ต้อนรับทหารหาญกลับบ้านเมือง

ไปดี

ไทยทหารหาญเศิกให้ โลกเห็น
จิตต์มั่นคงกระพันจริง จ่าแกล้ว
โจมจู่ค่ายคูกระเด็น ดังสะเก็ด
ชีพเพื่อชัยให้แล้ว เลิกหวง
ตายไหนไป่เปรียบด้วย ตายสนาม
ตายเปล่าสิเสียที ชีพทิ้ง
ตายเพื่อประเทศยาม ฉุกละหุก
ดีกว่าตายทิ้งกลิ้ง เกลื่อนเตียง
ขานประเทศยามเรียกร้อง ระดมพล
กายจิตต์แม้ชีวิตมอบ แม่นแล้ว
แว่วบรรพบุรุษบน หิ้งบอก
“รักชาติรับใช้แผ้ว ปลอดภัย”
หลับตื่นปืนต่างผู้ คู่ชีวิต
ภูมิภาคเพียรปัจถรณ์ ที่เร้น
แนวหน้าปัจจามิตร ต่างม่าน
ใครมิใครได้เซ่น ศักดิ์ปืน
อ้า พ่อผู้พิทักษ์ท้าว ไทเท วราชเธอ
ไปลำบากกรากกรำ ค่ำเช้า
กำอิสสรภาพเส- รีภาพ ไผทไทย
ไปเพื่อดีแล้วเจ้า จุ่งเจริญ

มาดี

เสร็จศึกสมนึกได้ ดินแดน
ชัยเชิดเทอดสุขศานติ์ เกียรติซ้อง
ทหารหาญแห่งไทยแหน แคว้นถิ่น
ใครคร่าไม่ช้าต้อง ต่างคืน
พลเรือนพลรบล้วน ร่วมสมาน
กายต่างแต่ใจตาม ติดต้อย
เอมโอชโภชนาหาร หาส่ง
เป็นห่วงพี่น้องน้อย เมื่อไร
สบสมัยศานติเมื้อ คืนมา
ทวยราษฎร์ต้อนรับทหาร แห่ห้อม
สวนสนามสง่างามหา ไหนเปรียบ
เหรียญแถบพราวพริ้งพร้อม พลอดหาญ
มาดีมีเกียรติก้อง กำยำ
นำลาภนำชื่อเสียง เศิกม้วน
สมศักดิ์ทหารธำ รงถิ่น แหลมทอง
ไปและมาแล้วล้วน แต่ดี

รับขวัญ

ขวัญไทยชัยเศิกแล้ว รับขวัญ
ต้อนรับกลับคืนเค หาสน์ห้อง
ขวัญสถิตนิจนิรัน ดรเถิด
สิงสู่กู่ก้องร้อง รับขวัญ

เมษ. ๘๔

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ