- คำนำ
- คำชี้แจง
- คำนำ (ในการพิมพ์ครั้งแรก)
- คำอธิบาย
- ลายพระหัตถ์สมเด็จพระเจ้าบรมวงศเธอ เจ้าฟ้ากรมพระนริศรานุวัดติวงศ
- หนังสือทูลเกล้าฯ ถวาย ลงวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ร.ศ. ๑๑๒
- พระราชหัตถเลขา ถึงสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ ลงวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ร.ศ. ๑๒๒
- พระราชหัตถเลขา ถึงสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ ลงวันที่ ๑๗ กุมภาพันธ์ ร.ศ. ๑๒๒
- ลายพระหัถสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศ วันที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ ร.ศ. ๑๒๒
- พระราชหัตถเลขา ถึงสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ ลงวันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ ร.ศ. ๑๒๒
- พระราชหัตถเลขา ถึงสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ ลงวันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ ร.ศ. ๑๒๒
- พระราชหัตถเลขา ถึงสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ ลงวันที่ ๑๕ สิงหาคม ร.ศ. ๑๒๓
- สำเนาหนังสือทูลเกล้าฯ ถวาย ลงวันที่ ๓ กันยายน ร.ศ. ๑๒๓
- พระราชหัตถเลขา ถึงสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ ลงวันที่ ๔ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๓
- สำเนาหนังสือทูลเกล้าฯ ถวาย ลงวันที่ ๕ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๓
- พระราชหัตถเลขา ถึงสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ ลงวันที่ ๖ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๓
- สำเนาหนังสือทูลเกล้าฯ ถวาย ลงวันที่ ๑๐ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๓
- พระราชหัตถเลขา ถึงสมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ ลงวันที่ ๑๑ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๓
- หน้าบันทึก สำเนา เรื่องมัชชาดก
- สำเนาหนังสือถวายพระธรรมโกษา ลงวันที่ ๑๓ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๓
- สำเนาหนังสือทูลเกล้าฯ ถวาย ลงวันที่ ๑๔ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๓
(สำเนา) คำอธิบายการเขียนพระบท แบบที่ ๑ สำหรับวัดเขมาภิรตาราม
จงรับกระดานพระบท ขนาดยาว ๖ ศอก กว้าง ๒ ศอกมาตีกรอบด้านข้างลง กว้าง ๒ นิ้ว ทำลายในนั้นตามแต่เห็นดี
พื้นกระดานตอนบน เขียนรูปพระเจ้าแรกตรัสรู้ จงไปถ่ายอย่างที่เขียนไว้ในพระอุโบสถวัดราชสิทธ เขียนขยายใหญ่ ๔ เท่า วัดแต่กรอบสลักหัวกระดานลงมา ๓ ศอก ๖ นิ้ว ตีเส้นลงตรงนั้น เอาเส้นนั้นเปนเส้นล่างน่ากระดานฐานพระทีเดียว แต่น่ากระดานฐานนั้นไม่กว้างจดถึงกรอบขาดอยู่ข้างละหน่อย จงทำลายอย่างกรอบแฝงหลังฐานออกไปให้จดกรอบดังนี้
เพื่อห้ามเสียมิให้ห้องบนปนกับล่าง มุมบนที่กรอบเขียนกับกรอบสลักต่อกันนั้น ทำลายหูช้างเสียหน่อยหนึ่งพอกันพื้นว่าง แต่รวังทำรูปหูช้างให้กินทรงกับซุ้มต้นโพธิ์ พื้นหลังพระในห้องเดิมมีอย่างไร ก็ให้ทำเหมือนอย่างนั้น
พื้นกระดานตอนล่าง วัดแต่เส้นใต้ฐานพระลงมา ๒ ศอก ๘ นิ้ว ตีเส้นลง ในรหว่างนั้นเขียนเรื่องพระเจ้าประทานพระเกษาแก่ตะปุสะกับภะลิกะพ่อค้าเกวียน จงไปถ่ายเอาอย่างซึ่งเขาเขียนไว้ที่ผนังพระอุโบสถวัดดุสิตแต่ครึ่งห้อง คือด้านสูงตัดเอาแต่ตีนห้อง ขึ้นไปเพียงสุดรัศมีพระซึ่งประทานพระเกษา ด้านข้างตัดเอาตั้งแต่พ้นริมห้องข้างขวามือไปคืบหนึ่ง ได้กว้าง ๒ ศอกเพียงใดหยุดเพียงนั้น
เนื้อกระดานใต้นั้นยังเหลืออีก ๔ นิ้วกึ่งจะถึงไม้กรอบล่าง ตรงนี้ทำลายเปนกรอบช่องอักษรยาวตลอดกระดาน สำหรับจาฤกอักษร