นิทานที่ข้าพเจ้าชอบ

(กาพย์ห่อโคลง)

ท่านไทยหรือไม่ข้า ขอถาม
ฝรั่ง, แขก, ข่า, จีน, จาม จุ่งแจ้ง
อย่างใดอย่างหนึ่งตาม แต่โปรด
ขออย่าครึ่งกลางแกล้ง กล่าวกล้ำอำพราง
ร่ำปางติรัจฉาน เกิดล้างผลาญกันและกัน
สงครามใหญ่ครามครัน ระหว่างพวกสัตว์ทั้งสอง
จตุบททวิบาท ต่างฝ่ายขาดความปรองดอง
ยกพวกยอพลผยอง กลาดเกลื่อนกลุ้มตะลุมบอน
ทั่วโลกทุกแหล่งหล้า ทั่วท้องฟ้าทั่วสาคร
ภายในใต้ดินดอน บ่มิเว้นเข่นฆ่ากัน
ศึกคนฤๅจักสู้ ศึกนกหนูใหญ่มหันต์
ฝ่ายข้างค้างคาวนั้น บ่มิขันสู้กับใคร
ประสพสัตว์สี่เท้า ก็พลอยเข้าเป็นพวกไป
โดยอ้างว่าตัวไสร้ มีสี่เท้าเค้าหน้าเหมือน
พบนกเข้าข้างนก พูดโกหกทำแชเชือน
ไม่ใช่สี่เท้าเถื่อน เพราะบินได้ในเวหา
แรก ๆ เขาหลงเชื่อ ก็เอื้อเฟื้อบ่บีฑา
ครั้นเขารู้มายา เขาต่างตัดไมตรีสลาย
ค้างคาวหมดปัญญา ต้องหลบหน้าอยู่เดียวดาย
รุ่งเช้าพอเพรางาย มุดหัวซ่อนนอนเป็นผี
มืดค่ำจึ่งกล้าออก เที่ยวปลิ้นปลอกไปตามที
สัตว์อื่นเขาคืนดี แต่ค้างคาวเขาหน่ายแหนง
อันว่า “หมาหัวเน่า” ไม่ร้ายเท่าที่สำแดง
ลวงโลก ๆ ระแวง แหนงหน่ายเห็นเช่นค้างคาว

๒๐ มิถุน. ๖๐

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ