- ๑. ยิ้มเถิด
- ๒. ดุริยางค์
- ๓. แท็กซี่ฟ้า
- ๔. แพ้รู้
- ๕. ประธานาธิบดีลินคอล์น
- ๖. คำเตือนของทารก
- ๗. ลำนำเถา
- ๘. ฟองชีวิต
- ๙. บนและล่าง
- ๑๐. ศิลปแห่งการดำรงชีพ
- ๑๑. เราถูกไฟเจริญลน
- ๑๒. ความจำ
- ๑๓. ตาเนื้อกับตาทิพย์
- ๑๔. โลกมาตา
- ๑๕. บริสุทธิ์
- ๑๖. มหาประเทศ
- ๑๗. สถาปัตยกรรม
- ๑๘. ฉลามกินคน
- ๑๙. คว้านท้อง
- ๒๐. กรรม
- ๒๑. อิสสภาพสมบูรณ์
- ๒๒. คำขวัญ แนวหน้าทหาร กับ พ่อค้า
- ๒๓. น้ำองุ่นใหม่กรอกขวดเก่า
- ๒๔. วันไทยรอด
- ๒๕. ไทยเทวาธิราช
- ๒๖. เจ้าโลก
- ๒๗. เราบูชาพระหรืองั่ง
- ๒๘. มนุษย์หนอ
- ๒๙. ชาติ ศาสนา
- ๓๐. เรือขาดหางเสือ
- ๓๑. กุหลาบกับหนาม
- ๓๒. เขี้ยวงา
- ๓๓. ระดมพล
- ๓๔. ฉลองชัยชนะ - ไทยวิวัฒน์
- ๓๕. ต้อนรับทหารหาญกลับบ้านเมือง
เจ้าโลก
| ยามโลกลอยฟ่องฟ้า | ฝ่าพายุ |
| พะยับเมฆม่านวิชชุ | ช่อช้อย |
| แวบวับสดับอสุ- | นีบาต บรรเลง |
| ตาหลับหูดับถ้อย | สุดท้าทวงภัย |
| ปวงสัปปุรุษถ้วน | ธรรมงำ |
| ไป่ระย่อต่อโลกธรรม | เที่ยงแท้ |
| ชั่วดีมิอาจทำ | ให้หวั่น พรั่นพรึง |
| รู้รับรู้ปรับแก้ | เลิศกู้ชูชนม์ |
| เพราะคนโลกค่อยค้า | อารยธรรม |
| เพราะมนุษยโลกธรรมงำ | โลกแล้ว |
| สัตวโลกเกิดเพื่อบำ- | รุงมนุษย์ นั่นเทียว |
| เพียบจตุปัจจัยแผ้ว | ผ่องเลี้ยงเราเอง |
| ยำเกรงอัตวินิบาตบ้าง | บำเพ็ญ |
| เพื่อมนุษย์สัปปุรุษเห็น | ตระหนักไว้ |
| ธรรมาธิปัตย์เป็น | เจ้าโลก |
| ธรรมจักรครองผู้ได้ | ปกป้องครองธรรม |
| โลกจักล้ำเลิศด้วย | มนุษย์ |
| ผู้วิเศษส่ำสัปปุรุษ | รอบข้า |
| โจกโลก[๑]จัดโลกดุจ | แดนประดิษฐ |
| ใช้ชีพอชีพสร้าง | ร่วมล้างศัตรู |
๒๓ กุมภ. ๘๑
[๑] โจกโลก คือมนุษย์ เพราะเป็นโจกในบันดาสัตว์โลก
