- ๑. ราชสดุดี
- ๒. สภาพพ้อ
- ๓. พหูสูต
- ๔. ภาพทะเลเวลาเดือนหงาย
- ๕. ล้อมรั้ว-เรี่ยไรสร้างเรือรบพระร่วง
- ๖. เรือรบพระร่วง
- ๗. นายพลเอกพิเศษแห่งกองทัพอังกฤษ
- ๘. ราชสดุดี-ดอนเจดีย์
- ๙. สงครามโลก ศตวรรษที่ ๒๕
- ๑๐. จอมพลฟช
- ๑๑. ดุษฎี"เอ็มเด็น"
- ๑๒. การบินเยี่ยมอินเดีย
- ๑๓. ศานติคณะของเค็ลลอก
- ๑๔. ระยะต่างๆ
- ๑๕. วิถีของผู้นำกับผู้ตาม
- ๑๖. ผู้เล็งผลเลิศ กับ ผู้เพ่งผลสำเร็จ
- ๑๗. มาตราวัดราคาคน
- ๑๘. ความมีจนของประเทศ
- ๑๙. หนีเสือปะจระเข้
- ๒๐. อั้งยี่
- ๒๑. นิทานที่ข้าพเจ้าชอบ
- ๒๒. ทหารเอกสยามสู้เศรษฐสงคราม
- ๒๓. พันธุ์เจริญ
- ๒๔. ต่อรอง
- ๒๕. รุกเงียบเงียบ
- ๒๖. ลาแล้วพันธุ์เจริญ
- ๒๗. อเมริกา กับ อเมริกัน
- ๒๘. อารยธรรม
- ๒๙. ฐานะของไทย
- ๓๐. ขุมทรัพย์ ๔
- ๓๑. ประชาสามัญของเรา
- ๓๒. ทำไมโจรผู้ร้ายจึงชุกชุม
- ๓๓. ศาสนาวันนี้
- ๓๔. เกร็ดเรื่องภาษี
- ๓๕. คณะเพาะปลูก
ล้อมรั้ว-เรี่ยไรสร้างเรือรบพระร่วง
(โคลงสุภาพ)
แสงเพลิงโพลงพลุ่งฟ้า | เฟ็ดหาว |
ลามแลบแปลบเปลวราว | แลบลิ้น |
มารุต[๑]เร่งเพลิงสาว | ก้าวรุด เร็วแล |
ลุยโลดหลังคาสิ้น | เสร็จไหม้เสมือนผง |
ยามบง[๒]บ่อยากให้ | ไฟชิด เรือนเลย |
ยลระย่อยินระย่อคิด | ขยาดขยั้น |
คึ่กคึ่กครึกโครมติด | ตะลุยโล่ง ตลอดฤๅ |
ยุบแยกแตกหักสะบั้น | ระเบิดโป้งโผงผาง |
ฟอนฟางปลิวว่อนฟ้า | ฟูมไฟ |
โปรยลูกไฟปรายไป | ประป้อน |
แม่ไฟลูกไฟไว | ไฟอบ |
อ้าวอุ่นไอไฟร้อน | พลุ่งแล้วเรือนโพลง[๓] |
ยกโขยงขยับลี้ | อัคคีภัย |
พ่อแม่จูงลูกไคล | คล่ำคล้อย |
หนุ่มสาวเฒ่าแก่วัย | ต่างต่าง |
คอตกน้ำตาย้อย | พักตร์เพี้ยงภูตผี |
บ่มีเคหาสน์ห้อง | หาวหน |
ผีบ่มีศาลคน | ขาดบ้าง[๔] |
เนาดินถิ่นท้องถนน | เหลืออนาถ |
ทรัพย์วอดตัวอ้างว้าง | วาดนี้อัคคีภัย |
ยุทธภัยไฉนร้อยเท่า | พันทวี |
โจรอัคคีภัยมี | มากพร้อม |
ลูแวง[๕]วอดอรรคนี | ฤมิใช่ |
ภัยเหล็กลูกปืนล้อม | บ่รู้จักถาม ใครเลย |
สงครามฟังข่าวคล้าย | ดูไฟ |
ใครจักเห็นใจใคร | ยากแท้ |
ใครถูกอัคคีภัย | พอทราบ |
ภัยเศิกภัยไฟแพ้ | เพียบแล้วเบลเยียม |
ลูกเหล็กตะกั่วร้าย | ยิ่งลูก ไฟเฮย |
บ่เลือกลู่เนื้อกระดูก | ด่าวดิ้น[๖] |
เหล็กระเบิดโบสถ์บ้านถูก | ทลายถล่ม เทียวแล |
ประประกายเพลิงหวิ้น | วู่ไหม้วามเมือง |
ฝืดเคืองสารพัตรพ้น | พรรณนา |
งานหยุดคนหยุดพา | โหดไร้ |
อาหารสะสมหา | เร็วเหือด |
ทรัพย์แผ่นดินสิ้นได้ | เพราะด้วยการเมือง[๗] |
สุขเปลืองเปลืองทรัพย์ซ้ำ | เปลืองชนม์ ชีพด้วย |
พลรบพลเรือนทน | เทวษถ้วน |
หญิงชายเด็กใหญ่อล- | หม่านทั่ว กันแล |
ร้อนยิ่งร้อนไฟล้วน | แต่ร้อนระงมไป |
ทุกข์ภัยใหญ่ยิ่งล้น | เหลือตรา |
เหลือจักหาคำมา | บอกได้ |
เชิญเพ่งพิจารณา | ถ้วนถี่ |
ทางที่หลบหลีกให้ | รีบล้อมทะเลเร็ว[๘] |
เชิญ สละทรัพย์เพื่อตั้ง | ทำนบ[๙] |
เข้า ส่วนซื้อเรือรบ | ประหนึ่งรั้ว |
เรี่ย ไรพวกเราจบ | อาณาจักร สยามแล |
ไร ขอบรอบอ่าวกลั้ว | เกลือกร้าวผ่าวภัย |
๗ พฤศจิก. ๕๗
[๑] มารุต ลม
[๒] บง ดู
[๓] ......โพลง เรือนใกล้ไฟอบไอร้อนไว้มากเข้า ลูกไฟก็ตกลงมาช่วยจุดให้ไหม้ขึ้นทั้งหลัง เรือนในที่เช่นนี้จึงต้องเปิดหน้าต่างให้โล่งโถง (ถ้าจำเป็นก็เปิดฝาเปิดหลังคาเสียบ้าง) และโปรยน้ำให้เปียกเลี้ยงเรือนไว้
[๔] ......บ้าง คนถูกอัคคีภัยก็ไม่มีบ้านอยู่อย่างผีไม่มีศาล
[๕] ลูแวง เมืองกับโบสถ์โบราณที่ขึ้นชื่อมาก และถูกยิงระเบิดไหม้ถล่มทลายในสงครามโลกคราวที่แล้วมา
[๖] ......ดิ้น ไม่เลือกหน้าว่าพลรบหรือพลเรือน สตรีหรือทารก ลูกระเบิดตกระเบิดที่ไหนก็ทำอันตรายหมดที่นั่น
[๗] ......เมือง การรบทุกวันนี้เท่ากับรบกันด้วยเงิน
[๘] ......เร็ว ทะเลของเรา คือ อ่าวสยามกับซีกตะวันตกของแหลมมะลายูทางมณฑลภูเก็ต ในสมัยนั้นการแย่งชิงดินแดนยังดกดื่นอยู่
[๙] ......ทำนบ คือรั้วกั้นทางทะเล ก็ได้แก่มีเรือรบไว้คุ้มครองนั่นเอง