญ่ห้วง เวหา หนเอย
(วัดแต่ ‘สุดสายตา’ น่ายิ้ม)
เปรียบประเทศเขตต์อาณา น้อยใหญ่
มอดเปรียบมนุษย์พริ้ม เพริศพริ้งเพราตา
วิทยาศาสตร์รับใช้ เราชาว โลกแล
เล็งพิภพจบเดือนดาว ดิเรกเรื้อง
วัดฟ้าฝ่าห้วงหาว เหิรเห็ด
หวังเยี่ยมพิภพเยื้อง อื่นบ้างกลางหน
เหตุผลเป็นที่ตั้ง ดังครู
ให้เกิดวิชาพรู พรั่งไว้
ใดพลาดขาดตาหู เหตุบอก
เหตุดั่งน้ำย้อมให้ มนุษย์ได้ปัญญา
ธรรมดาน้ำย้อมย่อม ต่างสี
ตกมากตกน้อยมี แม่นเน้อ
ปัญญาจึ่งมีดี ชั่วผิด กันพ่อ
เหตุผิดผลผิดเก้อ เกิดผ้าผิดสี
กรณีผืนผ้าถัก เงินทอง นั่นสิ
สีซึ่งย้อมอย่าปอง เปลี่ยนได้
เปรียบมอดบอกวิธีของ ประเทศ
มนุษย์บอกชาติก่อนให้ ถูกได้ดังฤๅ
เครื่องมือคือเหตุนี้ เป็นไฉน
ใช้ไปได้ทั่วไป แน่แล้ว
วิทยาศาสตร์อาศัย สังเกต เหตุการณ์
ทางรูปพอผ่องแผ้ว ผิดเพี้ยนเปลี่ยนชวน[๒]
แต่หนทางถี่ถ้วน นามธรรม นั้นแล
ชีพอชีพได้กำ หนดรู้
ชาติก่อนชาติหน้าหยำ เปปด ฤๅจริง
จิตต์มนุษย์พุทธเจ้าผู้ หยั่งรู้นิพพาน
ปาฏิหาริย์หากย้อนยอก นอกทาง
ท่านบ่วิจารณ์วาง ว่างไว้
ทุ่งกว้างต่างสะสาง กันต่อ ไปเทอญ
อำนาจจิตต์นี้ไซร้ สุดซึ้งคำนึงผล
หมอดูใช้จิตต์ตั้ง สมาธิ ทายแม่น
หมอโรคใช้จิตต์ริ โรคแก้
วิทยาศาสตร์เริ่มผลิ จิตศาสตร์
ทุ่งใหญ่ไพศาลแท้ ท่าผู้ศึกษา[๓]
สำมะหาว่าจักจ้อง จิตศาสตร์ ไยพ่อ
แม้แต่ไฟฟ้าปราศ จิตต์แท้
ยังเปิดช่องโอกาส อีกมาก มายเรียน
รู้หนึ่งในส่วนแม้ กี่ร้อยลองถาม
รวมความกล่าวได้ว่า มอดมนุษย์
ยังกัดกระดานดุจ มอดไม้
ทำไปอย่ารู้หยุด เลยพ่อ
จักประสพโลกธาตุได้ ใหญ่กว้างระวางหน
เหตุผลจำกัดไว้ ในตัว
รู้ส่วนรูปอย่ามัว คลั่งไคล้
ปฏิเสธส่วนนามกลัว ผิดหน่อย เถิดนา
ภูตโลกมีฤๅไร้ ชอบใช้ดุษณีย์
วิธีของเนตรเนื้อ ดังพรรณ นาพา
แต่ว่าตาใจฝัน แผกบ้าง
สมาธิสำคัญ พลันหัด
จิตต์จักจอมจักรมล้าง มืดให้มลายศูนย์
เพิ่มพูนแสงสว่างได้ ดังใจ
หลับเนตรนอกลืมใน ใหญ่กว้าง
แทงทะลุปรุโปร่งใส สว่างลอด แก้วแล
ทิพเนตรวิเศษสร้าง ส่องมล้างอวิชา
อุปมาว่าแว่นแก้ว แวววาว
เก็บแดดแผดจุดขาว ขับพื้น
จนบุหรี่จ่อติดราว ไฟจุด จริงจริง
อุปมัยไฟจิตต์ฟื้น เฟื่องเฟ้นเป็นสมาธิ์
จิตต์สามัญนั้นจัก กระจัดกระจาย
เสมือนแดดเหนือแว่นหาย เหือดร้อน
จิตต์สมาธิสิกลาย เป็นจุด ขาวจริง
ส่องทะลุปรุโปร่งซ่อน มิได้ไป่มี
เมธีวีรจิตต์เมื้อ สมาธิ
อาจเพ่งเล็งดำริ ล่วงรู้
นามธรรมล้ำลึกผิ จิตต์กระจัด กระจายฤๅ
จักส่องแสงสว่างสู้ จิตต์รู้เป็นสมาธิ
ปัญหายุติด้วย ตาสอง
เนตรหนึ่งนั้น ‘รูป’ ครอง คร่ำเนื้อ
อีกเนตรหนึ่ง ‘นาม’ ผยอง เผยอเดช
จิตศาสตร์เก่าใหม่เกื้อ เร่งก้าวยาวเทอญ

๕ มิถุน. ๘๓


[๑] กรอดกรอด ความว่ามอดแลเห็นภาพในแผ่นดินได้ไม่แพ้ในรูกระดาน

[๒] ......ชวน ความว่าวิทยาศาสตร์ นั้นใช้ได้ดีทางรูป สิ่งไรยังผิดเพี้ยนจากความจริงอยู่ก็ขวนขวายค้นคว้าหาความจริงจนได้

[๓] ......ผู้ศึกษา แดนศึกษา กว้างใหญ่ในทางจิตศาสตร์กำลังคอยท่าผู้ศึกษาอยู่

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ